Spássían - 2012, Side 27

27
„
www.borgarbokasafn.is
ræsingarnar bíða þín K
í bókasafninu
Sími 411 6100
www.bokmenntir.is
Maður bara lærði af
því að gefa út og það
var haldið utan um
unga höfunda; þeir
fengu sterka ritstjórn,
tíma til að gera hlutina,
fyrirframgreiðslur og
bara séns á útgáfu.
ákvað að fara hafi verið sú rétta
þótt yfi rleitt sé sú leið marghugsuð
fram og til baka og ástæða fyrir
henni. En þetta er bara eins og að
geta aldrei verið viss um að hafa
alið barnið sitt rétt upp; maður hefði
alltaf getað gert það einhvern veginn
öðruvísi. En ég er kannski skrítin að
því leytinu að mér fi nnst gaman að
lesa bókmenntagagnrýni, ekki bara
um mig heldur alls konar gagnrýni
og velta henni fyrir mér sem tæki.
Ég þræði alltaf bókmenntir.is þegar
ég hef ekkert að gera eða gagnrýni
í hinum og þessum netmiðlum. Svo
hefur maður líka gaman af að
gagnrýna bókmenntagagnrýnendur í
huganum; það er svo gaman að sjá
hvað fólk les verkin ólíkum augum
og hvernig gagnrýnendur skiptast
eftir aldri og fyrri störfum. Það er
svo misjafnt hvað er meistaraverkið
í þeirra hugum – hvort það sé saga
af ljóðrænu sjóslysi eða saga um
hliðarveruleika í hliðarveruleikanum
sem heillar. Það er svolítið skemmtilegt
persónuleikapróf. Og það er hægt
að komast yfi r það að fá hörmulegan
dóm þegar maður er 25 ára. Manni
líður hræðilega, þorir ekki út á götu
og missir matarlystina - það er bara
eins og að vera í ástarsorg. En ég
held að það styrki mann bara á
þessum aldri. Allir höfundar sem ég
þekki hafa lent í því að fá einhvern
tímann útreið en því fyrr sem maður
upplifi r það því óhræddari er maður
að standa með sjálfum sér og skrifa
á sínum forsendum. Aftur á móti man
ég eftir nokkrum breskum skáldkonum
sem komu á bókmenntahátíð og áttu
það allar sameiginlegt að vera á
metsölulistum á sextugsaldri. Þær
höfðu komið upp börnunum og farið
svo að skrifa. Og þá voru þær orðnar
svo mikill suðupottur af góðum húmor,
skemmtilegri reynslu og djúpum,
safaríkum hugsunum, að þær gátu
skrifað skemmtilegar bækur. Það er
frábært að vera með allan þennan
hafsjó í fyrstu bók. En það er stundum
erfi tt að þora að taka skrefi ð og
byrja að skrifa. Og byrja ekki á
gagnrýninni heldur enda á henni;
leyfa fl æðinu að koma og fara svo yfi r
orðin sín með gagnrýnum gleraugum.
Ég hef oft hitt fullorðnar konur sem
dreymir um að koma frá sér sögu eða
skrifa bók en eru strand í einhverjum
sjálfsefasemdum. Þær ná aldrei að
byrja almennilega því þriðja setningin
hljómaði ekki nógu vel. Ég hef tvisvar
kennt konum skapandi skrif á stuttu
námskeiði og það er svo gaman að
sjá þegar kviknar á gleðinni. Það er
svo gaman að skrifa.“