Morgunblaðið - 06.04.2020, Blaðsíða 19

ástæða þessa skrifa heldur er það
fyrir frænda minn Róbert Jón
Jack sem nýverið lést eftir langa
baráttu við veikindi.
Róbert, eins og mennirnir sem
ég nefndi hér að ofan, er einn af
þeim sem gerði líf annarra svo
sannarlega betra. Maður sem ég
hlakkaði alltaf til að hitta. Maður
með afar þægilega nærveru.
Maður sem fólk mun sakna. Með
Róberti deildi ég ástríðu, sú
ástríða var Manchester United.
Ég var það heppinn að ég fékk að
upplifa tvær ferðir með honum til
Manchester og var fyrri ferðin sú
ferð sem ég kynntist Róberti al-
mennilega. Með í för voru Baldur
sonur Róberts og faðir minn hann
Guðmundur.
Ferðin var skipulögð þannig að
við myndum fljúga til London,
keyra til Manchester og ná þar
kvöldleik gegn AC Milan. Við
vorum búnir að panta miða á leik-
inn á „svörtum“ markaði og átt-
um að hitta mann fyrir utan leik-
vanginn. Fluginu okkar seinkaði
og var því áætlun okkar orðin
tæp. Þegar við lentum komum við
okkur í bílaleigubíl. Þetta var fyr-
ir google maps og Róbert fékk
það hlutverk að lesa af korti og,
já, við vorum með þetta týpíska
kort sem maður þarf að fletja út.
Róbert taldi það lítið mál og af
stað fórum við. Af þeim fjölmörgu
góðum eiginleikum sem Róbert
bjó yfir var það að lesa af korti
ekki einn af þeim. Við villtumst
reglulega af leið en af einhverjum
óskiljanlegum ástæðum náðum
við á leiðarenda. Við hlupum til að
hitta miða-„fixerinn“, fengum
miðana, fundum sætin, settumst
niður og um leið og rassarnir okk-
ar snertu sætin var leikurinn
flautaður á. Eftir alla þessa
óvissu um að ná leiknum get ég
ekki sagt ykkur frá einu atviki
sem gerðist í leiknum. En það
sem ég man eftir er, að eftir leik-
inn fórum við og fengum okkur að
borða og þjónninn kemur til að
taka niður pöntun.
Þjónn: What can I get you?
Róbert: Ég ætla að fá hamborg-
ara. Þjónn: What? Róbert: Ham-
borgara, ég ætla að fá hamborg-
ara. Þjónn: Hamburger? Róbert:
Já, já hamborgara. Þjónn: Al-
right, anything to drink? Róbert:
Appelsínudjús.
Þjónn: Juice? Orange or a …?
Róbert: Já. Þjónn: Alright then,
hamburger and an orange juice.
Róbert: Já, takk. Þjóninn brosti
og gekk í burtu til þess að stimpla
inn pöntunina okkar og örugg-
lega til þess að ná sér eftir þessa
snöggu íslenskukennslu frá Ró-
bert frænda. Því næst brosti Ró-
bert til mín og sagði: „Það skilja
þetta allir.“
Hvað hann átti við spurði ég
aldrei en ég ákvað að túlka það
þannig að það kusu allir að skilja
Róbert.
Mann sem var afar viðkunnan-
legur. Mann sem var ávallt með
bros á vör og með húmorinn að
vopni. Mann sem gerði okkar
heim betri. Mann sem þurfti bara
að tala eitt tungumál til þess að
fólk tengdist honum. Mann sem
margir munu sakna. Mann sem
ég mun sakna.
Hvíldu í friði. Þinn frændi,
Erlingur Jack.
Þetta líf er svo skrítið
Þú segir sögu í dag en
þegir á morgun.
Þú finnur til en ert
tilfinningalaus næsta dag.
Þá kemur ljósið og umvefur þig.
En
Þú hefur skrifað sögu þína
með tilveru þinni á þessari jörðu,
sem
ættingjar þínir munu varðveita eins og
stóran glitrandi demant.
Anna Guðrún Gunnarsdóttir.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. APRÍL 2020
✝ Ingigerður(Inga) fæddist í
Bæjum á Snæfjalla-
strönd 29. júlí 1936.
Hún lést á hjúkr-
unarheimili Hrafn-
istu í Boðaþingi 13.
mars 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhann
Hjaltason, skóla-
stjóri, f. 6. septem-
ber 1899, d. 3. sept-
ember 1992, og Guðjóna
Guðjónsdóttir, f. 20. október
1901, d. 20. nóvember 1996.
Systkini Ingu eru: Finnbogi,
f. 1930, Árni, f. 1933, d. 2015, og
Hjalti, f. 1941.
Eiginmaður Ingu er Björn M.
Sæmundsson, f. 30. mars 1931.
Þau giftu sig árið 1956 og
bjuggu lengst af í Vopnafirði en
síðustu árin í Kópavogi. Börn
þeirra eru: 1) Þorkell, f. 21. júlí
1956. Sonur hans er Björn
Helgi, f. 8.10. 2005. 2) Sæmund-
ur Egill, f. 29. ágúst 1957. 3)
Hanna Jóna, f. 24. ágúst 1959.
Hennar börn eru a) Inga Björk,
f. 6.6. 1981, dóttir hennar er
Theódóra Líf. b) Brynjar Örn, f.
24.5. 1983, dóttir hans er
Ágústa Björk. c) Sandra Björk,
f. 29.5. 1995, sonur hennar er
Gabríel Máni. 4) Brynjar, f. 14.
júlí 1961, d. 2013. Dóttir hans er
Helga Björk, f. 29.10. 1992. 5)
Helga, f. 9. október 1962. Eigin-
maður hennar er Aðalsteinn
Arnar Halldórsson.
Synir þeirra eru: a)
Daníel Örn, f. 19.1.
1982, stjúpsonur
hans er Bragi
Fannar. b) Björn
Metúsalem, f. 25.4.
1989.
Inga ólst upp í
Bæjum á Snæ-
fjallaströnd til 11
ára aldurs en þá
flutti fjölskylda
hennar til Súðavíkur. Hún fór
snemma í vist til Ísafjarðar,
vann tvö sumur á símstöðinni í
Súðavík og í frystihúsi þar.
Þegar hún varð 18 ára réð hún
sig í vist hjá Þórunni Elfu
Magnúsdóttur, rithöfundi í
Reykjavík. Ári síðar hóf Inga
störf á Mjólkurbarnum, mat-
sölustað sem var við Laugaveg
162. Þar kynntist hún eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Birni
M. Sæmundssyni, og flutti með
honum til Vopnafjarðar. Á
Vopnafirði vann Inga við al-
menn sveita- og húsmóðurstörf,
ásamt því að starfa í fiskvinnslu
Tanga hf., sláturhúsi kaup-
félagsins og dvalarheimilinu
Sundabúð.
Árið 2013 fluttu Inga og
Björn í Boðaþing í Kópavogi en
bjuggu ekki lengi saman, þar
sem Inga flutti fljótlega á hjúkr-
unarheimili Hrafnistu í Boða-
þingi þar sem hún lést. Útförin
hefur farið fram í kyrrþey.
Elsku Inga.
Far þú í friði. Þú varst mér
alltaf betri en ég átti skilið.
Ég veit af lind, er líður fram
sem ljúfur blær.
Hún hvíslar lágt við klettastall
sem kristall tær.
Hún svalar mér um sumardag,
er sólin skín.
Ég teyga af þeirri lífsins lind,
þá ljósið dvín.
Og þegar sjónin myrkvast mín
og máttur þver,
ég veit, að ljóssins draumadís
mér drykkinn ber.
Svo berst ég inn í bjartan sal
og blessað vor.
Þá verður jarðlífs gatan gleymd
og gengin spor.
En lindin streymir, streymir fram,
ei stöðvast kann,
og áfram læknar þunga þjáðan,
þyrstan mann.
(Hugrún)
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(J.Á.)
Aðalsteinn Arnar
Halldórsson.
Ingigerður
Jóhannsdóttir
✝ Jón Gunn-laugsson fædd-
ist í Reykjavík hinn
15. október 1963.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 19. mars
2020. Hann lætur
eftir sig tvær dætur
þær Fríðu Kristínu
Jónsdóttur, f. 14.
apríl 1994. Maki
Ísak Þór Þor-
steinsson, og Hildi Jónsdóttur, f.
9. nóvember 1998. Maki Alex-
ander Leonard Vidal.
Foreldrar Jóns eru Gunn-
laugur Baldvinsson, fyrrverandi
flugvirki og flug-
vélstjóri, f. 1.1.
1941, og Hildur
Jónsdóttir hús-
móðir, f. 18.7.
1944. Systkini Jóns
eru Gróa Gunn-
laugsdóttir förð-
unarfræðingur, f.
13.11. 1966, d. 19.4.
2010, Gunnhildur
Gunnlaugsdóttir
þjónustufulltrúi, f.
15.8. 1971, og hálfbróðir Jóns er
Ásmundur Gunnlaugsson flug-
virki, f. 25.1. 1959.
Útför hans hefur farið fram í
kyrrþey.
Elsku pabbi minn, nú ert þú
farinn og þrautum þínum er lokið.
Eftir langa og erfiða baráttu við
parkinson og krabbamein sem að
lokum lagði þig að velli. Þú stóðst
þig eins og hetja og gafst aldrei
upp.
Ein af uppáhaldsminningum
mínum um pabba voru sumarbú-
staðarferðirnar upp í Skorradal.
Þar fórum við í bátsferðir um
borð á Guggunni, þótt ég hafi
verið mjög vatnshrædd þá fannst
mér alltaf mjög gaman að fara út
á bátinn á Skorradalsvatn. Ég
man líka eftir því þegar þú
fannst gamla gúmmíbauju og
festir hana með bandi milli
trjánna í bústaðnum og úr því
var róla sem var mjög skemmti-
legt. Pabbi var alltaf svo snið-
ugur að finna upp á einhverju að
gera eða búa til, manni leiddist
aldrei með honum.
Eitt af áhugamálum pabba var
að fara í fjallgöngur og ferðast
um Ísland. Við fórum í nokkrar
skemmtilegar fjallgöngur saman
og ég man sérstaklega eftir bíl-
túrnum sem við fórum í Þjórs-
árdal. Þar var steikjandi hiti og
blankalogn. Hann sýndi mér alls-
konar staði sem þar eru, þar á
meðal Búrfellsvirkjun og vind-
myllurnar, þetta var með
skemmtilegustu bíltúrum okkar.
Söknuðurinn er mjög mikill,
pabbi minn, en einnig er léttir
fyrir þig, pabbi, að vera laus und-
an þessum miklu veikindum sem
lögðust þungt á þig síðustu mán-
uðina sem þú lifðir.
Hvíldu í friði, pabbi minn.
Þín dóttir,
Hildur.
Elsku Jón, að okkur sækja
minningar frá liðnum árum.
Skorradalur, heyskapur með
Stebba vini þínum á Vífilsstöð-
um, ferð til Honda Minola í New
York þar sem við keyptum mot-
orcrosshjól og þú þeystist um allt
nágrennið og upp um fjöll og
firnindi, Sumardvöl á Tálkna-
firði, alltaf varstu skemmtilegur
og kátur.
Hafið heillaði enda kominn af
miklum sjósóknarmönnum á
Breiðafirði og Vestfjörðum. Þá
tóku við siglingar í tvö ár, Stýri-
mannaskólinn svo siglingar í 20
ár á skipum Eimskipafélagsins
og síðast sem yfirstýrimaður á
ýmsum skipum félagsins. Þú
slappst svo ekki heldur við brot-
sjó lífsins, hinn ægilegi sjúkdóm-
ur Parkinson og í kjölfarið
krabbamein. Alltaf varst þú
æðrulaus og sterkur, gerðir lítið
úr þessu með bros á vör. Þó man
ég hvað þú þráðir að komast út í
vorið en ýmislegt hamlaði því.
En þó að blási kalt og dagar
verði að árum voru tvær ynd-
islegar dætur sem hlökkuðu til
þess að pabbi kæmi heim af sjón-
um með dót frá útlöndum. Þær
voru sólargeislarnir þínir sem þú
elskaðir af öllu hjarta.
Nú stöndum við á ströndinni
og skipið þitt hverfur í blámann.
Ný og ókunn lönd blasa við. Við
hlökkum til næstu endurfunda
við þig í sumarlandinu æðrulaus-
an, glaðan og sterkan. Góður
Guð blessi þig.
Góða nótt, góða nótt
vertu gott barn og hljótt
meðan yfir er húm
situr engill við rúm.
Sofðu vært, sofðu rótt
eigðu sælustu nótt
Pabbi.
Jón Gunnlaugsson
Vel man ég þegar
ég sá Jarþrúði Lilju
Daníelsdóttur í
fyrsta sinn þótt ég
hafi líklega verið á
sjötta ári. Foreldrar hennar voru
að bregða búi á Kjalarnesi og
flytja í Kópavog, á Hlíðarveginn
en þangað hafði mitt fólk komið á
mölina alla leið austan úr Skafta-
fellssýslu nokkrum árum fyrr.
Kópavogur var sannkölluð land-
nemabyggð rétt fyrir miðja síð-
ustu öld, reitaður niður í sum-
arbústaðalönd og vegir ruddir
eftir grjótholtum. Að vísu var
komið rafmagn en allt annað sem
þéttbýli tilheyrir lét bíða eftir sér
um alllanga hríð. Þótt Kópavogur
hafi síðar verið réttnefndur
barnabær var hann enn svo strjál-
býll að ekki vissi ég til þess að eitt
einasta barn á mínu reki væri í
sunnanverðum Kópavogi. Þess
vegna hrópaði ég til mömmu þeg-
ar ég sá rauðan hárborða sveiflast
á kolli handan við Hlíðarveginn:
Jarþrúður Lilja
Daníelsdóttir
✝ Jarþrúður LiljaDaníelsdóttir
fæddist 29. septem-
ber 1941. Hún lést
18. mars 2020.
Útför Lilju fór
fram 31. mars 2020.
„Það er komin
stelpa á tuttugu.“
Ekki er að orð-
lengja að foreldrar
okkar Lilju urðu
aldavinir og flesta
daga átti einhver
leið yfir Hlíðarveg-
inn upp á smáspjall.
Sveitarbragurinn á
Kópavogi átti vel við
bændafólkið og kom
sér ekki sístvel fyrir
Daníel, föður Lilju, sem bjó sér til
atvinnu að bændasið, hafði með
sér kú úr sveitinni og var hún þar
fyrsta árið en rak svo hænsnabú
allmörg ár á lóðinni. Við Lilja
fengum þann bitling að selja egg
við húsdyr í Kópavogi, síðan veit
ég að 18 egg eru í kílóinu!
Fljótlega rættist úr með ung-
dóminn við Hlíðarveg og krökk-
um fjölgaði. Samt urðum við á
æskuárum okkar Lilju ekki fleiri
en svo að hentugt var að gera ekki
veður út af því þótt miseldri væri í
hópnum. Lilja lét mig ekki gjalda
þess að ég væri smápolli, tveim
árum yngri en hún.
Elsti félagi okkar varð mynd-
listarmaður og vann að list sinni
seinni hluta ævinnar í Gautaborg.
Þar sem vinátta í þessum hópi
entist vel naut Lilja þess þegar
hún fékk áhuga á vatnslitamálun
og fékk uppörvun hjá þessum
gamla vini okkar af Hlíðarvegin-
um.
Tryggð við vini og æskuslóðir
var eiginleiki sem alltaf prýddi
Lilju. Á fullorðinsárunum átti hún
heima í Hafnarfirði og kunni vel
að meta bæinn þar sem hún bjó
með Óla sínum og þau komu upp
þremur strákum. Lengi vann hún
hjá Rafveitunni á Suðurlands-
braut og minntist oft á skemmti-
legan félagsskap á þeim vinnu-
stað og vini sem ekki gleymdust.
En þegar Kópavogsbúar hittust
til að rifja upp liðna daga var Lilja
oft mætt til að gleðjast og fræðast
með okkur, t.d. á fundum Sögu-
félagsins í Héraðsskjalasafninu.
En ekki var síst að fá Lilju í heim-
sókn þegar hún „átti leið hjá“.
Móðir mín leit til æviloka á Lilju
sem eina sína bestu vinkonu sem
hafði áhrif til upphressingar ef
dagarnir voru ekki nógu bjartir.
Að síðustu langar mig að benda
á eitt sem sýnir vel lífsafstöðu
Lilju. Þegar hún talaði um gengið
samferðafólk lét hún gleði yfir
góðum minningum vera í fyrir-
rúmi, miklu frekar en söknuðinn
sjálfan sem mest ber á við skiln-
aðarstund. Hún ljómaði þegar
hún minntist á bræður sína, for-
eldra og eiginmanninn sem hún
missti á miðjum aldri. Þannig
ætla ég að minnast Lilju, vinkonu
minnar.
Fjölskyldu Lilju sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Bjarni Ólafsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VIKTORÍA ÁGÚSTA ÁGÚSTSDÓTTIR
frá Aðalbóli, Vestmannaeyjum,
andaðist laugardaginn 4. apríl á
Heilbrigðisstofnun Suðurlands í
Vestmannaeyjum.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu fer útför
fram í kyrrþey.
Fjölskyldan vill þakka starfsfólki á heilbrigðisstofnuninni fyrir
góða umönnun og velvild.
Ólafur Ágúst Einarsson Halla Svavarsdóttir
Agnes Einarsdóttir Kári Þorleifsson
Viðar Einarsson Dóra Björk Gunnarsdóttir
Hjalti Einarsson Dagmar Skúladóttir
ömmu- og langömmubörn
Elskuleg dóttir mín, systir, mágkona og
frænka,
GUÐBJÖRG TORFHILDUR
KRISTJÁNSDÓTTIR, BOBBA,
Hamragerði 5,
Egilsstöðum,
lést á Landspítalanum 2. apríl síðastliðinn.
Útför fer fram í Egilsstaðakirkju
miðvikudaginn 8. apríl kl. 14.00.
Vegna sérstakra aðstæðna verður athöfninni streymt á
egilsstaðakirkja.is/youtube.com
Magnhildur Magnúsdóttir
Magnús Kristjánsson
Guðrún María Þórðardóttir
Sveinn Elmar, Kristján Orri, Hafliði Bjarki, Magnhildur
Ósk og fjölskyldur
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ELÍSABET RÓSINKARSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Sóltúni,
lést þriðjudaginn 24. mars.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu hefur útför
farið fram í kyrrþey.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sóltúns fyrir einstaka
umönnun á erfiðum tímum.
Guðrún S. Kristjánsdóttir Gunnar Einarsson
Jakob Kristjánsson Elsa Björk Gunnarsdóttir
Kolbeinn R. Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á vefn-
um. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
Minningargreinar