Morgunblaðið - 05.02.2021, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2021
✝ Ármann Gunn-arsson fæddist
á gömlu Steins-
stöðum á Akranesi
1. janúar 1937.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Höfða
26. janúar 2021.
Foreldrar hans
voru Guðríður Guð-
mundsdóttir, fædd
10. október 1899,
dáin 22. apríl 2000,
og Gunnar L. Guðmundsson,
fæddur 10. ágúst 1897, dáinn 10.
febrúar 1988. Ármann ólst upp á
Akranesi, sjöundi í röð níu systk-
ina. Þrjú þeirra eru á lífi. Þau
eru í aldursröð Guðmundur, f.
1920, Svava, f. 1921, Halldóra, f.
1923, Sigurlín, f. 1927, Sigurður,
f. 1929, Gunnar, f. 1931, Svein-
björn, f. 1939, Guðrún, f. 1942.
Sigurður, Sveinbjörn og Guð-
rún eru á lífi.
Ármann kvæntist Helgu Sól-
veigu Bjarnadóttur frá Eskiholti
Bjarni er kvæntur Helgu
Sverrisdóttur og eiga þau fjög-
ur börn, Tómas, Benedikt,
Helgu Guðrúnu og Auði.
Barnabarnabörnin eru átta.
Ármann tók meirapróf bif-
reiðarstjóra á Akranesi 1957,
þá tvítugur. Hann lauk sveins-
prófi í vélvirkjun 1966. Hann
vann alla sína starfsævi hjá
Haraldi Böðvarssyni & co., fyrst
á vélaverkstæðinu og síðan sem
vélstjóri í frystihúsinu. Hann lét
af störfum árið 2004 og sinnti
þá alfarið fjárbúskap og upp-
byggingu á aðstöðu við Flæði-
læk, eftir að fjárhús og aðstaða
til búskapar var rifið við Steins-
staði, þar sem nú er risið Flata-
hverfi.
Ármann hafði alla ævi mikla
unun af söng og söng til fjölda
ára með Karlakórnum Svönum
á Akranesi og eins söng hann
með nokkrum félögum sínum af
Innnesinu í kvartett.
Útför Ármanns fer fram frá
Akraneskirkju 5. febrúar kl. 13.
Streymt verður á vef Akra-
neskirkju. Stytt slóð á streymi:
tinyurl.com/vdwictj0
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
í Borgarhreppi, f.
13. september 1933,
þann 1. júní 1963.
Þau stofnuðu heim-
ili á Steinsstöðum
og bjuggu þar frá
1962 til 2009 þegar
Ármann fékk heila-
blóðfall, þá fluttu
þau að Höfðagrund
10 og þar bjó hann
þar til hann fluttist
á Dvalarheimilið
Höfða árið 2018 þar sem hann
lést
Þau eignuðust þrjú börn,
Kristínu, f. 1963, Gunnar Má, f.
1964, og Bjarna, f. 1968.
Kristín er gift Guðgeiri Svav-
arssyni og eiga þau þrjú börn,
Ármann Veigar, Svavar Pál og
Láru Guðríði.
Gunnar Már er kvæntur Önnu
Kristjánsdóttur og eiga þau fjóra
syni, Kristján Má, Ármann Stein-
ar, Helg Grétar og Guðmund
Svein.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Tæplega 60 ár er langur tími
af hverri mannsævi. Það er sá
tími sem við Ármann höfum
gengið saman okkar æviskeið.
Það er því margs að minnast þeg-
ar horft er yfir farinn veg. Fyrst
og fremst er ég þakklát fyrir það
sem lífið hefur gefið mér. Sam-
leið með Ármanni hefur verið
stór hluti þess. Að eiga barnaláni
að fagna er yndislegt og að njóta
þess með barnabörnum jafnvel
enn betra. Ég veit að þau eiga
góðar minningar frá Steinsstöð-
um og öll náðu barnabörnin að
njóta samvista við afa sinn. Hann
var bæði barngóður og glettinn.
Hafði gaman af að stríða þeim
aðeins og leika við þau. Það átti
við um öll börn.
Margir eiga góðar minningar
úr heyskap á Steinsstöðum og
margir sem lögðu hönd á plóginn
við að koma heyi í hús. Kindurn-
ar og kindabúskapurinn var þar
sem hjarta Ármanns sló. Allt
miðaðist við skepnuhaldið.
Við ferðuðumst víða um landið
með fjölskyldu og vinafólki. Það
hefur skilið eftir ógleymanlegar
stundir. Minningar sem lifa.
Síðustu ár hafa ekki verið auð-
veld vegna veikinda Ármanns.
Fyrst og fremst er ég þó þakklát
öllu því góða fólki sem hefur að-
stoðað mig og Ármann á þessum
tíma. Ég vil sérstaklega þakka
starfsfólki Dvalarheimilisins
Höfða fyrir óeigingjörn og ósér-
hlífin störf.
Ég veit að þú hvílir í friði, Ár-
mann minn. Það er mér mikil-
vægt að þú fékkst að fara í svefni.
Ég er þakklát fyrir okkar líf sam-
an. Það koma bara góðar minn-
ingar upp í hugann.
Helga Sólveig (Veiga).
Aðfaranótt 26. janúar lést
pabbi minn Ármann 84 ára gam-
all.
Hann kvaddi okkur saddur líf-
daga en hann lést í svefni og fékk
friðsælt andlát.
Það vissu þeir sem þekktu til
að hann var búinn að vera veikur
lengi og hafði dregið mjög af hon-
um síðastliðið ár.
Pabbi var mikill vinnumaður
og féll aldrei verk úr hendi og eft-
ir að vinnudegi lauk hjá HB og
Co. biðu eftir honum 100 kindur
sem átti eftir að gefa og hugsa
um þannig að vinnudagurinn var
oft ansi langur.
Söngur var hans líf og yndi og
hann söng með karlakórnum
Svönum í fjölda ára og einnig
söng hann í kvartett með fé-
lögum sínum og bræðrum. Það
var mikið sungið heima, þegar
talið barst að pabba og söng
sögðu ótrúlega margir já, ég man
vel eftir pabba þínum á traktorn-
um, hann söng svo hátt og fal-
lega.
Pabbi var mikill dýravinur,
átti kindur, hesta, hænur og end-
ur.
Mikil vinna var hjá honum og
fjölskyldunni við heyskapinn, en
þó að þetta væri mikil vinna var
oft mikið fjör, ekki síst í kringum
baggaheyskapinn og eiga margir
góðar minningar frá þeim dög-
um.
Þegar pabbi var 18 ára keypti
hann nýjan Ferguson og á þess-
ari vél vann hann mikið bæði í
heyskap og kringum búið og við
að tæta kartöflugarðana fyrir
Skagamenn en þá voru kartöflu-
garðar í hverjum garði. Árið 1958
kaupir hann aðra Ferguson-vél
sem unnið var á í görðunum.
Unnu margir frændur hans hjá
honum og seinna við bræðurnir.
Um aldamótin 2000 fór Akra-
nesbær að hugsa sér til hreyfings
í átt að Steinsstöðum en hingað
til hafði bærinn þanist út í átt að
Ásfelli en nú varð ekki lengur
komist í þá átt.
Pabba var ljóst að hann gæti
ekki og vildi ekki standa í vegi
fyrir útþenslu bæjarins en það
hefur verið erfitt fyrir hann að
láta af hendi allar byggingarnar.
Stefnan var samt tekin áfram
og saman festu þau mamma kaup
á landi inni við Flæðilæk og þar
reistu þau nýtt fjárhús og litla
vélageymslu.
Farið var í að stækka landið og
reyna að verja það fyrir ágangi
sjávarins og var mikil vinna lögð í
þetta af þeirra hendi. Árið 2004
lét pabbi af störfum hjá HB og
Co. og hafði þá starfað þar óslitið
frá árinu 1962, yfir 40 ár á sama
vinnustað, reyndar fyrst á véla-
verkstæðinu og svo seinna sem
vélstjóri í frystihúsinu.
Þegar hann lét af störfum var
öll hans starfsorka lögð í nýja
landið eins og það var kallað og
mikið framkvæmt.
Þegar hann hafði fengið að
njóta þessa sælureits í um fimm
ár fékk hann heilablóðfall sem að
svipti hann alveg stjórn á vinstri
hluta líkama síns en með mikilli
vinnu og þrautseigju náði hann
þó nokkrum bata með fótinn en
hann fékk aldrei afl í höndina
þannig að hann var orðinn nánast
upp á aðra kominn með flest.
Mamma hjúkraði honum með
mikilli ást og alúð í 9 ár en þegar
ljóst var að hann gæti ekki verið
lengur heima hjá þeim fékk hann
inni á Höfða þar sem að hann
dvaldist síðustu þrjú æviár sín.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki
Höfða og heimahjúkrun þá miklu
alúð og umhyggju sem honum
var sýnd.
Margs er að minnast og margt
ber að þakka.
Takk fyrir allt, pabbi minn.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi.
Þinn sonur,
Gunnar Már.
Þegar ég rifja upp þessi 30 ár
sem líf mitt hefur verið tengt
tengdaföður mínum eru minn-
ingarnar sem koma upp í hugann
aðeins ljúfar og góðar.
Það var mikil upplifun fyrir
mig að koma á Steinsstaði, því
þótt leiðin úr Vesturbænum upp
á Skaga væri ekki löng var lífið
þar býsna ólíkt mínu lífi. Það
varð mér ákaflega hollt að kynn-
ast þessum harðduglega manni
sem aldrei féll verk úr hendi,
sagði aldrei illt orð um nokkurn
mann, þótt stríðinn væri, og gekk
til allra verka af ró og gleði. Hús-
ið stóð í miðjum bænum, en lífið á
Steinsstöðum var sveitalíf, þar
var heitur matur á borðum í há-
deginu og alltaf eitthvað með
kaffinu og þá gerði Ármann hlé á
sínum störfum og settist inn í
eldhús til að fá sér bita og spjalla
um heima og geima – nema þegar
það voru fréttir eða veðurfréttir,
þá var manni hollast að vera ekki
að gaspra.
Hann hafði einstaka kímni-
gáfu og leyndi því ekki að honum
væri skemmt yfir vankunnáttu
minni í búskap þegar ég fór að
venja komur mínar á Steinsstaði,
borgarbarnið sem hélt að það
væru fjögur læri á hverri kind.
Steininn tók svo úr þegar ég vissi
heldur ekki mikið um eigin ættir.
Þá fór ég heim og aflaði mér upp-
lýsinga um það og bað hann svo
að kenna mér hvað sneri aftur og
fram á kindaskrokkum, lærði að
úrbeina, hakka og elda mér fram-
andi sveitamat, og allt hefur
þetta gert mig að betri mann-
eskju.
Það var alltaf notalegt á
Steinsstöðum og mjög gest-
kvæmt, enda allir velkomnir.
Margir minna vina og ættingja
nutu þar gestrisni þeirra
hjónanna og minnast Ármanns
með vinsemd og virðingu, ekki
síst börnin. Krakkarnir okkar
Bjarna voru alltaf velkomin í
pössun og fengu að vesenast
endalaust með afa sínum og
ömmu og geyma dýrmætar
minningar frá þeim stundum,
enda vissu þau fátt betra en að
fara í pössun til afa og ömmu.
Allt sem Ármann gerði var
unnið af alúð, hvort sem var hjá
Haraldi Böðvarssyni, þar sem
hann vann allan sinn starfsaldur,
eða búskapurinn sem hann sinnti
í frístundum. Hann lifði fyrir
skepnurnar og annaðist þær af
mikilli umhyggju. Hann var sér-
lega þægilegur í samskiptum,
áhugasamur um menn og mál-
efni, en þó fyrst og fremst um-
hugað um sitt fólk í víðtækum
skilningi þess orðs. Ef allir voru
sáttir og leið vel var hann ánægð-
ur. Enda var hann vinmargur og
vel liðinn alls staðar þar sem
hann kom.
Það er margs að minnast, en
ég mun einkum minnast Ár-
manns sem vinnandi manns, á
traktornum eða úti í bílskúr að
sansa eitthvað, oftar en ekki með
eitthvert barnabarnanna með,
því þau voru líf hans og yndi, eða
að koma eða fara af verkstæðinu.
Ég sé hann líka fyrir mér lygna
rólega aftur augunum þegar
hann rifjaði upp sögur af mönn-
um og málefnum, enda fróður um
margt. Hann var bæði tón- og
söngelskur og hafði yndi af tón-
list allt fram á síðasta dag.
Þegar veikindin sviptu Ár-
mann nær öllu því sem hann lifði
helst fyrir tók hann því af aðdá-
unarverðu æðruleysi. Það er ekki
síður að þakka einstakri umönn-
un sem hann naut hjá Veigu sinni
og fjölskyldunni á Skaganum og
síðar starfsfólkinu á Höfða.
Hvíldu í friði.
Helga Sverrisdóttir.
Ármann tengdafaðir minn hef-
ur nú lokið sinni vegferð hér með
okkur, en hann lést aðfaranótt
þriðjudagsins 28. janúar. Hugur-
inn hverfur til baka, hvenær hitt-
umst við fyrst? Það eru komin 38
ár síðan Gunnar bauð mér heim
til sín, pabbi hans og mamma
voru á hátíðarskemmtun og
komu heim, hann í kjólfötum og
hún í síðkjól. Bæði stórglæsileg.
Þau tóku vel á móti mér. Í gegn-
um lífið höfum við Gunnar búið
með strákana okkar í nágrenni
við þau. Við höfum notið þess á
báða bóga, tekið þátt í lífi hvert
annars. Ármann kom mikið til
okkar. Of snemma um helgar var
hann mættur og ræsti alla með
orðunum hvurslags er þetta á
bara að sofa og sofa? Eftir að
hann fékk heilablóðfallið og
missti heilsuna breyttist lífið. Þá
saknaði maður morgunheim-
sóknanna. Hann sem var mjög
heilsuhraustur með mikla starfs-
orku varð þá upp á aðra komin.
Það var samt sem áður svo ótrú-
legt að fylgjast með honum, hug-
urinn var alltaf á fullu. Ég man
eftir því í örfá skipti að hann
sagði við mig Anna, það er aga-
legt að hafa farið svona.
Ármann var fjárbóndi af lífi og
sál þótt atvinnan hans væri hjá
HB. Fyrir mig sveitastelpuna
hefur verið mjög dýrmætt að fá
að taka þá í þessu með honum.
Strákarnir okkar fylgdu honum
ansi oft, Kristján Már og Ár-
mann Steinar fóru með afa sínum
í leitir í Grafardal og margt
fleira. Helgi Grétar var mjög
mikið með afa sínum þegar hann
var yngri, þá var afi hættur að
vinna hjá HB en það var yfirfullt
að gera við að byggja um aðstöð-
una í Flæðilæk og þar voru þeir
heilu og hálfu dagana. Þar mátti
gera ýmislegt sem var ekkert
endilega leyft annars staðar
Ármann var mikill fjölskyldu-
maður, hafði gaman af að hafa
barnabörnin sín með sér. Gaml-
árskvöld voru hans eftirlæti,
kaupa skjóterý og svo var mikið
stuð að sprengja á hólnum heima
á Steinsstöðum, hann breyttist
eiginlega í unglingsstrák og
krakkarnir skemmtu sér kon-
unglega með honum. Eftir mið-
nætti var Veiga með heitt súkku-
laði og hlaðið borð af kræsingum
því þá var afmælið hans.
Hann talaði oft um gildi þessa
að mennta sig. Menntun er eitt-
hvað sem ekki verður frá manni
tekið hvert sem leiðin liggur. Síð-
asta kvöldið hans sátum við Guð-
mundur Sveinn hjá honum og þá
talaði afi um það við hann að fara
varlega á bílnum, passa sig og
vera duglegur. Gummi Sveinn og
afi áttu einstakt samband, síð-
ustu árin var það fastur liður hjá
honum að heimsækja afa á
þriðjudögum, þeir spjölluðu sam-
an um allt mögulegt en stundum
fannst þeim líka bara gott að
hlusta saman á þögnina.
Já það er margs að minnast,
orðatiltækin, glettna brosið,
stríðnin og þrjóskan, vinnusemin
og svo ótal margt. Myndin af
honum sitjandi við eldhúsborðið
heima á Steinsstöðum þar sem
hann horfði út um gluggann á
Akrafjallið er svo ljóslifandi, það
er mynd sem ég geymi.
Mig langar að þakka starfs-
fólki Höfða fyrir einstaka hlýju
og alúð, dagvistinni á Höfða og
starfsfólki heimaþjónustu en Ár-
mann naut þjónustu þeirra í
mörg ár. Elsku Veiga, styrkur
þinn og dugnaður var einstakur í
gegnum þessi ár.
Guð blessi minningu þína,
elsku Ármann, takk fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Anna.
Það voru þung skrefin upp
stigann á Steinsstöðum aðfara-
nótt 26. janúar. Við höfðum átt
okkar síðustu stund saman,
stund sem ég mun ávallt geyma í
hjarta mínu. Við vorum tvö í
myrkrinu, ég hlustaði á þakrenn-
urnar syngja fyrir utan og það
minnti mig á aðfangadagskvöld
þegar við fórum oft saman í
kirkju fyrir matinn. Við vorum
þarna tvö en samt var eins og all-
ir væru hjá okkur. Ég horfði í
kringum mig á allar myndirnar
af fjölskyldunni sem var þér svo
kær og þakkaði ömmu í huganum
fyrir að setja þær allar upp. Fjöl-
skyldan var þér svo mikilvæg
enda stór og náin. Á Steinsstöð-
um var alltaf mikið líf og fjör og
mikill gestagangur. Það fylgir
húsinu mikil gleði sem ég vona að
lifi áfram hjá okkur.
Búskapurinn var þér ávallt
efst í huga og kindurnar þar í for-
ystu. Við höfðum alltaf gaman af
öndunum sem krakkar og þú átt-
ir alltaf hesta þótt þú hafir aldrei
riðið út. Eitt sinn fengum við
Magnús vin minn til að unga út
fyrir okkur hænuungum og kom-
um þeim á legg í fiskikari í bíl-
skúrnum á Steinsstöðum. Það
var ýmislegt brallað í sveitinni.
Það eru margar minningarnar
sem fara um hugann þessa daga
og er ég þakklát fyrir þær. Við
munum minnast þín alla daga og
sérstaklega á nýársdag þegar við
fáum okkur heitt súkkulaði og
tertusneið með eins og þér var
einum lagið. Hvíldu í friði elsku
afi.
Lára Guðríður
Guðgeirsdóttir.
Ég hugsa alltaf um afa þegar
ég fæ mér appelsínur. Hann not-
aði alltaf svo sérstaka aðferð til
að opna þær, hann nuddaði þær
fram og til baka. Stundum í
höndunum, stundum á litla brúna
tréborðinu sem var við hliðina á
hægindastólnum hans.
Hann nuddaði appelsínurnar í
langan tíma, fram og til baka,
loftið fylltist appelsínuilmi og
þegar maður var orðinn ær af
appelsínuþrá þá reif hann börk-
inn utan af og reif báta fyrir okk-
ur krakkana að borða.
Þegar ég fæ mér appelsínur í
dag velti ég því fyrir mér, á ég að
opna hana eins og afi?
Ég efast um að þetta sé það
sem hann hélt að ég myndi muna
eftir. Afi var stórmerkilegur,
duglegasti einstaklingur sem ég
þekkti, fullur af brjáluðum hug-
myndum eins og að vera bóndi í
miðjum kaupstað eða halda úti
öndum sem sluppu í sífellu. Hann
var blíður, staðfastur, óöruggur,
verklaginn, erfiður, undarlegur,
stórkostlegur og eðlilegur bóndi
sem þekkti alla.
Ég fór á fjöll fyrir hann, ég
safnaði böggum fyrir hann og
smíðaði hús úr þeim á sumrin, ég
sá hann svíða hausa í svið, ég
kom og spilaði nintendo heima
hjá honum, við krakkarnir plöt-
uðum ömmu og afa til að setja
upp blóðugan leik í tölvuna hjá
þeim því ekkert foreldri myndi
leyfa okkur að spila hann heima.
Hann átti þúsund sögur og
þúsund orð, hann hafði hjarta
listamanns, rödd sem hljómaði
svo fallega þegar hann söng og
skapgerð sem mótaðist af vilja,
þrautseigju og óbilandi, óstjórn-
legri, óskiljanlegri þrjósku.
En þrátt fyrir það man ég
fyrst og fremst eftir appelsínun-
um.
Þegar við fæðumst erum við
allt það sem við getum orðið.
Þegar við eldumst erum við allt
það sem við gerum. Þegar við
deyjum erum við allt það sem
aðrir muna eftir. Við erum litli
Ármann
Gunnarsson
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
ANNA MARÍA HARALDSDÓTTIR,
Miðtúni 9, Seyðisfirði,
lést miðvikudaginn 27. janúar á
hjúkrunarheimilinu Fossahlíð á Seyðisfirði.
Jarðsett verður laugardaginn 6. febrúar klukkan 11 frá
Seyðisfjarðarkikju. Hægt verður að fylgjast með á
https://youtu.be/0b0W_GLonqs.
Blóm og kransar afþakkast en þeim sem vilja minnast hennar er
bent á hjúkrunarheimilið Fossahlíð eða Slysavarnafélagið Rán á
Seyðisfirði.
María S. Sigurðardóttir Þráinn E. Gíslason
Haraldur Sigurðsson María Cecilia Sigurðsson
Unnar Sigurðsson Adela Sigurðsson
Ingibjörg I. Sigurðardóttir Trausti Marteinsson
Þorsteinn Guðmundsson
barnabörn og langömmubörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
PÁLL STEFÁNSSON
bifvélavirki,
Hrafnistu Boðaþingi,
lést á Landspítalanum 22. janúar.
Jarðsett verður frá Lindakirkju 5. febrúar klukkan 11.
Í ljósi aðstæðna verða aðeins aðstandendur og nánustu vinir
viðstaddir athöfnina en henni verður streymt á slóðinni:
https://www.lindakirkja.is/utfarir/.
Stefán E. Pálsson Sigrún Lilja Jónsdóttir
Katrín Pálsdóttir Ásgeir Árnason
Jónína Pálsdóttir Guðjón Kolbeinsson
Páll Svavar Pálsson Birna Huld Helgadóttir
barnabörn og barnabarnabörn