Morgunblaðið - 03.02.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. FEBRÚAR 2020
✝ Kristján Jó-hannesson
fæddist á Akranesi
6. desember 1948.
Hann lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans 26. janúar
2020. Foreldrar
Kristjáns voru Ingi-
leif Aðalheiður
Kristjánsdóttir, f. 8.
júlí 1926, d. 1. mars
1989, og Jóhannes
Björnsson, f. 8. september 1925,
d. 21. september 2002. Systkin
hans eru Oddný Sigrún, gift Jóni
Trausta Leifssyni, og Jón Már.
Samfeðra systkin eru Berghildur
Waage, Auður Ingibjörg og Ein-
ar Örn.
Kristján kvæntist árið 1971
fyrrverandi eiginkonu sinni,
Guðrúnu Rögn Jónsdóttur, f.
1992, maki Hákon Jónsson, f.
1985, synir þeirra: Viktor Atlas,
f. 2013, og Tristan Úlfur, f. 2018.
Selma átti dóttur úr fyrra sam-
bandi, Sigurlaugu Rósu Guðjóns-
dóttur, f. 1979.
Góð vinkona til dánardags var
Nhan Thanh Thi Cao, f. 1961.
Kristján ólst upp í Ytri-
Njarðvík. Hann lærði húsasmíði
og starfaði sem smiður á fyrstu
starfsárum sínum og um tíma
sem smíðakennari. Kristján lauk
kennaraprófi frá Kennarahá-
skóla Íslands 1983. Hann var
skólastjóri Þjálfunarskóla rík-
isins í Bjarkarási, sem sérhæfði
sig í vali um vinnu og virkni fyrir
fullorðið fólk með þroskahöml-
un. Kristján lærði nudd í svæða-
og viðbragðsmeðferð og varð
löggiltur sjúkranuddari 1987.
Hann stofnaði Nuddstofu
Reykjavíkur þar sem hann starf-
aði bæði sem kennari og sjúkra-
nuddari.
Kristján málaði í frístundum.
Útför Kristjáns verður gerð
frá Háteigskirkju í dag, 3. febr-
úar 2020, klukkan 13.
1947. Dóttir þeirra
er Inga Sif, f. 1972.
Eiginmaður hennar
er Brent Peter
Thompson, f. 1967.
Börn þeirra eru Ce-
cilia Sif, f. 2001,
Adam Ingi, f. 2004,
og Maximilian Ingi,
f. 2014. Guðrún átti
dóttur úr fyrra sam-
bandi, Önnu Helgu
Bjarnadóttur, f.
1968.
Kristján kvæntist 1986 fyrr-
verandi eiginkonu sinni, Selmu
Sigrúnu Gunnarsdóttur, f. 1960.
Sonur þeirra er Kristján Freyr, f.
1985, giftur Höllu Hrund Loga-
dóttur, f. 1981, dætur þeirra:
Hildur Kristín, f. 2012, og Saga
Friðgerður, f. 2019. Dóttir Krist-
jáns og Selmu er Eva Guðrún, f.
Elsku pabbi. Nú er komið að
næsta ferðalagi hjá þér. Það eru
spennandi tímar og loks fást svör
við ótal spurningum. Við vitum að
Inga og fleiri hlakka til að ræða
við þig um ótalmörg mál. Við biðj-
um að heilsa henni og manninum í
fjallinu.
Það er einkennilegt að missa
þann sem alltaf var talað við. Þú
tókst þinn tíma í að tala, en orðin
voru alltaf vönduð.
Þú hafðir svo margt. Þú gast
skrifað, málað, skorið út og
skreytt, en þinn mesti hæfileiki
hefur alltaf verið að geta læknað.
Þú vildir gefa en ekki þiggja og
hafðir ekki álit á fólki út frá klæð-
um.
Þú fékkst okkur til að trúa að
við gætum allt. Studdir okkur og
hafðir áhuga á okkar áhugamál-
um, sama hversu óáhugaverð þau
voru. Þú tókst frá tíma, sýndir
kærleik, ást og umhyggju. Fyrir
það erum við þakklát.
Þú gast líka ýtt okkur áfram.
Til dæmis þegar þú bjóst til starf
fyrir 12 ára son við að setja upp
vefsíðu hjá vini þínum. Fyrsta
skrefið væri einfalt; að læra að
búa til vefsíðu.
Það voru líka erfiðleikar. En
við fyrirgefum þér þá.
Undir lokin erum við þakklát
fyrir að þú hafir náð að bíða,
heyra okkar hinstu kveðjur, og
fyrir að kveðja fljótlega.
Hvíldu í friði.
Kristján Freyr
Kristjánsson, Eva Guðrún
Kristjánsdóttir.
Elsku pabbi.
Þú varst kannski stjúppabbi
minn, en það er stimpill sem þú
kenndir mér að skiptir engu máli.
Okkur er alveg sama hvort ein-
hver er stjúp-, hálf- eða alvöru.
Okkur þykir alveg jafn vænt
hvoru um annað og aðra. Fjöl-
skyldur geta alveg verið nánar og
innilegar, þótt þær séu ekki
„hefðbundnar“. Þetta viðhorf þitt
tók ég með mér þegar ég stofnaði
mína fjölskyldu.
Ég bjó með þér öll mín upp-
vaxtarár og þú kenndir mér
margt sem ég hef svo sjálf tileink-
að mér í foreldrahlutverkinu. Það
að vera ákveðinn en sanngjarn og
samkvæmur sjálfum sér fer vel
saman, og þó ég hafi ekki alltaf
kunnað að meta það á mínum
yngri árum, þá eru það gildi sem
ég hef reynt að tileinka mér.
Að alast upp hjá sjúkranudd-
ara og hjúkrunarkonu var ekki
alltaf auðvelt. Það var aldrei í
boði að taka „veikindadag“
vegna höfuð-, maga- eða túr-
verkja, þú ýttir bara á nokkra
punkta á höndum og fótum og þá
var það farið. Þú varst alltaf hálf-
gerður galdrakarl. Bæði skiptin
þegar ég var ólétt og ekki búin að
segja neinum, hringdir þú stöð-
ugt til að fá fréttir, því auðvitað
vissir þú það. Síðastliðna mánuði
hringdir þú oft í mig og ég spurði
þig hvað þú fyndir á þér núna. Þú
viðurkenndir að það væri tilfell-
ið, en gast bara ekki alveg neglt
það og nú finnst mér ég bara
vera í lausu lofti.
Þú varst mikill sprellari og ert
klárlega ástæðan fyrir því að ég
fer helst ekki fram úr rúmi 1. apr-
íl, til að eiga ekki á hættu að vera
göbbuð, enn eitt árið. Þú tókst
alltaf þátt í öllum leikjum, teikn-
aðir fyrir okkur krakkana páska-
og jólabækur, málaðir mikið og
föndraðir. Önnur eins sköpunar-
gleði er vandfundin.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að fylgja þér allt til enda-
loka og mun aldrei gleyma öllum
stundunum okkar saman. Eins og
ég sagði við þig þegar ég var lítil:
Við erum ekki vinir! Þú ert vinur
minn og ég er vinkona þín.
Minn söknuður er mikill, en
mest finn ég til með systkinum
mínum sem misstu pabba sinn allt
of snemma.
Elsku Inga Sif, Kristján Freyr
og Eva Guðrún, mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur til ykkar.
Ég elska þig, pabbi minn, takk
fyrir allt.
Þín dóttir,
Sigurlaug Rósa.
Kristján stóri bróðir er látinn.
Stóri bróðir sem alla tíð stóð mér
við hlið og hvatti mig alla tíð til
góðra verka. Samband okkar var
náið og leið varla sá dagur að við
hefðum ekki samband til að ræða
um verkefni líðandi stundar.
Kristján var mjög andlega sinn-
aður og áhugasamur um andleg
málefni. Við áttum margt sameig-
inlegt, meðal annars áhugann á að
starfa við þjónustu við fatlaða.
Minnisstæðar eru mér ferðir
okkar suður með sjó á æskustöðv-
arnar þar sem við eyddum góðum
tíma við að rifja upp góðar minn-
ingar og heimsækja leiði mömmu.
Þar settumst við yfirleitt niður og
ræddum við hana eins og hún
væri hjá okkur. Við sögðum henni
frá hvað við vorum að gera og
fréttir af fjölskyldunni. Við viss-
um að hún tók þátt í gleði okkar
yfir lífinu þótt látin væri. Minn-
ingarnar sem við áttum frá barn-
æsku ræddum við einnig mikið
við mömmu.
Kristján bróðir var með stórt
hjarta sem lýsti sér vel í því að
hann var ávallt reiðubúinn að
hlusta og hughreysta þegar erf-
iðleikar steðjuðu að. Kristján hef-
ur snert hjarta ótrúlega margra
sem til hans hafa leitað og skilur
eftir góðar minningar í hjarta
þeirra.
Kristján skilur eftir sig arfleifð
sem verður honum ávallt til sóma,
börn sem voru ljósgeislar hans í
lífinu.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að vera hjá þér þegar þú
kvaddir á sunnudaginn elsku
Kristján minn. Ég veit að mamma
tekur vel á móti þér í ljósinu. Þið
farið saman og hittið ömmu og afa
í Einarslóni á Snæfellsnesi.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöð-
um hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Höf óþ.)
Oddný Sigrún
Jóhannesdóttir.
Elsku frændi minn, þegar ég
hugsa til baka ertu svo stór hluti
af mínum æskuminningum. Ég
man svo vel eftir heimsóknum í
Dalselið, þangað fannst mér gam-
an að koma sem barn og ungling-
ur, sitja í eldhúskróknum og
hlusta á samræður ykkar
mömmu. Þá á ég sérstaklega
sterkar minningar um jólahátíð-
ina, þú og pabbi eigið heiðurinn af
þeirri gleði. Þá mættuð þið tveir
galvaskir jólasveinar sem glöddu
stór og lítil hjörtu. Jólin eru og
voru minn uppáhaldstími og góð-
ar æskuminningar mikilvægar
fyrir barn sem safnar í minninga-
brunninn, takk fyrir að vera mik-
ilvægur hluti af mínum. Þú varst
einstakur maður, elsku frændi,
kærleiksríkur og hafðir alltaf
tíma fyrir mann. Það voru ófá
símtölin sem ég fékk þar sem þú
vildir að ég vissi að þú værir til
staðar fyrir okkur. Ég skal halda
vel utan um mömmu, ég veit að
þú myndir vilja það. Þið áttuð svo
gott samband og strengurinn
milli ykkar mömmu var sterkur.
Ég minnist þín og fallega hjarta-
lagsins um ókomna tíð.
Megi góður Guð styrkja ástvini
alla og minning um góðan mann
búa í hjörtum okkar.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín systurdóttir,
Eva Lín.
Nú er komið að kveðjustund,
nú hefur Kristján frændi lagt upp
í sína hinstu för, í sumarlandið
þar sem tekið verður vel á móti
honum.
Kristján Jóhannesson var stóri
frændi í uppvexti mínum í Kefla-
vík, skírður í höfuðið á afa sínum.
Hann var sonur Ingileifar móð-
ursystur minnar sem flust hafði
til Keflavíkur ásamt foreldrum
sínum, þeim Jóneyju Margréti
Jónsdóttur og Kristjáni Jónssyni,
er þau brugðu búi á Einarslóni á
Snæfellsnesi.
Heima hjá afa og ömmu áttum
við fagrar minningar, þar var ég
alinn upp við guðsótta og góða
siði, öll lærðum við snemma að
treysta honum og fela honum líf
okkar, en það eitt er það besta
veganesti sem nokkur getur átt.
Kristján mótaðist af þessu um-
hverfi, hann var afar umhyggju-
samur allt frá fyrstu tíð og þær
eru ófáar minningarnar þar sem
hann sótti mig á Hringbrautina til
ömmu okkar og afa og þar sem ég
ólst upp og tók mig á hina ýmsu
viðburði í Keflavík. Eitt sinn tók
hann mig með sér á leiksýningu
þar sem hann lék sjálfur á sviðinu.
Það þótti mér mikil upphefð, að
eiga frænda á sviðinu.
Hinn kynngimagnaði kraftur
sem fylgir búsetu undir Snæfells-
jökli lá djúpt í fólkinu okkar. Við
vorum einhvern veginn öll bundin
þessum átthagafjötrum og ekki
sjaldnar en árlega fórum við vest-
ur að Einarslóni til að upplifa
gamla góða og fallega tíma í þessu
stórbrotna landslagi sem tónar
djarflega við óblíðar öldur hafsins
sem báru okkur kraftmikla tóna
sína.
Kristján frændi minn var afar
mörgum góðum kostum prýddur.
Hann bjó yfir miklu æðruleysi,
hann var mikill húmoristi enda sá
maður hann sjaldnast öðruvísi en
með bros á vör. En það sem ein-
kenndi hann mest var að hann lét
sig velferð náungans varða.
Umhyggja fyrir fólki átti fyrir
honum að liggja, alla sína starfs-
tíð tileinkaði hann velferð ann-
arra. Kristján var afburðagóður
nuddari og stundaði nám í grein-
inni þar sem hann útskrifaðist
sem sjúkranuddari árið 1987.
Kristján var eftirsóttur af við-
skiptavinum sínum, hann vann
bæði hjá öðrum auk þess sem
hann rak bæði Gufubaðsstofu
Jónasar og síðar Nuddstofu
Reykjavíkur um árabil. Færni
hans var þekkt; maður verður að
vinna með líkamanum en ekki á
móti honum voru einkunnarorð
hans.
Sumir höfðu á orði að Kristján
væri í raun ekki bara nuddari.
Hann ætti gott með úrlausnir ým-
issa annarra hluta, væri bæði
nuddarinn þeirra og sálfræðing-
urinn. Kristján sem var rólynd-
ismaður gerði aldrei mikið úr
þessu, sjálfur sagði hann að nudd
væri fyrst og fremst persónuleg
samskipti milli tveggja einstak-
linga og vilji annars til að láta hin-
um líða betur.
Börnum þínum og fjölskyldum
þeirra bið ég Guðs blessunar á
kveðjustund.
Ég kveð þig með þessum ljóð-
mælum afa okkar, Jóns Ólafsson-
ar frá Einarslóni:
Ljúfi guð sem léttir mínu
lífi yfir sporin vönd,
lýstu mér með ljósi þínu
leiddu mig við þína hönd.
Guð blessi minningu góðs
frænda.
Jón Ólafsson.
Kristján var einstakur vinur og
kunni skil á mörgu, var smiður,
kennari, nuddari og listmálari.
Við kynntumst fyrst þegar við
vorum báðir að vinna í Hafnar-
búðum sem þá var verið að breyta
Kristján
Jóhannesson
HINSTA KVEÐJA
Elsku kæri vinur.
Megi Guðs ljós umvefja
sálu þína í ást og kærleika,
loks þegar líkaminn sleppir
sálinni og hún upphefst til
Guðs almáttugs, því í dauð-
anum lifum við að eilífu.
Þar til við hittumst á ný
kæri vinur, þegar við sam-
einumst í ástinni, lifir þú í
hjarta mínu.
Snorri
Snorrason
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÍÐUR ÓSK ÓSKARSDÓTTIR,
Hamraborg 18,
200 Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
28. janúar síðastliðinn.
Gyða Björg Svansdóttir Skúli Alexandersson
Anna Edda Svansdóttir Halldór Garðarsson
Rakel Svansdóttir Vidar Nilsen
Sigrún Aradóttir Almar Sigurðsson
Stella Aradóttir Björgvin Antonsson
Sigurjón Arason
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn og faðir okkar,
SÆVAR SIGURSTEINSSON,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands 2.
febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigrún Gerður Bogadóttir
Sigurður Bogi Sævarsson
Sigursteinn Gunnar
Sævarsson
Nikki Kwan Ledesma
Ragnhildur Sævarsdóttir Daníel Pálsson
✝ Guðrún Jó-hannsdóttir
fæddist á Hvamms-
tanga 14. desember
1942. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Hvammstanga 26.
janúar 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Jóna Ann-
asdóttir frá Hind-
isvík á Vatnsnesi, f.
2. mars 1921, d. 9.
febrúar 2008, og Jóhann Ólafur
Benediktsson frá Torfustöðum í
Miðfirði, f. 16. janúar 1907, d. 31.
janúar 1962.
Systkini Guðrúnar eru: 1)
Ragnheiður Helga, f. 28. júlí
1946, maki Aðalsteinn Guð-
þrjú börn úr fyrra sambandi, Haf-
þór, f. 1987, Ólaf Auðun, f. 1991,
og Lindu Guðrúnu, f. 1994. 2)
Svava Eyrún Ingimundardóttir, f.
1964, maki Jónas Mikael Pét-
ursson, f. 1964. Synir þeirra eru
Jón Mikael, f. 1982, Viktor Már, f.
1985, og Þröstur Mikael, f. 1999.
3) Jón Ingi Ingimundarson, f.
1967, maki Soffía H. Weisshappel,
f. 1972. Börn þeirra eru Gabríela
Sól, f. 1999, Mikael Máni, f. 2006,
og Patrek Máni, f. 2014.
Langömmubörnin eru 12
samtals. Þann 17. desember
1994 giftist Guðrún seinni
manni sínum Hreini Halldórs-
syni, f. 29. júlí 1934, d. 21. októ-
ber 2010. Börn hans af fyrra
sambandi eru: 1) Halldór, f.
1957, maki Arndís Frederiksen,
f. 1972. 2) Guðbjörg, f. 1962,
maki Juan A. Guerrero, f. 1960.
3) Hildur Sif, f. 1974, maki Svav-
ar Björgvinsson, f. 1972.
Guðrún bjó lengst af á
Hvammstanga, þar sem hún undi
hag sínum vel og var hún Hreini
seinni manni sínum stoð og stytta,
hvort sem var í rekstri og vinnu
við plastpokaverksmiðjuna
Pálma ehf. sem þau settu á fót
eða öðrum þeim verkefnum sem
þau tóku sér fyrir hendur. Guð-
rún vann lengi vel á sjúkrahúsinu
á Hvammstanga við almenna
umönnun og einnig við afgreiðslu
á Pósthúsinu. Víst er að margir
úr bæjarlífinu sem þurftu að
leggjast inn á sjúkrahúsið eða
áttu leið á pósthúsið þar sem hún
vann nutu alúðlegrar móttöku
hennar, umhyggju og þjónustu í
starfi.
Guðrún bjó á Garðavegi 17
þar til hún sökum heilsubrests
flutti á Heilbrigðisstofnun
Hvammstanga þar sem hún naut
umhyggju og alúðar starfsfólks,
þar til yfir lauk.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
mundsson og eiga
þau þrjú börn. 2)
Einar Benedikt, f.
29. nóvember 1947,
maki Ögn Levy
Guðmundsdóttir og
eiga þau þrjú börn.
3) Jóhann Ólafur, f.
8. júní 1962, d. 22.
júní 1990. Þann 28.
október 1962 giftist
Guðrún Ingimundi
Jóni Einarssyni, f.
26. maí 1941, d. 11. október 2016.
Þau skildu.
Börn þeirra eru: 1) Jóhann Örn
Ingimundarson, f. 1962, maki
Agla Sigríður Björnsdóttir, f.
1965. Dóttir þeirra er Birna Kol-
brún, f. 2006. Fyrir átti Jóhann
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar, hennar Gúu, sem
ég kynntist fyrir margt löngu
þegar við Jói fórum að rugla sam-
an reytum okkar. Gúa og Hreinn,
maðurinn hennar, bjuggu á
Garðabrautinni á Hvammstanga,
þar sem ávallt var gott að koma.
Gúa tók mér strax vel og það var
einkennandi fyrir hana að allir
voru jafnir, hverra manna sem
þeir voru eða hvort sem það voru
börn eða fullorðnir. Börnin löð-
uðust að henni og sóttu það fast
að fá að fara norður til ömmu og
afa, hvort sem var til lengri eða
skemmri dvalar. Gúa sá um að
allir fengju næringu og víst var
að enginn var svangur sem þar
dvaldi. Garðurinn hjá Gúu og
Hreini var ævintýralega fallegur
og undu krakkarnir sér vel við
leik í bakgarðinum, hvort sem var
í „drullubúinu“, púttkeppni, í
galsaleik eða í pottinum. Gúa
vann algjört þrekvirki í þessum
garði og ekki prýddu garðinn
bara allskonar blóm og trjá-
plöntur, heldur einnig handmál-
aðir steinar eftir hana, því mjög
listfeng var hún. Þar gat að líta
fugla, sveppi og ýmislegt sem
Gúa sá út úr hverjum steini og
málaði af alúð og lagni. Innan-
dyra var einnig mikið handverk
eftir Gúu. Þegar Gúa var að sýsla
eitthvað, hvort sem var við mat-
seld, föndur eða annað, þá humm-
aði hún alltaf ákveðna laglínu og
hefur sú laglína ómað í huga mér
Guðrún
Jóhannsdóttir