Hinsegin dagar í Reykjavík - aug. 2010, Side 26

sá er kannski munurinn á íslandi og öðrum
löndum að enginn þeirra gerði alvöru úr
hótuninni.“
Vildu fá að hlusta tvisvar
mörg þeirra hafa tekið þátt í jafningja-
fræðslu í skólum sem fræðslufulltrúi sam-
takanna ´78 skipuleggur í samráði við skóla.
Þar segja þau frá því hvaða reynsla það er
að vera samkynhneigð eða tvíkynhneigð
og svara spurningum. „skemmtilegast er að
fræða í grunnskólunum,“ segir steina, „þau
vilja virkilega fá að fræðast, eru að mörgu
leyti opnari og einlægari en eldri krakkar og
koma oft til okkar eftir kennslustundina til
að fá að vita meira. Þá finnst mér ég vera
að gera gagn.“ Grímur tekur undir þetta: „Ég
held að besta hrósið sem ég hafi fengið var
það þegar til okkar komu tvær stelpur eftir
fræðslufund í bekknum þeirra og báðu um
að fá að fylgjast aftur með sömu fræðslu í
næsta bekk sem við heimsóttum þennan dag
í skólanum þeirra. Þann daginn gat ég verið
viss um að það voru að minnsta kosti tvær
sem höfðu örugglega verið að hlusta.“
We Make an efforT To be fUn
The youth movement of Samtökin ’78
has been active for over two decades
and meets every Sunday night at the
Queer Community Center. In an interview
with Þorvaldur kristinsson, the members
discuss their activities, which include
sleep-overs, performance art, trips to the
theater, and making new members feel
welcome. This last item is of particular
importance, since joining a group of like-
minded queers can be a large step for
many youngsters. Many join the group
after watching the youth movement take
part in the Gay Pride festivities, where
they feature prominently each year. an
important part of the youth movement’s
work is peer advising, which is monitored
by the education director of Samtökin
’78. Members of the youth movement
receive special training in order to visit
high schools and colleges, where they
discuss their own experience with other
students and answer questions on every-
thing you always wanted to know but
were afraid to ask.
26
14

margt til að mörgum liði vel. Þá fær hátíðin
alveg nýja vidd.“ Grímur minnist þess að
hafa horft á gleðigöngu Hinsegin daga og
bankað upp á í ungliðahreyfingunni daginn
eftir, en honum finnst tónninn í hátíðinni of
einlitur: „á meðan hommarnir dansa í sínum
glimmer, þá þarf maður ekki að fara langt út
fyrir ísland til að hitta stráka sem eiga það
á hættu að missa vinnuna og fjölskylduna
fyrir að vera þeir sjálfir. Og það er heldur
ekki allt fallegt sem gerist hér á götunum.
Hér um árið var ég á leið gegnum miðbæinn
að kvöldi Hinsegin daga, stríðsmálaður og
í leðurgalla, og út úr sjö bílum, ég taldi þá,
örguðu strákar sem hótuðu að berja mig. En