Íþróttablaðið - 01.10.1965, Side 11

hin í Reithólum um 1000 m of-
an við Skíðahótel Akureyringa
í mynni Glerárdals. Báðar þess-
ar skíðalyftur eru togbrautir,
þ.e. notandinn er dreginn á skíð-
unum af tækinu upp brekkuna.
Önnur tegund skíðalyfta ber
skíðamanninn í sæti eða smá
klefa upp á brúnina. Sumir
kalla slíkar lyftur á íslenzku
svifbrautir.
Þá hefur traktorum verið
ekið á sömu stöðum hérlendis
eftir hjarnbreiðu að brekkurót-
um og hann notaður til þess
að draga vað, sem leikur í
skoruhjóli á brekkubrún.
Þessi útbúnaður hefur reynzt
hentugur vegna hreyfanleika
traktorsins milli brekka í sam-
ræmi við snjóalög. En þessi út-
búnaður er hættulegur og víða
ekki viðurkenndur af opinberu
vélaeftirliti.
Tékkar, sem búa í hæðóttu
landi og við nokkur snjóalög í
2—4 mánuði, hafa leitast við að
útrýma traktorslyftunum með
því að framleiða ódýrar tog-
brautir.
Meðfylgjandi myndir sýna
slíka tékkneska togbraut, sem
verzlunarfyrirtækið Strojexport
býður til sölu.
Lengd togbrautar 200—250
metrar.
Hæðarmunur upp í 50%.
Hraði 1,6 m/sek.
5,5 kw rafmótor fyrir 380/
220 Volt.
Afköst 120—350 manns á
klukkustund.
Söluverð f 575.0.0 í höfn í
Reykjavík (um 64 þús. kr.).
Sama fyrirtæki býður tog-
brautir af svipaðri gerð og
skíðalyfta K.R. sem hér segir:
Lengd 720 m.
Hæðarmunur 137 m.
Framh. á bls. 197.
191