Fjölrit RALA - 15.01.1980, Qupperneq 20

16
Nýlegar erlendar niðurstööur benda til meiri skeróingar
heyáts vió kjarnfóðurgjöf, þegar fóðraó er meó heyi með
meira en 70% meltanleika (20) •
Komið hefur fram, aó átið er misjafnt eftir því hvert hey-
fóðrið er (7 ). I likaninu er tekió tillit til þess með
þvi að nota
k18 = 23,5'HG-2 .
Heyátið 10,8 kg þe./, fæst þá vió HG = 0,54. Vió
HG = 0,64 er k,„ = 13,0, en 9,0 vió HG = 0,47. Þessi
minnkun á heygæðum, sem veldur 4,0 kg þe. minnkun á átgetu
gripanna, fæst við 25 daga seinkun á sláttutima samkvæmt
þessum forsendum. Orkugildi étins heys minnkar að sjálf-
sögðu meira en nemur magnminnkuninni. Lágmarksheyát sam-
kvæmt likaninu er 4,0 kg þe./kú/dag (k^g), sem gefur 3,2 fe.
við SL = 0, en 2,2 fe. við SL = 30.
b. Fóðurþörf
Viðhaldsþörf er talin 3,5 fe./dag og fóðurþörf vegna fóstur-
myndunar 150 fe. Til jafnaðar allt árið verður fóðurþörf
til viðhalds og fósturmyndunar 3,9 fe./dag á grip 0<14)-
Fóðurþörf til mjólkurmyndunar er 0,4 fe./kg mælimjólk
(4% fita). Ekki var þó álitið aö þessi nýting næðist almennt
hjá bændum. Gert er ráð fyrir 10% nýtingartapi og fást þá
2,25 kg/fe. (k13) fyrir Þaú fóður, sem er gefió umfram við-
haldsþörf. Fóórun er aukin siðustu tvær vikurnar fyrir burð
til að undirbúa mjaltaskeiðið og fer það fóöur til mjólkur-
myndunar.
Þau mörk voru sett á kjarnfóðurgjöf, aó hún gæti aldrei farið
fram úr 8 kg/dag á grip (k1Q). Miðað er við 1,0 fe./kg i
kjarnfóóri og 87% þurrefni (k^).