Morgunblaðið - 13.03.2021, Side 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. MARS 2021
Í dag kveðjum um
við Kötlu vinkonu
okkar til margra
ára. Reyðarfjörður
er okkar tenging en
þangað flutti Katla 12 ára gömul
ásamt fjölskyldu sinni. Persónu-
töfrar hennar, hreinskilni og húm-
or urðu til þess að allir löðuðust að
henni og hún stimplaði sig inn í
okkar litla heim og gerði hann
áhugaverðari og skemmtilegri.
Margs er að minnast þegar horft
er til baka: Samverustundir í kjall-
aranum í Ásgerði og í forstofuher-
berginu sem Katla hafði út af fyrir
sig á Símstöðinni. Tjaldútilegur
bæði úti í garði sem og inni í Stuðl-
um og ógleymanlegar útihátíðir á
Eiðum og í Atlavík. Ballferðirnar á
næstu firði og seinna í Hollý og
Broadway þegar menntaskólinn
tók við. Katla var einstaklega
skemmtileg og jákvæð, ákveðin og
fylgin sér sem voru kostir sem
reyndust henni alla tíð vel. Hún
hreif alla með útgeislun sinni og
góðum gáfum. Hún lét alls staðar
til sín taka hvar sem hún kom, lét
aldrei erfið verkefni stoppa sig og
hennar ríka réttlætiskennd kom
sér vel í störfum hennar sem lög-
fræðingur. Mannúðarmál voru
henni hjartfólgin og verkefni henn-
ar á því sviði ærin. Katla var fjöl-
skyldu sinni og börnum mikil fyr-
irmynd og ávallt þeirra stoð og
stytta. Börnin og barnabörnin
voru stolt hennar og yndi, allt
skyldi gert til að þeim liði sem best.
Hún var eins og ítölsk húsmóðir
sem elskaði að hafa fjölskyldu og
vini í kringum sig og eldaði ofan í
allan skarann með bros á vör og
kampavín í glasi. Matarboðin hjá
henni voru einstök og hún kunni
betur en flestir að taka á móti gest-
um.
Þegar við komum saman stóð
Katla við matseld og sagði sögur af
ferðalögum sem urðu ljóslifandi
fyrir okkur. Við skáluðum og hrif-
umst með. Já ferðalög voru hennar
ástríða. Ítalía var uppáhaldslandið,
Reyðarfjörður uppáhaldsfjörður-
inn, Hádegisfjallið fallegasta fjall-
ið, en bestur var Digranesvegurinn
með börnunum. Lífið var Kötlu
líka erfitt því stór og mikil áföll
riðu yfir sem margir hefðu eflaust
brotnað undan.
Katla lét þó aldrei deigan síga,
hélt ótrauð áfram með jákvæðni og
Katla
Þorsteinsdóttir
✝
Katla Þor-
steinsdóttir
fæddist 11. janúar
1964. Hún lést 1.
mars 2021.
Útför Kötlu fór
fram 11. mars 2021.
bjartsýni að leiðar-
ljósi og sýndi óbil-
andi styrk og þol.
Allt sem hún tók sér
fyrir hendur og allar
áskoranir kláraði
hún með glans.
Hún tók þátt í
hlaupum, einhenti
sér í það eitt árið og
eftir það var ekki
aftur snúið.
Þegar hún
greindist með krabbamein tókst
hún á við það af sömu bjartsýni og
jákvæðni og áður þó að meinið
hafi að lokum haft betur. Allan
þann tíma var hún ákveðin í að lifa
lífinu lifandi og fyrir það þökkum
við í dag. Hún nýtti tíma sinn vel
og kunni að njóta í núinu. Það er
yndislegt til þess að hugsa að í
fyrrasumar náði hún að heim-
sækja Ítalíu með fjölskyldunni og
síðustu vikunum eyddi hún með
kærum vinkonum á Tenerife.
Vinátta er dýrmæt og stórt
skarð hefur verið höggvið í okkar
hóp. Ánægju- og samverustundir
verða seint fullþakkaðar og ein-
stakt að hafa átt Kötlu að vinkonu.
Henni til heiðurs munum við lyfta
glösum og skála, þakklátar fyrir
þá vináttu sem var. Hvíl í friði
elsku Katla.
Fjarðasystur,
Aðalheiður (Alla), Margrét
(Magga), Jóhanna (Hanna),
Þóra og Anna Árdís.
Góð vinkona okkar Katla verð-
ur jörðuð í dag, 11. mars, hún and-
aðist hinn 1. mars síðastliðinn
löngu fyrir aldur fram eftir erfiða
baráttu við krabbamein.
Katla var hjartahlý, sjálfstæð,
falleg og vinmörg. Við Þokurnar
vorum svo heppnar að vera vinir
hennar í gegnum tíðina.
Katla var alltaf til í að gera eitt-
hvað skemmtilegt og spennandi
hvort sem það var með vinum sín-
um eða fjölskyldu.
Við sendum ættingjum og vin-
um Kötlu okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Gulli og perlum að safna sér
sumir endalaust reyna.
Vita ekki að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
En viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Þokurnar
Elín (Ella), Sigrún,
Hjördís og Berglind.
Við Katla vorum svilkonur og
vinkonur.
Þegar Katla kynntist Palla
fylgdu draumaprinsinum ekki að-
eins tvær gullfallegar dætur held-
ur líka stórfjölskylda sem hún
kunni vel að meta og vinátta sem
skapaðist milli hennar og Möggu
tengdamóður okkar. Magga var
Kötlu fyrirmynd húsmóður, sem
hélt fjölskyldunni saman og bjó
yfir þeim ótrúlega hæfileika að
geta töfrað fram mat og meðlæti
fyrir gesti, sem oftar en ekki bar
óvænt að garði.
Fljótlega eftir að við Katla
kynntumst hittumst við á sömu
sjúkrastofu eftir óundirbúna og
óvænta innlögn beggja á kvenna-
deild LSH. Þar lögðum við grunn
að traustu vináttusambandi, sem
aldrei bar skugga á.
Þegar kom að brúðkaupi mínu
og Didda bróður Palla tók Katla
að sér að vera svaramaður minn.
Á leiðinni í kirkjuna fékk hún
staðfest að hún hefði náð mikil-
vægu prófi í lögfræðinni. Með
góðu skipulagi kom hún mörgu
skemmtilegu í verk fyrir utan
nám og vinnu.
Fjölskylda, vinir og samverka-
menn nutu óspart góðs af þeim
hæfileikum hennar í formi sam-
veru, ferða og veisluhalda hjá
listakokkinum Kötlu.
Þegar áfallið vegna dauðsfalls
Palla reið yfir komu styrkleikar
Kötlu berlega í ljós.
Ein með fjögur börn, í námi við
HÍ, sem hún hélt ótrauð áfram í,
blöstu fjárhagsvandræði við og
hún íhugaði að selja nýbyggingu í
Reynihvammi sem þau Palli höfðu
festu kaup á saman.
Ég fylgdist með fasteigna-
markaðnum og leitaði þar til ég
fann íbúð sem ég taldi hafa kosti
umfram þá sem hún þurfti að
selja, svo sem nálægð við skóla,
útsýni og arin.
Á vorkvöldi fórum við Katla í
göngutúr frá Reynihvammi upp
göngustíginn að Digranesvegi 46.
Þar stoppuðum við, ég benti á
miðhæðina, hún horfði upp að
húsinu, hugsaði sig aðeins um og
sagði: jú mér líst vel á þetta. Þar
með var hún búin að taka ákvörð-
un, dreif síðan í að fá að skoða
íbúðina, festi kaup á henni, setti
Reynihvamminn á sölu og hélt
áfram í próflestri.
Ekkja, einstæð móðir, nýút-
skrifuð í atvinnuleit, bar höfuðið
hátt, þótt oft væri þrengra í búi en
margir áttuðu sig á. Það var ekki
hennar stíll að biðja fólk að taka
eitthvað með í veislur til sín. Eftir
sem áður lagði hún áherslu á að
sameina fjölskylduna og vini við
matarborðið, eins og ítölsk
„mama“.
Kannski má segja að hún hafi
ekki kunnað vel að biðja um að-
stoð, en ef hún þáði vinargreiða
kunni hún afskaplega vel að
þakka fyrir sig.
Hún valdi að lifa í lukku en ekki
í krukku þar sem henni fannst
áhyggjur best geymdar.
Líf okkar Kötlu tvinnaðist
áfram saman þegar við urðum
samstarfskonur hjá Rauða kross-
inum í Reykjavík. Á því tímabili
barst stundum í tal hjá okkur að
við hittumst of sjaldan sem vin-
konur.
Alltaf var nóg að gera og á þeim
árum stofnaði hún nýja fjölskyldu
með Benna. Eftir sem áður vorum
við trúnaðarvinkonur, gátum deilt
og treyst hvor annarri fyrir öllu
sem skipti máli.
Samkvæm sjálfri sér var ferða-
flugan Katla í vinkonuferð fram á
síðasta dag, kom heim, stoppaði í
sólarhring, jörðin skalf en hún
hélt áfram í nýja ferð frá eyjunni
sem hún elskaði að ferðast til og
frá.
Kæra vinkona, svo mikið sem
ég sakna þín gleðst ég yfir þeim
forréttindum að hafa fengið að
kynnast þér, styrk þínum og lífs-
gleði, hafðu þökk fyrir allt og góða
ferð.
Elsku fjölskylda, megi allar
góðar vættir styðja og styrkja
ykkur öll.
Kristín Helga
Guðmundsdóttir.
Fyrir hinn vel skipulaða
huga
er dauðinn ekkert annað
en
leiðin að næsta
stórkostlega ævintýri.
(J.K. Rowling)
Það er gott að fá að kveðja í
þökk fyrir góð og djúp sam-
skipti á þínum síðustu vikum og
með þakklæti fyrir allt sem var.
Æðruleysi þitt var áberandi og
þú tókst örlögum þínum með
reisn sem er einungis á færi
þeirra sem vita að þetta stutta
líf okkar er einungis lítið brot
af eilífðinni.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
Garðar minn, og njóttu af öllu
hjarta nýja ævintýrisins.
Kærleikskveðja,
Linda.
Trans – miðlun
Opna heima færa nær
dauðans leyndin rofin
vekja augu andans blær
upplokin hugar hofin.
Flett af hel og hugarsátt
lífið dauðinn gefur
ástvinur frá heimi hátt
umfaðmað þig hefur.
Man þá hvert þitt helgað mál
opinn faðmur, hjarta.
Og tekur móti hverri sál
frá landi himinn bjarta.
(Garðar Jónsson)
Það var fyrir allmörgum ár-
um að leiðir okkar Garðars lágu
saman. Margt áttum við sam-
eiginlegt, ungir menn á svip-
uðum aldri, fjölskyldur að ala
upp börn sín og stunda vinnu
eins og gengur.
Eitt var það þó sem batt
okkur saman sterkum vina-
böndum, það var áhugi okkar á
spíritismanum. Vera okkar í
þessu jarðlífi, hvaðan við kæm-
um, en ekki hvað síst hvað tæki
nú við þegar jarðvistinni lyki.
Hann hafði haft sterkar teng-
ingar við andans heima allt sitt
líf og var orðinn sterkt miðils-
efni.
Ég hafði kynnst andaheimum
vegna einlægs áhuga á því óút-
skýranlega og rannsókna á
þessu spennandi fyrirbæri, ef
hægt er að segja sem svo.
Áhugi okkar beggja var mik-
ill á því að leggjast í rannsóknir
á þessu sviði, svipað og áður
hafði verið gert hér á landi. Og
svo var gert. Rannsókna- og
þjálfunarhringur var stofnaður
með sterkum einstaklingum,
þar sem hver hafði sitt hlut-
verk.
Fundir voru hljóðritaðir og
útdrættir ritaðir. Það var síðan
mitt hlutverk milli funda að
sannreyna það sem fram hafði
komið, með lestri, viðtölum og
eftirgrennslan. Ekki var hægt
að rannsaka allt er fram kom.
En mjög stóran hluta þeirra
skilaboða er fram komu var
hægt að færa sönnur á. Þessi
hringur var góður undirbúning-
ur fyrir komandi starf trans-
miðilsins.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að starfa áfram með
Garðari, ásamt mörgu öðru
góðu fólki í allmörg ár eftir
þetta. Kynntist því einstaka
sambandi sem varð til milli
heimanna tveggja, í gegnum
hans transmiðilssamband.
Það var í mínum verkahring
að taka á móti gestum fyrir
fundi, kynna þeim það sem
fram færi og veita síðan upplýs-
ingar eftir fundi. Miðillinn sjálf-
ur hitti afar sjaldan fundar-
gesti.
Garðar Jónsson
✝
Garðar Jónsson
fæddist 21. jan-
úar 1966. Hann lést
1. mars 2021.
Útförin fór fram
12. mars 2021.
Mjög oft kom
það fyrir eftir
fundi og reyndar
einnig meðan á
þeim stóð að kær-
leikstár sáust á
hvarmi gestanna.
Brosin voru
breiðari en áður
og faðmlögin voru
sterkari og hlýrri.
Ef hægt er að
segja að kærleik-
urinn sé áþreifanlegur, þá var
hann það á þessum stundum.
Þar reis transmiðilssamband
Garðars Jónssonar einna hæst í
mínum huga.
Nú er þessi vinur minn og fé-
lagi kominn yfir á Bláu eyjuna,
eins og mörg okkar kalla þann
stað er tekur við eftir jarðlífið.
Nokkuð viss er ég um að ekki
mun líða á löngu þar til Garðar
og hans samband munu láta að
sér kveða á nýjum vettvangi.
Það er einmitt þessi vissa um
framhaldslífið sem styrkir mig
á stundum sem þessari og von-
andi einhvern annan.
Ég kveð þig að sinni, elsku
vinur, og ekki verður þess langt
að bíða að við tökum upp þráð-
inn þar sem frá var horfið.
Aðstandendum og vinum
Garðars færi ég hjartans sam-
úðarkveðjur.
Sigurbjörn Guðmundsson.
Í mars 2002 gekk 18 ára
sveitastrákur inn í Járnblendi-
verksmiðjuna á Grundartanga.
Fram undan var fyrsta vinnu-
törnin á B-vaktinni. Á móti mér
tók Garðar Jónsson sem tók að
sér að þjálfa mig í útsteypingu,
töppun og rakstri á næstu vik-
um. Þetta voru mín fyrstu
kynni af Garðari og ég get sagt
að ég var heppinn með þjálfara,
því Garðar hafði sitt lag á þjálf-
un nýrra starfsmanna sem
hentaði mér mjög vel. Við þjálf-
un nýrra starfsmanna er stuðst
við gátlista og í lok þjálfunar
gefur þjálfarinn umsögn um ný-
liðann. Í minni umsögn stóð
meðal annars: „Steinar þarfn-
ast frekari þjálfunar og reynslu
á vinnuvélar, hann getur verið
frekar klaufskur.“ Þetta rann
ekki vel ofan í sveitadrenginn á
þessum tíma, en seinna skildi
ég að þarna skein í gegn húmor
Garðars. Í dag þykir mér mjög
vænt um þessa umsögn og
geymi enn.
Þegar ég hugsa til baka til
tímans á B-vaktinni er alveg
ljóst að Garðar var ekki á þeim
stað þar sem hans metnaður og
hæfileikar nutu sín sem best.
Leiðir okkar lágu svo saman
aftur 2007 þegar ég var ráðinn
sem EBS-þjálfari við hlið Garð-
ars og hafði Garðar þá starfað
sem EBS-þjálfari í einhvern
tíma. Þarna voru hæfileikar
Garðars vel nýttir og má segja
að hann hafi blómstrað. Margt
gott sem hann gat til lykta leitt
í gegnum starf sitt og sérstak-
lega sinnt þjálfun og uppbygg-
ingu endurbótakúltúrs hjá
starfsmönnum Elkem. Grunnur
að kúltúr sem er enn við lýði í
dag. Síðan ég heyrði af fráfalli
Garðars hefur hugur minn leit-
að til þessa tíma 2007 til 2009.
Þetta var ofboðslega skemmti-
legur og gefandi tími. Skemmti-
legustu minningarnar tengjast
útgáfu vikulegs EBS-frétta-
blaðs sem Garðar kom á lagg-
irnar. Enda hafði hann mikinn
og sterkan áhuga á ljósmyndun,
tölvum og grafískri vinnu.
Þetta var hluti af okkar starfi
að púsla þessu blaði saman,
sem gat verið oft og tíðum mjög
spaugilegt. Garðar hafði mikinn
húmor og skein margt af hon-
um í gegnum greinar og mynd-
ir í blaðinu. Á þessum tíma tók
Garðar mikið af myndum bæði
af vélum, svæðum og starfs-
mönnum. Þessar myndir geyma
merkilegar heimildir og vottun
á þeim miklu endurbótum sem
áttu sér stað á þessum tíma.
Garðars minnist ég fyrst og
fremst sem frábærs samstarfs-
félaga. Það er nauðsynlegt að
hafa félaga sem ögrar manni og
hefur ekki endilega sömu sýn á
hlutina og maður sjálfur. Það
er gefandi og það er það sem
Garðar gaf mér.
Fjölskyldu Garðars sendi ég
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði vinur og sjáumst
seinna í sumarlandinu góða, eða
á þeim vettvangi sem þú kýst.
Benedikt Steinar
Benónýsson.
Það varð fljótt ljóst þegar
Garðar hóf störf hjá viðhalds-
stöð Icelandair í Keflavík að
þar var á ferðinni mikill fag-
maður sem myndi reynast okk-
ur vel í málefnum tengdum ör-
yggismálum starfsmanna.
Árangurinn sem hann náði hjá
okkur í viðhaldsstöðinni í Kefla-
vík var frábær og varð mikil
vitundarvakning á þeim tíma
sem hann starfaði hjá okkur.
Þegar faraldurinn kom upp á
síðasta ári var Garðar snöggur
til og var á nokkrum dögum bú-
inn að útbúa ítarlega viðbragðs-
áætlun með litakóðakerfi, sem
við innleiddum og unnum eftir
og vinnum enn eftir. Það var
ekki sjálfgefið að geta haldið
úti starfsemi þar sem 200
starfsmenn mæta til vinnu á
hverjum degi en það tókst og á
Garðar stóran hlut í þeim
árangri.
Í lok þess skrítna árs 2020
kom Garðar til mín eins og svo
oft áður en í þetta skiptið til-
kynnti hann mér um veikindi
sín. Næstu mánuði töluðum við
oft saman í síma og má segja að
í hverju símtali hafi horfurnar
um bata versnað. Ég spurði
Garðar reglulega að því hvernig
hann færi að því að vera svona
jákvæður þrátt fyrir stöðuna.
Hann svaraði því til að hann
ætti svo yndislega fjölskyldu
sem styddi hann vel. Það var
því aldrei í hans huga að breiða
sængina upp fyrir haus heldur
taka þetta á jákvæðninni.
Tíu dögum fyrir andlát Garð-
ars varð ég þeirrar gæfu að-
njótandi að hitta hann ásamt
Guðmundi Geir, vinnufélaga
Garðars. Við mæltum okkur
mót klukkan 13 á sjúkrahúsinu
á Akranesi og við pössuðum
okkur á að leggja af stað með
góðum fyrirvara því við vissum
að Garðar yrði ekki ánægður
með okkur ef við yrðum seinir.
Þegar við erum rétt komnir
út úr göngunum, 20 mínútur í
eitt, spyr ég Gumma, hvort við
hefðum kannski átt að hringja
áður en við lögðum af stað,
bara til að athuga hvort Garðar
treysti sér til að hitta okkur.
Ég var varla búinn að ljúka
setningunni þegar síminn
hringdi. Þar var Garðar sjálfur
að athuga hvort við værum ekki
örugglega á leiðinni. Þetta lýsir
Garðari vel en í störfum sínum
hjá Icelandair lagði Garðar
mikið upp úr stundvísi og var
hann alltaf mættur fyrstur á
vikulegu fundina okkar þannig
að þetta kom ekki á óvart.
Það sem ég hélt að yrði í
mesta lagi 30 mínútna heim-
sókn til Garðars varð að þriggja
klukkustunda samtali okkar fé-
laganna, þar sem Garðar reytti
af sér sögurnar og var mikið
hlegið. Við kvöddumst svo með
þéttu, sprittuðu handtaki þar
sem við gerðum okkur grein
fyrir því að mögulega væri
þetta í síðasta skiptið sem við
sæjumst.
Fyrir hönd Icelandair votta
ég fjölskyldu Garðars og vinum
okkar dýpstu samúð. Minningin
um góðan mann mun lifa með
okkur.
Kveðja,
Einar Már Guðmundsson,
forstöðumaður viðhalds-
sviðs Icelandair.
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að
andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-,
útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að-
gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur
lesið minningargreinar á vefnum.
" 3,0'*2 ,5 (1 .''( *!!4&)#'/(5 *2
þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber
(1 +-'%*2 $/ (15(5 /(/'4,/(5 *!!4&)#'/(5
ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát