Morgunblaðið - 02.06.2020, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. JÚNÍ 2020
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar Opinn handavinnuhópur kl. 12-16. Smíði, útskurður,
tálgun, pappamódel með leiðb. kl. 9-16. Leiðb. úthlutar tíma en
aðeins 6 geta verið í einu. Hafið samband í síma 411 2600.
Félagsmiðstöðin Hæðargarði 31 Kaffisopi kl. 8.50. Hádegismatur
kl. 11.30-12.30. Kríur kl. 13. Síðdegiskaffi kl. 14.30. Að svo stöddu
verður ekki tekið við reiðufé, aðeins debetkortum eða kreditkortum.
Við erum öll Almannavarnir. Höldum áfram með handþvott og spritt-
un. Virðum 2 metrar regluna við þá sem það vilja. Nánari upplýsingar
í síma 411 2790.
Korpúlfar Boccia kl. 10, helgistund kl. 10.30 spjallhópur í Borgum kl.
13 og hádegisverður í Borgum með verklagsreglum að tilmælum
heilbrigðisyfirvalda kl. 11.30 og kl. 12. Sundleikfimi í Grafarvogssund-
laug kl. 13.30 og kaffihúsið Borgum opið frá kl. 14.30-15.30 í dag.
Minnum á spritt og 2 metra regluna.
Seltjarnarnes Vatnsleikfimi í kl. 7.10. Kaffispjall í króknum kl. 10.30.
Kvennaleikfimi í Hreyfilandi kl. 11.30. Bridge í Eiðismýri kl. 13.30.
Karlakaffi í safnaðarh. kl.14. Nú er í undirbúningi dagskrá fyrir sumar-
ið. Hvetjum ykkur til að taka þátt í dagskránni og senda okkur ykkar
hugmyndir að dagskrá eða viðburðum. Komið á Skólabrautina,
hringið eða sendið á netfangið kristin.hannesdottir@seltjarnarnes.is
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Eurotec A4 harðviðarskrúfur.
Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
660 0230 og 561 1122.
mbl.is
alltaf - allstaðar
Nú u
þú það sem
þú eia að
á FINNA.is
IÐNAÐARMENN VERSLANIR
VEITINGAR VERKSTÆÐI
BÓKHALDSÞJÓNUSTA OG FLEIRA
Foreldrar mínir,
hjónin Anna Guð-
rún Jóhannesdóttir
og Jónas Aðal-
steinsson, hefðu
bæði orðið 100 ára á
þessu ári. Anna
Guðrún, f. 2. júní
1920, d. 21. maí
1995, var frá
Gunnarsstöðum í
Þistilfirði og Jónas,
f. 2. mars 1920, d.
19. apríl 2008, var frá Hvammi í
sömu sveit. Saga þeirra er dæmi
um seiglu alþýðufólks á Íslandi á
síðustu öld. Móðir mín var kölluð
heim frá Laugaskóla í Reykjadal
þar sem hún var við nám þegar
móðir hennar Aðalbjörg Vil-
hjálmsdóttir, f. 24.3. 1892, lést úr
berklum 3.4. 1939. Hún tók þá við
heimilishaldi með föður sínum Jó-
hannesi Árnasyni, f. 18.6. 1890, d.
25.2. 1971, og voru tvær yngstu
systur hennar fimm og sjö ára á
þessum tímapunkti. Faðir minn
var einungis fimm ára þegar hann
missti móður sína Jóhönnu Sig-
fúsdóttur, f. 20.5. 1881, d. 2.6.
1925, og var því alinn upp af föður
sínum Aðalsteini Jónassyni, f.
21.6. 1875, d. 4.5. 1958, og öllu hinu
fólkinu í Hvammi því þar voru jú
mörg heimili á þessum árum og
fjölmenni mikið. Foreldrar mínir
giftu sig í stofunni á Gunnarsstöð-
um 28. desember 1941 og voru til
heimilis hjá afa fyrstu árin. Það
var síðan árið 1945 sem þau
ákváðu að byggja sér nýbýlið
Brúarland í landi Gunnarsstaða.
Húsið er á melbarði þar sem vel
sést yfir Hafralónsá og víðsýnt er
til allra átta. Það var erfitt að
standa í húsbyggingu á þessum
Anna Guðrún Jóhannesdóttir
og Jónas Aðalsteinsson
tíma rétt eftir stríðslok. Til dæmis
var sett asbest á húsið því ekkert
járn var til í landinu. Stórfjöl-
skylda þeirra beggja bjó í næsta
nágrenni og fólk hjálpaðist að á
þessum árum. Síðar var farið í að
rækta upp tún, byggja fjárhús og
koma upp hefðbundnum búskap.
Merk framfaraskref voru til dæm-
is þegar keypt var dráttarvél með
tilheyrandi fylgihlutum og þegar
rafmagnið var lagt í húsið, því
fylgdu rafmagns heimilistæki.
Frystikisturnar voru mikilvægar
fyrir sveitaheimilin því áður þurfti
að salta, reykja eða setja í súr allt
kjöt til geymslu. Pabbi reykti þó
áfram kjöt á haustin bæði fyrir sig
og aðra. Matur var oft tengdur
árstíðum, á vorin svartfuglsegg og
rauðmagi, á haustin heitt slátur,
eplakassi kom í desember og
rjúpa var borðuð sem hver annar
hversdagsmatur á þessum árum.
Fjölskyldan stækkaði smám
saman og eignuðust þau sex börn.
Aðalbjörg systir mín, f. 24.10.
1941, d. 16.11. 1990, fæddist
reyndar á Gunnarsstöðum en við
hin komum í heiminn á Brúar-
landi. Aðalsteinn, f. 2.8. 1946, d.
21.9. 1984, Arnþrúður Margrét, f.
27.1. 1948, Eðvarð, f. 15.5. 1953, d.
30.5. 2009, Jóhannes, f. 23. 1. 1955,
Sigrún Lilja, f. 28.2. 1959. For-
eldrar okkar voru duglegir að hafa
okkur krakkana með í verkunum
og lærðum við fljótt að taka til
hendinni bæði innan húss og utan.
Heilu dagarnir voru teknir í að
steikja kleinur og parta, svo ég tali
nú ekki um laufabrauðsgerðina
fyrir jólin. Mikil samskipti voru á
milli bæjanna og bændurnir hjálp-
uðust að við heyskapinn. Á jólun-
um var farið á milli í jólaboð þar
sem dansað var í kringum jólatré
og sungið. Alla tíð var mikill
gestagangur á Brúarlandi og þar
dvaldi fólk jafnvel vikum saman.
Heimilið virkaði stundum sem
hjúkrunarheimili fyrir aldraða
ættingja og vini. Á sumrin voru
alltaf krakkar í sveit hjá okkur,
allt upp í fjórir í einu. Sá sem átti
tímalengdarmetið var hjá okkur í
tíu sumur. Mamma tók þátt í fé-
lagsstörfum, var virk bæði í kven-
félaginu og kirkjukórnum alla tíð.
Hún var góð saumakona og hjálp-
aði nágrannakonum að sauma
dýrindis þorrablótskjóla og fleira.
Pabbi sá um búskapinn og var
mjög laghentur við ýmsa hluti.
Hann smíðaði, málaði og starfaði
við ýmislegt handverk bæði hjá
sér og öðrum. Hann vann líka
stundum utan heimilisins, var til
að mynda fláningsmaður í slátur-
húsinu á haustin þar sem hann
starfaði í yfir fimmtíu ár. Pabbi
hafði gaman af að spila og spilaði
brids með félögunum alla ævi.
Eldhúsborðið á Brúarlandi
hefði frá mörgu að segja gæti það
talað. Mikið var spjallað þegar
fólk úr nágrenninu og gestir
komnir lengra að komu í kaffi.
Heimsmálin rædd og nýjustu
fréttir úr héraði. Foreldrar mínir
voru samtaka um að taka vel á
móti fólki og njóta stundarinnar.
Lífssýn þeirra hefur eflaust mót-
ast snemma á búskaparárum
þeirra þegar Steini sonur þeirra
varð fyrir hræðilegu slysi. Móðir
mín var að eignast sitt þriðja barn
og Steini var í pössun. Hann
komst í krukku með vítissóda sem
vatn hafði lekið í og saup á. Í
fyrstu var talið að drengurinn
myndi ekki lifa þetta af því að vél-
indað var illa brunnið. Þarna hófst
mikil sjúkrasaga, mamma þurfti
að dvelja með hann í Reykjavík í
marga mánuði og var Steini síðan
sendur rúmlega tveggja ára til
Ameríku undir læknishendur þar
sem hann var á spítala í tæpt ár.
Eftir heimkomuna þurftu þau síð-
an að fá fyrir hann fósturforeldra í
Reykjavík fyrstu árin. Til eru bréf
frá þessum árum þar sem ein-
hverjir Ameríkanar eru jafnvel að
fara fram á að fá að taka drenginn
í fóstur, þar sem það hljóti að vera
of dýrt fyrir fólkið hans að halda
honum uppi á spítala erlendis.
Margir hjálpuðu foreldrum mín-
um á þessum erfiða tíma, fólk
heima í Þistilfirðinum og næstu
sveitum. Alþingi hins nýstofnaða
lýðveldis veitti þeim líka styrk.
Foreldrar mínir voru alltaf þakk-
látir fyrir þá aðstoð sem þau fengu
á þessum erfiða tíma. Þau vildu
launa það með því að hjálpa öðrum
og opna heimili sitt fyrir gestum
og gangandi.
Vísuna hér fyrir neðan orti
dóttir mín á síðasta ári um afa sinn
og ömmu þegar fréttist að nýir
eigendur jarðarinnar hefðu selt
hana til breska auðkýfingsins Jim
Ratcliffe.
Brúarland þau byggðu vel
bjart og glatt þar yfir.
Í læknum, túnum, mó og mel
minning þeirra lifir.
(Rebekka Hlín Rúnarsdóttir)
Blessuð sé minning foreldra
minna.
Sigrún Lilja Jónasdóttir.
Aldarminning
✝ Kristín Bjarna-dóttir fæddist
5. janúar 1925 á
Völlum í Vallhólmi,
Skagafirði. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Norður-
lands á Sauðár-
króki 24. maí 2020.
Foreldrar Krist-
ínar voru Sigur-
laug Jónasdóttir, f.
8.7. 1892, d. 13.10.
1982, og Bjarni Halldórsson, f.
25.1. 1898, d. 15.1. 1987. Sig-
urlaug og Bjarni hófu búskap á
Völlum 1921 en fluttu að Upp-
sölum í Blönduhlíð vorið 1925
og áttu þar heima til æviloka.
Systkini Kristínar eru Halldór,
f. 20.2. 1922, d. 18.12. 2010, Jón-
as, f. 26.3. 1926, d. 19.10. 2003,
Egill, f. 9.11. 1927, d. 15.4. 2015,
Gísli, f. 3.7. 1930, d. 30.5. 2009,
Árni, f. 8.11. 1931, Stefán, f.
28.11. 1933, d. 16.1. 1934, og
Helga, f. 13.12. 1935.
Kristín giftist Maroni Péturs-
Þorbjörg Otta og Kristín Helga.
Langömmubörn Kristínar eru
15.
Kristín ólst upp á Uppsölum
á glaðværu menningarheimili.
Hún gekk í barnaskóla hjá
frænda sínum, Gísla Gottskálks-
syni í Sólheimagerði, og um tví-
tugt stundaði hún nám við Hús-
mæðraskólann á Laugalandi í
Eyjafirði. Þau Maron hófu bú-
skap í Ásgeirsbrekku í Við-
víkursveit vorið 1951 og bjuggu
þar til ársins 1966, er þau fluttu
til Sauðárkróks. Búskaparárin í
Ásgeirsbrekku voru ár mikilla
framkvæmda, reist var myndar-
legt íbúðarhús og fjós yfir 40
kýr, ræktun var stóraukin og
land jarðarinnar girt. Á Sauð-
árkróki starfaði Kristín á
Sjúkrahúsinu frá 1966 til starfs-
loka, lengst af í þvottahúsinu.
Kristín var starfskona mikil,
greind og víðlesin og sagði vel
frá. Hún var afkastamikil
hannyrðakona og hafði yndi af
margs konar handverki.
Síðustu æviárin dvaldi hún á
Heilbrigðisstofnuninni á
Sauðárkróki.
Útför Kristínar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 2. júní
2020, og hefst athöfnin klukkan
11.
syni frá Brekku-
koti í Svarfaðardal
7.8. 1948. For-
eldrar hans voru
hjónin Sigurjóna
Steinunn Jóhanns-
dóttir, f. 3.10. 1886,
d. 3.11. 1934, og
Pétur Gunnlaugs-
son, f. 27.10. 1878,
d. 10.12. 1926.
Börn Kristínar og
Marons eru tvö: 1)
Bjarni Pétur, f. 3.9. 1949. Fyrri
kona hans er Jórunn Árnadótt-
ir, f. 1.10. 1949. Þau skildu.
Börn þeirra eru: Kristín, Arna
Björg, Valgerður Sigurveig og
Friðrik. Síðari kona Bjarna er
Laufey Haraldsdóttir, f. 21.5.
1966. Synir þeirra eru Kolbeinn
Maron og Haraldur Hjalti. Son-
ur Laufeyjar er Gísli L. Hösk-
uldsson. 2) Sigurlaug Helga, f.
28.6. 1951. Maður hennar var
Jónas Bergmann Hallgrímsson,
f. 13.5. 1945, d. 3.5. 1992. Börn
þeirra eru: Maron Bergmann,
Tengdamóðir mín Kristín
Bjarnadóttir lést á dvalarheimili
HSN á Sauðárkróki eftir stutta
banalegu. Hún var á 96. aldursári
og hafði haldið góðri líkamlegri
heilsu vel fram yfir nírætt.
Kynni okkar Kristínar voru
ekki löng en hún tók mér strax af-
ar vel og ég er þakklát fyrir
stundirnar sem við áttum saman.
Heimili hennar var að Sauðár-
mýri á Sauðárkróki þegar tengsl
okkar hófust, en þangað flutti hún
fljótlega eftir að hún missti mann
sinn, Maron Pétursson, árið 2000.
Ég kom oftast við hjá henni í
Króksferðum meðan hún bjó þar,
og þá með strákana okkar Bjarna
með mér. Hún var einstaklega
þolinmóð við þá, smábörnin, veitti
þeim athygli, talaði við þá og leið-
beindi á yfirvegaðan hátt. Dóta-
kassinn hennar reyndist sannköll-
uð fjársjóðskista í augum lítilla
drengja og hún sparaði ekkert við
þá mjólk og sætabrauð, sem féll
vel í kramið.
Það var ákveðin reisn og glæsi-
leiki yfir Kristínu, sem ég dáðist
iðulega að. Hún var alltaf vel til
höfð og snyrtileg og þó að hún hafi
verið farin að láta sig nokkuð þeg-
ar ég kynntist henni vissi hún al-
veg hvernig hún vildi hafa hlutina,
var ákveðin og vandaði til alls sem
hún gerði. Ég hef til dæmis aldrei
sé jafn vel strokinn og samanbrot-
inn þvott eins og hjá Kristínu og
sá hún gjarnan um það verk þau
skipti sem hún dvaldi hjá okkur
Bjarna í Varmahlíð.
Kristín var snillingur í höndun-
um. Sem ung stúlka stundaði hún
vetrarlangt nám við Húsmæðra-
skólann á Laugalandi í Eyjafirði
og var þar annan vetur til aðstoð-
ar kennurum við vefnaðar-
kennslu. Þá dvaldi hún um tíma á
Reynistað í Skagafirði þar sem
hún var fengin til að vefa ábreiður
á lokrekkjurnar í íbúðarhúsinu.
Það handverk sem hún hafði
hvað mest yndi af var vélsaumur.
Á búskaparárum sínum í Ásgeirs-
brekku keypti hún mótor á hand-
snúna saumavél sem hún átti og
saumaði Hagkaupssloppana
frægu, í því skyni að drýgja tekjur
heimilisins. Margt annað saumaði
hún, bæði fyrir sig og aðra, og
rómuð eru dúkkufötin sem hún
gerði fyrir barnabörn og systk-
inabörn. Flókin snið, vandaður
saumaskapur og nákvæmur frá-
gangur var þar ekki síðri en á
fatnaði fyrir mannfólkið. Hún
hafði einnig mikið yndi af útsaumi
og hekli, en prjónaði frekar af
nauðsyn. Strákarnir mínir nutu
þó góðs af prjónaskap hennar í
sokkum og vettlingum og alltaf
var hún að prjóna gangnasokka
handa einkasyninum.
Kristín var Blöndhlíðingur í
húð og hár, og þar bjó hjarta
hennar. Það var bæði fróðlegt og
skemmtilegt að hlusta á hana
segja frá fyrri tímum, því hún var
sögumaður góður. Á síðustu árum
hennar gat tímaskynið rofnað og
var hún þá iðulega stödd frammi á
Uppsölum. Hún talaði þá um for-
eldra sína, systkini og horfna ná-
granna líkt og þeir væru til staðar
í rauntíma. Hún hafði verið vel
hestfær og stundum var hún að
koma úr útreiðartúr með bræðr-
um sínum, á leið í fjósið eða þá að
undirbúa „piltana“ fyrir göngur.
Starfsfólki á deild 3 á dvalar-
heimilinu vil ég þakka fyrir ein-
staklega gott atlæti og umönnun.
Þar leið Kristínu vel.
Ég kveð tengdamóður mína
með þakklæti og virðingu.
Laufey Haraldsdóttir.
Kristín
Bjarnadóttir
HINSTA KVEÐJA
Fölnuð er nú fjólan blá
fallin vinan kæra.
Hvíldu góðum guði hjá
glöð sem lindin tæra.
Ég kveð þig systir
sofðu rótt,
síðasta blundinn
góða nótt.
Helga systir.