Morgunblaðið - 09.01.2021, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JANÚAR 2021
✝ Tómas ReynirHauksson
fæddist í Reykjavík
10. janúar 1957.
Hann lést hinn 11.
desember 2020 á
heimili sínu í Hels-
inki, Finnlandi. For-
eldrar hans voru
Haukur Oddsson
sjómaður, f. 4. sept-
ember 1920, d. 16.
maí 1968, og Sigríð-
ur Anna Magnúsdóttir húsmóðir
og verkakona, f. 30. september
1919, d. 24. ágúst 2009. Systkini
Tómasar eru Hafliði Pétursson,
f. 1937, Loftur B. Hauksson, f.
1942, Kolbrún Hauksdóttir, f.
1944, Arnar Hauksson, f. 1947,
og Vilhelmína Hauksdóttir, f.
1950.
Tómas gekk í Vesturbæj-
arskóla og Breiðholtsskóla og
lauk síðan námi í rafvirkjun frá
Iðnskólanum í Reykjavík 1979 og
fékk meistararéttindi í þeirri
grein 1983. Hann starfaði hjá
Rafvörum hf. hjá meistara sínum
Braga Friðfinnssyni og Ara Jóns-
syni og vann hjá þeim þar til
hann flutti til Finnlands 1990.
Hann vann síðar hjá finnska raf-
verktakafyrirtækinu Saipu, fyrst
í Turku en síðan í Helsinki.
Útför Tómasar fer fram frá
Malmi Capell Helsinki í dag, 9.
janúar 2021, klukkan 8 að ís-
lenskum tíma og verður athöfn-
inni streymt á slóðinni (stytt):
https://tinyurl.com/y4n4po4g
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á:
https://mbl.is/andlat
Tómas kvæntist 6.
júní 2017 eftirlifandi
eiginkonu sinni Sofiu
Hauksson, f. 18. jan-
úar 1963 í Arkang-
elsk, og á hún soninn
Arvo Vaskinen.
Fyrri eiginkona
Tómasar er Silja In-
keri Ketonen, f. 28.
mars 1959, en þau
giftu sig 17. júní
1983 og eru börn
þeirra þrjú: 1) Oddur Juhani, f. 2.
mars 1984, kvæntur Elinu Heik-
konen og eru dætur þeirra Vor-
dís Aliica, f. 14. mars 2011, og Ás-
dís Loviisa, f. 19. september 2014.
2) Stefán Mikael, f. 6. apríl 1992,
og er sambýliskona hans Neonilla
Narjus. 3) Wilhelmína Sofia, f. 30.
september 1996.
Tómas Reynir, kallaður
Tommi bróðir, var þriðja barn
pabba og mömmu. Fyrir voru
þrjú hálfsystkin. Hann var bros-
mildur, brúneygður, fastur fyrir í
samkeppni við eldri systkin, sígl-
aður og kátur á hverju sem gekk.
Eftir nám í Vesturbæjar- og
Breiðholtsskóla lauk hann námi
frá Iðnskólanum 1979 og starfaði
síðan hjá Rafvörum hf.
Faðir okkar varð bráðkvaddur
er Tommi var 11 ára. Tommi var
mikill pabbastrákur og andlát
pabba var honum mjög erfitt.
Eftir það varð hann lokaðri,
brosti sjaldnar en hélt sínu striki.
Við fluttum í Breiðholt eftir að
pabbi dó. Þetta voru rokkárin og
Tommi mikill aðdáandi ELO og
Queen. Hann fékk aukastarf í
Þórscafé og kynntist þar finnskri
stúlku, Silju Ketonen. Hún lauk
lyfjafræðinámi hér og þau festu
kaup á íbúð í Skeiðarvogi sem
Tommi tók í gegn, enda var hann
með eindæmum handlaginn. Þau
fluttu til Turku í Finnlandi 1990
og leigðu íbúð sem Tommi gerði
upp.
Illa gekk Tomma að fá vinnu í
Finnlandi þrátt fyrir mjög góð
meðmæli því það var atvinnuleysi
og ríkið hafnaði rétti hans til at-
vinnuleysisbóta þar sem Ísland
væri ekki í Skandinavíu. Hann
var því án atvinnu í nokkur ár en
Silja fékk vinnu í apóteki. Loks
fékkst vinna og þau festu kaup á
húsi sem Tommi gerði upp. Hann
hafði nú fasta vinnu hjá rafverk-
takafyrirtæki og hlaut hrós fyrir
vinnubrögð, en vinnufélagar vör-
uðu hann við að klára að leggja í
tvær íbúðir meðan þeir kláruðu
eina.
Tomma þótti gott að fara í
gufubað og átti því vel við hann
hin finnska gufubaðsmenning.
Útbjó hann gufubað í kjallara á
nýja húsinu. Tómas var vinmarg-
ur og vinfastur og mjög hjálpleg-
ur ef eftir var leitað. Þau Silja
komu oft hingað til lands með
börnin sín þrjú að heimsækja vini
og ættingja og skoða landið og
voru töskur ávallt fylltar af ís-
lenskum mat er þau fóru. Tómas
og Silja skildu árið 2014.
Tommi kynntist seinni konu
sinni, Sofiu, sem var sjúkraliði og
þau fluttu til Helsinki og giftu sig
2017. Í desember 2018 fer Tommi
í árlega skoðun hjá fyrirtækis-
lækninum og greinist með æxli í
lunga. Það dróst að fá aðgerð sem
gekk þó vel, en meinið hafði
dreift sér og enn varð dráttur á
meðferð. Hann átti svo að fara í
einfalda aðgerð í haust, sem mis-
tókst, fékk sýkingar og var tvær
vikur í öndunarvél og fór í fleiri
aðgerðir í kjölfarið. Allan þennan
tíma stóð Sofia eins og klettur við
hlið hans dag og nótt. Loks þegar
útlit var á stundarbata urðu enn
ein mistök í meðferð.
Tommi vissi vel hvert stefndi
en ræddi það ekki né kvartaði,
nema þegar gleymdist að gefa
rétt lyf og meðferð. Sagði að ef
slík vinnubrögð væru í hans fagi
væri búið að reka alla viðkom-
andi. Andlát hans kom okkur því
ekki á óvart, en gekk hraðar yfir
en hefði þurft. Viku fyrir andlát
bað hann fyrir kveðju til allra
vina og ættingja, sem við komum
hér með á framfæri.
Við sendum Silju, börnum
þeirra, tengda- og barnabörnum
innilegar samúðarkveðjur sem og
Sofiu eiginkonu hans, sem við
þökkum alla umhyggju, uppörv-
un og elsku sem hún sýndi honum
allt fram yfir andlát.
Far í friði bróðir kær og þökk
fyrir allt.
Arnar, Vilhelmína, Hafliði,
Haukur B. og fjölskyldur.
Fjölskylduvinur okkar kvaddi
þennan heim 11. desember 2020,
mánuði áður en hann hefði öðlast
rétt til eftirlauna í Finnlandi. Ör-
lögin haga lífinu með ýmsum
hætti og að einhverju leyti vorum
við örlagavaldar í lífi Tomma
þegar hann kynntist finnsku
barnfóstrunni okkar. Þessi ungi
maður bræddi hjörtu okkar þeg-
ar hann kom á litla skærgræna
bílnum að sækja dömuna í bíó,
hringdi dyrabjöllunni og kynnti
sig. Fyrstu árin bjuggu þau Silja
í Reykjavík og þá nutum við sam-
vistar og hjálpsemi hans. Hann
var einstaklega bóngóður, gat
gert við allt sem aflaga fór og bjó
til leikföng handa börnunum. Það
var Tommi sem fór með ung-
lingana í miðbæinn til að skoða
næturlífið sem varð til þess að
enginn óskaði eftir að fara þang-
að að kvöldi til í mörg ár eftir
þann rúnt. Hann var hæfilega
stríðinn og vottaði fyrir kald-
hæðni þegar hann kynnti okkur
fyrir nýjasta slangrinu eða sér-
fræðingaruglinu.
Þau Silja fluttu til Finnlands í
upphafi tíunda áratugarins en á
þeim tíma var kreppa í landinu og
erfitt að fá vinnu. Tommi notaði
tímann til að læra bæði sænsku
og finnsku, gera upp íbúðina sem
þau bjuggu í og búa til listilega
smáhluti. Við minntumst hans á
nýliðnum jólum þegar við hengd-
um á jólatréð skraut úr stráum
sem hann bjó til. Að nokkrum
tíma liðnum fékk hann vinnu sem
rafvirki og vann við það til ævi-
loka. Fjölskyldan stækkaði og
þau eignuðust gamalt timburhús
sem húsbóndinn gerði upp. Hver
hlutur var skipulagður í þaula og
vandað vel til verka. Garðurinn
var stór með eplatrjám og þar
var smíðaður pallur og þak yfir
útigrillið. Rafvirkinn var líka sá
fyrsti í götunni til að prýða húsið
með marglitum útiljósum yfir
jólahátíðina.
Leiðir Tomma og Silju skildi
og hann flutti frá Turku til Hels-
inki þar sem hann bjó með Sofiu
seinni konu sinni. Hann kom ár-
lega til Íslands og heimsótti okk-
ur færandi hendi. Hann vissi
hvað okkur kom best, finnskt
rúgbrauð, kaffi og súkkulaði.
Hann veiktist fyrir tveimur árum
og heimsótti okkur eftir að hafa
fengið meðferð við vágestinum.
Bjartsýni ríkti og viss tilhlökkun
að byrja aftur að vinna. Við
ræddum um að eftirlaunaaldur-
inn nálgaðist og spurðum hvernig
hann ætlaði að láta tímann líða
þegar þar að kæmi. Hann sagðist
ætla að smíða módel og aðra smá-
hluti, það væri svo gaman. Sjúk-
dómurinn tók sig upp í nýrri
mynd og sigraði að lokum en við
sjáum þennan tökutengdason
fyrir fyrir okkur vera að byggja
agnarsmá húsgögn á nýjum stað.
Minningin um góðan dreng lif-
ir. Við vottum öllum aðstandend-
um samúð okkar.
Málfríður og Tuomas
Tómas Reynir Hauksson
✝ Valur Guð-mundsson, bif-
reiðasmiður, fædd-
ist í Reykjavík þann
9. janúar árið 1941.
Hann lést á Fells-
enda í Dölum þann
29. desember 2020.
Foreldrar hans
voru Guðrún Odds-
dóttir, húsmóðir
fædd 19. júní árið
1909, látin 9. júlí
árið 1990, og eiginmaður henn-
ar Guðmundur H. Helgason, sjó-
maður, fæddur 14. ágúst árið
1907, látinn 6. september 1996.
Valur var næstelstur fjögurra
systkina en hin eru; Örn, húsa-
smíðameistari, fæddur 4. júlí ár-
ið 1939, Sævar, húsasmiður,
fæddur 26. apríl árið 1950, og
Sólveig, þjóðbúninga- og hatta-
kona, fædd 8. ágúst
árið 1946.
Valur ólst upp á
Háteigsvegi fram
undir fermingu en
síðan við Miklu-
braut uns hann
flutti í Hjallalandi
1 í Fossvogi þar
sem hann bjó með
foreldrum sínum
og eldri bróður.
Eftir lát foreldra
sinna bjó Valur að Austurbrún
2, Reykjavík. Síðustu æviár
dvaldi hann að Fellsenda í Búð-
ardal.
Valur lærði bifreiðasmíði og
starfaði í Bílaskálanum og síðar
í Bergiðjunni. Þá vann hann
með Erni bróður sínum á smíða-
verkstæði hans um tíma. Útför
hans fer fram 9. janúar 2021.
Það er komið að kveðjustund.
Fallinn er frá góður og ljúfur
maður, Valli frændi.
Á slíkum tímamótum rifjast
auðveldlega upp minningar um
góðar samverustundir, allt frá því
að ég man eftir mér og til dagsins
í dag. Valli var mér ætíð mjög
góður. Hann bjó lengst af hjá
ömmu og afa í Hjallalandinu, sem
var mitt annað heimili í æsku.
Valli var sá sem spilaði við mig ól-
sen-ólsen, veiðimann og svarta-
pétur og lét sig hafa það að tapa
spil eftir spil, eftir að sú litla hafði
forraðað spilabunkanum, sem
hann vissi vel en lét ekki á neinu
bera.
Ég minnist ferðalaga með
Valla. Bíltúrs um Suðurlandið
með ömmu, afa, Valla og Ödda,
eldri bróður Valla, ferð sem farin
var í myrkri 1973 í janúar til að
skoða Vestmannaeyjagosið frá
ströndinni. Ég man allar ferðirn-
ar upp í Skammadal að setja nið-
ur kartöflur og taka þær svo upp
um haustið og ferðirnar upp í bú-
stað.
Ég man eftir Valla fleygja sér á
stigapallinn, slappa af eftir mat-
inn og ég var alltaf að hnoðast í
kringum hann. Valli frændi var sá
sem lánaði mér alltaf bílinn sinn
eftir að ég fékk bílpróf.
Ég man eftir öllum jóla- og ára-
mótaboðunum hjá ömmu og afa
og síðar meir var Valli hjá okkur
um jólin og við eigum frábærar
minningar um þau jól þar sem við
vorum með börnin okkar ung.
Valli var mjög handlaginn og
eftir hann liggja margir fallegir
munir sem ylja okkur; útskornar
klukkur, kistlar, útsaumaðar
myndir og það sem mér þykir sér-
staklega vænt um er jólahúsið
sem ég tek upp um hver jól. Valli
var mikill bílaáhugamaður og var
lærður bifreiðasmiður og ég man
að hann átti fullt af fallegum
skrautbílum, það var hans áhuga-
mál.
Andleg veikindi lituðu líf Valla
og það var honum ekki alltaf auð-
velt, en ég man fyrst og fremst
eftir góðum og æðrulausum
frænda sem var einstakt ljúf-
menni og mér alltaf sérstaklega
góður.
Síðustu ár dvaldi Valli á Fells-
enda í Dalasýslu, þar sem hann
naut góðrar umönnunar. Honum
hrakaði hratt undir það síðasta og
það er þyngra en tárum taki að
hugsa til þess að hafa ekki haft
hann nær okkur þegar að kveðju-
stundinni kom. Fjarlægðin og Co-
vid höfðu vissulega þar mikil áhrif
en hann var í huga okkar allra og
við báðum fyrir honum og kveikt-
um á kertum.
Takk fyrir lífið elsku Valli og
allan þinn kærleika. Við hittumst
aftur hinum megin.
Guðrún Gunnarsdóttir
(Gunna).
Kær frændi minn, Valur Guð-
mundsson, er látinn. Ég minnist
Vals með hlýhug og þakklæti,
hann kenndi mér að tefla þegar
ég var smá pjakkur, hann var
góður skákmaður, síðar kenndi
hann mér að logsjóða, og svo
mætti lengi telja, hann var bif-
reiðasmiður að mennt. Valur var
góður vinur og hjálpsamur, alltaf
tilbúinn að rétta hjálparhönd ef á
þurfti að halda, sama hvort um
var að ræða bras við hjólin mín á
yngri árum eða bílaviðgerðir síð-
ar á lífsleiðinni. Valur var mikill
áhugamaður um bíla, hann hafði
líka gaman af íþróttum ýmiskon-
ar, handbolta, fótbolta, og boxið
var í miklu uppáhaldi, við horfð-
um oft á boxið saman á laugar-
dagskvöldum langt fram eftir
nóttu þegar Mike Tyson og fleiri
góðir voru upp á sitt besta, keypt-
um snakk og höfðum það huggu-
legt.
Blessuð sé minning þín.
Þótt þú hverfir nú héðan á brott
þér munum við aldrei, aldrei gleyma.
Því hlýlega öllum gerðir þú gott,
já góðar minningar hjörtun geyma.
(SH)
Þröstur Þórðarson,
Sigrún Waage (Silla).
Valur
Guðmundsson
Dauðinn minnir á fulla
frændann
í fjölskylduboðinu
hann er óþolandi
en verður ekki burt rekinn
Góðvinur minn Birgir Svan
Símonarson rithöfundur, eitt lista-
skáldanna vondu, andaðist á jóla-
dag eftir löng og ströng veikindi.
Við Biggi kynntumst árið 1987
þegar ég gerði um hann og fleiri
ungskáld nokkra útvarpsþætti
fyrir Ríkisútvarpið. Ég hafði þó
löngu áður tekið eftir ljóðum hans
og hrifist mjög. Það var Geggjað-
ur ástaróður til Stínu frá töffaran-
um á 18555 í annarri ljóðabók
Bigga, Nætursöltuð ljóð frá 1976,
sem gerði mig að einlægum aðdá-
anda hans. Ljóðabækur Birgis
Svans urðu um tuttugu talsins auk
barnabóka og þýðinga. Í ljóðagerð
sinni var hann ætíð fundvís á
ferskar ljóðmyndir, margræður
og dulur í senn en kaldhæðin
fyndni ætíð skammt undan. Hann
gerði sér gjarnan myndir úr
hversdagsleikanum að yrkisefni,
hélt á loft hinum mýkri gildum
mannlífsins en var jafnframt
gagnrýninn í glímu sinni við vanda
þjóðar og einstaklings í firrtu
samfélagi. Ljóðin segja frá fólki í
hringiðu hversdagsins, ferðalög-
um og öðru amstri, en ástin gegnir
alltaf veigamiklu hlutverki í ljóð-
um hans. Oft bregður Birgir Svan
upp gráglettnum myndum af landi
og þjóð eða þá að hann fer bak-
sviðs í leikhúsi samfélagsins og
staldrar við í „böggunarstöðvum
einmanaleikans“ þar sem „dags-
birtan ríður svörtum hesti“.
allt leikur á reiðiskjálfi
hann skrautritar ljóð
með loftpressu
í gjörningabók hraunsins
hún sleikir sól
með gulan svaladrykk
grænar eyrnahlífar
Flestar ljóðabækur sínar gaf
Birgir Svan út sjálfur og var ekki
að trana sér fram enda fóru bækur
Birgir Svan
Símonarson
✝ Birgir Svanfæddist 3. nóv-
ember 1951. Hann
lést 25. desember
2020.
Útför Birgis fór
fram 8. janúar 2021.
hans oft og tíðum
hljótt og fengu mun
minni athygli en þær
áttu skilið. Nýverið
kom síðasta frum-
samda ljóðabók
Birgis Svans út en á
síðasta ári sendi
hann einnig frá sér
feikigóða bók, Au-
fúsugesti, með þýð-
ingum sínum á jap-
önskum hækum.
ærslafull hrossin
merkja villifjóluilm
úr hófskóm
Biggi var ljúfur drengur og
skemmtilegur þótt hann væri ekki
allra. Það var gott að eiga samleið
með honum síðustu áratugi. Við
lásum fyrir og yfir hvor hjá öðr-
um, skipulögðum upplestrarkvöld
eða fengum okkur öl saman í góðu
tómi og ræddum málin. Hann kall-
aði stundum saman vel valinn hóp
á bókmenntakvöld heima hjá sér,
oft í tilefni af útgáfu bóka hans.
Stundum djömmuðum við saman
á gítara því Biggi var vel liðtækur
gítarleikari og hafði gaman af því
að kenna mér.
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar ég hugsa til
þeirra gæðastunda sem ég naut
samvista við Birgi Svan. Farnist
þér vel, kæri vinur, í austrinu ei-
lífa.
Svo getur maður vanist því
að ganga með stein í skónum
að maður færi hann yfir í nýtt par.
Elsku Guðný, Símon, Steinar
og aðrir aðstandendur, ég votta
ykkur mína innilegustu samúð og
bið góðan guð að styrkja ykkur í
sorginni.
Símon Jón Jóhannsson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUNNAR ODDSSON
rafvirkjameistari,
Suðurlandsbraut 68b, Reykjavík,
lést miðvikudaginn 6. janúar á líknardeild
Landspítala í Kópavogi. Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 13. janúar klukkan 15. Vegna fjöldatakmarkana
verða aðeins nánustu aðstandendur viðstaddir. Athöfninni
verður streymt á slóðinni: Youtube grafarvogskirkja.grafarvogi
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hans er
bent á líknarstofnanir. Sérstakar þakkir fær starfsfólk
líknardeildar.
Sif Gunnarsdóttir William A. Burhans jr.
Oddur Gunnarsson Guðný Kristín Erlingsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir minn,
RAGNAR KARLSSON
frá Siglufirði, fv. forstöðumaður
Ráðstöfunardeildar varnarliðseigna,
lést þriðjudaginn 29. desember á Hrafnistu
Hraunvangi, Hafnarfirði.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu Hraunvangi og
starfsfólks Landspítala.
Davíð Páll Helgason
Sálm. 6.3
biblian.is
Líkna mér, Drottinn,
því að ég er
magnþrota,
lækna mig, Drottinn,
því að bein mín
tærast af ótta.