Vinnan - 01.11.1985, Blaðsíða 24

ast til að undanfarandi ráðleysistími
væri bara inflúensa en ekki langvar-
andi veikindi. Ólafur sagði að marg-
ir hefðu litið Alþýðubankann horn-
auga, en hann hvatti alla viðstadda
til að skipta við bankann, því að
bankinn myndi styðja við bakið á
launafólki ef í harðbakka slægi.
Að ræðum loknum sátu menn að
spjalli og ríkti góð stemmning í hús-
inu fram eftir kvöldi.
Alþýðuhúsið á Akureyri, mikil og vegleg bygging.
með hliðsjón af því samþykkti fundur-
inn að beina því til bæjaryfirvalda, að
félögunum yrði ætluð hentug lóð á mið-
bæjarsvæðinu.
Á þessum tima beindust augu manna
einkum að lóðinni vestan gamla Verka-
lýðshússins við Strandgötu og var sér-
staklega vikið að henni í bréfi til bæjar-
stjórnar.
Jafnframt var sett upp nefnd með
einum fulltrúa frá hverju félagi til að
vinna að framgangi málsins og sam-
vinnu og samstarfi félaganna til að
hrinda málinu í framkvæmd.
Miklar umræður, fundahöld og
bréfaskriftir urðu síðan í framhaldi af
þessu varðandi Ióðina við Strandgötu.
Margvíslegar kannanir voru gerðar og
rætt við ýmsa aðila. Var starf þetta
einkum unnið af undirnefnd, sem skip-
uð var þeim Jóni heitnum Ingimarssyni,
Helga Guðmundssyni og Jóni Helga-
syni.
En hér má gera langa sögu stutta.
Ótal aðilar lýstu nú áhuga á að eiga að-
ild að byggingu á þessum stað. Bæjar-
stjórn sneri sig út úr þeim vanda, sem að
henni bar varðandi úthlutun lóðarinn-
ar, með því að veita hana sameiginlega
öllum þeim, sem um hana höfðu sótt og
fela þeim að semja innbyrðis um vænt-
anlega byggingu á lóðinni.
Varð fljótt ljóst, að ýmsir umsækj-
enda um lóðina höfðu lítinn áhuga á að
hraða viðræðum hvað þá framkvæmd-
um og töldu sig auk þess ekki geta fallist
á, að Alþýðubankinn fengi inni í bygg-
ingu á þessum stað.
Árið 1979 var nú liðið, sömuleiðis ár-
in 1980 og 1981, og á fundi 6. sept. 1982
ákváðu verkalýðsfélögin að kanna aðr-
ar leiðir í leit að lóð fyrir sameiginlega
byggingu. Farið var að ræða opinskátt
um Skipagötu 14, en hugmyndir um
„Aldrei aftur
þá hörmung"
Allmargir viðstaddra tóku til máls
og færðu aðstandendum hússins
hamingjuóskir. Minnisstæðust var
ræða Ólafs Aðalsteinssonar verka-
manns, 78 ára að aldri. Hann sagði
m. a. að það væri gleðiefni að verka-
lýðsfélögunum hefði vaxið svo mátt-
ur að þau hefðu sprengt utan af sér
eldra húsnæði og væru nú komin inn'
í þetta glæsilega hús. Hann rifjaði
upp fyrri tíma og lýsti því yfir að
einu sinni hefði hann ekki getað sótt
árshátíð verkalýðsfélagsins vegna
þess að hann átti engin föt til að fara
í. „Ég vildi óska þess,“ sagði Ólafur,
„að islenskur verkalýður upplifi
aldrei aftur þá hörmung og við átt-
um við að búa um 1930.“ Ólafur
hvatti menn í verkalýðshreyfingunni,
til að standa saman, og kvaðst von-
byggingu á þeim stað höfðu þá blundað
í hugum nokkurra um árabil.
Komst nú fljótt skriður á málin.
Framkvæmdanefnd var kosin, og fyrir
lok októbermánaðar höfðu samningar
tekist um kaup á þeim húsum, sem
stóðu á lóðinni við Skipagötu, en þær
voru í eigu Kaupfélags Eyfirðinga og
Skemmunnar hf.
11. nóvember var undirritaður
samningur við Teiknistofuna sf. um
hönnun byggingar. Frumteikningar
lágu fyrir um áramót. Var síðan
áfram unnið að teikningum og öðr-
um undirbúningi. 24. maí 1983 var
boðið út verk við að steypa upp hús-
ið. Verksamningur við lægstbjóð-
anda, Smára hf„ var undirritaður
28. júní og framkvæmdir hófust 2.
júlí.
Fyrstu félögin fluttu starfsemi sína í
húsið í byrjun apríl 1985, og nú í lok
júlímánaðar er húsið að mestu fullgert,
þótt enn sé að vísu eftir að ljúka ýmsum
minniháttar verkum.
Samstarfsnefnd eignaraðilanna hef-
ur haldið marga fundi og unnið mikið
starf á meðan á byggingu hússins hefur
staðið, og ennþá meira hefur þó mætt á
Framkvæmdanefndinni, sem á köflum
hefur haldið næstum daglega fundi og
24 VINNAN