Börn og menning - 01.09.2012, Side 22

22
Börn og menning
við rannsóknina á lestrarvenjum bókarorma
en markmiðið er sem fyrr að grafast fyrir
um hvað það er sem mótar lestrarvenjur
barna og unglinga. Með því að kortleggja
heimilislesturinn er hægt að vinna markvissar
að því að styrkja foreldra í lestraruppeldinu
og efla með því lestrarmenningu barna og
ungmenna.
Stærsta verkefnið framundan er
barnabókaveisla í kringum dag íslenskrar
tungu í nóvember. Dagskráin hefst í
Háskólanum á Akureyri, föstudaginn
16. nóvember, þar sem starfsemi Barna-
bókasetursins verður kynnt, farið yfir
rannsóknarniðurstöður sumarsins og rætt
um lestrarhvatningu vítt og breitt. í kjölfarið
verður aðalfundur Barnabókasetursins
haldinn með hefðbundnum aðalfundar-
störfum. Á laugardeginum verður athyglinni
beint að börnum, foreldrum þeirra og
fjölskyldum um leið og við færum okkur
í menningarhúsið Hof. Þar verður létt og
skemmtileg kaffihúsastemning, rithöfundar
lesa úr glóðvolgum barnabókum og leikarar
frá Freyvangsleikhúsinu troða upp með brot
úr Skilaboðaskjóðunni. Nýjar og forvitnilegar
- jafnt sem gamlar og sígildar - barnabækur
verða til sýnis. Markmiðið er auðvitað að
auka áhuga barna, unglinga og allra sem
standa þeim nærri á bóklestri og vekja
athygli á mikilvægi þess að lestri barna
og útgáfu fyrir börn sé sýndur áhugi. Við
vonumst til að sjá sem flesta lesendur Barna
og menningar á þessari barnabókamessu.
„Barnabókasetrið, góðan dag"
Stjórn Barnabókasetursins fundar reglulega
en þó ekki nógu oft, við höfum gert margt
en þó ekki nógu mikið. Mann langar jú að
lyfta fjalli! (að minnsta kosti grettistaki). En
við höfum hreinlega hvorki tíma, hendur né
orku til að sinna öllum þeim hugmyndum
og verkefnum sem okkur langar að ráðast
í. Við Hólmkell og Haraldur erum öll í fullu
starfi og Barnabókasetrið líður einfaldlega
fyrir það að hafa ekki starfsmann.
Upplýsingar um setrið eru til að mynda
ekki aðgengilegar á vefnum ennþá sökum
anna en við erum á Facebook (uppfærum
þegar tími gefst til). Kynningarstarf fer
að mestu fram á ráðstefnum, ég kynnti
t.d. starfsemi setursins á landsfundi
Upplýsingar í september. Öllu þessu
mikilvæga kynningar- og upplýsingastarfi
myndi draumastarfsmaðurinn náttúrlega
sinna, sem og ýmsum erindum sem okkur
berast. Setrið vantar líka nauðsynlega lógó
til að festa sig í sessi, við höfum hreinlega
ekki haft svigrúm til að splæsa í slíkt.
Reyndar vantar það líka heimilisfang, það á
í raun bara heima inni á skrifstofunni minni
við Háskólann á Akureyri og bækurnar
frá Sigrúnu Klöru bíða eftir hilluplássi. Að
visu fer mjög vel um setrið í Háskólanum,
þar tengist það kennslu og rannsóknum
í barnabókmenntum og tómstundalestri
barna og fær auk þess bókhaldsþjónustu og
góðan stuðning við ýmis verkefni.
Barnabókasetrið á þó víðar samastað,
bæði á Amtsbókasafninu og í Nonnahúsi
sem er í umsjón Minjasafnsins. Við tókum
meðvitaða ákvörðun um að hafa sem
flesta opinbera viðburði á vegum setursins
í Amtsbókasafninu þar sem markmið okkar
hefur verið að ná til foreldra og sameina
fjölskyldur í lestri. Það er margsannað að
lestraráhugi barna helst mjög í hendur við
menntun foreldra þeirra, börn foreldra
með grunnskólapróf eru mun líklegri til
að vera bóklaus en séu foreldrarnir með
háskólapróf. Sá hópur sem helst þarf að
ná til gerir sér einfaldlega sjaldan erindi í
háskólann. Það er líka ágætt að minna á það
hérna að Amtsbókasafnið er draumastaður
fyrir þá sem vilja hella sér í rannsóknir á
barnabókum. Það er skylduskilasafn sem
þýðir að til á að vera eintak af öllum
útgefnum barnabókum á Islandi á safninu.
Vinnuaðstaðan er ágæt og kaffið og
maturinn líka. Barnabókasetrið tekur með
gleði á móti fræðimönnum og getur veitt
ýmsa aðstoð gegn því einu að viðkomandi
haldi skemmtilegan og fræðandi fyrirlestur.
Svona er nú staðan eftir átta mánaða starf.
Barnabókasetrið er skriðið af stað og enn er
það auðvitað ekki búið að slíta barnsskónum.
Við sjáum að unginn er efnilegur og jafnvel
svolítið bráðþroska. Það er þó langt þar til
hann verður stór og margt þarf að gerast
til að hann nái fullorðinsaldri. Samfélagið
þarf að styðja hann og hlúa að honum.
Þarf ekki einmitt heilt þorp til að ala upp
barn? Við eigum eftir að teygja okkur víðar
og láta reyna á ýmsa samstarfsmöguleika,
innanlands sem utan. Við sjáum t.d. fyrir
okkur að sýningin Yndislestur æsku minnar
geti heimsótt aðra bæi. Hugmyndir að næstu
samfélagsverkefnum eru líka farnar að safnast
upp. Við í stjórn setursins erum í raun alltaf
opin fyrir nýjum hugmyndum, verkefnum og
samstarfi. Innan skynsemismarka þó, eins og
mamma Fíusólar myndi segja.
Höfundur er rithöfundur og dósent við
Háskólann á Akureyri