Morgunblaðið - 02.11.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. NÓVEMBER 2020
✝ Svava Sigurð-ardóttir fædd-
ist í Reykjavík 22.
mars 1931. Hún
lést á Hrafnistu
Laugarási 18.
október 2020. For-
eldrar Svövu voru
Svanhildur Þórð-
ardóttir sauma-
kona, f. 3.11. 1897
í Votmúla í Sand-
víkurhreppi, d.
13.10. 1981, og Sigurður
Magnús Sveinsson, fv. bifreiða-
eftirlitsmaður á Reyðarfirði, f.
23.2. 1903, d. 25.12. 1985. Börn
hans með eiginkonu sinni
Björgu Rannveigu Bóasdóttur
eru: Oddný, f. 2.7. 1932, d.
14.3. 1993, Sigríður, f. 24.10.
1933, María, f. 1.1. 1935, d. 6.1.
1935, Sveinn Ásgeir, f. 10.7.
1936, María Þórdís, f. 9.5.
1939, Bóas Guðmundur, f. 26.7.
1940, d. 9.8. 2006, og Karl, f.
17.5. 1942.
d. 23.1. 1995, sonur Sigurðar
Kristjánssonar bónda í Hrísdal
í Miklholtshreppi, f. 5.10. 1882,
d. 19.9. 1969, og Margrétar Er-
lendsdóttur, f. 27.9. 1899 á
Hofstöðum í Miklholtshreppi,
d. 9.8. 1985. Sonur Magnúsar
er Jóhannes Markús, f. 15.8.
1995, verkfræðingur frá DSU,
Dongseo University, Busan,
Suður-Kóreu og stundar nú
meistaranám á styrk frá skól-
anum og mun ljúka því sum-
arið 2021. Móðir hans er Sig-
ríður E. Jóhannesdóttir, f.
15.1. 1953, kennari. Foreldrar
hennar Jóhannes Þór Egilsson,
forstjóri Egilssíldar á Siglu-
firði, f. 4.7. 1931, d. 28.5. 2011,
og Margrét E. Magnúsdóttir, f.
24.11. 1930, d. 22.2. 1996.
Svava ólst upp og bjó á Há-
teigsvegi uns hún keypti sér
íbúð í nýbyggingu í Háaleit-
ishverfi. Hún ferðaðist töluvert
í gegnum árin, til Kanada,
Kanaríeyja, Danmerkur, Sví-
þjóðar, Frakklands og Þýska-
lands, og þá fór hún mjög eft-
irminnilega ferð til Rómar er
hafði sterk áhrif á hana.
Útför hennar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 2. nóv-
ember 2020, klukkan 15.
Svava ólst upp
við Sóleyjargötu
og á Háteigsvegi
18, sem var fjöl-
skylduhús. Hún
nam þrjá vetur við
Verslunarskóla Ís-
lands og lauk
verslunarprófi,
var einn vetur á
Húsmæðraskól-
anum í Sorö í Dan-
mörku. Tók stúd-
entspróf frá Öldungadeild
Menntaskólans við Hamrahlíð
1977. Hún starfaði sem dómrit-
ari og starfsmaður á skrifstofu
borgardómara. Varð síðar
starfsmaður, ritari og fulltrúi
á skrifstofu Hæstaréttar Ís-
lands í 20 ár uns hún lét af
störfum.
Einn son eignaðist Svava,
Magnús Valdimarsson lyfja-
fræðing, f. 28.6. 1955, d. 28.1.
2012. Faðir Valdimar Sigurðs-
son lögregluþjónn, f. 5.9. 1928,
Í dag kveð ég kæra vinkonu.
Reyndar hefur mér alltaf þótt
Svava vera hluti fjölskyldunnar.
Árið 1964 lauk byggingu blokk-
arinnar á Háaleitisbraut 115 og í
íbúðunum á fyrstu hæð komu
sér fyrir þrír ættliðir beggja
vegna gangsins. Í íbúðina til
hægri flutti Svava ásamt Svan-
hildi, móður sinni, og ungum
syni, Magnúsi, og í íbúðina til
vinstri fjölskylda mín, en ég var
þá á fyrsta ári. Báðar eiga fjöl-
skyldurnar rætur í Sandvíkur-
hreppi í Flóa og var móðir Svövu
fædd og uppalin í Votmúla.
Þangað fór Svava í sveit sem lítil
stelpa. Hún hafði ætíð gaman af
því að rifja upp minningar frá
þeim tíma og þoldi illa að Flóan-
um væri hallmælt.
Góðir nágrannar verða aldrei
oflofaðir og það tókust góð kynni
með fjölskyldunum sem aldrei
bar skugga á og héldust þótt mín
fjölskylda flytti síðar brott. Það
má geta nærri að freistandi hafi
verið fyrir litla fætur að trítla yf-
ir ganginn, tala nú ekki um þeg-
ar ilmandi jólakaka var á leið úr
ofninum. Ávallt var okkur systk-
inum vel tekið í þessum óvæntu
heimsóknum.
Svava var sérlega smekkvís
og bjó sér fagurt heimili sem
gott var heim að sækja. Þá var
hún einnig góður kokkur og
hvort sem maður kom í kaffi eða
mat var fallega dúkað borð. Af-
mælisveislur hennar þar sem
saman komu ættingjar og vin-
konur eru minnisstæðar og á
sínum tíma var opið hús hjá
henni á gamlárskvöldum. Svava
hafði yndi af listaverkum og
fögrum munum. Það færðist allt-
af yfir mig ró hjá henni, kerta-
ljós og kristall og hennar hæga
nærvera. Alltaf jólalegt hjá
Svövu en aldrei meir en um sjálf
jólin. Svava naut bóklestrar og
varð dreymin á svip þegar talið
barst að ferðalögum erlendis.
Svava gætti Ingibjargar, dótt-
ur minnar, kornungrar sem
besta amma. Með árunum eign-
uðust þær sitt sérstaka sam-
band. Ég þurfti aldrei að beita
Ingibjörgu fortölum þegar hún
átti að fara í pössun til Svövu.
Svava fylgdi okkur mæðgum um
tíma í Frakklandi og heimsótti
okkur til Svíþjóðar. Þegar við
dóttir mín komum heim til Ís-
lands í frí um jól og sumur þá
tók Svava á móti okkur með ein-
stakri gestrisni og ófáar næturn-
ar sem við gistum hjá henni. Ég
fékk svona öðru hvoru að frétta
af ævintýrum þeirra tveggja yfir
árin þótt yfir þeim hafi nú stund-
um hvílt dálítil leynd, kímið
augnaráð og órætt gaf til kynna
að eitthvað skemmtilegt hefði
verið gert. Oft var hlegið dátt.
Svava trúði á Guð og var trúin
hennar máttarstólpi þegar á
reyndi. Það var henni erfitt að
missa son sinn, Magnús, sem
lést fyrir aldur fram. Það hefur
létt henni sporin að fylgjast með
uppvexti sonarsonar síns, Jó-
hannesar Markúsar. Hún bar
hag hans fyrir brjósti og naut
þeirra stunda sem hann dvaldi
hjá henni og að fylgjast með
framgangi hans í námi og starfi.
Svava sótti á efri árum fé-
lagsstarf eldri borgara í Grens-
áskirkju. Þá bar hún ávallt
sterkar taugar til Háteigskirkju
og fjölskylda hennar lagði mikið
af mörkum til byggingar kirkj-
unnar. Því er vel við hæfi að út-
för Svövu fari þar fram.
Ég votta Jóhannesi Markúsi
og öðrum aðstandendum samúð
mína.
Blessuð sé minning Svövu
Sigurðardóttur.
Guðrún Gauksdóttir.
Það voru ekki margir sem ég
vildi að pössuðu mig þegar ég
var lítil – var mikil mömmu-
stelpa. Það voru fáar undantekn-
ingar en fremst í því liði varst
þú, Svava. Þú varst aldrei lengi
að finna leiðir til að gera mig að
Svövustelpunni. Ég á kærar
minningar um samverustundirn-
ar okkar á Háaleitisbrautinni.
Við drógum fram „stóra kodd-
ann“ þinn og alltaf fann ég uppá-
haldsnammið mitt í leyniskápn-
um í stofunni. Þú vissir hvað mér
þótti best. Hjá okkur var mikið
grín og glens og vettvangsferðir
um nágrennið. Ég gat alltaf
treyst á að fá stuðning þinn í öllu
sem ég tók mér fyrir hendur og
sama hvernig til tókst þá hvattir
þú mig áfram. Ég er svo glöð að
Elli, strákurinn minn, fékk að
kynnast þér og þú fékkst hann
alltaf til að hlæja alveg eins og
mig. Auðvitað var alltaf til uppá-
haldsísinn hans í frystinum hjá
þér. Þú varst mikill dýravinur og
svo góð við hundana okkar og
þeir máttu alltaf koma með í
heimsókn. Ekki skipti máli þó að
einum þeirra tækist að naga
hornið af flottustu mottunni
þinni.
Ég kveð þig með söknuði og
þakklæti í huga elsku Svava mín.
Ingibjörg Þorsteinsdóttir.
Svava
Sigurðardóttir
✝ Kristín BjörgEinarsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. júní 1945. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
25. október 2020.
Dóttir hjónanna
Guðrúnar Magn-
úsínu Brandsdóttur
og Einars Jóns Mo-
rits Karlssonar
(bæði látin).
Hálfbræður samfeðra eru
Karl Einarsson, Valdimar Ein-
arsson og Olgeir Einarsson (allir
látnir).
Hálfsystur sammæðra eru
Svava Ólafsdóttir og Birna Ólafs-
dóttir.
Eiginmaður Kristínar er
Ágúst Ísfjörð, f. 1944.
Börn þeirra eru: Ragnhildur
Ágústdóttir, f. 1965, maki Ólafur
Baldursson, börn þeirra eru Guð-
rún Ósk og Helgi.
Kristrún Ágústdóttir, f. 1970,
maki Steingrímur
Ellertsson, börn
þeirra eru Ellert og
Birgitta en maki
hennar er Marvin
og sonur þeirra er
Einar.
Einar Rúnar Ís-
fjörð, f. 1972, maki
Guðný María
Bragadóttir, börn
Ágúst og Elsa, en
maki hennar er
Daníel og sonur þeirra er Aron
Gauti.
Jens Karl Ísfjörð, f. 1978, maki
Maríanna S. Bjarnleifsdóttir,
börn þeirra eru Björgvin Árni,
Bjarki Rafn og Lilja Kristín.
Útförin fer fram frá Linda-
kirkju í dag, 2. nóvember 2020,
kl. 15.
Athöfninni verður streymt á:
https://lindakirkja/utfarir.is
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Hlýja, litagleði, hlátrasköll,
sögur, ferðalög og glingur eru
fyrstu hugsanirnar sem koma upp
í hugann þegar ég hugsa um elsku
ömmu Stínu.
Amma hafði dálæti á því að
segja sögur og hafði ég sérstak-
lega gaman af því að heyra frá
uppvaxtarárum hennar og sögur
frá ferðalögum erlendis þegar ég
var yngri. Sagan af því hvernig
hún og afi kynntust var þó alltaf í
uppáhaldi. Eftir því sem ég eltist
fór amma að segja mér frá því
hvernig það var að ganga með og
ala upp fjögur börn og var ynd-
islegt að heyra hana segja frá
þessum tímum. Þegar ég var
ófrísk að Einari mínum fannst
mér hún samt ganga fulllangt í
lýsingum sínum á því hve stór
börnin hennar voru við fæðingu –
Jens Karl átti t.d. að hafa verið 25
merkur sagði hún mér og mér
leist alls ekki á blikuna. Sennilega
var amma aðeins að ýkja eins og
oft áður – en þannig gerir maður
einmitt góða sögu betri.
Verandi eina barnabarnið í
langan tíma fékk ég að upplifa
dýrmætar samverustundir og al-
gjört dekur hjá ömmu Stínu og
afa Gústa. Heimili þeirra var eins
og ævintýraveröld, fullt af spenn-
andi hlutum og sérstaklega þegar
jólin nálguðust. Þá voru dregnir
fram syngjandi jólasveinar og
jólalandið lýst upp í stofunni. Jóla-
landið í Blómavali átti ekki séns í
heimili ömmu og afa. Svo voru
þau með 100 sjónvarpsstöðvar og
maður gat horft á teiknimyndir
hvenær sem var sólarhrings á
Cartoon network – það var sko
ekki hægt á hvaða heimili sem var
og algjört sport í mínum augum.
Ein uppáhaldsminningin mín
um ömmu Stínu, og auðvitað afa
líka, er þegar ég var pössun hjá
þeim í nokkra daga þegar ég var
um 10 ára gömul. Þá er kallað á
mig fram í stofu og mér tilkynnt
að við séum að fara til Kaup-
mannahafnar – á morgun! Gleðin
var ólýsanleg og ferðin sömuleið-
is. Jenni frændi kom með og við
skottuðumst um Kaupmannahöfn
í dótabúðir og tívolí og hvaðeina.
Þessi ferð mun alltaf vera sveipuð
ævintýrablæ í mínum huga enda
þvílíkt ævintýri fyrir 10 ára
stelpu.
Amma Stína var á tímabili með
mikið dálæti á fjölbragðaglímu,
þeim Hulk Hogan og félögum.
Mikið sem það var fyndið að fylgj-
ast með henni lifa sig inn í glím-
una og get ég ekki annað en bros-
að þegar ég hugsa til baka til
hennar í lazyboy-stólnum með
hnefana á lofti: „Koma svo, taka
hann!“
Elsku amma, takk fyrir hlýju
faðmlögin, sögurnar og allar ynd-
islegu samverustundirnar okkar.
Ég elska þig af öllu hjarta.
Þín
Birgitta.
Kristín Björg
Einarsdóttir
✝ Jytta KathrineÍselda Eiriks-
son fæddist 12.
október 1927 á Jót-
landi í Danmörku.
Hún lést 26. apríl
2020. Foreldrar
hennar voru Har-
ald Laursen, f.
1884, d. 1965, og
Olga, f. 1899, d.
1985. Systkin Jyttu
voru Karin, f. 1919,
Anna, f. 1920, og Børge, f. 1935.
Jytta giftist Ólafi K. Eiríks-
syni en þau skildu árið 1973.
Börn þeirra eru Erik Bo, f. 1949,
Alex Örn, f. 1951,
sem báðir búa í
Danmörku, og Guð-
rún Racel, f. 1954,
sem er búsett á Ís-
landi.
Jytta lærði leik-
tjalda- og leikbún-
ingagerð og starf-
aði lengi við Kgl.
leikhúsið í Kaup-
mannahöfn. Hún
hafði mikinn áhuga
á andlegum málefnum, kynntist
m.a. Jötusystkinum og stofnaði
1985 Norræna heilunarskólann
á Íslandi.
Ég var svo heppin að kynnast
Jyttu er ég tók þátt í námskeiði
á vegum Norræna heilunarskól-
ans. Þetta námskeið höfðaði til
margs konar fólks eins og kenn-
ara, hjúkrunarfólks og listafólks
en það var þeim sammerkt að
hafa áhuga á andlegum málefn-
um. Þessi vinsælu námskeið voru
mér algjört nýnæmi. Peninga-
málin voru mér alltaf fyrirstaða
en námskeiðin voru ekki dýr og
sagði Jytta að ég skyldi ekki
hafa áhyggjur og ég fékk að
greiða eftir efnum. Fékk svo
leggja mitt af mörkum fyrir Nor-
ræna heilunarskólann með því að
vélrita námsefni og prenta.
Heilarar hafa um aldir unnið
með læknum, en ekki á móti
þeim, þó líklega telji enn ein-
hverjir þessa tegund gera lítið
gagn. Heilun læknar ekki alvar-
lega sjúkdóma, lærðum við, en
hún róar alla vega líkama og sál.
Ég get ekki í fáum orðum far-
ið út í Norræna heilunarskóla
Jyttu, en vildi minnast einstakr-
ar manneskju, með geislandi
bros sem heillaði alla. Hún var
alltaf vinkona og margir nem-
endur héldu sambandi við hana
og hún reyndi að koma árlega til
landsins meðan heilsan leyfði.
Ég minnist sérstaklega eins
skiptis sem Jytta kom til lands-
ins, við hittumst nokkrar og fór-
um m.a. í „dömutúr“ eins og hún
kallaði það. Einnig fóru þátttak-
endur Norræna heilunarskólans,
ásamt fjölskyldum og börnum,
saman í rútuferðir til Þingvalla
og Snæfellsness og fleiri staði
sem taldir eru mikil orkusvæði.
Þetta voru einstaklega góðar
ferðir sem fylltu mann jákvæðri
orku og gleði.
Ég sakna Jyttu, hún hugsaði
ótrúlega vel um okkur nemendur
sína. Hún sendi litlar gjafir á
stórafmælisdegi, enda hafði hún
ekki margar krónur milli hand-
anna. Hún gaf þeim sem voru
með börn skírnar- eða ferming-
argjöf, falleg kort á jólunum.
Hún var mér það sem fólk sem
stundar indverska íhugun kallar
að eiga sinn gúrú, meistara. Hún
var sannur kennari, með bjarta
brosið. Hafði gaman af sauma-
skap og að mála. Hún málaði fal-
leg málverk og seinasta skiptið
sem ég fékk jólakort frá henni
þá var það eftir málverki eftir
hana. Bjartir litið, gylltir, bláir,
bleikir.
Jytta lést í hárri elli í Herlev,
Danmörku. Börnum hennar
þrem, tengdabörnum og fv.
maka, Ólafi Eirikssyni, sem enn
lifir, barnabörnum og lang-
ömmubörnum votta ég djúpa
samúð.
Þakka allt og allt. Minning
Jyttu lifir í hugum svo margra
sem kynntust henni.
Norma.
Ég kynntist Jyttu árið 1985
þegar hún kom til Íslands og
stofnaði Norræna heilunarskól-
ann hér á landi. Ákvað ég að fara
í hann.
Kennt var eina helgi í mánuði
og annað hvert fimmtudagskvöld.
Skólinn stóð í 7 mánuði.
Farið var yfir mikið efni um
geislana 7, andlegu sviðin, Hvíta
bræðralagið, Meistarana, heilun,
endurholdgun, hugleiðslur, orku-
æfingar og margt fleira sem of
langt væri upp að telja. Og ekki
má gleyma Jarðarheilunarþjón-
ustunum til heilunar jörðinni og
mannkyni öllu einu sinni í mán-
uði.
Nemendur héldu margir
áfram eftir skólann og voru í
jarðarheilunarhópum og fjar-
heilunarhópum.
Einnig var um sumartímann
farið á orkustaði á Íslandi svo
sem Þingvelli og Snæfellsnes.
Þetta var mikið starf hjá
Jyttu því hún var í fullri vinnu
hjá Kgl. Teater í Kaupmanna-
höfn og allt efni þurfti að útbúa
og þýða á íslensku. Flogið var
svo til Íslands á föstudegi og til
baka á sunnudegi í hverjum
mánuði. Naut hún aðstoðar
dóttur sinnar Racelar með efn-
ið.
Þetta var frábær tími, við
lærðum mikið og hugleiddum,
góðir félagar og Jytta jarðnesk-
ur engill, sem kenndi okkur og
leiðbeindi með mildi, ástúð og
sannleika eins og henni einni
var lagið.
Ég þakka af alhug og öllu
hjarta kærleika hennar, sam-
hug og hjálpsemi við mig og
mína.
Við sjáumst hinumegin við
tjaldið.
Mig langar að enda þessar
línur með ljóðinu Óðurinn til
ljóssins sem alltaf var farið með
í lok jarðarþjónustunnar.
Geislandi ljós, glitrandi stjörnur.
Megum við verða upplýst.
Megi myrkrið víkja úr eðli okkar,
svo að við getum litið þig augliti til
auglitis.
Hjarta gegn hjörtum.
Megi ljós okkar lýsa upp jörðina,
kærleikur okkar fjarlægja alla illsku og
þjáningu,
svo að jörðin geti náð takmarki sínu –
að verða tindrandi stjarna, gimsteinn í
kórónu þína –
Ó SÓL LOGOS
Kristín.
Jytta Kathrine
Íselda Eiriksson
Elsku afi okkar,
við minnumst þín sem gamla,
góða prakkaraafa. Við eigum
góðar minningar um þig frá fal-
legu sveitinni okkar Kvígindis-
firði. Við náðum að vera með þér
þar nokkur sumur og þær minn-
ingar munum við geyma í hjört-
um okkar. Þú komst líka oft heim
til okkar á meðan þú gast labbað
upp tröppurnar. Þú komst í af-
mæli, jólahittinga og laugardags-
matarboð og ávallt gastu gantast
við okkur með glettni og bros í
auga. Við fórum líka stundum
heim til þín og Steina frænda. Og
á jóladag hittumst við alltaf hjá
Einar
Guðmundsson
✝ Einar Guð-mundsson frá
Kvígindisfirði
fæddist 27. júlí
1926. Hann and-
aðist 26. september
2020.
Einar var jarð-
sunginn frá Linda-
kirkju 30. október
2020.
þér og fengum sau-
ðahangikjöt á beini,
held, afi, að það
komi bara með aldr-
inum að finnast það
gott. Síðustu 4 ár
varstu kominn á Eir
hjúkrunarheimili
því fæturnir þínir
voru ekki nógu góð-
ir og þú gast ekki
verið heima lengur.
Við komum oft að
heimsækja þig, prófuðum hækj-
urnar og skiptumst á að ýta hjóla-
stólnum þínum þegar þú varst
farinn að nota hann. Þú heyrðir
nú ekki mjög vel, elsku afi, og oft
þurftum við að endurtaka okkur
og tala hærra. Stundum misskild-
um við hver annan og hlógum og
gerðum að því grín saman. Við
eigum eftir að sakna þín, elsku afi
gamli. Þú varst ljúfur húmoristi
með stórt hjarta. Nú ertu hjá
ömmu Gunnu. Bless afi. Innileg
kveðja frá afastrákunum þínum
Einari Rökkva og Elfari Húma.
Einar Rökkvi og Elfar Húmi.