Morgunblaðið - 28.12.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. DESEMBER 2020
✝ Ólöf SylvíaMagnúsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 10.
apríl 1940. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Grund 16.
desember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Guðrún Ólafía
Karlsdóttir, f.
1907, d. 2009, og
Magnús Óskar Ólafsson, f. 1908,
d. 1968. Systir Ólafar var Sig-
ríður Hrefna Magnúsdóttir, f.
1936, d. 2015.
Hinn 10. ágúst 1961 giftist
Ólöf eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Guðmundi Kr. Guðmunds-
syni arkitekt, f. 1937. Börn
urbæinn í Reykjavík þegar hún
var sjö ára, en dvaldi öll sumur
í Vestmannaeyjum til unglings-
aldurs hjá ömmu sinni og afa.
Sautján ára fór hún utan í versl-
unar- og tungumálnám þar sem
hún dvaldi í tvö ár í Bretlandi
og Sviss. Þegar heim kom vann
hún í Útvegsbankanum og svo
síðar í Dresner bank í Þýska-
landi, þar sem hún bjó með eig-
inmanni sínum sem var þar við
nám. Þá var hún einn vetur í
húsmæðraskóla í Kaupmanna-
höfn.
Eftir að fjölskyldan stækkaði
var Ólöf að mestu leyti heima-
vinnandi í Hellulandi 2 í Foss-
voginum. Ólöf var virk í kven-
félagi Bústaðakirkju og síðar
var hún öflugur liðsmaður
Kvenfélags Hringsins þar til
veikindin tóku yfir.
Útför Ólafar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
28. desember 2020, kl. 15 og
verða eingöngu nánustu að-
standendur viðstaddir.
þeirra eru: 1) Guð-
mundur Kristinn, f.
1964, börn hans
eru Kjartan Thor,
f. 2001, Lárus Óli,
f. 2004, og Eylíf, f.
2012. 2) Guðrún Jó-
hanna, f. 1966,
eiginmaður hennar
er Halldór Ingi
Guðmundsson, f.
1964, dóttir Hildur
Guðrún, f. 1987. 3)
Dögg, f. 1970, eiginmaður henn-
ar er Haukur Jens Jacobsen,
synir þeirra eru Kristinn Hauk-
ur, f. 2004, og Óskar Örn, f.
2008, dóttir Hauks er Helena, f.
1992.
Ólöf ólst upp í Vest-
mannaeyjum, en flutti í Vest-
Elsku mamma okkar, Ollan
okkar eins og við og margir í fjöl-
skyldunni kölluðum hana oft, hef-
ur kvatt eftir erfið veikindi.
Mamma var ung að árum þegar
hún ákvað að hún vildi vera
heimavinnandi húsmóðir og sjá
um börnin sín. Hún var 19 ára
þegar hún hitti pabba á Borginni,
hann var búinn að taka eftir henni
áður, fannst hún vera ítölsk í fasi
og stíl og skar sig úr. Þau urðu
strax ástfangin og voru saman
upp frá því, þeirra líf einkenndist
m.a. af ferðalögum víða um heim
og oft á framandi slóðir. Við minn-
umst góðrar hlýrrar móður sem
var alltaf til staðar fyrir okkur
börnin. Hún var með stóran mat-
jurtagarð í Hellulandinu þar sem
hún ræktaði alls konar grænmeti
enda var mikið lagt upp úr hollum
og góðum mat á heimilinu.
Mamma var mikil félagsvera og
vildi hafa okkur börnin og vini
okkar inni á heimilinu og fengum
við alltaf að halda partí þegar við
vildum. Heimili okkar var alltaf
opið og erum við þakklát fyrir það
og kunnum að meta það betur og
betur hvað allir voru velkomnir.
Mikið var poppað, borðaður ís og
bakaðar pönnukökur. Það er
minnisstætt þegar vinirnir bönk-
uðu á eldhúsgluggann og spurðu:
„Verður bakað hér í dag?“
Ollan okkar var engin venjuleg
kona, hún kom til dyranna eins og
hún var klædd, óhrædd við að
segja sínar skoðanir hvort sem
fólki líkaði það vel eða illa. Hún
var með sinn einstaka húmor sem
sumir misskildu og jafnvel móðg-
uðust en þeir fjölmörgu sem náðu
honum kunnu vel að meta. Hún
talaði við alla eins og jafningja,
unga sem aldna. Það var mömmu
mikil gleði þegar hún eignaðist
barnabörnin og lagði hún oft á sig
löng ferðalög milli landa til að
hitta þau og passa. Enda vildi hún
helst vera sem mest innan um
börn og varðveitti hún barnið í sér
vel.
Mamma þoldi ekki væl, hvorki í
okkur né öðrum. Þegar við leit-
uðum til hennar um ráð lagði hún
sig fram um að stýra okkur ekki
eða troða upp á okkur sínum skoð-
unum og spurði alltaf: „Hvað
finnst þér?“ Hún vildi fyrst og
fremst að við yrðum sjálfstæðir
einstaklingar með eigin skoðanir.
Hún var falleg nútímakona með
stíl og mun alltaf lifa í hjarta okk-
ar.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matt. Joch.)
Guðmundur Kristinn
(Gummi),
Guðrún Jóhanna (Gunna),
Dögg.
Elsku Olla mín. Það hefur
örugglega ekki verið auðvelt að
eignast allt í einu barnabarn á
unglingsaldri en þið Dundur tók-
uð mér opnum örmum frá fyrsta
degi og var ég strax velkomin í
fjölskylduna.
Við urðum strax góðar og mikl-
ar vinkonur og mikið er þessi vin-
átta mér kær.
Þú varst vinur vina þinna,
traust, hlý og hugsaðir vel um
þína. Stolt af börnunum þínum og
barnabörnum og hafðir mikinn
áhuga á fólki og gast spjallað við
alla.
Mér fannst þú alltaf svo stór-
glæsileg kona og smart og þú
varst alltaf með puttann á púls-
inum hvað varðar tísku og áttir
það oftar en ekki til í fataskápnum
og inni á heimilinu.
Þú varst alltaf að segja mér svo
skemmtilegar sögur, sögur frá
ferðalögum sem þú hafðir farið í
enda varstu búin að ferðast um
allan heim, eða bara sögur af fólk-
inu þínu. Skemmtilegustu sögurn-
ar fannst mér samt vera þær þar
sem þú sjálf varst í aðalhlutverki,
annaðhvort að láta einhvern heyra
það sem átti það sko skilið eða af
einhverjum öðrum uppátækjum
þínum.
Þú áttir það líka til að segja
hlutina hreint út eins og þeir voru
og það fannst mér einn af þínum
góðu eiginleikum.
Það er nefnilega enginn eins og
þú Olla mín, alltaf í góðu skapi og
alltaf í stuði, hrókur alls fagnaðar.
Það er erfitt að hugsa til þess að
ég geti ekki sest niður með þér og
talað við þig aftur og boðin verða
ekki eins án þín.
Eftir sitja allar góðu minning-
arnar sem ég á með þér.
Elsku Olla mín takk fyrir allt,
ég er stolt og þakklát fyrir að hafa
fengið þig inn í líf mitt.
Ég sakna þín.
Þín vinkona og barnabarn,
Hildur Guðrún
Halldórsdóttir.
Ég vil minnast hér elskulegrar
vinkonu minnar Ólafar Sylvíu, eða
Ollu eins og hún var kölluð. Við
kynntumst gegnum eiginmenn
okkar, þegar við báðar vorum ný-
lega giftar og farnar að búa. Eig-
inmaður minn, Björn Björnsson
prófessor, og eiginmaður hennar,
Guðmundur Kr. Guðmundsson
arkitekt, voru ásamt fleiri skóla-
bræðrum nánir vinir. Vinahópur
þeirra og við eiginkonurnar héld-
um vel saman og hittumst öðru
hvoru og var þá alltaf glatt á
hjalla. Einnig héldum við eigin-
konurnar ásamt fleiri konum
saumaklúbb, þar sem við áttum
margar ánægjustundir saman.
Olla mín var áræðinn og glað-
vær dugnaðarforkur, sem vílaði
ekki fyrir sér að framkvæma
áætlanir sínar. Hún hugsaði
einkar vel um fjölskyldu sína og
var góður og traustur vinur vina
sinna. Einnig vann hún að góð-
gerðarmálum. Hún var lengi
mjög virk í Kvenfélaginu Hringn-
um og studdi mörg góð málefni.
Matgæðingur var hún mikill og
mátti maður alltaf vita að lostæti
væri á borðum þegar þau hjónin
buðu heim til sín á sitt sérlega fal-
lega heimili.
Síðustu árin gekk Olla ekki
heil til skógar. Hún hafði fengið
krabbamein, en þegar við töluð-
um saman var hún alltaf kát og
létt. Hún kvartaði aldrei, en
þakkaði fyrir að vera enn hress
og eiga sér sína góðu fjölskyldu,
sem sannarlega annaðist hana
vel.
Þessi fátæklegu orð um góða
vinkonu eru skrifuð til að þakka
henni allt – glaðværð hennar,
væntumþykju og yndislegar sam-
verustundir. Fjölskyldunni allri
sendi ég hjartanlegar samúðar-
kveðjur.
Guð geymi þig, Olla mín.
Svanhildur Ása
Sigurðardóttir.
Við vorum fimm óaðskiljanleg-
ir vinir í MR, Björn Björnsson,
Ólafur B. Thors, Þórður Þ. Þor-
bjarnarson, Guðmundur Kr. Guð-
mundsson og sá sem þessar línur
skrifar. Við Guðmundur erum
þremenningar og ólumst upp í
húsum þar sem lóðirnar liggja
saman. Við höfum þekkst frá fæð-
ingu og foreldrar okkar voru
aldavinir. Björn og Þórður eru
látnir en vináttan entist til dauða-
dags og við sem eftir lifum höfum
enn samband reglulega. Þeir þrír
fyrstnefndu giftust allir bekkjar-
systrum okkar, en við Guðmund-
ur leituðum á önnur mið.
Ég man þegar Guðmundur
kynnti mig fyrir Ólöfu fyrst. Ég
hafði sjaldan séð fallegri stúlku.
Ég var hálffúll þegar hann kaus
að gifta sig í ágúst 1961, en þá var
ég að vinna norður á Akureyri.
Eitthvað hefur brúðguminn verið
taugaóstyrkur því hann hallaði
sér að logandi kerti og kviknaði í
smókingjakkanum. Komið var í
veg fyrir stórslys og móðir mín
brá sér gegnum garðshliðið og
sótti smókingjakka minn. Við
frændur vorum svipaðir á hæð en
að öðru leyti ólíkir í vexti, en
þetta varð að duga. Fall er far-
arheill! Hjónabandið varð farsælt
og entist í tæp 60 ár. Ég stríddi
Ollu stundum með því að ég ætti
dálítið í henni því hún væri gift
smókingjakkanum mínum.
Við vorum svo heppnir vinirnir
að konum okkar samdi vel svo við
hittumst oft og ferðuðumst
stundum saman. Olla hafði geng-
ið á Den Suhrske Husholdnings-
skole í Kaupmannahöfn sem var
víðfrægur. Við nutum þess við
veitingar á heimili þeirra hjóna
þótt Olla segði mér að kennsla
móður sinnar hefði reynst sér
drýgst. Hún hafði lært listina í
Kaupmannahöfn þegar hún var í
vist hjá höfðingjum.
Olla var ekki bara stórglæsileg
í útliti. Hún var mikill karakter.
Hún hafði ákveðnar skoðanir,
hélt þeim stíft fram og af hrein-
skilni. Sumum fannst hreinskiln-
in stundum fullmikil, en hún var
svona! Hún var forkur dugleg.
Vann mest heima fyrir og studdi
mann sinn með ráðum og dáð.
Hún sá líklega meira um barna-
uppeldið enda var hann alltaf
störfum hlaðinn. Hún vann mikið
fyrir kvenfélagið Hringinn af
gríðarlegum dugnaði og ánægju.
Það munaði um hana hvar sem
hún kom.
Seinustu árin glímdi hún við
mikil veikindi, en hún kvartaði lít-
ið og mér fannst hún oftast glöð
þegar ég talaði við hana. Við hjón
munum sakna hennar mikið og
sendum Guðmundi vini okkar og
öðrum ættingjum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Tryggvi Ásmundsson.
Ólöf Sylvía
Magnúsdóttir
Fjölskylda mín
varð fyrir hræðilegu
áfalli fyrr í sumar,
þegar sonardóttir mín lést. Það
er óumræðilega erfitt að upplifa
og umbera sorgina þegar svo ná-
kominn á í hlut. Sá einn veit sem
það reynir. Hún var dásamleg
móðir, falleg sál, ótrúlega listræn
og vel gefin. Hafði allt til að bera
til að ná langt á lífsbrautinni.
Mörg falleg ljóð liggja eftir hana.
Kristín Lilja
Gunnsteinsdóttir
✝ Kristín LiljaGunnsteins-
dóttir fæddist 4.
mars 1990. Hún lést
14. júlí 2020.
Útför Kristínar
Lilju fór fram í
kyrrþey 28. júlí
2020.
Hún var aðeins 10
ára þegar kennari
hennar spurði hana
hvort hún væri að
lesa Íslendingasög-
urnar því hún vitn-
aði stundum í þær
sögur. Þá svaraði
þessi yndislega
stúlka: „Nei, Gullafi
er búinn að segja
mér þær.“
Hún gaf mannin-
um mínum, Sturlu, þetta heiti.
Margar gönguferðir fóru þau
saman og þá voru sagðar sögur.
Hún gat endursagt sögurnar af
svo mikilli snilld að gömlu víking-
arnir urðu ljóslifandi í hugskot-
um okkar. Hún byrjaði mjög ung
að lesa fræðibækur. Var oft mjög
frumleg í skrifum og tali svo að
unun var að lesa og hlusta. Vann
lestrarkeppni í grunnskóla og lék
í skólaleikritum. Þegar við vorum
að selja húseign okkar þá fannst
okkur þvottahúsið vera bágborið.
Prinsa mín, eins og ég kallaði
hana alltaf, tók til hendinni svo
það lá við að við hættum við að
selja. Ljót herbergi urðu að svít-
um þegar hún var búin að fara
höndum um þau. Hún var líka
módel enda gullfalleg stúlka.
Mikil var hamingjan hjá henni
þegar litli drengurinn hennar
kom í heiminn. Því miður naut
hún ekki langs tíma með honum
því nokkrum árum eftir að hann
fæddist þá veiktist hún af þeim
sjúkdómi sem dró hana yfir móð-
una miklu. Við jarðarför hennar,
þegar presturinn minntist á Guð,
þá hljómaði falleg barnsrödd:
„Er Guð til?“ Sjö ára sonur henn-
ar að reyna að fá svar.
Kristín Lilja var fallegt blóm
sem fékk allt of stuttan tíma. Fal-
legar minningar munu alltaf lifa í
hjörtum okkar.
Amma Erla.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN ERLENDSDÓTTIR
lífeindafræðingur,
varð bráðkvödd á heimili sínu
16. desember. Útför verður gerð frá
Akureyrarkirkju miðvikudaginn 30. desember klukkan 13.30.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verður streymt frá athöfninni á
Facebook: Jarðarfarir í Akureyrarkirkju – beinar útsendingar.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Hollvinasamtök
Sjúkrahússins á Akureyri.
Hilmir Hrafn Jóhannsson
börn, tengdabörn og barnabörn
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og vinur,
EINAR SIGURGEIRSSON,
Álfkonuhvarfi 59, Kópavogi,
lést á Landspítalanum 18. desember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 30. desember klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu aðstandendur vera
viðstaddir athöfnina.
Útförinni verður streymt á slóðinni https://promynd.is/einar
Sigríður Einarsdóttir Sindri Sveinsson
Geirmundur Einarsson Arna Jóhannsdóttir
Elísabet Einarsdóttir Ólafur Haraldsson
Steinunn Ingibjörg Bjartmarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Frænka okkar,
GUÐLEIF HELGADÓTTIR
ljósmóðir,
Fossi á Síðu,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði á Höfn
hinn 21. desember 2020. Jarðsett verður í
kyrrþey.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Halla Eiríksdóttir og Helgi Grétar Kjartansson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
JÓNÍNA BENEDIKTSDÓTTIR
íþróttafræðingur,
Hraunbæ 14, Hveragerði,
lést miðvikudaginn 16. desember. Útför
hennar fer fram frá Digraneskirkju
mánudaginn 4. janúar klukkan 13 í viðurvist
nánustu ættingja og vina. Útförinni verður
streymt.
Jóhanna Klara Stefánsdóttir Stefán Bjarnason
Matthías Stefánsson Heiða Anita Hallsdóttir
Tómas Helgi Stefánsson Elísabet Snjólaug Reinhardsd.
barnabörn og systkini
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HRAFNHILDUR EIRÍKSDÓTTIR,
Víðilundi 24, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri mánudaginn
21. desember. Útför hennar mun fara fram
frá Akureyrarkirkju mánudaginn 4. janúar
klukkan 13:30.
Vegna aðstæðna verða einungis nánustu aðstandendur
viðstaddir en streymt verður frá athöfninni á Facebook-síðunni
jarðarfarir í akureyrarkirkju - beinar útsendingar.
Sérstakt þakklæti til starfsfólks Sjúkrahússins á Akureyri fyrir
umhyggju og alúð.
Valdemar Thorarensen
Lára Thorarensen Þórarinn Hafdal
Guðni Thorarensen
Guðrún Thorarensen Ástþór Stefánsson
Sveinn Thorarensen Hrönn Björgvinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn