Víðförli - 15.12.1990, Page 20

Herbjört Pétursdóttir, Melstað
Fræðst um fræðslu
í Finnlandi
í sama mund og mikil íslands-
kynning var í Finnlandi nú í vetrar-
byrjun fórum við þrír starfsmenn
Fræðsludeildar kirkjunnar til Finn-
lands — ekki til að kynna þá stofn-
un, heldur til að kynna okkur
starfshætti kirkjunnar þar ytra. Það
er ætlunin að koma á vináttusam-
bandi milli íslensku kirkjunnar og
sænskumælandi hluta finnsku
kirkjunnar, eða sænsk-finnsku
kirkjunnar eins og hún er kölluð.
Stór liður í þessari áætlun er að
starfsmenn beggja kirkna skiptist á
að sækja hverjir aðra heim í þeim til-
gangi að læra hver af öðrum og
styrkjast í trúarsamfélaginu, og var
þessi ferð sú fyrsta í sinni röð.
í norrænum samskiptum getum
við helst miðað okkur við sænsk-
finnsku kirkjuna vegna þess að hún
er um margt á sama báti og okkar
kirkja. Hún er ein starfseining, hefur
einn biskup, og er af svipaðri stærð
og við. I finnsku samfélagi er hún
nánast eins og lítil eyja í hafi
finnskumælandi Finna. Ekki vil ég
hætta mér út í rökræður um hvort sé
auðveldara að lifa á eyju í miðju
N-Atlantshafi eða sem á eyju mitt á
meðal landa sinna, en hitt er víst að
lítil eylönd í eiginlegri og óeiginlegri
merkingu þess orðs, hafa mikla sér-
stöðu vegna móðurmáls síns og
menningararfs, sem þau kappkosta
að varðveita án þess að einangrast
frá öðrum.
í kirkjulegu samhengi gildir eins
og víðast hvar annars staðar, að þeir
sem hafa sameiginlega reynslu og
markmið standi saman.
Fólk tók okkur hvarvetna vel og
leitaðist við að gefa okkur góða yfir-
sýn yfir kirkjustarfið. Ég varð því
fyrir sterkum heildaráhrifum. Þau
eru tvíþætt, og skulu nú nefnd til
sögunnar eitt af öðru.
I
Fræðslustarf kirkjunnar tengist
þéttriðnu og vel skipulögðu fræðslu-
neti utan hins hefðbundna skóla-
kerfis. Því er skipt eftir eðli og
tímalengd í fyrirlestra, námskeið og
námshópa. Auk þess fara starfs-
menn hinna ýmsu fræðslustofnana
kirkjunnar reglubundið i kynnis-
ferðir út á akurinn og halda ráð-
stefnur af ýmsu tagi, sem stuðlar að
betri boðmiðlun safnaða og
fræðslustofnana. Milli biskupsemb-
ættisins (með aðsetur í Borgá),
fræðsludeildarinnar (með aðsetur í
Helsingfors), menntasetra kirkjunn-
ar og fræðslusambands frjálsra fé-
lagasamtaka er mikil samvinna um
fræðslumál. Þessir aðilar hafa sam-
eiginlegan snertipunkt, þar sem er
styrkjakerfi hins opinbera til
fræðslu á þeirra vegum, því allir sem
sækja um fræðslu fá hluta kostnað-
arins greiddan. Einnig hafa þessir
aðilar beina samvinnu um fræðslu-
málin sjálf.
Athyglisvert er að sóknirnar verja
ákveðnum hluta af árlegum tekjum
sínum til að greiða fyrir fræðslu
safnaðarfólks, fyrst og fremst starfs-
fólks safnaðanna. Reglurnar eru
þær, að sé talið nauðsynlegt að við-
komandi öðlist fræðsluna greiðir
sóknin ásamt ríkinu allan kostnað,
en sé það ekki metið nauðsynlegt
greiðir hann sjálfur hluta kostnaðar-
ins. Þetta styrkjakerfi, sem hægt er
að ganga að vísu, verkar mjög hvetj-
20