Morgunblaðið - 29.12.2020, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 2020
✝ Ólöf Hrafnhild-ur Baldvins-
dóttir var fædd á
Akureyri 25. janúar
1930. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 14.
desember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Baldvin
Árnason, f. á Bjargi
í Glæsibæjarhreppi
16. júní 1902, d. 11.
sept. 1960 og Sigurlína Guð-
mundsdóttir, f. í Arnarnesi í
Arnarneshreppi 13. sept. 1899,
d. 8. okt. 1976. Systkini Hrafn-
hildar eru Hermann, f. 9. júlí
1928, d. 1. júlí 2009, Ragna, f. 29.
des. 1931, d. 11. maí 1985, Heim-
ir Sigurpáll Baldvinsson, f. 31.
maí 1935, d. 31. okt. 1965 og El-
ín, f. 1. júní 1944. Eiginmaður
Hrafnhildar var Þorsteinn Leifs-
son, f. 2. ágúst 1925, d. 30. júní
2018. Börn Hrafnhildar og Þor-
ur. 3) Jón Rúnar, f. 26. maí 1960,
eiginkona hans Ásrún Elín Guð-
mundsdóttir, f. 12. feb. 1960,
börn þeirra eru Guðsteinn, sam-
býliskona hans er María R.
Björgvinsd., börn þeirra eru 3;
Hrafnhildur, eiginmaður hennar
er Gunnar Harðarson, börn
þeirra eru 3; Berglind, sambýlis-
maður hennar er Ágúst S. Að-
alsteinsson, dóttir þeirra Selma
Rún, f. 22. júlí 2014, d. 24. ágúst
2017. 4) Sigrún, f. 18. maí 1962,
eiginmaður hennar er Ragnar
Sverrisson, f. 21. nóv. 1961. Dæt-
ur þeirra eru Ólöf Ýr, eigin-
maður hennar er Axel Sigurðs-
son og börn þeirra eru 3; Rakel
Rún, sambýlismaður hennar er
Rögnvaldur T. Gunnarsson.
Linda Rós, sambýlismaður henn-
ar er Þórarinn J. Sigþórsson. 5)
Sólveig Auður, f. 26 okt. 1963,
eiginmaður hennar er Tryggvi
Gunnarsson, f. 13. maí 1965, syn-
ir þeirra eru Þorsteinn Þór, sam-
býliskona hans er Díana Lind,
börn þeirra eru 3; Björn Torfi.
Dætur Tryggva af fyrra hjóna-
bandi eru Tinna Dögg, sambýlis-
maður hennar er Óskar Hró-
bjartsson og eiga þau einn son;
Hildur Ýr, sambýlismaður henn-
ar er Sigurður Halldórsson. 6)
Sigurlína Arna, f. 26. okt. 1963,
eiginmaður hennar er Bjarni
Hallgrímsson, f. 5. júní 1961,
börn þeirra eru Sólrún Björg,
sambýlismaður hennar er Stefán
Jakobsson; Bjarney, sambýlis-
maður hennar er Bjarni H.
Kristinsson; Birgir og Kara Mar-
ín, sambýlismaður hennar er
Viktor Andrésson. 7) Sigríður
Þorbjörg, f. 26. feb. 1966, eig-
inmaður hennar er Bjarni
Bjarnason, 14. okt. 1965, börn
þeirra eru Þórir, sambýliskona
hans er Erla Þórðardóttir, börn
þeirra eru 2; Ingunn, sambýlis-
maður hennar er Magnús F.
Sævarsson og eiga þau 2 börn.
Sigríður ólst upp hjá kjörfor-
eldrum sínum Þorsteini Sigurðs-
syni og Kristjönu Leifsdóttur.
Hrafnhildur ólst upp á Akureyri,
hún vann í fataverksmiðjunni
Heklu og var íþróttakennari í
Glerárskóla. Hrafnhildur verður
jarðsungin frá Akureyrarkirkju
í dag, 29. desember, kl. 13.30.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/yybfk6f4
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
steins eru: 1) Leifur
Kristján, f. 22. sept.
1957, eiginkona
hans er María Þórð-
ardóttir, f. 4. nóv.
1959, börn þeirra
Helgi Þór, eig-
inkona hans er
Kristína B. Arn-
órsd. og eiga þau 3
börn; Heiðar Freyr,
sambýliskona hans
er Lovísa, Eydís
Helena, sambýlismaður hennar
er Elvar Reykjalín. 2) Sig-
urbjörg, f. 4. júní 1959, eig-
inmaður hennar er Haraldur
Guðmundsson, f. 7. jan. 1959,
börn þeirra eru Guðmundur
Helgi, sambýliskona hans er
Vala L. Kristinsd. og eiga þau 1
son; Róbert Smári, sambýliskona
hans er Karen Eva, börn þeirra
eru 3; Sólveig Diljá, sambýlis-
maður hennar er Matthías E.
Tómasson og eiga þau eina dótt-
Elsku hjartans, dásamlega og
ljúfa mamma okkar. Eftir öll
þessi ár með þér er enn óskaplega
erfitt að hugsa sér lífið án þín.
Söknuðurinn er sár og undarleg-
ur. Við börnin þín öll komin á efri
ár með börn og barnabörn en
samt alltaf börnin þín. Það sem
fer í gegnum huga okkar er þakk-
læti, gleði og ljúfsárar minningar
um þinn hlýja faðm, falleg orð og
gott veganesti. Þú ólst okkur upp
við guðsorð og bænir, þá var gott
að alast upp í góðri trú að einhver
vaki yfir okkur og hugsi um vel-
ferð okkar. Við vitum a.m.k. að þú
gerir það einhvers staðar frá.
Minningar um heimasaumuð föt,
heimabakað brauð, hjálp við
heimalærdóm, aðstoð við að
klæða þegar við fórum öll saman
út að leika. Jólastússið allt, þú
vaktir margar nætur við smá-
kökugerð, „þá losnaðir þú við
krakkastúss á meðan og fékkst
frið og ró“; ferðir í fjósið að hugsa
um kýr, kálfa og hænur, fyrir og
eftir vinnu. Þið byggðuð Álfa-
byggðina og Birkilundinn, mörg,
mörg kvöld, um helgar og virka
daga og gerðuð þar með tvö heim-
ili fyrir stóru fjölskylduna ykkar.
Vinna á Heklu á kvöldin, svo
seinna leikfimiskennari í Glerár-
skóla til fjölda ára. Þú kenndir
líka sund og dans. Ótrúlegt að þú
skyldir hafa haft orku í þetta allt
en samt huga vel að öllum börn-
unum þínum. Alltaf var gott að
koma til þín, börnin, barnabörnin,
barnabarnabörnin, vinir og ætt-
ingjar. Alltaf var nóg bakkelsi á
borðum og uppábúin rúm fyrir
alla sem þurftu og vildu, „Hótel
Hröbbu og Steina“. Þú varst góð
eiginkona, móðir, amma, þolin-
móð og atorkusöm. Þú hafðir
gaman af að lesa, leysa krossgát-
ur og spila, og spilaðir oft rommý
við okkur stelpurnar og barna-
börn. Við höldum því áfram okkar
á milli og minnumst hláturs þíns
og góða skapsins. Þið pabbi höfð-
uð gaman af að ferðast og tjalda á
allskonar skemmtilegum stöðum.
Minningin lifir, ljúf og blíð.
Leiftursnöggt í byggð og hlíð.
Þú áfram lifir í ættmögum þínum.
Þekkt, og með þökk í þessum línum.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku mamma. Hvíldu í friði og
sjáumst seinna.
Þín börn,
Arna, Leifur, Sigurbjörg,
Rúnar, Sigrún, Auður,
barna- og barnabarnabörn.
Elsku amma. Nú er kveðju-
stund og erfitt til þess að hugsa að
jólakortið mun ekki komast á leið-
arenda en þó líka gleðilegt því ég
held að þú sért frelsinu fegin.
Loksins fékkstu að fylgja á eftir
afa, yfir í ævintýraheim þar sem
þið eruð aftur orðin ung, ferðist
saman, hafið gaman og horfið yfir
allt sem þið hafið afrekað í lífinu.
Þið hafið skapað mikið ríkidæmi
og afkomendurnir telja fleiri tugi.
Allir hafa það sameiginlegt að
eiga yndislegar minningar um
ykkur.
Það er margs að minnast og
alltaf svo notalegt að koma í Bir-
kilundinn í heimsókn. Í hvert
skipti var eitthvert góðgæti dreg-
ið fram úr búrinu. Allt var gott
hjá ömmu, hvort sem það var soð-
inn fiskur og kartöflur eða jóla-
borðið sem þú töfraðir fram ár
eftir ár fyrir stórfjölskylduna.
Upp úr stendur samt alltaf brauð
með osti sem var dýft ofan í
ömmukakó. Ég geri svoleiðis enn
í dag þó ég sé kominn ansi nærri
því að vera fullorðinn. Það var
margt sem gerðist í eldhúsinu þar
sem við sátum og lituðum, rædd-
um málin og ekki skemmdi fyrir
þegar þú skelltir í pönnukökur
eða súkkulaðiköku, þá var veisla.
Í Birkilundinum sá ég í fyrsta
skipti sódastreamtæki og það var
mjög framandi á þeim tíma.
Spennandi að fá að blanda gos-
vatnið með djús og úr varð dýr-
indis drykkur en skemmtilegast
var þó þegar maður fékk sjálfur
að prumpa í vatnið!
Þú varst alltaf svo dugleg að
sauma og kenndir mér ýmislegt.
Að prófa gömlu saumavélina sem
þurfti að stíga áfram með fótun-
um og sauma í blöð til að æfa sig
var spennandi. Hvað sem mér
datt í hug að búa til þá hvattir þú
mig alltaf til dáða. Hægt var að
leggja inn pöntun fyrir hverju
sem er, hvort sem það var nýr
öskudagsbúningur, föt á uppá-
haldsbangsann eða skurðlækna-
galli fyrir átta ára pjakk. Ekkert
var til sparað og útkoman var
glæsileg! Ferð í berjamó, tína
fjallagrös, allar sundferðirnar í
Glerársundlaug með þér, afa og
Ólöf Hrafnhildur
Baldvinsdóttir
✝ Kristín Jóns-dóttir (Ína)
fæddist á
Hvammeyri við
Tálknafjörð 14.
maí 1935. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi
13. desember
2020.
Foreldrar
hennar voru
hjónin Jón Bjarni Ólafsson, f.
1888, d. 1974, bóndi og smiður,
og Jóhanna Gíslína Aðalheiður
Jónsdóttir Steinhólm, f. 1893,
d. 1941, farkennari og hús-
móðir.
Ína var næstyngst fjögurra
systkina: Halldóra, f. 1931, d.
2017, Ólafur Bárður, f. 1933,
d. 2013 og Ragnar Jón, f. 1937,
d. 2004.
Þann 31. desember 1960
giftist Ína eftirlifandi eig-
inmanni sínum, Gunnari
Smára Þorsteinssyni, f. 1933,
húsasmíðameistara. Smári er
sonur Þorsteins Gíslasonar bif-
reiðarstjóra og Hrefnu Gunn-
arsdóttur, húsmóður og bif-
reiðarrekstrarstjóra.
Reykjavík yfir vetrarmán-
uðina. Á sumrin voru systkinin
sameinuð heima hjá föður sín-
um á Hvammeyri og héldust
alla tíð sterk tengsl og kær-
leiksríkt samband milli systk-
inanna. Ragnar, yngsti bróðir
Ínu, bjó alla sína ævi í Tálkna-
firði og Hvammeyri hefur alla
tíð verið ævintýrastaður af-
komenda systranna frá
Hvammeyri.
Ína fór ung að vinna. Hún
var í vist hjá barnmargri fjöl-
skyldu í Reykjavík, vann á
heimavistinni í Laugarnes-
skóla, á tveimur saumastofum
og við afgreiðslu og sauma-
skap í versluninni Storkinum.
Eftir að börnin fæddust helg-
aði Ína sig heimilinu, en starf-
aði síðar sem bréfberi í Kópa-
vogi.
Ína og Smári bjuggu í 53 ár
í Bræðratungu 1, en fluttu á
Kópavogstún 4 í árslok 2013.
Útför Ínu verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag, 29. des-
ember 2020, kl. 15.
Vegna sóttvarnareglna
verður jarðarförin aðeins fyrir
nánustu aðstandendur en nálg-
ast má streymi frá athöfinni á
www.utfor-kristinar-jonsdottur.is/.
Einnig má nálgast streymið
á:
https://www.mbl.is/andlat/.
Ína og Smári
eignuðust tvö börn:
1) Jón Bjarni, f.
1962, kvæntur El-
ínu Björt Gríms-
dóttur og eiga þau
fjórar dætur: a)
Ella Björg, f. 1984,
börn hennar eru
Dögun og Elvar
Ágúst, unnusta
hennar er Arndís
Pétursdóttir, b)
Kristín, f. 1988, gift Sverri Má
Bjarnasyni. Þeirra börn eru
Sunna Dís og Kári, c) Hrefna
Björk, f. 1993, maki hennar er
Barði Freyr Þorsteinsson, d)
Bryndís Helga, f. 1995, gift
Bjarka Steini Aðalsteinssyni.
Þeirra dóttir er Sóley Ósk.
2) Hrefna, f. 1964, gift Krist-
jáni Björgvinssyni. Þeirra börn
eru: a) Björgvin Smári, f. 1987,
maki hans er Iðunn Elva Ingi-
bergsdóttir. Þeirra dóttir er
Harpa Sif, b) Gunnhildur, f.
1996.
Ína fæddist á Hvammeyri
við Tálknafjörð og ólst þar
upp fyrstu æviárin. Eftir lát
móður sinnar bjuggu þrjú
elstu systkinin hjá ættingjum í
Eitt það dýrmætasta sem hægt
er að fá að gjöf eru góðir foreldrar
sem elska barn sitt skilyrðislaust.
Ég var svo lánsöm að eiga slíka
foreldra, sem studdu okkur systk-
inin í því sem við tókum okkur
fyrir hendur, voru okkur góðar
fyrirmyndir en veittu okkur jafn-
framt frelsi til að fara okkar eigin
leiðir. Fyrir það verð ég ætíð
þakklát.
Nú hefur móðir mín fengið
hvíld eftir nokkurra ára glímu við
alzheimersjúkdóminn. Í þeirri
glímu hafði hún alla tíð haldið
þeim eiginleikum sem einkenndu
hana mest; blíðu, manngæsku og
kærleika.
Hún hafði mikið gaman af
garðrækt og bar garðurinn þeirra
við Bræðratungu og lóðin við
fyrrverandi sumarhús þeirra í
Hraunborgum merki um það.
Hún hafði gott auga fyrir falleg-
um hlutum og var handlagin. Við
saumaskap var hún á heimavelli,
þar sem hún hafði ung unnið á
saumastofum, og átti auðvelt með
að töfra fram það sem óskað var
eftir. Handbragðið var fallegt og
alltaf vandað til verka, enda vísaði
hún oft til þess sem faðir hennar
hafði sagt: „Eftir á verður spurt
hver vann verkið, en ekki hvað
hann var lengi að því.“
Við hjónin giftum okkur ung og
það eina sem við vorum búin að
ákveða var að við vildum gifta
okkur. Þá var gott að eiga
mömmu að sem tók meira og
minna að sér að undirbúa brúð-
kaupið. Hún kom með tillögu
varðandi prest og kirkju, annaðist
blómakaup og undirbúningur
vegna veitinga var í hennar
öruggu höndum. Ofan á allt annað
tók mamma að sér að sauma
brúðarkjólinn. Brúðkaupsdagur-
inn var frábær og minningarnar
frá honum yndislegar. Þar á með-
al minningin um brúðkaupstert-
una sem hafði verið víxlað við út-
keyrslu og fengum við tertu með
árituninni „Brúðhjónin Sólveig og
Páll“. Mamma, úrræðagóð eins og
alltaf, var ekki lengi að redda
þessum mistökum, skóf áritunina
af og lét sem ekkert væri.
Þegar sonur okkar fæddist
tveimur árum síðar var gott að
geta leitað til mömmu eftir aðstoð
og sú aðstoð var heldur betur
stórtæk því hún hætti störfum
sem bréfberi tímabundið til að
passa drenginn. Á þessum tíma
unnum við hjónin störf þar sem
fyrri hluti ársins einkenndist af
mikilli vinnu langt fram á kvöld
auk helgarvinnu. Þá var gott að
vita af syninum á öruggum stað í
faðmi ömmu og afa. Mikill áhugi á
bílum vaknaði fljótt hjá syninum
og átti hann auðvelt með að
þekkja tegundir bíla með því að
sjá eingöngu fram- eða afturljós
bílsins. Ína amma tók virkan þátt
í þessu áhugamáli ömmustráksins
og átti það til að skafa snjó af bíl-
um bara til að fá staðfest að hann
væri af þeirri tegund sem dreng-
urinn hafði nefnt. Þá naut dóttir
okkar einnig mikillar samveru
með ömmu og afa.
Í huganum var hún að hluta til
farin frá okkur þar sem hún var
horfin aftur til Hvammaeyrar við
Tálknafjörð. Þegar hún horfði á
fallega ljósmynd sem tekin var af
bænum þar sem hann speglaðist í
spegilsléttum sjónum ljómaði hún
af ánægju. Hvammeyri var Sum-
arlandið hennar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Hrefna Gunnarsdóttir.
Ína amma var einstök mann-
eskja. Hún var góðhjörtuð, alltaf
hress, vel tilhöfð og alltaf til í að
rétta hjálparhönd. Faðmurinn
hennar var hlýr og tók hún alltaf
vel á móti barnabörnunum sínum.
Margar skemmtilegar minningar
koma upp í hugann þegar hugsað
er til baka.
Björgvin Smári og Gunnhildur
nutu þess að vera í pössun hjá Ínu
ömmu þegar þau voru yngri.
Þeim var alltaf tekið fagnandi og
amma passaði upp á að þau nærð-
ust vel með góðum mat og góðum
félagsskap. Framan af var oftast
boðið upp á soðna ýsu og kart-
öflur í hádeginu en í tíð Gunnhild-
ar var Ína amma stundum búin að
sækja uppáhaldsbrauðbátinn á
Subway í Hamraborg áður en hún
kom til hennar úr skólanum.
Ína amma hafði safnað saman
heljarinnar lager af stórum skyr-
dósum fyrir ömmustrákinn sem
hann gat staflað upp að vild og
byggt úr þeim stærðarinnar virki.
Þessi virki fengu síðan að standa
óhreyfð dögum saman, þrátt fyrir
að mikið færi fyrir þeim úti á
miðju gólfi í Bræðratungunni.
Gunnhildur hélt síðan uppteknum
hætti fyrir hönd þeirra systkina
seinna meir og byggði einnig úr
þessum sömu dósum, en fjöldinn
var slíkur að byggingarnar töldu
þó nokkra fermetra þegar þær
voru komnar upp. Það var aldrei
dauð stund þegar krakkarnir
voru í pössun hjá Ínu ömmu.
Ína amma lagði mikið upp úr
því að hafa vel snyrtar neglur og
naut Gunnhildur þess að pússa
neglur og mála með Ínu ömmu.
Þess á milli unnu þær saman í
garðinum sem fór ekki beint vel
með neglurnar en það var ekkert
mál því næsta dag voru þær bún-
ar að pússa og naglalakka sig með
öðrum lit.
Þá eigum við margar góðar
minningar frá öllum sumarbú-
staðarferðunum sem krakkarnir
fóru í með Ínu og Smára, en
Björgvin Smári var lengi vel svo
spenntur fyrir ferðunum að hann
beið límdur við gluggann í Furu-
grund eftir því að þau kæmu að
sækja hann til að fara í bústað.
Enn í dag hugsum við hlýtt til
þessara skemmtilegu ferða þar
sem var mikið hlegið, stígar lagðir
og grillað í lautargryfjunni.
Þegar Iðunn Elva, unnusta
Björgvins Smára, bættist við fjöl-
skylduna tók Ína amma henni
fagnandi og leit á hana sem sitt
eigið barnabarn.
Það er með miklum söknuði
sem við kveðjum Ínu ömmu, en
við vitum að hún er komin á betri
stað. Við munum ávallt minnast
hennar með hlýju, væntumþykju
og þakklæti fyrir þann tíma sem
við fengum að njóta með henni og
Smára afa.
Björgvin Smári,
Gunnhildur og Iðunn Elva.
Ó hve létt er þitt skóhljóð
ó hve leingi ég beið þín,
það er vorhret á glugga,
napur vindur sem hvín,
en ég veit eina stjörnu,
eina stjörnu sem skín,
og nú loks ertu komin,
þú ert komin til mín.
Það eru erfiðir tímar,
það er atvinnuþref,
ég hef ekkert að bjóða,
ekki ögn sem ég gef,
nema von mína og líf mitt
hvort ég vaki eða sef,
þetta eitt sem þú gafst mér
það er alt sem ég hef.
En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns,
og á morgun skín maísól,
það er maísólin hans,
það er maísólin okkar,
okkar einíngarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.
(Halldór K. Laxness)
Elsku amma hefur fengið
vængina sína eftir erfið veikindi.
Við systur minnumst hennar
með hlýhug. Þegar við vorum
yngri og komum í heimsókn í
Bræðratunguna vildi amma bjóða
upp á hollustu. Oft á tíðum cheer-
ios og rúsínur í einum af skemmti-
legu myndskreyttu skálunum
hennar, soðinn stappaður fiskur
með kartöflum og tómatsósu,
grænt extra-tyggjó og Korni-
hrökkbrauð þar sem skemmtileg-
ast var að búa til sem þykkustu
samlokuna með smjöri á milli.
Það var gott að vera með ömmu í
eldhúsinu að spila á spil, pinna,
perla eða púsla. Stundum sat
maður einn með ömmu og spjall-
aði, þá hélt hún með mjúku hönd-
unum sínum í okkar.
Niðri í kjallara heima hjá
ömmu og afa var sauna. Þar var
skemmtilegt að setjast inn og
spjalla, þótt sjaldan væri kveikt á
henni. Í leiðinni var hægt að
skoða rokkinn og dótið í geymsl-
unni. En þar var margt að finna.
Amma og afi geymdu allar skyr-
dósir (og afi gerir það enn) og þá
var hægt að byggja úr þeim hús.
Oft var sest í sjónvarpsstofuna og
horft á VHS og þá bauð amma
upp á Toppís.
Í bústaðinn hjá ömmu og afa í
Hraunborgum komum við stund-
um. Þá sérstaklega til þess að
fara í kvennahlaupið með ömmu.
Garðurinn þar var eins og ævin-
týraland.
Góða ferð í eilífðar ævintýra-
landið þitt elsku amma.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesús mæti.
(Höf. ókunnur)
Ella Björg, Kristín, Hrefna
Björk og Bryndís Helga.
Nú er hún Ína, fallega frænka
mín fallin frá. Fyrstu minningar
mínar um Kristínu Jónsdóttur
móðursystur mína eru af henni
sem ungri og einstaklega glæsi-
legri Reykjavíkurmær. Hún af-
greiddi í búð og ég sé hana fyrir
mér ganga eftir Austurstræti „á
ótrúlega rauðum skóm“. Ég var
afar stolt af þessari flottu frænku
minni, með fallega hárið og geisl-
andi brosið. En hún Ína var ekki
alltaf Reykjavíkurmær. Hún
fæddist í litlu koti við fallegan
fjörð, Hvammeyri við Tálkna-
fjörð, á öndverðri síðustu öld.
Hún var ein af fjórum systkinum.
Halldóra var elst, þá Ólafur Bárð-
ur, Kristín og loks Ragnar Jón.
Kristín Jónsdóttir