Morgunblaðið - 24.11.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. NÓVEMBER 2020
þetta, þetta er stærra, dýpra og
erfiðara en nokkuð annað. Ég
sakna þín svo sárt, svo mikið, svo
djúpt að það nær alveg í gegn,
gegnum allar taugar, alla vöðva
og öll bein. Ég á erfitt með að
anda.
En veistu mamma, í dag áttu
afmæli. 75 ára afmæli og við
elskum að eiga afmæli og þess
vegna hef ég ákveðið að skrifa til
þín afmæliskveðju. Ekki minn-
ingarorð.
Elsku fallega mamma mín.
Innilega til hamingju með 75 ára
afmælið þitt. Takk fyrir allt sem
þú hefur kennt mér, sagt mér,
gert með mér og farið með mér –
ég elska tímann okkar, minning-
arnar okkar. Þú ert án alls vafa
ein sú fallegasta manneskja sem
ég hef nokkurn tímann kynnst.
Þú ert ekki bara sæt og geggjuð
pæja, þú ert líka með fallegasta
hjarta sem til er og það geta allir
sem þekkja þig staðfest.
Þú ert svo dásamleg fyrir-
mynd og hefur kennt mér svo vel
á lífið og fyrir það er ég svo
þakklát. Ég ætla svo sannarlega
að vera eins og þú þegar ég verð
stór því ef ég mun ná að tileinka
mér allt það sem þú hefur kennt
mér þá veit ég að lífið verður
gott, þú kannt bara svo vel á lífið.
Ég elska stóra fallega brosið
þitt, sönginn þinn og geggjuðu
danstaktana þína, þú hefur sung-
ið og dansað allt lífið og það er
svo frábært þó svo að á
ákveðnum tímapunkti í mínu lífi
hafi mér fundist það svolítið
vandæðalegt. En það leið fljótt
hjá.
Það eru nokkrir hlutir sem
þurfa að koma hér fram og þú
þarft að vita.
Ég er betri manneskja út af
þér, þú kenndir mér allt sem ég
kann og ég ætla að halda áfram
að dansa og syngja, trúa ávallt á
það góða í fólki, segja börnunum
mínum mörgum sinnum á dag
hvað ég elska þau mikið og brosa
þó svo að það sé stundum erfitt.
Ég mun eins og þú halda partí
við hvert tækifæri sem mér gefst
því eins og við höfum svo oft rætt
þá er ekkert betra en að hitta
fjölskyldu og vini og njóta þess
að vera saman og fagna lífinu.
Takk mamma fyrir að vera
besta amma sem til er. Það sem
börnin mín eru heppin að eiga
ömmu eins og þig og ég er að
segja þér það, mamma, það er
umtalað! Þú ert þeim svo mikil
fyrirmynd og þau eru búin að
læra svo mikið af þér og fatta
mjög vel af hverju mamma
þeirra er eins og hún er. En ég
heyri svo oft „þið amma eruð al-
veg kreisí“ og veistu – ég dýrka
það. Því það þýðir að þau sjá þig í
mér og það er dýrmætara en allt.
Mamma, enn og aftur til ham-
ingju með daginn þinn. Þessi
dagur er ekki alveg eins og við
vorum búnar að plana en í tilefni
dagsins verða haldnir fallegir
tónleikar í Vídalínskirkju þér til
heiðurs og þó svo að við getum
ekki boðið öllum, eins og maður á
alltaf að gera og þú hefur ávallt
kennt mér, þá geta allir horft á
netinu. Já mamma, á internetinu
þar sem Facebook er.
Hafðu engar áhyggjur af
pabba, við krakkarnir pössum
hann. Við munum öll passa upp á
hvert annað. Við vitum að fjöl-
skyldan okkar er það mikilvæg-
asta sem þú átt og hún er það
mikilvægasta sem við eigum. Ég
passa strákana og pabba og
strákarnir og pabbi munu passa
mig – treystu mér.
Mamma, ég elska þig út fyrir
endamörk alheimsins og aftur til
baka.
Þín
Lovísa Anna.
Elsku amma mín, fyrst vil ég
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
veitt mér, ástina og umhyggj-
una. En alls ekki má gleyma öllu
sem við upplifðum saman, úti-
legunum og einnig ferðunum
sem við fórum saman til út-
landa. Ég trúi því hreinlega ekki
að þú sért að kveðja okkur, þín
verður sárt saknað.
Ég man sérstaklega eftir því
þegar við fórum saman til Te-
nerife. Sú ferð var skemmtileg-
asta útlandaferð sem ég hef
nokkurn tímann farið í, við fór-
um á ströndina, versluðum, út
að borða og ekki má gleyma
þegar við keyrðum hringinn um
eyjuna og þú söngst og trallaðir
og sagðir brandara mestallan
tímann, það gat ekki orðið
skemmtilegra. Útilegurnar voru
svo kósí, þú söngst, við hlust-
uðum og við borðuðum öll sam-
an, það var notalegt. Það var
eitt skipti sem ég og Máni fórum
saman í flugvél til Ísafjarðar til
að koma og njóta með ykkur, og
þið tókuð á móti okkur, og við
gistum hjá ykkur, þetta var
besta upplifun í heimi, sofa með
ömmu og afa í hjólhýsinu. Leið-
in heim var aldeilis mögnuð,
amma stjórnaði tónlistinni og
raulaði með alla leiðina, hún
sofnaði ekki, hún tók undir
hvert og eitt einasta lag og ég
veit að afi sofnaði aldrei undir
stýri þegar amma var með í bíl-
ferðum, bara vegna þess hvað
honum fannst skemmtilegt að
hlusta á hana syngja og halda
uppi fjörinu.
Alltaf þegar ég kom í heim-
sókn passaðir þú upp á að eng-
inn væri svangur, gafst mér að
borða þrátt fyrir að ég væri ekki
svangur, trikkið var bara að þú
vissir hvað ég vildi og sagðir svo
alltaf að ég væri að stækka og
ég þyrfti að borða. Svo á meðan
ég beið eftir að þú gerðir matinn
fyrir okkur krakkana sló ég á
létta strengi á píanóinu og þú
raulaðir með og kenndir mér,
einu sinni velti ég fyrir mér
hvað þú í raun gætir ekki gert
og komst að því að þú gætir allt.
Amma mín ég elska þig og
sakna þín.
Guð geymi þig, elsku amma
mín. Þinn
Dagur Logi.
Elsku besta amma mín, það
er ólýsanlega sárt og óraun-
verulegt að hugsa til þess að nú
sértu farin frá okkur. Hjartað
mitt er brostið. Mér líður ennþá
eins og ég geti rennt í hlað í
Holtsbúðinni og þar takir þú á
móti mér, alltaf jafn glöð að sjá
mig með bros á vör, jafnvel
syngjandi og tilbúin til þess að
gera allt fyrir mig svo mér líði
sem allra best. Það lýsir þér svo
vel amma að þú varst alltaf
tilbúin til þess að gera allt fyrir
alla, leggja þitt af mörkum og
tókst á móti öllum með opnum
örmum, ást og umhyggju. Þegar
ég hugsa til baka til þín elsku
amma er ekki annað hægt en að
brosa og oftar en ekki skelli-
hlæja í gegnum tárin að öllum
minningunum og ómetanlegu
stundunum sem við áttum sam-
an. Þú trúir því ekki hvað ég er
þakklátur elsku amma, þakklát-
ur fyrir að eiga þig sem ömmu,
þakklátur fyrir allan þann tíma
sem ég fékk með þér og allar
stundirnar sem við áttum saman
og þakklátur fyrir að geta átt
þig sem fyrirmynd.
Takk elsku amma mín.
Ég gleymi því ekki þegar ég
og Ester vorum hjá þér í hádeg-
inu á föstudegi eitt sumarið. Við
vorum bæði í vinnu, Ester kom
og kíkti í heimsókn í hádegis-
hléinu sínu og ég var að fara að
vinna um kvöldið og við nennt-
um þessu vinnustússi alls ekki.
Það var sól og logn og við vorum
úti í garði hjá þér í sólbaði og þú
svoleiðis snerist í kringum okk-
ur, komst með kökur og djús og
ég veit ekki hvað og hvað þann-
ig að við myndum nú örugglega
ekki farast úr hungri þarna í
garðinum í Holtsbúðinni. En á
milli þess sem þú gafst okkur
að borða hafðirðu þvílíkar
áhyggjur af jarðarberjaplönt-
unni þinni; hún þurfti að fá vatn
að drekka og sína umhyggju
því þetta var jú jarðarberjapl-
antan hennar ömmu.
Við frændsystkinin vorum
þarna í hláturskasti yfir þessu
öllu saman því þetta voru
áhyggjurnar sem þú hafðir
þennan sumardaginn og okkur
fannst það alveg stórkostlegt.
Við fórum frá þér skælbrosandi
og í frábæru skapi eftir þetta
hádegishlé. Við rifjum þetta
reglulega upp og getum alltaf
hlegið jafn mikið að þessu,
þetta var stórkostlegt ná-
kvæmlega eins og þú elsku
amma mín, stórkostleg.
Elsku amma mín, ég minnist
þín með sól í hjarta, úti í garði í
glampandi sól með bros á vör,
syngjandi og dansandi alveg
eins og þér einni var lagið. Ég
elska þig amma mín.
Þegar ég var að skrifa þenn-
an texta byrjaði lagið Minning
með Björgvini Halldórssyni og
Mugison í útvarpinu og finnst
mér það eiga vel við á þessum
erfiðu tímum.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar.
Þakklæti og trú.
Guð geymi þig elsku amma
mín. Þinn
Pálmi Fannar.
Anna Lóa elskaði að syngja.
Hún hafði frá því að hún var lít-
il stúlka hlustað á söng pabba
síns þegar hann æfði með
karlakórnum sínum. Þess
vegna kunni hún bassalínurnar
í svo mörgum íslenskum lögum.
En með okkur söng hún sópr-
an! Kammerkórinn Ópus 12 var
stofnaður af 6 bræðrum í Odd-
fellowstúkunni Þorgeiri nr. 11
og fengu þeir 6 eiginkonur
bræðra úr stúkunni til þess að
syngja með sér. Á árunum 2004
til 2016 æfðum við reglulega og
héldum tónleika og sungum við
ýmis tækifæri. Best þótti okkur
þó að hittast með mökum okkar
í heimahúsum og syngja saman
okkur sjálfum til skemmtunar.
Óhætt er að segja að þar var
Anna Lóa hrókur alls fagnaðar
enda kunni hún öll lög gömul og
ný, og ekki spillti fyrir að hún
gat rifjað upp og sungið hvort
sem var sópran eða bassalínu!
En nú er söngurinn þagnaður.
Síðustu tónleikar kórsins voru
um jólin 2016, haldnir til minn-
ingar um Sigríði Gröndal, eina
söngkonuna sem hafði þá látist
eftir erfið veikindi. Nú hefur
Anna Lóa einnig lotið í lægra
haldi í baráttunni við krabba-
meinið. Enn á ný kveðjum við
kæra vinkonu. Við félagarnir í
Kammerkórnum Ópus 12 send-
um Pálma og fjölskyldunni allri
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Blaka ég ljóðvængjum. –
Bládjúp himins
eru mig allt um kring,
og í ljósöldum
lofthafsins mikla
baða ég sál mína og syng. –
Blaka ég ljóðvængjum. –
Berst ég glaður
upp yfir storð og stund.
Hverfur og gleymist
í himinljóma
húm yfir harmanna grund.
Moldin er sterk
og margt, sem bindur. –
Viskunni er varnað máls.
Blaka ég ljóðvængjum.
Bresta hlekkir
jarðar – og ég er frjáls.
(Grétar Fells)
Blessuð sé minning hennar.
F.h. hópsins,
Anna Karlsdóttir.
Með tárin í augunum kveð ég
elskulegu tengdamóður mína
eftir erfið veikindi. Maður er
aldrei tilbúinn að sleppa takinu
en ég veit að núna líður henni
betur. Ég var svo heppin að
koma inn í þessa fjölskyldu þeg-
ar ég kynntist manninum mín-
um honum Marinó, frumburðin-
um hennar, fyrir rúmum 37
árum og fékk því að hafa hana í
mínu lífi svona lengi. Það eru
forréttindi að kynnast svona
manneskju á lífsleiðinni sem var
alltaf glöð og sá alltaf það góða í
fólki. Hún elskaði að dansa og
syngja og notaði hvert tækifæri
til þess. Við vorum alltaf saman
á áramótunum og hún fór alltaf
dansandi og syngjandi inn í nýtt
ár og Pálmi horfði alltaf á hana
hugfanginn og hefur örugglega
hugsað: mikið var ég heppinn að
hafa náð í þessa glæsilegu konu
fyrir næstum 60 árum. Strák-
arnir okkar, Marinó og Hinrik
Hrafn, missa mikið að missa
ömmu sína sem var alltaf svo
stolt af þeim og lét þá óspart
vita af því. Hún var svo spennt
að fá að sjá langömmustrákinn
sinn sem Marinó og Anna Sigga
eiga von á í byrjun desember.
En ég veit að hún vakir yfir
þeim og minning um góða ömmu
er dýrmætust. Missirinn er mik-
ill en við lofum að halda heiðr-
inum hátt á lofti og pössum upp
á Pálma afa og Lóu sem missa
svo mikið. Hún var sannkölluð
ættmóðir eins og séra Jóna
Hrönn sagði svo fallega. Þín
verður sárt saknað og minning
um góðhjartaða konu gleymist
aldrei.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíl í friði elskuleg og takk
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
okkur.
Þín tengdadóttir,
Guðbjörg.
Elsku amma, það að setjast
niður og skrifa þessi orð er okk-
ur óbærilega sárt. Við erum sár,
reið og okkur þykir þetta af-
skaplega ósanngjarnt. Á sama
tíma og við upplifum þessar til-
finningar erum við svo ólýsan-
lega þakklát – þakklát fyrir þig,
elsku amma.
Þú varst glæsilegasta, falleg-
asta, glaðasta, hjartahlýjasta
kona sem við höfum kynnst á
ævi okkar.
Það að fá að kalla þig ömmu
okkar, og fá að læra af þér, eru
algjör forréttindi og getum við
ekki verið annað en þakklát fyr-
ir þá gjöf sem við fengum.
Það var alltaf svo fallegt and-
rúmsloft í kringum þig, það var
alltaf þessi hlýja – þessi tilfinn-
ing að allir væru velkomnir.
Holtsbúðin hefur alltaf verið
staður þar sem dyrnar voru
opnar hvenær sem var sólar-
hrings. Þar vissum við að
ömmufang tæki á móti okkur,
hvort sem við þurftum að hlæja,
gráta eða bara sitja í sófanum
og spjalla um allt og ekki neitt.
Fá ráð – eða bara tala við þig um
hlutina fram og til baka.
Það sem var alveg einstakt
við þig var að það var alveg
sama hvaða viðmót þú fékkst,
alltaf varstu jákvæð. Þú sást
alltaf það fallega og góða í öllu
og öllum. Þú kenndir okkur að
lífið væri ekkert alltaf bara ein-
falt, eða létt – en við myndum
ákveða sjálf hvernig við tækj-
umst á við hlutina.
Amma elskaði fátt meira en
söng og dans, og spurði mann
mjög reglulega hvort við værum
ekkert að fara á dansiball eins
og hún kallaði það –
það var þannig sem þið afi
kynntust. Þegar afi skutlaði þér
á ball, sótti þig svo og skilaði þér
svo aldrei aftur.
Það verður sárt að geta ekki
komið upp í Holtsbúð og eytt
heilu dögunum með þér, hlustað
á þig syngja, dansa, baka
pönnukökur, hafa það notalegt í
pottinum og við gætum talið
endalaust áfram.
Við erum þakklát fyrir allar
minningarnar sem við eigum og
munu þær ylja okkur um
ókomna tíð.
Amma bakaði líka bestu
skúffu í heimi. Og vitum við öll
hvaða kaka það er.
Skúffa hjá ömmu var eitthvað
sem klikkaði ekki.
Það er bara svo margt við
elsku fallegu ömmu.
Margt sem hægt er að skrifa
niður og ennþá fleira sem erfitt
er að koma niður á blað.
Minningarnar eru endalaus-
ar.
Elsku fallega amma okkar.
Takk fyrir allt. Takk fyrir að
ráðleggja okkur, fyrir að kenna
okkur, fyrir að leiðbeina okkur
og vera alltaf flottasta fyrir-
myndin okkar sem gafst aldrei
upp. Við lofum að við munum
halda gildunum þínum á lofti.
Syngja, dansa, segja sögur,
kyssa, knúsa og elska – við mun-
um passa hvert annað og elsku
afa okkar, við vitum að þú munt
halda áfram að leiðbeina okkur
– og fylgist með okkur. Elskum
þig að eilífu, amma.
Sandra Rós, Ester Ósk,
Anna Lóa, & Þorbergur
Þór Steinarsbörn.
Það er svo erfitt að kveðja
fólkið sitt og því miður höfum
við hjónin þurft að gera það allt
of oft á síðustu árum og það
venst bara aldrei, verður bara æ
erfiðara. Og í dag eru spor okk-
ar þung, svo þung, þegar við
kveðjum elsku Lóu okkar, syst-
ur og mágkonu og eiginlega
bara mömmu því að hún var
dugleg að leggja okkur lífsregl-
urnar svo okkur farnaðist sem
best á lífsleiðinni.
Elsku Anna Lóa, þú átt svo
stóra skúffu í huga okkar með
endalausum minningum: Lóa að
syngja, Lóa að dansa, töffarinn
Lóa á flotta vínrauða mótorhjól-
inu, Lóa komin „med det
samme“ ef eitthvað var að eða
eitthvað nýtt kom á heimilið,
nýtt barn, köttur, hjólhýsi, bíll.
Lóa með bleika hattinn í flaks-
andi kjól eins og hefðarfrú
klippt út úr bresku konungsfjöl-
skyldunni. Lóa alltaf til staðar
þegar maður þurfti og alltaf til í
allt, jafnvel að taka að sér að
halda ræðu í okkar stað og bæta
um betur og syngja fyrir ný-
stúdentinn barnabarnið okkar.
Já, Lóa vílaði ekkert fyrir sér.
Það er svo margt eftirminnilegt
eins og helgileikirnir sem hún
fékk allt ungviði stórfjölskyld-
unnar til að taka þátt í á þrett-
ándanum, og veislurnar hennar
og nú í lokin þegar elsku Lóa
hafði ekki þrek til að elda eða
baka, þá tók bara Pálmi við og
við hjónin fengum sko að njóta
þess að vera í mat með þeim
hjónum „a la Pálmi“ og ef við
hringdum og buðum þeim til
okkar þá var ekkert hik bara
sagt „já takk, við komum“.
Úff það þarf bara að vera
hetja til að ganga í gegnum
veikindaferli eins og elsku Lóa
okkar háði í hartnær þrjú ár og
það rættist sem hún þráði mest,
að komast heim og vera með
fólkinu sínu. Og hún bara kom
sér heim með hjálp sinna og þar
fékk hún hvíldina sem hún var
farin að þrá svo í lokin. Hún
heyrði í okkur öllum allt til
hinstu stundar, það var fjöl-
skyldupartí við hennar hinstu
för alveg eins og hún vildi, alltaf
fullt af fólki, alltaf partí – það
var Lóa.
Hvíldu í friði, elsku systir og
mágkona – þú átt risaskúffu í
huga okkar – söknum þín enda-
laust.
Sigrún og Gunnbjörn.
Elsku frænka mín, hún Anna
Lóa, hefur kvatt okkur eftir erf-
ið veikindi.
Hún kvaddi á heimili sínu í
faðmi fjölskyldu sinnar.
Ég var svo lánsöm að fæðast
inn í stóra og samheldna föð-
urfjölskyldu, Anna Lóa var
yngsta systirin, alltaf kát og
syngjandi.
Ung kynntist hún honum
Pálma og var ég svo heppin að
vera lítil stelpa sem fékk að vera
dekruð af þeim, þvílík heppni,
ég fékk að fara með þeim á rúnt-
inn.
Alltaf var gott að koma til
þeirra og leitaði ég mikið þang-
að hvort sem það var til að leika
við frændur mína eða bara að fá
knús og spjalla.
Anna Lóa var hreinskilin og
sagði það sem henni fannst um
hlutina, sem var bæði gott og
erfitt að heyra.
Þegar pabbi veiktist átti hún
líka erfitt og hún sagði mér að
hún væri ekki tilbúin að missa
stóra bróður sinn, og þegar hún
veiktist var ég ekki tilbúin að
missa hana.
En hún hjálpaði okkur í sorg-
inni og þegar mamma veiktist
var hún líka til staðar fyrir okk-
ur og mömmu, þær voru miklar
vinkonur.
En hún var ekki bara frænka
mín, hún var líka góð vinkona.
Hún hvatti mig til að ganga í
Oddfellow og er ég henni æv-
inlega þakklát fyrir það. Hún
stappaði í mig stálinu þegar ég
átti erfitt og gladdist þegar allt
gekk vel.
Eins og hún sagði við mig:
„Lífið er núna,“ njótum og ver-
um glöð.
Anna Lóa var mikill fjöl-
skyldumanneskja og elskaði að
hafa alla hjá sér.
Á þrettándanum komum við
saman öll föðurfjölskyldan mín,
syngjum, dönsum og höfum
gaman, það verður mikill sökn-
uður, engin Anna Lóa til að
syngja og dansa og drífa allt í
gang, það gerði hún, allt varð að
vera fínt. Nú er bara að halda
áfram og þakka fyrir allar góðu
stundirnar og fallegu minning-
arnar sem við eigum.
Nú syngur og dansar Anna
Lóa með þeim sem undan eru
farnir.
Söknuðurinn er sár.
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar, elsku frænka.
Guðrún Helga
Theodórsdóttir.
Elsku Anna Lóa mín, nú hef-
ur þú fengið hvíldina eftir bar-
áttu þína við illvígan sjúkdóm.
Það er sárt að sjá á eftir þér og
ótal minningar streyma fram í
hugann. Efst í huga mér er
þakklæti. Þakklæti til þín fyrir
þær stundir sem við áttum sam-
an. Þú varst alltaf svo hress,
skemmtileg og traust vinkona.
Þær minningar sem ég varðveiti
mest eru ferðalögin sem við vor-
um duglegar að fara í með fjöl-
skyldum okkar. Við fórum oft í
Galtalæk og þar var mikið hleg-
ið og mikið fjör. Ekki má
gleyma að tala um hvað þú hafð-
ir alltaf gaman af því að syngja,
sem unun var að hlusta á.
Elsku Anna Lóa mín, mig
langar að þakka þér fyrir sam-
fylgdina í þau 60 ár sem ég hef
þekkt þig. Megi guð geyma þig.
Að lokum vil ég votta fjölskyldu
þinni innilega samúð.
Minningin um góða konu lifir.
Þín vinkona,
Sigurbjörg (Sibba).
 Fleiri minningargreinar
um Önnu Lóu Marinós-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Anna Lóa
Marinósdóttir