Morgunblaðið - 22.02.2021, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. FEBRÚAR 2021
✝ Sigmundur Sig-fússon fæddist í
Reykjavík 26. júlí
1945. Hann lést að
heimili sínu 29. jan-
úar 2021. Foreldrar
hans voru Anna
Guðrún Frímanns-
dóttir húsmóðir og
saumakona, f. 20.
apríl 1912 á Hamri
á Þelamörk, d. 9.
október 1995, og
Sigfús Björgvin Sigmundsson
barnakennari, f. 11. apríl 1905 í
Gunnhildargerði í Hróarstungu,
d. 14. janúar 1990. Foreldrar
Önnu voru hjónin Frímann Guð-
mundsson, bóndi á Efstalandi í
Öxnadal, og Margrét Egedía
Jónsdóttir frá Laugalandi á Þela-
mörk og var Anna næstyngst
fjögurra barna þeirra. Foreldrar
Sigfúsar voru hjónin Guðrún
Ingibjörg Sigfúsdóttir og Sig-
mundur Jónsson sem bjuggu í
Gunnhildargerði og var Sigfús
langyngstur níu barna þeirra.
Bræður Sigmundar: Baldur Frí-
mann Sigfússon, f. 4. maí 1939,
og Rúnar Ingimar Sigfússon, f.
10. janúar 1949, d. 5. október
2010. Kona Baldurs er Halldóra
Þorbjörg Halldórsdóttir. Ekkja
Rúnars er Björg Østrup Hauks-
dóttir.
unn Arnbjörg Stefánsdóttir, f.
28. júlí 1981, gift Mathurin
Matharel. Börn þeirra: Mahaut
Ingiríður, f. 12. júní 2007, Tobías
Þórarinn, f. 29. mars 2009, Ísólf-
ur Raymond, f. 31. júlí 2013, og
Eldey Arnþrúður, f. 7. maí 2017.
Sigmundur ólst upp í Reykjavík
með foreldrum sínum og bræðr-
um, fyrst á Rauðarárstíg 5 og frá
1950 í Blönduhlíð 31. Hann gekk
í Miðbæjarskólann og Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar og lauk
stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1965.
Sumrin 1953-1960 dvaldi Sig-
mundur við leik og störf á heimili
Eiríks föðurbróður síns og fjöl-
skyldu hans á Fagranesi á
Reykjaströnd.
Sigmundur lauk embættis-
prófi í læknisfræði frá Háskóla
Íslands 1972. Hann stundaði sér-
nám í geðlækningum í Ósló 1974-
1978, en þá var nýlega hafin í
Noregi nútímavæðing þjónustu
við geðsjúka. Eftir Noregsdvöl-
ina gegndi Sigmundur starfi að-
stoðarlandlæknis í tvö ár. Frá
haustinu 1980 vann hann við að
móta meðferðarstarf á nýrri geð-
deild Landspítala 32C. Árið 1984
gerðist hann yfirlæknir geðlækn-
inga á sjúkrahúsinu á Akureyri.
Þar var fyrir Brynjólfur Ingvars-
son geðlæknir, sem líkt og Sig-
mundur var hallur undir þær
stefnur í geðlækningum sem
kenndar eru við samfélagslækn-
ingar og viðtalsmeðferð. Þeir fé-
lagar skiptu með sér bráðavökt-
um og skipulögðu og stunduðu
meðferðarstörf á nýrri legudeild
fyrir geðsjúka, sem opnuð var
fullbúin og fullmönnuð á FSA
1986. Þar var fitjað upp á ýmsum
nýjungum, svo sem sérkennslu
fyrir valda sjúklinga með sára-
litla grunnskólamenntun, og
áfallaúrvinnslu með fjölskyldum
og hópum hjálparaðila og vinnu-
félaga. Sigmundur var ráðgjafi
landlæknis til 1998 og átti fyrir
atbeina þess embættis sæti í ýms-
um stjórnskipuðum nefndum.
Stundakennari var hann við heil-
brigðisdeild Háskólans Akureyri
1988-2015. Eftir starfslok á geð-
deild sjúkrahússins á Akureyri
vorið 2016 rak Sigmundur mán-
aðarlega geðlæknismóttöku við
Heilsugæslustöðina á Egils-
stöðum til ársloka 2018.
Ein helsta tómstundaiðja Sig-
mundar á Akureyri var söngur,
m.a. í Passíukórnum og Kamm-
erkórnum Hymnodíu. Vegna
áhuga á velferðarmálum og
stjórnmálum gekk hann árið
2006 til liðs við Vinstri græn. Þau
Ingiríður nutu vel samskipta
sinna við afkomendur og tengda-
fólk, nutu þess líka að ferðast
saman, bæði innan lands og utan,
oftast til Frakklands.
Sigmundur verður jarðsung-
inn 22. febrúar frá Akureyrar-
kirkju, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Streymt verður frá athöfn á
facebooksíðu Akureyrarkirkju,
stytt slóð:
https://tinyurl.com/4h3rgmzr
Virkan hlekk á slóð má finna
á:
https://www.mbl.is/andlat
Fyrri eiginkona
Sigmundar var
Ingibjörg Bene-
diktsdóttir frá
Hafnarfirði, f. 21.
september 1949, d.
26. mars 2007. Þau
giftu sig 1973 og
slitu samvistir 1997.
Lögskilnaður 1999.
Synir þeirra: 1)
Marjón Pétur, f. 5.
apríl 1969, kvæntur
Oorawan Sukphuwong. Hún á
þrjú börn sem Marjón hefur
gengið í föðurstað. 2) Sigfús Þór,
f. 9. september 1973, kvæntur
Ernu Hjaltested. Dætur þeirra:
Katrín Inga, f. 18. mars 2010, og
Anna Guðrún, f. 11. september
2013. 3) Benedikt, f. 10. nóv-
ember 1980, eiginkona Hala
Mamdouhdóttir. Sonur þeirra
Sigmundur Leon, f. 8. nóvember
2014. 4) Haraldur, f. 10. nóv-
ember 1980. Sonur hans er Estef-
an Leó, f. 23. febrúar 2005, móðir
hans Karen Mjöll Birgisdóttir, fv.
sambýliskona Haraldar.
Eftirlifandi eiginkona Sig-
mundar er Ingiríður Sigurðar-
dóttir, f. 3. apríl 1958 á Akureyri.
Þau Sigmundur gengu í hjóna-
band 13. júlí 2000 og stofnuðu
heimili að Kringlumýri 3 á Ak-
ureyri. Dóttir Ingiríðar er Stein-
Elsku pabbi. Nú ertu farinn.
Það var gott að að geta heim-
sótt þig þessi síðustu skipti. Gott
að geta haldið upp á afmælið þitt
með þér síðasta sumar. Ég tár-
aðist þegar kórinn þinn kom þá
óvænt og söng fyrir þig. Sá hve
glaður þú varst.
Þú hefur verið í góðum höndum
hjá Ingu sem hefur gengið í gegn-
um þessar raunir með þér.
Vinskapur okkar óx og dafnaði
þegar ég komst til vits og ára. Við
urðum félagar, góðir félagar. Þín
verður sárt saknað.
Þú getur verið stoltur af ævi
þinni. Byggðir upp og hjálpaðir.
Þú varst alltaf til í að veita aðstoð
ef einhver bað um hjálp. Hugsaðir
um aðra og varst ekki mikið fyrir
að hugsa um eigin hag. Ósérplæg-
inn er besta lýsingarorðið fyrir
þig.
Sýndir engum vanvirðingu.
Alltaf gat ég hringt í þig og leit-
að ráða eða spjallað um pólitík eða
önnur mál. Alltaf varstu til í að
hjálpa mér með hvað sem er.
Þú varst gimsteinn.
Sorg og söknuð finn
alltaf fórnfús og fallegur varstu.
Ertu þá farinn félagi minn?
Ekkert meitt gastu.
Passaðir son minn, fyrir hann lastu,
kenndir mér reikning og þolinmæði.
Ávallt einhverjar byrðar barstu,
vanda vil hans virðingu og gæði.
Huggun að ég gat þig kvatt
hélt í þína duglegu hendi.
Skilaboðin sagði hratt,
rækta skal ég ráðvendni.
Elska þig margfalt,
hittumst vonandi þegar ég dey.
Þakka þér fyrir allt,
þú sagðir aldrei nei.
Þinn sonur,
Benedikt Sigmundsson.
Elsku besti pabbi minn.
Það var gott að geta verið með
þér og geta kvatt þig á þínum
seinustu þremur dögum.
Það var dýrmætt að halda í
höndina þína, kyssa þig, þakka
þér fyrir allt og segja þér að ég
elska þig.
Þegar þú fórst voruð þið Inga
að hlusta á Rás 1 þar sem þátt-
urinn Óskastundin var á dagskrá.
Hvort sem það var tilviljun eða
ekki þá kom lag um hundinn
Lubba og þar á eftir lagið Drott-
inn er minn hirðir. En gamli
hundurinn okkar hét Lubbi og
mamma heitin fékk okkur tví-
burana oft til að syngja Drottinn
er minn hirðir.
Þannig að það var gott að fá
smá yfirnáttúrulega staðfestingu
um að einhver sem við þekkjum
hafi tekið á móti þér þangað sem
þú varst að fara.
Þú studdir mig til náms og ég
valdi að verða kennari eins og
pabbi þinn, reyndar myndlistar-
kennari.
Ég mun halda myndlistarsýn-
ingu í Listasal Bókasafns Mos-
fellsbæjar eftir mánuð þar sem
nokkur verkanna munu vera inn-
blásin af þér.
Uppáhaldsliturinn þinn var
grænn sem er litur náttúrunnar
og þú ert núna staddur á óþekkt-
um stað í hringrás hennar.
Þú hjálpaðir mér mikið með
uppeldið á syni mínum og gerðir
margt skemmtilegt með okkur.
Ég erfði stóran hluta af kímni-
gáfunni frá þér. Þú varst mikill
friðarsinni og mannvinur mikill.
Takk fyrir allt elsku pabbi
minn, ég hefði ekki getað valið
mér betri pabba.
Þinn sonur,
Haraldur.
Við fjölskyldan höfum farið
ófáar ferðirnar norður til Akur-
eyrar að undanförnu þar sem við
höfum notið samvista við pabba
og átt með honum gæðastundir. Í
einni slíkri ferð síðastliðið haust
tók dóttir mín upp á því að spyrja
hann um ýmsa uppáhaldshluti og
–iðju og skrifaði svörin samvisku-
lega niður á blað. Hver er uppá-
haldshæfileiki þinn? Pabbi:
Hlusta á fólk. Hver er uppáhalds-
bærinn þinn? Pabbi: Akureyri.
En afi, hvað er uppáhaldsblómið
þitt? Pabbi: Fífill. Við horfðum
hvert á annað og augljóst á svip-
brigðum viðstaddra að um óvænt
svar væri að ræða. Jú, sagði
pabbi. Fífill er mjög fallegt blóm
en af einhverjum orsökum er
flestum illa við hann og vilja helst
útrýma honum úr öllum görðum.
Hann á því undir högg að sækja.
Þetta svar var óvænt en samt
ekki. Pabbi hafði nefnilega þá lífs-
sýn að taka alltaf málstað þeirra
sem minna mega sín. Þannig má
t.d. segja að val hans á ævistarfi
hafi markast af þessari lífssýn en
hann starfaði sem geðlæknir allt
frá því hann lauk sérnámi í þeim
fræðum í Osló árið 1978. Hann gaf
sig allan í starfið og bar hag sinna
skjólstæðinga ávallt fyrir brjósti.
Reyndar svo mikið að stundum
fannst okkur sem næst honum
stóðu hann bera allar áhyggjur
heimsins á herðum sér. Ófá voru
símtölin á kvöldin og um helgar
og mörkin á milli starfs og heim-
ilis oft óskýr.
Pabbi hafði alltaf mikinn áhuga
á samfélagsmálum og stjórnmál-
um. Hann vildi þó ekki framan af
gefa upp hvað hann kysi. Ég sat
oft með honum yfir fréttatíman-
um í uppvextinum og fræddist þá
mikið enda var hann hafsjór fróð-
leiks þegar kom að samfélags- og
heimsmálum. Það var ekki erfitt
að geta sér til um það hvar hann
stóð í pólitík eftir þær samveru-
stundir. Hjarta hans sló vinstra
megin í pólitíkinni og það átti síð-
ar eftir að koma í ljós þegar hann
gekk til liðs við Vinstri-græn árið
2006. Hann tók virkan þátt í starf-
inu þar, bæði í bæjarstjórn og
landsmálum. Í því félagsstarfi
blómstraði hann og naut þess
virkilega á meðan heilsan leyfði.
Pabbi var kletturinn í lífi okkar
bræðra og fjölskyldna okkar.
Hann var frábær fyrirmynd,
sinnti barnabörnunum vel og
sýndi þeim mikinn áhuga. Það
verður skrýtið að eiga hann ekki
lengur að í okkar lífi en við þökk-
um fyrir að hafa notið hans góðu
nærveru hingað til. Hann var
maður sem gaf mikið af sér og
hugsaði um hag annarra umfram
sinn eigin. Minning um góðan
mann lifir.
Ég vil þakka Ingu og fjölskyld-
unni í Kringlumýri fyrir að hugsa
svo vel um hann í veikindunum og
gera honum kleift að vera heima
allt fram í andlátið. Þannig gerðu
þau okkur bræðrum og fjölskyld-
um kleift að heimsækja hann að
vild, nokkuð sem ekki er sjálfsagt
á þessum farsóttartímum. Fyrir
það verður seint fullþakkað.
Sigfús Þór Sigmundsson.
Elskulegur tengdapabbi minn,
Sigmundur Sigfússon, hefur kvatt
okkur eftir erfið veikindi. Leiðir
okkar lágu fyrst saman skömmu
eftir að ég kynntist Sigfúsi og
byrjuðu rólega þar sem hann var
búsettur á Akureyri og við fyrir
sunnan. Það kom þó fljótt í ljós að
Sigfús átti einstaklega góðan
pabba sem var tilbúinn að styðja
sitt fólk sama hvað á bjátaði. Sig-
mundur setti það aldrei fyrir sig
að ferðast landa eða landshorna á
milli til að vera til staðar á mik-
ilvægum stundum, passa börn eða
koma í afmæli. Það þótti mér
óskaplega vænt um.
Við fjölskyldan áttum ótal eft-
irminnilegar stundir með Sig-
mundi og Ingu í Kringlumýrinni, í
Frakklandi hjá Steinu og Mathur-
in, hjá okkur í bænum og í Brussel
þegar þau heimsóttu okkur þang-
að. Ég er þakklát fyrir hverja
stund og þessar góðu minningar.
Sigmundur var ræktarsamur afi
og bar hag barna sinna og barna-
barna fyrir brjósti. Ein dýrmæt-
asta minningin er þegar Sig-
mundur og Inga komu til okkar til
Brussel en í þeirri heimsókn bar
fertugsafmæli Sigfúsar, vörn
hans á ritgerð sinni og fæðingu
Önnu Guðrúnar upp á sömu vik-
una. Það var dásamlegt að hafa
þau sér við hlið þessa góðu viku.
Sigmundur tók því alvarlega að
sinna Katrínu Ingu meðan á
þessu stóð, lærði leiðina í skólann
í stórborginni vandlega og fór vel
yfir hvað mætti bjóða afastelp-
unni að borða.
Sigmundur var metnaðarfullur
læknir, brann fyrir sínu starfi og
hjálpaði mörgum. Það hef ég þó
ekki eftir honum. Hann hafði
sterka réttlætiskennd, var hlýr,
íhugull og víðsýnn. Hann hafði
mikinn áhuga á tónlist, sögu, list-
um, menningu og samfélagsmál-
um, söng í kór og tók þátt í flokks-
starfi Vinstri-grænna. Það var
eins og hann hefði fleiri klukku-
tíma í sólarhringnum en við hin.
Þá heyrðum við stundum í honum
síðla kvölds þar sem hann var að
skrifa vottorð fram á nótt.
Veikindi Sigmundar voru erfið
en Inga gerði honum kleift að
eyða síðustu mánuðunum heima.
Það var dýrmætt fyrir okkur öll.
Það er stórt skarð höggvið í okkar
fjölskyldu og söknuðurinn sár. Ég
þakka ljúfa samfylgd.
Blessuð sé minning okkar ást-
kæra Sigmundar.
Erna Hjaltested.
Fallinn er frá mætur maður,
föðurbróðir okkar Sigmundur
Sigfússon, í kjölfar erfiðra veik-
inda. Margs er að minnast og
þakka fyrir.
Sigmundur var einn þriggja
bræðra sem ólust upp í Blöndu-
hlíð um miðbik síðustu aldar. Líkt
og fyrirmyndin, elsti bróðirinn
Baldur, nam hann síðar læknis-
fræði, en faðir okkar, sem var
yngstur, valdi verkfræðina. Þeir
bræðurnir sóttu allir sitt sér-
fræðinám á Norðurlöndum, og
Sigmundur í Noregi.
Sigmundur var skarpgreindur
og heilsteyptur maður með ríka
réttlætiskennd. Mikill áhugamað-
ur um pólitík og vel fróður um
menn og málefni. Þrátt fyrir að
hann væri hæglátur var hann
mikill húmoristi og hafði glettna
lund. Þá var hann mikill tónlistar-
unnandi og tók lengi þátt í kór-
starfi.
Í okkar barnæsku var Sig-
mundur og hans fjölskylda lengi
eina fjölskyldan sem við þekktum
á Akureyri. Það var alltaf til-
hlökkunarefni að koma í heim-
sókn á Þórunnarstræti á leið okk-
ar um landið. Mikið fjör og
galsagangur var á stóru heim-
ilinu. Sigmundur virtist ávallt
taka öllu með stakri og stóískri ró
og var góður við okkur krakkana.
Síðar, eftir að við komumst á
fullorðinsár, kynntumst við Sig-
mundi betur. Þá hlotnaðist hon-
um, og okkur, einnig sú gæfa að
kynnast Ingu og hennar fjöl-
skyldu. Sigmundur var fróður og
mikill áhugamaður um ættfræði
og við systkinin minnumst mjög
skemmtilegra samtala um þau
efni. Sigmundur var mikill fjöl-
skyldumaður og augljóst hvað
hún var honum kær.
Það var okkur systkinum dýr-
mætt að geta heimsótt hann síð-
ustu árin, eftir að veikindin herj-
uðu á. Þeim tók Sigmundur af
bæði æðruleysi og kjarki. Stóð
Inga, og fjölskylda þeirra öll, þétt
við hlið hans alla tíð.
Þau eru sterk, kærleiksböndin,
sem binda stórfjölskyldur saman.
Við systkinin kveðjum hann með
söknuði en um leið þakklæti fyrir
allar þær góðu stundir sem við
áttum.
Við vottum Ingu og fjölskyldu
Sigmundar allri okkar dýpstu
samúð. Blessuð sé minning hans.
Einar, Marta og Sigrún
Rúnarsbörn.
Sigmundur frændi minn kom í
sveit á Fagranesi aðeins sjö ára
gamall sumarið 1953 og var þar á
hverju sumri til 1963. Urðum við
brátt óaðskiljanlegir vinir og mik-
ið hlakkaði ég alltaf til þess að
hann kæmi á vorin. Ég fór ekki í
skóla fyrr en að verða ellefu ára
en Sigmundur var settur til
mennta sjö ára og bar með sér
menningarstrauma úr höfuðborg-
inni og veröld Andrésar Andar.
Leikjaheimar okkar frænda
runnu saman. Sigmundur kynnt-
ist leikjum að leggjum og skeljum
í búinu undir Tindastóli þar sem
rekinn var sjálfsþurftarbúskapur
eins og tíðkast hafði í sveitum um
aldir en Sigmundur bar með sér
frjálst hugarflug sunnan úr heimi
sem varð til þess að við bjuggum
okkur til nýja leiki sem lutu ekki
föstum lögmálum heldur breytt-
ust stöðugt eftir andríki okkar
hverju sinni.
Sigmundur hafði að mínu mati
tvær einstakar sérgáfur. Aðra í
tónlist og hina í myndlist. Hann
þekkti til dæmis sundur lög án
þess að textar fylgdu og þótti mér,
lagleysingjanum, það mikið und-
ur. Þá var hann laginn og hug-
kvæmur að teikna og var frægust
mynda hans úr æsku okkar af
manni að dansa við kú þar sem
undir stóð: „Er hægt að auka nyt-
ina í kúnum með því að kenna
þeim að dansa?“ Þessi spélega
mynd sýnir ef til vill hversu dýrin
skiptu okkur miklu máli. Hund-
arnir voru vinir okkar og leik-
félagar og segja má að við höfum
að nokkru leyti verið aldir upp á
hestbaki.
Störf okkar breyttust smám
saman með aldrinum frá því að
vera stöðugt að slá með orfi og ljá,
fara með heybandslestir og sækja
kýrnar áður en kvöldsögurnar
voru lesnar í útvarpinu til þess að
verða nokkurn veginn fullgildir
vinnumenn við heyskapinn.
Á þessum árum Sigmundar á
Fagranesi var skólatími barna í
Reykjavík töluvert skemmri en
nú og náði hann því bæði sauð-
burðinum á vorin og göngunum á
haustin.
Bræður mínir stunduðu á þess-
um árum bjargsig og fuglaveiðar
við Drangey og seinasta sumar
Sigmundar á Fagranesi vorum
við frændur við flekaveiðar við
Drangey ásamt Nonna bróður.
Má segja að þar með höfum við
verið búnir að ná fullum þroska til
flestrar líkamlegrar vinnu til sjós
og lands.
Eftir að veru Sigmundar í
sveitinni lauk urðu samskipti okk-
ar öllu slitróttari. Við skrifuðumst
þó á og hittumst annað slagið.
Ræddum við þá gjarnan æsku-
stundir okkar á Fagranesi og ætt-
arslóðir okkar úr Hróarstungunni
en feður okkar höfðu sagt okkur
ófáar sögur þaðan frá sínum
æskudögum og var Tungan í huga
okkar eins konar ævintýraland.
Þá ræddum við ýmis alvarlegri
mál, til dæmis hvað okkur þætti
mestu varða í lífinu og vorum
nokkuð sammála um það eins og
fleira. Töldum við báðir að ham-
ingju mannanna væri þá best
borgið að öllum væru tryggð sem
jöfnust lífskjör og sömu tækifæri
til að leggja stund á það sem hug-
ur þeirra stæði til.
Kveð ég þig svo,
kæri frændi.
Þótt nú sé dimmt
og dagur skammur
vakir mér í hug
veröld nóttlaus
frá æskudögum
okkar forðum.
Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég Ingu, sonum Sigmundar,
tengdadætrum og barnabörnum,
og Steinunni Stefánsdóttur og
fjölskyldu.
Kristján Eiríksson.
Er Hel í fangi minn hollvin ber
sakna ég einhvers af sjálfum mér.
(Stefán frá Hvítadal)
Sigmundur Sigfússon var
sannur hollvinur okkar hjóna, ein-
lægur vinur, skólabróðir, sam-
starfsmaður og samherji. Hann
lærði ungur að lífið og heilsan er
ekki sjálfgefin. Þegar hann var
barn var faðir hans heilsutæpur
með berkla að reyna með hand-
verki að afla tekna og móðir hans
drýgði tekjurnar heima með fata-
saumi. Þar var að öllu hlúð og
engu grýtt á glæ. Sigmundur var í
sveit á sumrin í Fagranesi á
Reykjaströnd og sótti björg í bú í
Drangey, með Jóni Eiríkssyni og
þeim frændum sínum. Hann var í
brúarvinnu öll sumur í framhalds-
skóla.
Sigmundur hafði yfirburða-
þekkingu á sögu lands og þjóðar,
ekki síst á sögu heilbrigðismála.
Þar var hann oft frumkvöðull
sjálfur í starfi sínu í heilbrigðis-
þjónustu. Velferð og heilsa fólks,
ekki síst þeirra sem glíma við and-
leg veikindi, voru hans hugðarefni
og sérgrein. Það gladdi hann að
sjá unnið eftir nýrri, metnaðar-
fullri heilbrigðisstefnu, sem hann
setti sjálfur mark sitt á, enda
dyggur samherji Svandísar Svav-
arsdóttur. Þar er ekki síst litið til
bættrar þjónustu við fólk með
geðræna sjúkdóma hvar sem er á
landinu. Kristín og Sigmundur
hafa setið saman í stjórn VG á Ak-
ureyri og í flokksráði VG. Hér
með er komið á framfæri virðingu
Sigmundur
Sigfússon
HINSTA KVEÐJA
Takk, pabbi minn, fyrir
allt.
Gat ekki óskað eftir betri
pabba.
Guð geymi þig.
Marjón Pétur
Sigmundsson.
Lífinu er gott að lifa
endirinn er fyrir okkur öll.
Dauðinn er bara lítil rifa
þig ég mun hitta í Valhöll.
(ELH)
Elska þig afi,
Estefan Leó Haraldsson.