Blik - 01.03.1936, Síða 11

vel, því oft er stormur vifi sjóinn,
þó logn sé upp við fjalliö.
Mér g»kk ágætlega suður á
fjöru. Mér va>ð fyrst litið á Ægi,
sem kastaði til mín kveðju með
þungri og dynjandi raust.
Ég staðnæmdist á kampinum.
Það er malar- og saodhryggur,
sem sjórinn heflr myndað í stór-
veltum. Er ég litaðist þai- um,
sá ég skammt frá ágrynni af
fugli, sem sýnilega var að gerja
í æti. Þegar þangað kom, var þar
engan fisk að sjá. Ég hélt því
áfram út fjöruna. Éegar ég kom
út & miðja fjöruna, sá ég þér.tan
hnapp af fugli á einum stað. Ég ti uði
varla mínum eigin augum, þegar
ég kom þangað og sá, að hver fisk-
urinn lá við annan á smábletti,
og þurfti nú snör handtök. Ég
snaraði mér af baki og tók til
óspilltra málanna við að seila
fiskinn upp og láta hann jafnóðum
a hestinn. Éegar ég hafði bjargað
því, sem rekið var, íak fiskinn
svo ört, að ég hafði naumast: við
að hirða hann upp og seila.
Það er ekki auðvelt að snúa
á krumma, því hann er úrræða-
góður og olunginn að stela eins
og þjálfaðasti þjófur. Svo reyndist
hann mér nu, því að á meðan ég
var að hirða fiskinn, jafnóðum og
hann rak, setti krummi sig á bak
hest.sins og tók að eta í ákafa
þann flsk, sem ég hafði hengt á
hann. Éegar ég sá aðfarir krumma,
setti eg fiskinn í poka. Enkt ummi
lét það el-ki á sig fá. Hann hjó
gat á pokann og át fiskinn út um
það. Ég lét því hér við sitja og
hélt heimleiðis. Þrjátiu þoiska
hafði ég á hestinum heim, og
gat því ekki setið sjálfur ofan á
allri þessaii byrði, þvi fjöiuvegui-
mn var langur og eifiður. Þegar
ég kom heim, var ég mjög þreytt—
ur eftir al'lt þetta bjástur nútt.
Þegar ég hafði hvílt mig um
hiíð, fór ég afíur í fjöiufeið og
fekk annan dreng á mínu reki
með mér. Við fengum mikinn
afia, og skiptum honum b'óður-
lega á milli okkar, og þóttumst
við hafa verið fengsælir þann
dagir.n, Klukkan vai oiðin 11 um
kvöldið, þegar við komum heim.
Pað er mjög mikill fengur og
nýnæmi að fá svona mikið af
nýjum og óskemmdum fiski alveg
upp í hendurnar, þar sem í sveit-
inui við hina brimasöinu og hafr.-
lausu suðuiströnd naumast rést
nýr fiskur allt árið. En fjarart
bætir stundum úr þeini vöntun.
Friðrik Jörgensen
frá Hvoltungu, 13 ára-
FERÐASAGA
ÆR eiu nú oiðnar
maigar ferðirnai, sem
Vestmannaeyingar hafa
farið til Reykjavikur
til að keppa þar i knattspyinu.
Éetta var í fyrsta skiptið, sem