Skessuhorn - 01.07.2020, Qupperneq 18

MIÐVIKUDAGUR 1. JúLÍ 202018
Sveitarstjórn Dalabyggðar hef-
ur samþykkt að auglýsa breyting-
ar á aðalskipulagi á tveimur jörðum
í Laxárdal; Hróðnýjarstöðum og
Sólheimum. Breytingin felst í því
að jörðunum yrði breytt úr land-
búnaðarsvæðum yfir í iðnaðarsvæði
svo hægt sé að reisa þar vindorku-
garða. Þá eru Dalamenn einnig
farnir að huga að sameiningu sveit-
arfélaga og hefur sveitarstjórn hafið
óformlegar viðræður við sveitarfé-
lögin í næsta nágrenni. Blaðamaður
Skessuhorns settist niður með Eyj-
ólfi Ingva Bjarnasyni oddvita Dala-
byggðar undir lok síðustu viku og
fór yfir þessi mál og önnur. Má þar
nefna verðlag á matvöru, stöðu söl-
unnar á Laugum í Sælingsdal og
fleira.
Margir kostir
í sameiningu
Nú liggur fyrir Alþingi drög að
lögum um að árið 2026 verði lág-
marksfjöldi íbúa í sveitarfélögum
1.000 íbúar. Verði þessi lög sam-
þykkt ber sveitarfélögum sem ná
ekki þessum fjölda að sameinast
öðru sveitarfélagi þannig að lág-
marksfjöldi náist. Eitt þeirra sveit-
arfélaga er Dalabyggð en þar eru
skráðir með lögheimili 639 íbúar.
Sveitarstjórn Dalabyggðar fékk 4,4
milljónir króna í styrk úr Jöfnunar-
sjóði sveitarfélaga til að láta vinna
valkostagreiningu sem er næsta
skref í þessu ferli. „Við erum farin
að eiga óformleg samtöl við sveit-
arfélögin í næsta nágrenni en Dala-
byggð á marga kosti sé litið til stað-
setningar sveitarfélagsins. Við erum
í dag í samstarfi með skipulagsfull-
trúa annars vegar og byggingafull-
trúa hins vegar við Reykhólahrepp,
Strandabyggð, Kaldrananeshrepp
og Árneshrepp og við erum einnig
í samvinnu við Borgarbyggð með
félagsþjónustu. Við höfum einn-
ig átt óformleg samtöl við Stykk-
ishólmsbæ og Húnaþing vestra en
þetta er eitthvað sem við ætlum
okkur að skoða vel,“ segir Eyjólfur.
Sjálfur segist hann opinn fyrir öll-
um möguleikum. „Fyrir mér snýst
þetta fyrst og fremst um að stjórn-
sýslueiningin sé nægjanlega öfl-
ug til að geta veitt alla þá þjónustu
sem sveitarfélög eiga að geta veitt
og þurfa ekki að kaupa þjónustu frá
nærliggjandi sveitarfélögum,“ seg-
ir hann.
Aðspurður segist Eyjólfur ekki
sjá fyrir sér að sameining allra sveit-
arfélaganna á Vesturlandi sé góð-
ur kostur. „Til að stjórnsýslan geti
virkað held ég að það sé stór kostur
að samfélögin séu svipuð en þau eru
mjög ólík hér á Vesturlandi. En að
mínu mati er þetta allt eitthvað sem
við þurfum bara að skoða vel og það
er ekkert útilokað í mínum huga.
Stærsta áskorunin að mínu mati er
sú að í landfræðilega stóru samein-
uðu sveitarfélagi hafi kjörnir full-
trúar staðbundna þekkingu á mál-
um sem koma upp,“ segir Eyjólfur.
Ekki mótfallinn
skógrækt
Áður hefur verið greint frá því í
aðsendri grein í Skessuhorni að í
Dalabyggð kom upp ágreining-
ur sveitarfélagsins við landeiganda
á Ósi í Saurbæ um skógrækt. Sak-
aði landeigandi Dalabyggð um að
draga afgreiðslu um umsókn á land-
nýtingu sem ekki byggir á búfjár-
beit „eða öðrum 19. aldar búskap-
arháttum,“ eins og segir í greininni.
Aðspurður segir Eyjólfur sveitar-
stjórn Dalabyggðar ekki hafa neitt
á móti skógrækt í sveitarfélaginu
heldur þvert á móti. „Við afgreið-
um mál um skógrækt samkvæmt
settum reglum. Hitt er annað mál
að það hefur lengi verið á stefnu-
skrá hjá okkur að flokka landbún-
aðarland í aðalskipulagi og því var
afgreiðslu um skógrækt frestað þar
til það lægi fyrir, og ekki voru allir
sáttir við það. Einnig má vel vera að
málsmeðferð hefði mátt vera hrað-
ari hjá okkur en það kom bara upp
sú staða að skipulagsfulltrúi hætti
og á tímabili vorum við ekki með
starfandi skipulagsfulltrúa á svæð-
inu og því varð málsmeðferðartím-
inn lengri í stjórnsýslunni,“ útskýr-
ir Eyjólfur. „Skógrækt er háð fram-
kvæmdaleyfi, það felur í sér að fram
þarf að fara minjaskráning áður en
framkvæmdir hefjast. Sum sveitar-
félög hafa ekki sett slíkt sem skil-
yrði þótt lögin séu skýr. Okkur bera
að viðhafa vandaða stjórnsýslu og
mögulega mættu ríkisstofnanirnar
Skógræktin og Minjastofnun tala
betur saman og gefa út leiðbeining-
ar til verðandi skógarbænda varð-
andi þetta atriði,“ bætir hann við.
Ekki leggja ræktað land
undir skóg
„Við erum ekki mótfallin skóg-
rækt í Dalabyggð og sjálfur var
ég með ráðgjafa Skógræktarinn-
ar í heimsókn þar sem ég vil leggja
land undir skógrækt á minni jörð.
Ég sé alveg tækifæri í þessari bú-
grein en ólíkar búgreinar þurfa að
vinna saman og það gerir maður
ekki með því að úthrópa og rífast í
gegnum fjölmiðla heldur með sam-
tali,“ segir Eyjólfur. „Skógræktin er
að mínu mati mun öflugra verkfæri
í aðgerðum við kolefnisbindingu
en nokkurn tímann að moka ofan
í skurði,“ bætir hann við. Þá seg-
ir hann það afstöðu sveitarfélags-
ins að ekki sé verið að leggja rækt-
að land undir skógrækt. „Ég tel að
skógrækt og sauðfjárbúskapur eigi
vel saman en fólk þarf bara að tala
saman, önnur búgreinin á ekki að
hindra hina. Varðandi samþykki að-
liggjandi jarða snýst það um að ekki
sé verið að setja niður skógrækt þar
sem kannski eru rekstrarleiðir fyrir
sauðfé, með öðrum orðum að ná-
grannar tali saman.“
Hluti af grunnþjónustu
að versla í heimabyggð
Spurður um hver staðan sé með
sölu á Laugum í Sælingsdal segir
Eyjólfur engar fréttir af því máli.
„Eignirnar eru enn til sölu. Við
fengum tilboð síðasta haust sem
var samþykkt en það gekk ekki eft-
ir. Við fundum áhuga í vetur en svo
kom þessi blessaða veira og síðan
þá hefur ekkert heyrst í þeim að-
ilum. Þegar þessi veira er farin er
ég fullviss um að áhuginn kvikni
aftur. En eins og staðan er í dag
er tjaldstæðið og sundlaugin opin
en hótelbyggingin er lokuð,“ seg-
ir Eyjólfur.
Greint var frá því í Skessuhorni
fyrir fáeinum vikum að verslun-
inni í Búðardal var breytt úr Kjör-
búð í Krambúð en samkvæmt nýrri
verðkönnun verðlagseftirlits ASÍ á
landsvísu er verð á matvöru oftast
hæst í Krambúðinni. Er þetta mál
eitthvað sem sveitarstjórn Dala-
byggðar getur brugðist við með
einhverjum hætti? „Það er erf-
itt fyrir sveitarfélagið að bregð-
ast við. Þarna sýnist mér að búið
sé að hækka verð og lengja opn-
unartíma og það eigi að ná tekjum
inn á umferðinni í gegnum bæinn.
En þetta kemur mest niður á þeim
íbúum sem hafa ekki kost á að fara
annað til að versla. Að geta verslað
í heimabyggð er partur af grunn-
þjónustu sem skiptir miklu máli í
almennum lífskjörum. Ég tel að
ríkið þurfi að skoða þetta mál út
frá því sjónamiði að jafnræði sé til
búsetu um allt land,“ segir Eyjólfur
og bætir við að þetta mál hafi ver-
ið til umfjöllunar hjá sveitarstjórn
og nú sé verið að safna gögnum til
að geta sýnt fram á það með óyggj-
andi hætti hvernig hækkun á verð-
lagi hafi verið við þessar breyting-
ar.
Vindorkugarðar
í Dölum
Eins og fram kom hér að ofan hef-
ur sveitarstjórn Dalabyggðar sam-
þykkt að auglýsa breytingar á aðal-
skipulagi á tveimur jörðum í Laxár-
dal þar sem svæðunum yrði breytt
úr landbúnaðarsvæðum í iðnaðar-
svæði. Nokkuð skiptar skoðanir
hafa verið á málinu og hafa marg-
ir látið í ljós óánægju með að settir
verði upp vindorkugarðar á þessum
stöðum. En nú er unnið að undir-
búningi íbúakönnunar um málið.
„Maskína mun framkvæma þessa
íbúakönnun fyrir okkur og niður-
staða hennar mun væntanlega liggja
fyrir í haust,“ segir Eyjólfur og bæt-
ir við að niðurstaða könnunarinn-
ar verði höfð að leiðarljósi við end-
anlega afgreiðslu málsins. „Þó við
séum búin að samþykkja að auglýsa
þessar breytingar er ekki þar með
sagt að þarna verði komnir vind-
orkugarðar nærri strax. Núna er
boltinn í raun hjá Skipulagsstofnun
en þar verður ákveðið hvort tillag-
an, eins og hún er núna, sé hæf til
að fara í auglýsingu. Ef það verð-
ur ákveðið að senda tillöguna í aug-
lýsingu gefst öllum tækifæri í sex
„Það er fullkomlega eðlilegt að ekki séu allir
sammála um mál af þessari stærðargráðu“
-segir Eyjólfur Ingvi oddviti í Dalabyggð um vindorkugarða í Laxárdal
Eyjólfur Ingvi Bjarnason oddviti sveitarstjórnar Dalabyggðar.
Eyjólfur segir það erfitt fyrir sveitarfélagið að bregðast með einhverjum hætti við því að Kjörbúðinni í Búðardal hafi verið
breytt í Krambúð og verðlag þar af leiðandi hækkað. Ljósm. úr safni/sm