Spássían - 2012, Síða 46

46
„
og prinsessulegt fyrir stúlkur. Ég vildi bara kúl og sæt föt
sem samræmdust hugmyndum mínum um tísku. Svo fór ég
á bólakaf í hið skapandi ferli silkiprentsins. Silkiprent var
einhvers konar þjóðbúningur í Punk Rock tískunni, af því
að upphaflega gerði það fólki kleift að skapa sínar eigin
myndir og klæðast þeim. Það þurfti ekki að kaupa sig
inn í vörumerki eða stofnun einhvers annars. Þetta gerist
ennþá að einhverju leyti. Það gladdi mig nýlega að sjá ný
þrykk sköpuð á staðnum, meira eða minna gjaldfrjálst, hjá
Occupy Wall Street.“
„Þegar ég fór að vinna með þrykk fór ég, eins og í
ljósmyndunum, að sjá öll þessi mynstur og sjá myndir koma
í ljós og ég leyfði ferlinu bara að leiða mig. Skyndilega
fóru þessir fallegu og undraverðu hlutir að gerast, og þeir
tóku sig vel út á fatnaði. Ég var stílisti hjá rokkhljómsveitum
í mörg ár og stílisti fyrir myndatökur, þannig að tískan er í
blóðinu á mér. Ég elska að taka íkoníska mynd, snúa uppá
hana og klæðast henni!“
„Lífið, myndlist, ljóðlist, móðurhlutverkið, sköpun, dauði og
kynlíf fléttast allt saman hjá mér. Ég hef fulla trú á því
að móðurhlutverkið sé alveg jafn skapandi viðleitni og,
segjum t.d. ljóð eða málverk. Samt vill það oft vera svo
að mér finnst ég reyna örvæntingarfullt að krafsa saman
einhverjum augnablikum þar sem ég hef tíma til að „gera
eitthvað”. Ég gríp hvert augnablik til að skrifa ljóð. Ég
skrifa mikið í neðanjarðarlestinni. Kannski er það þess
vegna sem ég laðast svo að ljósmyndun um þessar mundir.
Mér finnst ég vera að virða fyrir mér heiminn í kringum
mig sem er stanslaust á hreyfingu, kannski hagræða
honum aðeins eða bara sýna visst sjónarhorn sem ég sé
á þeirri stundu - eða vil sjá, ef út í það er farið. Ég veit
ekki nákvæmlega af hverju ég kýs einhvern ákveðinn miðil
til að kynna ólíkar hugmyndir. Ég fæ bara tilfinningu eða
uppljómun um hvernig ég vil sýna eitthvað og reyni að
fljóta með því. Þetta „fylgja eftir” sjónarhorn listamannsins
er eitthvað sem ég hef lært mikið um og af. Og sumar
hugmyndir þarf maður að klæða sig í! Sumar þarf að
ræða eða jafnvel öskra, aðrar þurfa aldrei að yfirgefa
huga minn eða hjarta. Sumar tjái ég bara með því hvernig
ég el upp son minn eða elda mat eða geng um hverfið mitt
eða höndla misklíð milli vina.“
„Ég hef lesið ljóð mín hér og þar um New York-borg. Ég
hef líka unnið óopinberlega að samvinnuverkefnum með
ljóðlist og tónlist, en ég hef aldrei náð að einbeita mér
að því fyrir sjálfa mig. Áður vann ég að hliðarverkefnum í
hljómsveitum. Ein hét Slut og var í raun gjörningalist. Þetta
var fyrir löngu síðan en vá, það var athyglisverð lífsreynsla!
Í þá daga gerði ég fjöldann allan af stuttmyndum og
myndbandsverkum með vinum mínum með okkur sjálf í
aðalhlutverkum. Ég vona að einhver af næstu verkefnum
mínum verði stuttmyndir og myndbandsverk. Ég er með
ýmsar myndir og söguþræði í höfðinu sem ég held að sé
einungis hægt að setja saman í myndbandi. Það er eins og
ég heyri í þeim með líkama mínum og sál.“
„Ég trúi því að þegar ég skapa komist ég næst tilgangi
mínum og dýpstu meiningu í tilvist minni. Ég hef fulla trú
á því að við búum öll yfir þessum eiginleika. Þegar ég
segi skapa þá meina ég svo marga hluti. Það þýðir svo
margt annað en að búa til myndlist eða gjörning. Sem
manneskja er ég í tengslum við hvert grjót og steinefni og
tré á þessari jörð, þar sem við erum öll efniskennd og á
endanum umkringd sama lofti og sömu bylgjum. Ég er tengd
hverjum verðbréfamiðlara á Wall Street, heimilislausa
krakkneytanda, kind, mörgæs eða nýfæddu barni. Þegar
ég dreypi á þessari raun-orku með því að skapa, þá er
ég alsæl.“
„Ég verð að segja að fæðing er stórvirkasta aðferðin til
að koma sjálfum sér í samband við þessa alheimsorku. Þú
ferð að sjá alla hluti á annan - frumulegan, genetískan og
endurskapandi – hátt. Sérstaklega einstæðar mæður, en
kannski finnst mér það bara af því það er mín reynsla. Ég
held að við sækjumst öll eftir að tengjast einhverju - hvert
öðru og umhverfi okkar - dýrum eða steinefni, heimsveldi
eða fræðikenningu, sögu og framtíð.

„Hverju ég leita eftir í lífinu? Öllu ofangreindu held ég.
Meiningu og þeirri tilfinningu að finna fyrir ró í heiminum.
Fyrir mér þýðir það að búa til þessa hluti – það færir
mig að minnsta kosti nær takmarkinu. Og ég held að
ferðin þangað, að finna skrefið í rétta átt, sé hluti af
lokatakmarkinu hvort eð er. Að komast nær „því“ er kannski
„það“ eftir allt saman.“
Tessa Lou Fix hefur nýlokið við stuttmynd í samvinnu við
listamennina Puma Perl, Levi Lion og ljósmyndarann og
leikarann Scott Patrick Green, og verður hún frumsýnd í
New York í sumar.
Lífið, myndlist, ljóðlist,
móðurhlutverkið, sköpun,
dauði og kynlíf fléttast allt
saman hjá mér. Ég hef fulla trú
á því að móðurhlutverkið sé
alveg jafn skapandi viðleitni
og, segjum t.d. ljóð eða
málverk.