Bæjarins besta - 18.05.1988, Síða 6

6
BÆJARINS BESTA
BB SPYR
Hvernig líkaði þér
dvölin á ísafirði?
Kristján Guðmundsson,
bæjarstjóri í Kópavogi:
Frábærlega vel. Gott veður og
frábærar móttökur bæði hcr og
í Bolungarvík.
Sigurður Símonarson,
bæjarstjóri á Egilsstöðum:
Mér líkaði dvölin alveg frábær-
lega vel. Allt til fyrirmyndar.
Arnaldur Bjarnason,
bæjarstjóri í Vestmannaeyjum:
Stórkostlega vel. Margt áhuga-
vert og skemmtilegt.
Ásgeir Magnússon,
bæjarstjóri á Neskaupstað:
Stórkostlega vel. Þetta hafa
verið yndislegir dagar. Mér
finnst bæjarstjórinn hafa mikil
völd hér, því hann lofaði okkur
góðu veðri og stóð við það.
Æskudýrkun
og kaupæði
Sjónvarpið sýndi fyrir
skömmu örstuttan þátt. Hann
var í því fólginn að Högni
ískarsson geðlæknir svaraði
spurningu ungrar stúlku, sem
stundar menntaskólanám í
Reykjavík, Melkorku Teklu
Ólafsdóttur um það hvort
æskudýrkunin væri orðin of
mikil. Það er út af fyrir sig
athugunarefni að 18 ára stúlka
skuli spyrja þessarar spurn-
ingar.
í svari geðlæknisins kom það
fram að, ef tekið væri mark á
auglýsingum til dæmis í sjón-
varpi, þá væri tæpast um það
að ræða, að fólk í heirni okkar
næði hærri aldri en svona um
það bil 3Ó árum. Að vísu mætti
stundum sjá einstka gamal-
menni og útkeyrðar húsmæður
en þau væri þá sýnd til að
draga fram andstæður við æsk-
una og lífsþróttinn. Allir eiga
að vera svo hressir. Enginn er
feitur og allir eru brosandi við
gosdrykkina eða þær neyslu-
athafnir sem sýndar eru hverju
sinni.
Efnishyggjan blasir alls
staðar við og allir verða eða
þurfa að falla inn í hina einu
sönnu ímynd. Maðurinn leitar
því ekki sjálfs sín og þegar
komið er á fimmtugsaldurinn
kemur oft bakslag í seglin. Pá
hefur sóknin eftir efnislegum
gæðum náð ákveðnu stigi og er
oftast fullnægt að mestu leyti.
Þroskinn sem menn hefðu átt
að afla sér til að byggja and-
lega velferð sína á er ekki fyrir
hendi. Þá er skammt í það, að
sjálfsvirðingin hverfi og í
hennar stað komi sjálfs-
fyrirlitningin með þeim geð-
rænu vandamálum sem henni
fylgja.
Yinna og
trúmennska
Að mati Högna er það
nokkuð almennt viðhorf til
vinnu, að hún sé fyrst og
fremst tæki tii að koma sér
áfram í heiminum. Áður skiptu
trúmennska og iðjusemi meira
máli í starfi manna. í þeim
skilningi veitti vinnan mönnum
tilfinningu fyrir fullnægju
ákveðinna þarfa.
Ein skýringin á æskudýrkun-
inni var sú að fólkið, sem lifði
kreppuárin, þekkti af eigin
raun efnalega fátækt. Þess
vegna barðist það fyrir því að
verða efnahagslega sjálfstætt.
Lífsgæðakapphlaupið birtist í
tveimur myndum. Annars
vegar stóru húsnæði, bílum,
heimilistækjum og utanlands-
ferðum og hins vegar því að
veita börnum sínum sem mest
af lífsgæðunum.
Það væri svo annað mál
hvort þessi lífsgæði hefðu fært
fólki lífshamingju. Svo virðist
ekki vera.
í formálanum að spurning-
unni sinni benti Melkorka á
það, að þessi lífsgæði öll
kostuðu í raun miklar fórnir,
jafnvel mannslíf.
í því sambandi nægir að
nefna hin tíðu umferðarslys,
sem alltof oft hafa kostað
mannslíf. Er stundum hollt að
hugsa um það að í þeirri athöfn
að aka bíl er fólgið mikið vald.
Til þess þarf reynslu og þroska,
sem marga unga ökumenn
skortir og reyndar suma eldri
líka. Hin glæsilegu ökutæki
hafa því oft hættuna í för með
sér.
Er þá ekki hlutunum öfugt
farið þegar svo er komið, að
bættur efnahagur tekur stóran
toll og færir mönnum ekki
sanna hamingju?
Högni taldi í lokin að breyt-
ingar væru í vændum. Aðsókn í
hinar „köldu” viðskiptagreinar
í háskólanum færi minnkandi.
Á móti eykst sóknin í húman-
ískar eða mannlegar greinar,
heimspeki, sagnfræði og sál-
fræði.
Það er athyglisvert að menn
með þessa menntun eru gjarn-
an ráðnir til að annast starfs-
mannamál í stórfyrirtækjum
erlendis.
Högni taldi bjartara fram-
undan. Áhugi á mannlegum
gildum væri þannig mciri nú en
áður og færi vaxandi.
Kannski er gengisfelling
krónunnar smámál við hlið
hamingjunnar. Hafi sjónvarpið
þökk fyrir athyglisverðan þátt.