Morgunblaðið - 10.05.2021, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. MAÍ 2021
Atvinnuauglýsingar
Álnabær
Verslunarstarf
Starfskraftur óskast í verslun okkar
í Síðumúla 32, Reykjavík.
Vinnutími frá kl. 10-18 eða kl. 13-18
alla virka daga.
Áhugasamir sendi umsókn á
ellert@alnabaer.is
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Aflagrandi 40 Opin vinnustofa kl. 9-12:30. Kraftur í KR kl..10:30,
rútan fer frá Vesturgötu kl. 10:10, Grandavegi 47 kl. 10:15 og Afla-
granda kl. 10:20. Útskurður kl. 13. Kaffi kl. 14:30-15:20. Vegna fjölda-
takmarkana þarf að skrá sig í viðburði, það er grímuskylda í Sam-
félagshúsinu, gestir bera ábyrgð á að koma með eigin grímu og
passa uppá sóttvarnir. Nánari upplýsingar í síma 411-2702.Allir vel-
komnir.
Árskógar Smíðastofa með leiðbeinanda kl. 9-14. Leikfimi með
Hönnu kl. 10. Opin vinnustofa kl. 9-12. Handavinna kl. 12-16. Ensku-
kennsla kl. 14. Hádegismatur kl. 11.40-12.50. Kaffisala kl. 14:30-15.30.
Heitt á könnunni. Allir velkomnir. Grímuskylda og það þarf að skrá sig
í viðburði eða hópa, sími 411-2600.
Boðinn Myndlist með leiðbeinanda kl. 13-16. Munið sóttvarnir. Sund-
laugin er opin frá kl. 13:30-16.
Garðabær Gönguhópur fer frá Jónshúsi kl. 10. Gönguhópur fer frá
Smiðju kl. 13. Stólajóga í Jónshúsi kl. 10 og 11. Bónusrúta fer frá
Jónshúsi kl. 12:40. Zumba í sal í kjallara Vídalínskirkju kl. 16:30. Vatns-
leikfimi Sjálandi kl. 14 og 14:40.
Hvassaleiti 56-58 Morgunkaffi og spjall frá kl. 8:30-10:30. Útvarps-
leikfimi kl. 9:45. Jóga með Kristrúnu kl. 9:15. Minningahópur kl. 10:30.
Jóga með Ragnheið Ýr á netinu kl. 11:15. Stólaleikfimi kl. 13:30.
Gönguhópur, lengri ganga kl. 13:30.
Korpúlfar Hugleiðsla og létt jóga kl. 8:30 í Borgu, morgunleikfimi
útvarpsins kl. 9:45. Gönguhópar Korpúlfa, þrír styrkleikar, leggja af
stað kl. 10 frá Grafarvogskirkju, Borgum og inni í Egilshöll. Styrktar-
leikfimi með Elsu frá Hæfi kl. 11 í Borgum. Prjónað til góðs og frjáls
skartgripagerð kl. 13 í Borgum. Línudans með Guðrúnu, síðasta skipti
á þessum vetri, kl. 14 í Borgum.Tréútskurður kl. 13 á Korpúlfsstöðum.
Seltjarnarnes Námskeiðin í leir og gleri eru í samráði við leiðbein-
endur. Billjard í Selinu kl. 10. Krossgátur og kaffispjall í króknum á
Skólabraut kl. 10. Jóga í salnum á Skólabraut kl. 11. Handavinna, sam-
vera og kaffi í salnum á Skólabraut kl. 13-16. Allir velkomnir.
Vantar þig
fagmann?
FINNA.is
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
.Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
.Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
.Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
.Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
.Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bílar
Nissan Leaf Tekna 30 kWh
2016 modelár.Ekinn aðeins 26 þús.
km. Leðurinnréting og allir helsti
aukabúnaður. Frábær snattari.
Verð: 1.950.000,-
www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
✝
Jóna Kjart-
ansdóttir fædd-
ist í Reykjavík 7.
júní 1935. Hún lést
á Vífilsstöðum 25.
apríl 2021.
Jóna var þriðja
barn foreldra sinna,
þeirra Kjartans
Guðmundssonar,
frumkvöðuls, iðn-
rekanda og kaup-
sýslumanns, f.
27.10. 1910 í Reykjavík, d. 26.8.
1992, og Sigríðar Hermanns-
dóttur húsmóður, f. 23.4. 1908 á
Kjaransstöðum í Þingeyrar-
hreppi, d. 21.2. 1988.
Jóna ólst upp á heimili for-
eldra sinna á Þórsgötunni í
miðbæ Reykjavíkur ásamt systk-
inum sínum. Elstir voru Birgir, f.
5.4. 1929, d. 23.11. 2003, og Her-
mann, f. 17.5. 1930, d. 15.8. 1996.
Á eftir Jónu fæddist Auður, f.
3.11. 1943, d. 23.2. 2020, svo Guð-
mundur, f. 11.4. 1947, þá Bryn-
dís, f. 23.1. 1949, og loks Krist-
ján, f. 26.8. 1952.
en þeir ólust upp hjá sínum ætt-
ingjum.
Árið 1967 kynnist Jóna Sig-
urði Sigurðssyni, f. 24.12. 1925,
d. 13.6. 2005, kaupmanni í versl-
uninni Hamborg í Reykjavík.
Þau giftust eftir um 20 ára sam-
búð og bjuggu saman þar til Sig-
urður lést. Sigurður átti fyrir
dótturina Sigríði, f. 1.6. 1947.
Jóna vann fjölmörg störf um
ævina. T.d. rukkari hjá Nathan
og Olsen, við pylsugerð hjá SS,
sem matráður á Hrafnistu í
Reykjavík, í teppaverksmiðju
föður síns, Axminster, þerna um
borð í farskipum og kokkur á
síldarbát en lengstan tíma starf-
aði hún sem verslunarkona í
versluninni Hamborg og rak hún
verslunina síðustu mánuðina í
veikindum Sigurðar.
Börn Hrafnhildar eru Ragnar,
Jóna og Stella. Börn Kjartans
eru Nína, Tómas og Eva. Börn
Bergs eru Baldur og Þór. Börn
Sigríðar eru Sigurður og Hanna.
Barnabarnabörnin eru Birgitta,
Eldar, Breki, Vaka, Saga, Flóki,
Ari, Dagur, Lúkas, ónefndur
Baldursson, Starkaður, Kamilla
og Daníel. Langalangömmu-
börnin eru þrjú.
Útförin verður frá Laugar-
neskirkju 10. maí 2021, klukkan
13.
Jóna kynntist
ung Einari Gunn-
arssyni, f. 20.10.
1932, og eignaðist
með honum dótt-
urina Hrafnhildi, f.
22.9. 1951, einungis
16 ára gömul. Jóna
og Einar áttu ekki
samleið.
Síldarævintýrið
á Siglufirði heillaði
Jónu unga og réð
hún sig þar á planið, en fékk
fljótlega starf sem kokkur um
borð í síldarbát sem hún þáði og
var sumarlangt á Siglufirði. Hún
sigldi einnig sem þerna með far-
skipum og kynntist hún á þess-
um árum sjómanninum Bergi
Sólmundssyni, f. 4.5. 1931, d.
31.10. 1992. Þau giftust 1958 og
hófu búskap á Karfavoginum í
Reykjavík ásamt Hrafnhildi.
Þau voru gift í átta ár og eign-
uðust synina Kjartan, f. 14.1.
1960, og Berg, f. 29.7. 1966.
Bergur átti fyrir synina Krist-
ján, f. 1954 og Sigurjón, f. 1957,
Amma var ein markverðasta
manneskja sem ég hef kynnst.
Hún var ein af þessum sterku og
óvenjulegu karakterum sem auð-
velt var að líkja við kvikmynda-
stjörnur eða persónur úr frægum
skáldsögum. Sumir kölluðu hana
stórmenni. Hún var goðsagna-
kennd – dugleg, hugrökk, örlát
og lífsglöð. Sem barn blandaði ég
henni saman við Marilyn Monroe,
því amma var sexí og flott, og ít-
urvaxin eins og hún. Í æsku gat
hún líka minnt mig á Soffíu
frænku í Kardimommubæ Eg-
ners. Þá var ég fljótur að slá
henni gullhamra með mjög góð-
um árangri! Amma leyfði sér flest
sem henni datt í hug. Og hún gat
það og komst yfirleitt upp með
það. Hún var sennilega í hópi
fyrstu íslensku kvenna sem frá
unga aldri þorðu að ferðast einar
um heiminn. London varð næsta
stopp frá Reykjavík. Amma var
aldurslaus húmoristi með áhuga
á öllu og dellu fyrir háhæluðum
skóm, silkiblússum, silkislæðum,
loðfeldum, skartgripum og borð-
búnaði. Reykjavíkurmynstruð
silfurhnífapör frá fjölskyldufyrir-
tækinu Gull- og silfursmiðjunni
Ernu voru oft á borðum. Veisl-
urnar hennar voru rómaðar,
gestrisnin annáluð. Allir voru vel-
komnir í heimsókn, hvenær sem
var. Hún gat minnt á Carmen í
óperu Bizets, eða hvetjandi gest-
gjafa á salon í París á 19. öld. Við
grínuðumst með að við gætum
hafa hist á einum slíkum í öðru
lífi. Hún taldi að hún hefði verið
nunna í einhverju fyrri lífa og að
þess vegna hefði pendúllinn
sveiflast alveg í hina áttina í
þessu. Ég man undrunarsvipinn
á andliti föðurömmu, Rögnu, þeg-
ar ég sagði henni, fimm ára gam-
all, að Jóna amma hefði dansað
uppi á borði í gærkvöldi. Það var
aldrei lognmolla í kringum
ömmu. Hún var samkvæmisljón.
Hún elskaði félagsskap, sam-
kvæmislífið og mannfagnaðinn.
Hún var yfirleitt miðpunkturinn
og síðust úr öllum partíum. Gríð-
arlegur persónulegur styrkur
einkenndi ömmu – og skap. Hún
gat verið erfið, en var alltaf
skemmtileg, kom á óvart og til í
flest. Fá hjörtu þekkti ég stærri
og hlýrri. Ekkert sló hana út af
laginu: Ef eitthvað bjátaði á, þá
var það leyst og síðan gleymt.
Það var yfirleitt alltaf gaman, en
lífið var líka vinna og sjálfsagi.
Fyrir henni var lífið praktískt og
krefjandi, en líka ævintýri og hún
nýtti möguleika þess til fulls.
Þegar móðir mín, Hrafnhildur,
eignaðist mig 16 ára, var amma
aðeins 32 ára. Þetta gerði hana
líka að óvenjulegri ömmu og
mömmu. Hún passaði vel upp á
dóttur sína og sá til þess að hana
skorti aldrei neitt. Móðurbræður
mínir, Kjartan og Bergur, urðu
nánast eins og bræður mínir og
ég upplifði móður mína stundum
jafnvel eins og systur. En í byrj-
un fimmta áratugarins, þegar
amma eignaðist mömmu 16 ára,
olli slíkt hneykslun og jafnvel fyr-
irlitningu sem hún þurfti að
hrista af sér. Sú reynsla herti
hana. Hún var heppin að geta
notið forréttinda fjölskyldu sem
sló um hana skjaldborg. Eftir það
var amma óstöðvandi. Langafi
minn og faðir ömmu, Kjartan
Guðmundsson, frumkvöðull, iðn-
rekandi og kaupsýslumaður í
teppaverksmiðjunni Axminster,
gladdist mjög þegar amma
kynntist gömlum vini hans og
uppeldisafa mínum, Sigurði Sig-
urðssyni, kaupmanni í verslun-
inni Hamborg. Ráðahagurinn
styrkti mjög tengsl feðginanna.
Stórfjölskyldan tók þátt í að
byggja sumarhús saman og
gleðin færðist frá Reykjavík í
Skorradalinn. En amma og Sig-
urður afi voru fyrst og fremst fólk
gömlu miðborgar Reykjavíkur –
borgarar af kaupmannsstétt
gamla Íslands sem er ekki lengur
til. Því þótt amma hafi verið afar
nútímaleg þá var hún fyrst og
fremst hluti af veröld sem var og
úr fjölskyldu sem átti þátt í að
byggja upp Ísland. Hún var mitt
rótfasta eikartré, rauði þráðurinn
og stjarnan í lífi mínu. Ég kvaddi
hana föstudaginn 23. apríl:
„Amma, ég elska þig, takk fyrir
að deila lífinu með mér, ég bið
Guð að vera með þér á leið þinni
inn í eilífðina og ég vona að við
hittumst aftur.“
Ragnar Roberto Halldórsson.
Þessi skrif verða fátækleg
kveðja til Jónu Kjartans, vinkonu
minnar til hálfrar aldar og rúm-
lega þó. Ég var bara stelpukrakki
í Vogunum þegar ég man fyrst
eftir Jónu. Mín fyrsta minning
um hana er þegar ég hringdi á
dyrabjöllunni í Karfavogi 35 til að
fá Kjartan son hennar út að leika.
Við það tækifæri kom Jóna stikl-
andi niður stigann í gylltum
skvísusamfestingi og á háum
hælum eins og kvikmynda-
stjarna. Barninu fannst mikið til
koma. Slíkur stíll einkenndi Jónu,
virka daga sem aðra. Henni
fannst óþarfi að bera sig illa og
var vel tilhöfð fram í það síðasta.
Jóna var í eðli sínu glöð og bjart-
sýn. Hún hafði lítinn tíma til að
fela sannleikann eins og hann
kom henni fyrir sjónir. Henni
fannst að maður ætti að njóta
þess sem lífið hafði upp á að bjóða
og taka tækifærum með opnum
hug. Þessi kona, sem lífið lék ekki
alltaf við, hafði oftast aðeins gott
um aðra að segja og annað var
látið kyrrt liggja.
Jóna og Siggi áttu glæsilegt
heimili og smekklegt. Þangað var
gaman að koma og oftast var ein-
hver í heimsókn, allir hjartanlega
velkomnir og vel var veitt. Gest-
risnin náði líka til vina og kunn-
ingja barna þeirra. Það voru
margir úr þeim hópi sem sóttu
stuðning og hlýju á heimilið, því
eins og gengur, þá kemur ýmis-
legt upp á í lífi fólks sem þarf að
fá hjálp með. Hjá Jónu og Sigga
man ég ekki eftir að neinn hafi
verið dæmdur fyrir gjörðir sínar.
Mistök sáu þau frekar sem tæki-
færi til að gera öðruvísi og
kannski var hægt að brosa góð-
látlega að þeim seinna meir.
Jóna og Siggi voru miklir dýra-
vinir. Þau kunnu margar sögur
um ferfætlinga sem og fleyga
vini. Það var unun að því að heyra
um uppákomur hjá vinum þeirra
úr dýraríkinu sem þau höfðu sér-
stakan skilning á. Allar lifandi
verur töldu þau hafa sinn tilveru-
rétt og studdu bæði menn og mál-
leysingja á margan hátt þótt ekki
væri það auglýst sérstaklega.
Þeim fannst það bara sjálfsagt.
Jóna hafði mikinn áhuga á fjöl-
breytileika lífsins sem og tilveru-
stigum fyrir og eftir jarðvist. Ég
veit að hún var búin að búa sig
undir að fara burt úr jarðvistinni
eins og hægt er. Það er samt
tregablandið þegar dagurinn
rennur upp.
Það voru mikil forréttindi að
þekkja þessa góðu konu og að fá
að kynnast börnunum hennar og
fjölskyldum sem öll eru einstakt
sómafólk. Ég sendi þeim hug-
heilar samúðarkveðjur.
Í hjarta mínu er ég þakklát
fyrir tímann með „gamla skass-
inu“ mínu og þá einstöku vináttu
sem við áttum.
Erla Erlingsdóttir
í Vínarborg.
Jóna Kjartans var alveg ein-
stök kona. Glaðværð hennar og
hlátur smitaði alla. Það var okkur
oft mikið undrunarefni hvað hún
var kraftmikil þessi fínlega og fal-
lega kona. Alltaf komin upp fyrir
allar aldir þótt hún færi seint að
sofa. Og alltaf svo fín og falleg og
á dýrðlegum háhæluðum skóm.
Hún varð fjölskylduvinur þeg-
ar Bergur, fósturbróðir hans
pabba, náði ástum hennar. Það
var alltaf svo hressandi þegar
Jóna kom í heimsókn, hvort sem
var að degi til eða eftir böll í
Súlnasalnum.
Náin kynni urðu milli fjöl-
skyldna Jónu og okkar. Kjartan
faðir hennar rak Axminster sem
var teppaframleiðslufyrirtæki.
Bergur vann hjá Kjartani og
pabbi fór að hreinsa teppi í auka-
vinnu með Bergi. Mamma fór að
vinna í versluninni Axminster og
samgangur fjölskyldnanna varð í
mörg ár mikill og ánægjulegur.
Svo kom Sigurður í Hamborg
inn í líf Jónu og við fengum áfram
að njóta hennar. Vorum oft boðin
í flott boð hjá þeim.
Þegar foreldrar mínir skildu
voru Jóna og Siggi mikill stuðn-
ingur við mömmu. Hún fór að
vinna í Hamborg og eyddi því
miklum tíma með Sigga og Jónu.
Þau unnu saman á virkum dögum
og um helgar drifu þau sig í sum-
arbústaðinn í Skorradal. Siggi ók
og mamma og Jóna hlógu.
Vinátta og tryggð Jónu við
mömmu Rósu var ómetanleg og
henni mjög mikils virði. Og við
systkinin og fjölskyldur okkar
nutum alla tíð vináttu Jónu. Ég
þakka fyrir það fyrir mína hönd
og fjölskyldu minnar.
Jóna lifir í minningunni og það
eru bara góðar og glaðar minn-
ingar um yndislega manneskju.
Drífa Kristjánsdóttir,
Torfastöðum, Bisk.
Það var mitt lán fyrir margt
löngu að fyrir orð vinar réð Siggi í
Hamborg mig í sumarvinnu. Þá
kynntist ég Jónu.
Hún var ekki sérstaklega hrif-
in af þessari ráðstöfun, fannst
óþarfi að ráða nýja stelpu í vinnu.
Hún var samt ekkert að fjarg-
viðrast og tók mér vel. Í Ham-
borg störfuðu fyrir yndislegar
konur sem gott var að kynnast og
svo auðvitað Siggi og Doddi. Öll
voru þau skemmtileg og góð.
Það var lærdómsríkt og gef-
andi að vinna í Hamborg. Ekki
endilega vegna afgreiðslustarfs-
ins heldur vegna þess að Ham-
borg var eins og lítil en stórhjarta
félagsmiðstöð. Í litlu kaffistofuna
í kjallaranum voru allir velkomn-
ir, ríkir og fátækir, gefandi og
þurfandi, glaðir og daprir, sér-
vitrir og sérsinna.
Allir fóru ríkari af fundi Jónu
og Sigga. Ríkari andlega en
ósjaldan var líka einhverju ver-
aldlegu gaukað að þeim sem á
þurftu að halda. Alltaf orðalaust.
Að vinna í Hamborg fyrir jólin
var líka einstaklega skemmtilegt.
Jólaskapið og gleðin ofar öllu.
Oftar en ekki komu hugmynda-
lausir eiginmenn í gjafaleit á síð-
ustu stundu. Ætluðu að bjarga
sér og kaupa „góðan pott eða
pönnu handa konunni“. Oftar en
ekki var þeim góðlátlega bent á
litlu gullsmíðabúðina handan göt-
unnar. Ekki það að pottarnir hafi
ekki verið góðir. Gróði Jónu og
Sigga var ekki mældur í pening-
um, þeirra gróði var meiri að vita
af gjöf sem innilega gladdi.
Þrátt fyrir næstum þrjátíu ára
aldursmun urðum við Jóna vin-
konur. Í hennar huga var reyndar
ekkert til sem hét aldursmunur
eða munur á manneskjum yfir-
leitt. Hún var bæði töffari og
pæja og mikill fagurkeri. Alltaf
ung í anda, skemmtileg og ein-
staklega ræktarsöm við annað
fólk. Ekkert umræðuefni var
óskiljanlegt eða átti ekki rétt á
sér. Kjánalegt, fyndið, gáfulegt,
sorglegt eða gamaldags, allt var
hægt að ræða og hún bjó yfir
þeim góða eiginleika að hafa
áhuga á viðmælandanum, sama
hver hann var.
Nær áttræðu heimsótti hún
mig síðast í sveitina. Brunaði ein
á bílnum sínum til að sjá leiksýn-
ingu – „því áhugaleikhús er svo
skemmtilegt“.
Gista hjá stelpunni og skoða
Borgarfjörðinn sem henni þótti
svo fallegur.
Í aldursleysinu var þá hlegið
og spjallað, skálað og stolist til að
reykja pínulítið út um gluggann.
Víst hefðu samverustundirnar
mátt vera fleiri.
Jónu þakka ég samfylgdina og
allt það góða sem hún kenndi og
gaf mér og mínum. Ástvinum
votta ég einlæga samúð.
Hana var gott að þekkja.
Þórvör Embla
Guðmundsdóttir.
Jóna
Kjartansdóttir