Morgunblaðið - 23.09.2020, Side 14

14 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. SEPTEMBER 2020
✝ Kristín Hall-dóra Pálsdóttir
fæddist 14. maí
1945 í Hafnarfirði.
Hún lést á líknar-
deild Landspít-
alans 10. sept-
ember 2020.
Foreldrar hennar
voru Páll Valda-
son, f. 14.6. 1900,
d. 8.6. 2000, og
Sigrún Sumarrós
Jónsdóttir, f. 24.4. 1920, d. 7.4.
2006. Þau skildu. Systkini
hennar samfeðra eru Kjartan,
Helgi, Guðrún, Vigdís og
Gréta. Kristín giftist fyrri eig-
inmanni sínum Sveinbirni
Björnssyni árið 1968 og eign-
uðust þau þrjú börn. Þau
skildu. Börn þeirra eru: 1) Sig-
rún, gift Michael Ted Lawson.
Dóttir hennar frá fyrra hjóna-
bandi er Kristín Steinunn
Helga Þórarinsdóttir, unnusti
hennar er Kolbeinn Stefánsson.
Börn Michaels frá fyrra hjóna-
bandi eru Margaret Lillian og
John William. 2) Páll Arnar,
kvæntur Henny Maríu Frí-
mannsdóttur, börn þeirra eru
Sigurrós Lilja og Frímann. 3)
Þröstur, kvæntur Valgerði
Jónu Jónbjörnsdóttur, börn
þeirra eru Silfá Líf, Birkir
Logi og Birta Líf.
Kristín giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum Guðmundi
Friðriki Sigurðssyni árið 1995.
Synir Guðmundar eru: 1) Jónas
sem hjúkrunarfræðingur en
tók svo við starfi hjúkr-
unarforstjóra og skömmu síðar
sem framkvæmdastjóri þar
sem hún starfaði til ársins
2015.
Kristín var afrekskona í
íþróttum og varð meðal annars
tvívegis Íslandsmeistari í hand-
bolta í meistaraflokki kvenna
með FH, en svo átti golfíþrótt-
in hug hennar allan og meðal
fjölmargra afreka hennar í
þeirri íþrótt má nefna að hún
er fyrsta kona Íslands sem val-
in er til að leika golf erlendis,
fyrsti Íslandsmeistari Keilis í
golfi þeirra bestu, margfaldur
klúbbmeistari Keilis og marg-
faldur Íslandsmeistari í sveita-
keppnum. Kristín fór ótal
landsliðsferðir í golfi erlendis,
bæði í einstaklingskeppnum og
sveitakeppnum, þ.á m. í fyrstu
keppnisferð öldungasveitar
kvenna erlendis. Einnig á hún
nokkra Íslandsmeistaratitla í
öldungaflokki og fjölmarga
sigra í ýmsum öðrum golf-
mótum. Kristín náði að fara
þrisvar holu í höggi í keppn-
isgolfi. Kristín hefur setið í
stjórn ýmissa félaga, s.s. í
stjórn deildarhjúkrunarfor-
stjóra og hjúkrunar-
framkvæmdastjóra innan HFÍ,
Golfklúbbsins Keilis, Golf-
sambands Íslands og
Landssambands eldri kylfinga.
Útförin fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag,
23. september 2020, klukkan
14. Vegna fjöldatakmarkana
verður gestalisti í kirkjuna.
Streymt verður frá útförinni:
https://www.sonik.is/kristin/.
Virkan hlekk má nálgast á
https://www.mbl.is/andlat/.
Hagan, kvæntur
Jóhönnu
Sævarsdóttur, dæt-
ur þeirra eru
María Ísey og Eva
Sóley. Dætur Jón-
asar frá fyrra
hjónabandi eru
Bryndís Thelma,
og tvíburarnir Sæ-
rún Björk og
Kristín Anna. 2)
Magnús Friðrik,
kvæntur Becky Guðmundsson,
dóttir þeirra er Sólveig Ása.
Kristín ólst upp í Hafnarfirði
og eftir gagnfræðapróf frá
Flensborgarskólanum vorið
1962 hélt hún til Noregs í Hur-
dal Verk-lýðháskólann í einn
vetur. Eftir heimkomuna hóf
hún nám við Hjúkrunarskóla
Íslands og útskrifaðist þaðan
sem hjúkrunarfræðingur árið
1966. Eftir útskrift starfaði
hún á handlæknisdeild Land-
spítalans en allt árið 1967
starfaði hún á Aker-sjúkra-
húsinu í Noregi. Árið 1968 var
hún ráðin deildarstjóri á
handlæknisdeild Landspítalans
og starfaði þar fram á árið
1970 en þá var hún ráðin sem
kennari við Hjúkrunarskóla Ís-
lands þar sem hún kenndi
næstu 15 árin. Meðfram kenn-
arastarfinu fór hún í fram-
haldsnám í heilsugæsluhjúkrun
við Nýja hjúkrunarskólann. Ár-
ið 1985 hóf Kristín störf hjá
Heilsugæslunni í Hafnarfirði
Amma Kristín er fallin frá.
Þetta voru þung og erfið skila-
boð að færa dætrum okkar þar
sem amma Kristín hefur átt svo
stóran þátt í lífi þeirra allra.
Kristín kynntist föður mínum
fyrir meira en aldarfjórðungi
og hefur því verið stór þáttur í
lífi dætra okkar fimm alla
þeirra ævi. Allar eiga þær
minningar með ömmu Kristínu
úr sunnudagaskólanum í Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði. Ótal
söngvar sem þar voru kenndir
eru enn sungnir á heimili okkar
í dag. Jól og hátíðarstundir á
Sunnuvegi og seinna meir í
Skipalóni eru dýrmætar minn-
ingar í lífi okkar fjölskyldu.
Amma Kristín var svo sann-
arlega alvöruamma þeirra allra.
Hlýja og væntumþykja tók
ávallt á móti okkur og það var
svo gott að geta leitað til ömmu
Kristínar þegar eitthvað bjátaði
á. Hún var nefnilega líka há-
menntaður hjúkrunarfræðingur
og því ávallt með öll réttu
galdrakremin og plástra við
höndina er smá slys áttu sér
stað. Það var einnig hægt að
leita til hennar með hvað sem
er því hugulsemi og kærleikur
var ávallt til staðar.
Dýrmætar eru minningarnar
frá því þau hjónin heimsóttu
okkur bæði í Frakklandi og
Sviss þar sem við bjuggum um
nokkurt skeið. Þessar ferðir
voru utanlandsferðir án golf-
settanna hjá þeim hjónum en
þar uppgötvuðu þau bæði að
það er líka hægt að ferðast ut-
an án þess að spila golf!
Á seinni árum ferðuðumst
við mikið saman og þá sérstak-
lega til Bandaríkjanna þar sem
Kristín og pabbi dvöldu mikið
hjá okkur og dunduðu sér í
golfi. Samverustundir okkar
hjóna á golfvellinum með ömmu
Kristínu og afa Guðmundi í
Flórída standa upp úr hjá okk-
ur núna þegar við hugsum til
baka og erfitt er að hugsa til
þess að amma Kristín fari ekki
með okkur aftur.
Það voru mikil forréttindi
fyrir okkur hjónin og dætur
okkar að eiga Kristínu að og
það er erfitt að skilja af hverju
hún er ekki lengur hjá afa Guð-
mundi. En minningin lifir og
erum við endalaust þakklát fyr-
ir þann tíma sem við fengum
saman.
Frá er fallin yndisleg móðir,
eiginkona og amma og hennar
verður sárt saknað.
Elsku Kristín, við munum
svo sannarlega passa vel upp á
hann afa Guðmund eins og þú
baðst okkur svo oft um á síð-
ustu dögunum þínum sem við
eyddum saman. Það var einmitt
svo lýsandi fyrir þig hversu
mikið þú hafðir áhyggjur af öll-
um öðrum en sjálfri þér.
Elsku Kristín okkar, amma
Kristín, hvíldu í friði – blessuð
sé minning þín.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Jónas Hagan, Jóhanna,
Bryndís Thelma, Særún
Björk, Kristín Anna,
María Ísey og Eva Sóley.
Elsku amma, Kristín Páls-
dóttir, Íslandsmeistari í golfi
tvisvar í röð árin 1975 og 1976.
Ef það væri ekki fyrir þig þá
væri ég aldrei uppi á golfvelli
að eignast nýja vini og eiga
geggjaðan tíma með þér á vell-
inum. Svo þegar þú fékkst
krabbamein þetta ár hef ég
alltaf verið á golfvellinum að
hafa gaman eins og þú sagðir
mér alltaf að gera. Svo gleymi
ég aldrei þegar við fórum til
Flórída saman við fjölskyldan í
Legoland og Disneyworld og
fórum alltaf að pútta saman
með afa og pabba og ég man að
þið gáfuð mér alltaf högg á hol-
una svona til að láta mér líða
vel og bara svo að þetta væri
eitthvað sanngjarnt, út af því
að það var ekki hægt að vinna
þig í púttkeppni get ég sagt
þér. En svo höfðum við líka
mjög gaman fyrir utan allt golf-
ið.
Eitt sem ég gleymdi er
hversu góð þú varst að elda og
baka, eins og ég sagði alltaf við
þig: „Perfect!“ Ég elskaði mat-
inn og snúðana sem þú gerðir
og svo gleymi ég aldrei rúsínu-
og súkkulaðismákökunum. Mér
fannst gott að vakna við hliðina
á þér af því ég var mjög örugg-
ur og glaður að vera með
skemmtilegasta fólki sem ég
hef kynnst. Ég var sérstaklega
spenntur að fara fram og fá
besta hafragraut í heimi og ég
veit að allir væru sammála mér.
Og ég elskaði hverja einustu
stund með þér og þú varst allt-
af svo sterk og dugleg og
myndir gera allt fyrir alla sem
þú elskaðir. Ég veit það. Og
þegar þú varðst mjög veik þá
var það bara sjokk fyrir mig og
alla vini þína en samt gastu
barist við þetta krabbamein og
fyrir lífi þínu í eiginlega einn og
hálfan mánuð, það er rosalegt.
Þinn
Frímann.
Amma mín. Ég hefði ekki
getað beðið um betri ömmu, þú
átt 12 barnabörn en þú dekr-
aðir okkur öll eins og við vær-
um það eina og það tekur sér-
staka manneskju til að gera
það. En það sem ég elskaði allt-
af var þegar ég fékk árlegu
hringinguna um að koma að
hjálpa þér að skreyta fyrir jól-
in, þú lést mig alltaf syngja
með þér fyrir kertin og ég mun
aldrei gleyma því að þó að ég
væri ekki hjá þér í mat á jól-
unum gerðirðu alltaf auka asp-
assúpu fyrir mig til að taka
heim. Þú hjálpaðir mér mikið
með kvíðann minn og sagðir
mér alltaf að biðja áður en ég
færi að sofa til þess að ég
myndi róa mig niður og taka
smá tíma til að vera þakklát
fyrir allt. Þú hefur alltaf verið
sterkasta manneskjan í mínu
lífi og ég hef alltaf reynt að
fara eftir því.
Ég elska þig mest í heim-
inum og þakka þér fyrir allt
elsku amma mín.
Þín
Sigurrós Lilja.
Elsku besta amma mín og
nafna. Amman með mýksta
hárið sem gat alltaf fengið mig
til að brosa. Þú varst mér svo
mikill innblástur og hjálp. Þú
varst svo dugleg, góð og studd-
ir mig mikið. Ég dáðist alltaf að
dugnaðinum þínum bæði þegar
ég var kaddíinn þinn og þú
varst að keppa í golfi og þegar
þú barðist gegn krabbamein-
inu. Ég minnist allra ferðalag-
anna okkar út um allan heim,
það var svo gaman að ferðast
með þér og þér fannst svo gam-
an að fara á nýja staði. Uppá-
haldið þitt var nú samt alltaf
Flórída, ferðirnar með þér
þangað voru alltaf mjög
skemmtilegar og ég mun ávallt
minnast þeirra. Þér leið alltaf
svo vel í Flórída því þar gastu
notið góða veðursins og spilað
golf. Ég gat eytt óteljandi
stundum með þér við sundlaug-
ina að spjalla. Uppáhaldið mitt
mun samt alltaf vera þegar við
eyddum deginum saman og
bökuðum uppáhaldssnúðana
mína. Þú varst alltaf til í að
baka þá með mér því þú vissir
hversu mikið ég elskaði þá.
Hvert skipti sem ég kom í
heimsókn eftir að ég flutti frá
Íslandi passaðir þú upp á að ég
fengi snúða með mér aftur
heim. Líka þegar einhver ætl-
aði í heimsókn til mín frá Ís-
landi þá passaðir þú að senda
snúða með. En svona varst þú
bara, þú vildir alltaf gleðja aðra
og eyða tíma með fjölskyldunni.
Ég er svo þakklát fyrir þann
tíma sem við höfðum saman og
ég mun sakna þín mikið. Ég
elska þig endalaust og ég vona
að við hittumst aftur.
Þitt fyrsta barnabarn og
nafna,
Kristín Steinunn Helga.
Við gerðum margt með
ömmu. Það var alltaf gaman að
koma í heimsókn til ömmu. Við
gerðum ýmislegt saman. Einu
sinni löbbuðum við með ömmu í
búðina og keyptum í matinn.
Við hjálpuðum ömmu við að
elda hádegismatinn, þar sem
við elduðum spagettí með pyls-
um. Við fórum stundum í sund
með ömmu og hún fór með okk-
ur í Húsdýragarðinn. Við fórum
líka til útlanda með ömmu. Við
fórum með henni til Flórída,
þar sem var rosa gaman. Þar
fórum við í Lególand og Disn-
eyworld og amma gaf okkur
leikföng. Okkur þótti rosa vænt
um ömmu og söknum hennar
mikið. Amma var rosalega góð
við okkur. Amma fór alltaf með
bænirnar með okkur þegar við
gistum hjá henni.
Silfá, Birkir og Birta.
Stína bernskuvinkona mín er
fallin frá og minningarnar
streyma fram.
Við vorum fimm ára við
fyrstu kynni, báðar á dagheim-
ili við Hörðuvelli í Hafnarfirði.
Okkur fannst gaman að
dansa og syngja, þannig varð
stofan hennar Rúnu mömmu á
Öldugötu 4 okkar æfingasalur
fyrir skapandi dansverk. Einn-
ig var mikill söngur í KFUM en
þangað mættum við reglulega á
fundi og nutum þess að syngja,
hlusta og safna fallegum Jesú-
myndum.
Við Stína sátum saman alla
okkar skólagöngu í Barnaskóla
Hafnarfjarðar. Við höfðum
góða kennara sem ýttu undir
leiklist, söng og dans. Reglu-
lega voru barnaskemmtanir í
Bæjarbíói í Hafnarfirði. Við
nutum þess að æfa með góðum
skólafélögum og síðan að baða
okkur í sviðsljósinu. Ekki má
gleyma kórastarfinu. Við æfð-
um reglulega með kór skólans
og kór KFUM. Máttur söngsins
er mikill, stuðlar að samkennd
og treystir vináttubönd.
Átta ára gamlar byrjuðum
við að æfa handbolta í gamla
íþróttahúsinu við lækinn.
Handboltamörkin voru mál-
uð á veggina á íþróttasal sem
var á stærð við gott unglinga-
herbergi dagsins í dag og FH-
búningarnir voru heimasaum-
aðir. Á sumrin var keppt úti á
malbikinu, sárin voru oft blæð-
andi en gleðin var mikil undir
styrkri stjórn Hallsteins Hin-
rikssonar og Birgis Björnsson-
ar. Við áttum síðar eftir að
verða Íslandsmeistarar með
frábærum liðsfélögum FH.
Æskuárin liðu hratt við leik
og nám. Unglingsárin voru ekki
síðri í Flensborg. Rokkið, tú-
beraða hárið, filtpilsin og
strigaskórnir. Gelgjan tók völd-
in sem stundum var sárt. Þá
var gott að fara á trúnó með
Stínu vinkonu. Enn í dag hitt-
umst við skólafélagarnir ár-
gangur 1945. Mánaðarlegur
hittingur, ferðalög og sameig-
inleg tugaafmæli. Ótrúlega gott
og gefandi fyrir okkur öll.
Stínu tókst aldrei að draga
mig í golfið þrátt fyrir góða við-
leitni. Einn dag gaf hún mér
gullpúttara og sagði: „Nú er
lag að byrja, Olga mín.“ Það
varð ekki en eins og allir vita
var Stína margfaldur Íslands-
meistari í golfi og driffjöður í
þeirri íþrótt.
Kaflaskipti urðu í lífinu eftir
gagnfræðapróf. Alvaran tók
við, val um lífsstarf. Stína valdi
hjúkrun og ég fór í kennslu-
störf. Síðar vorum við komnar í
hjónabönd og börnin hrönnuð-
ust upp. Við Stína héldum vel
um vináttuböndin, fylgdumst
með börnum og störfum hvor
annarrar. Inn á milli áttum við
hjónakornin gleðistundir með
börnum eða án.
Ekki má gleyma Rúnu
mömmu, henni má þakka upp-
haf vináttu okkar Stínu.
En enn áttum við vinkon-
urnar eftir að dansa saman og
þá til heiðurs okkar frábæra
kennara Ástbjörgu Gunnars-
dóttur. Ég setti upp afmælis-
sýningu og Stína mín var með í
þeirri sýningu. Það var mikil
gleði hjá okkur vinkonunum að
sameinast á ný gegnum sköpun
í hreyfingu.
Stína var mikil afrekskona í
íþróttum og öllu ævistarfi. Hún
var yndisleg, hlý og ráðagóð
vinkona. Þótt stundum hafi lið-
ið langt á milli okkar funda síð-
ari ár, þá var ávallt sem við
hefðum hist í gær. Þannig er
sönn vinátta.
Kæri Guðmundur Friðrik,
börn, barnabörn og fjölskyldur.
Mín dýpsta samúð með ykkur
öllum. Minning um yndislega
konu lifir.
Hvíl í friði kæra vinkona.
Olga.
Ég lofa þig, Guð, sem gafst mér
og gættir mín þennan dag.
Ég bænirnar mínar ber þér
við blikandi sólarlag.
Þessi lofgjörð hefur búið um
sig í huga mínum síðan ég
heyrði fyrir stuttu að Kristín
væri deyjandi. Söngurinn
tengdi okkur saman fyrir 60 ár-
um, þegar við störfuðum saman
í Kaldárseli, sumarbúðum
KFUM og KFUK í Hafnarfirði.
Við vorum báðar fæddar um
miðjan maí, Kristín 15 ára, ég
17. Móðir Kristínar, Sigrún
Sumarrós (Rúna í Gróf), var
ráðskona og öllu vön innan um
börn og í eldhúsverkum og við
sváfum í kojum í sama herbergi
sem kallaðist „dyngja“. Á þeim
tíma var ekkert rafmagn í
Kaldárseli, ekkert rennandi
vatn nema í eldhúsinu og svo
Kaldáin fyrir utan þar sem
börn og fullorðnir þvoðu sér. Á
bak við hús voru kamrarnir.
Við Kristín áttum gott samstarf
í sumarbúðunum sumrin 1960
og ’61 og mörg næstu ár störf-
uðum við saman í KFUK í
Hafnarfirði meðal barna, ung-
linga og fullorðinna. Svo gömul
vinátta verður sterk. Þó að við
á síðari árum værum lítið sam-
an voru tengd milli okkar eins
konar systrabönd sem hafa
aldrei slitnað.
Það er sorglegt að Kristín
skuli nú vera látin, en kvöldlof-
gjörðin okkar úr Selinu hefur
fengið nýjan hljóm. Hið blik-
andi sólarlag í lífi Kristínar
kom allt of fljótt, en lofgjörðin
og bænirnar lifa áfram.
Til bænar ég kné mín beygi
og blessun Drottins mig fel.
Þótt skyggi, ég óttast eigi,
hans auga mín gætir vel.
Þetta erindi tileinka ég nú
sérstaklega eftirlifandi manni
Kristínar, Guðmundi Friðriki,
svo og börnunum og barna-
börnunum. Þið eruð nú sem
fyrr falin blessun Drottins. Og
um leið og við kveðjum með
söknuði Kristínu Halldóru Páls-
dóttur og þökkum alla samveru
með henni, öll hennar störf sem
dóttir, hjúkrunarfræðingur,
eiginkona, móðir, vinur, bros
hennar og tilveru alla, getum
við öll beðið saman fyrir Krist-
ínu og okkur sjálfum:
Þá legg ég mín augu aftur
og allt verður kyrrt og rótt,
mig umvafinn æðri kraftur,
svo öðlast ég góða nótt.
Í þakklæti, kærleika og vin-
áttu.
Stína Gísladóttir.
Kær vinkona okkar til ára-
tuga, Kristín Pálsdóttir, er lát-
in eftir langa baráttu við erf-
iðan sjúkdóm. Fyrir mörgum
árum myndaðist vinahópur
kvenna í golfklúbbnum Keili,
sem við nefndum Sveiflurnar.
Við spilum reglulega golf sam-
an, ferðumst saman, bæði inn-
anlands og utan, og gerum ým-
islegt annað skemmtilegt.
Kristín hefur verið góður leið-
togi og fyrirmynd í þessum
hópi, ekki síst fyrir eljusemi
sína og dugnað innan vallar
sem utan.
Árið 1970 kynntist hún golf-
inu og heillaðist strax af því.
Hún var áður keppnismann-
eskja í handbolta og varð tvisv-
ar sinnum Íslandsmeistari með
FH og vissi af þeirri reynslu að
æfingin skapar meistarann.
Þessa reynslu tók hún með í
golfið, enda náði hún ótrúlega
fljótt góðum árangri, varð
mörgum sinnum klúbbmeistari
og Íslandsmeistari 1975 og
1976 ásamt ótalmörgum öðrum
titlum.
Við Sveiflurnar höfum misst
traustan og góðan félaga og
minnumst Kristínar með þakk-
læti fyrir tryggð og vináttu um
áratuga skeið.
Við sendum fjölskyldu henn-
ar innilegar samúðarkveðjur og
biðjum þeim blessunar á sorg-
arstundu.
F.h. Sveiflnanna,
Inga Magnúsdóttir,
Lucinda Grímsdóttir.
Það er guðdómlegt veður í garðinum
mínum
og gullregnið breytist í sól
og vorið kyssir syngjandi svörðinn
í sólhvítum kjól.
(Matthías Johannessen)
Vor í lofti fannst okkur sem
störfuðum í Hjúkrunarskóla Ís-
lands á áttunda áratugnum.
Skóla sem hafði verið stofnaður
árið 1931 af miklu hugsjóna-
fólki og brautryðjendum. Skóla
er skipti sköpum á sínum tíma í
heilbrigðisþjónustu Íslendinga.
Hjúkrun, elsta listgreinin og
yngsta vísindagreinin, hafði
þróast hratt og því mikill metn-
aður að hinir verðandi hjúkr-
unarfræðingar hlytu nám er
svaraði kröfum tímans. Kristín
var góður liðsmaður þar, metn-
aðarfull, harðdugleg og fagleg.
Samstarf okkar allra var ein-
stakt og þegar litið er um öxl
ylja minningarnar. Hjúkrun
handlæknissjúklinga var henn-
ar aðalfag og þar var hún á
heimavelli með alla sína
reynslu og þekkingu. En Krist-
ín átti eftir að skipta um starfs-
vettvang. Hún dreif sig í sér-
fræðinám í heilsugæslu og er
hún hætti störfum sem hjúkr-
unarkennari í Hjúkrunarskóla
Kristín Halldóra
Pálsdóttir