Morgunblaðið - 18.05.2021, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. MAÍ 2021
Það er ekki hægt að finna betri
mann en hann afa minn. Hann var
blíðasti og þolinmóðasti maður
sem ég þekki. Góða skapið var
aldrei langt undan og hann breytti
öllu vondu í gott. Hann var einn
sterkasti og besti maður sem ég
þekkti. Það fór ekki fram hjá nein-
um hversu góður maður hann var,
alltaf bara eitt símtal í burtu ef
mann vantaði hjálp eða bara spjall.
Hann var mjög hæfileikaríkur
og kenndi mér svo margt að það er
erfitt að nefna örfá atriði. Hann
var besti listamaður sem Ísland
hefur átt, allar myndirnar sem
hann málaði urðu bara fallegri og
fallegri með tímanum; kortanna
sem hann skrifaði með sinni ein-
stöku skrautskrift mun ég sakna
mest. Það var ekkert annað sem ég
vildi og beið eftir að fá fallegu kort-
in frá honum á afmælum og jólum.
Skemmtilegustu minningarnar
sem ég á er þegar hann var að sýna
mér allar myndirnar sem hann
málaði, þolinmæði hans við þær.
Honum fannst myndirnar aldrei
tilbúnar, og ég er alveg eins með
mínar myndir, en hann kenndi mér
hvenær ég ætti að stoppa.
Hörður afi var ótrúlegur í alla
staði, enda var hann mín besta fyr-
irmynd. Ég er endalaust þakklát
fyrir allar stundirnar, spjallið og
allt sem hann kenndi mér og hjálp-
aði mér í gegnum.
Það er ekki hægt að biðja um
betri afa og ég vona þú hafir vitað
það. Ég sakna þín aðeins of mikið
en ég veit að þú ert á betri stað og
ég fæ að hitta þig aftur. Elsku
besti afi minn, hvíldu í friði. Ég
mun hugsa til þín á hverjum degi.
Nú sefur þú rótt
það er komin nótt
þú sefur vært
það er mér kært.
Vertu mér hjá
lof mér að sjá
hvað á ég að gera
það er svo margt að bera.
Þó ég sé særð
þá friðinn þú færð
þreyttur þú varst
mörg árin þú barst.
Ég elska þig afi
það er enginn vafi
minning þín er
í hjarta mér.
(Ágústa Kristín Jónsdóttir)
Elín Elísabet.
Elsku Hörður afi, það er sárt að
kveðja þig, þú varst mér eins og
mörgum öðrum mjög kær og mun
lát þitt skilja eftir stórt gat sem
seint mun gróa. Minningarnar eru
margar og góðar. Staðfastur og
varkár í orðum, hlýr og aldrei
langt í húmorinn. Alltaf var hægt
að leita til þín og þú hlustaðir á
með þinni miklu ró.
Hjálpsamur og örlátur varstu
fram í fingurgóma. Þú sagði aldrei
nei.
Þú kenndir mér mikið og leit ég
mikið upp til þín, ég mun sakna
skrautskrifuðu kortanna þinna
sem þú gerðir á öllum afmælum og
jólum. Við afi gátum setið saman í
þögninni því bara nærvera hans
var svo góð og mikill styrkur í
henni.
Hann var mjög áhugasamur um
hvað við barnabörnin vorum að
gera og fann maður mikið fyrir því
hvað honum þótti vænt um okkur
öll. Ég fyllist hlýju, þakklæti og
söknuði þegar ég kveð þig elsku afi
í hinsta sinn.
Ég mun alltaf sakna þín og
elska.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem ský.
Því burt varstu kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og
góða
svo fallegur einlægur og hlýr.
En örlögin þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minningin þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Þinn nafni
Hörður.
Ljúfar minningar koma upp í
hugann þegar ég hugsa til hans
Harðar sem hefur verið samofinn
lífi mínu frá unglingsárum. Frá-
bær mágur, enn betri vinur og í
raun besti maður sem ég hef á æv-
inni kynnst. Strax og hann kom inn
í fjölskylduna fékk hann það hlut-
verk að skreyta jólatréð, við tókum
öll eftir því hversu framúrskarandi
listrænn og vandvirkur hann var í
öllu því sem hann tók sér fyrir
hendur. Þegar ég lauk námi fékk
ég inni hjá Herði og Birnu í nokkra
mánuði þar til ég flutti suður. Gest-
risni þeirra var annáluð, allir vel-
komnir og þannig hefur það verið
ætíð síðan, alltaf pláss fyrir alla,
matur á borðum og allir umvafðir
hlýju og notalegheitum. Seinna
þegar Hörður fór að vinna hér fyr-
ir sunnan leigði hann hjá mér á
Fálkagötunni, þar setti hann upp
innréttingar og tæki og málaði
skilvegg með fallegri mynd af
dansmey í fullri stærð. Þegar ég
svo seldi íbúðina vildu kaupendur
ekki að ég tæki vegginn niður svo
hún fylgdi með. Þær voru ófáar
ferðirnar sem ég fékk að sitja í hjá
Herði þegar hann fór vestur í
Stykkishólm um hverja helgi.
Þetta voru forréttindi og mikið
spjallað á leiðinni. Ósjaldan var
fullur bíll því hann mágur minn
sagði aldrei nei við neinni bón.
Margar af þessum ferðum voru
vetrarferðir, oft á tíðum mikið
fannfergi í Kerlingarskarði og
stundum urðum við að snúa við og
fara Heydal. Hörður þekkti manna
best þessa vegi, alltaf á góðum bíl
og við hin vissum að það var
traustur bílstjóri við stýrið. Þegar
Birna og Hörður voru flutt suður
var ég stundum að grínast við þau
að ég fylgdi alltaf á eftir því ég bjó
alltaf í göngufæri frá þeim og var
eins og „heimiliskötturinn“. Þegar
Arnar minn var að spila í fyrsta
skipti í Galtalæk með hljómsveit
þá fór ég með Berglindi dóttur
minni í tjaldútilegu ásamt vinkonu
minni. Þá voru góð ráð dýr, ég átti
ekki tjald og auðvitað var hringt til
Birnu og Harðar. Tjaldið fékk ég
lánað en ég vissi ekki fyrr en síðar
að Hörður hafði farið og keypt nýtt
tjald sem þau svo lánuðu mér.
Þessu gleymi ég aldrei, þetta var á
erfiðum tíma í mínu lífi og að eiga
svona vini að leita til í stóru og
smáu var ómetanlegt, ekki bara
fyrir mig heldur líka börnin mín,
þau bókstaflega tóku okkur að sér.
Myndirnar sem Hörður teiknaði
eru stórkostlega vel gerðar, bæði
af fólki og landslagi, málverkin af
Hólminum, hinum ýmsu húsum og
höfninni, prýða mörg heimili svo
ég nefni nú ekki allar myndirnar af
Snæfellsjökli sem voru ægifagrar
og eina slíka gerði hann þótt veik-
ur væri sem gjöf til vinar sem hon-
um þótti vænt um.
Ég gæti haldið endalaust áfram
að skrifa um hann mág minn.
Hann var frábær sögumaður,
kenndi mér nöfn og kennileiti á
bæjum, fjöllum og dölum frá
Reykjavík til Stykkishólms, með
stálminni til hinsta dags og alltaf
rólegur með notalega nærveru,
stutt í hláturinn og einstaka hlýju.
Hafðu þökk kæri vinur fyrir allt
það góða sem þú gafst mér og fjöl-
skyldu minni, það verður aldrei
fullþakkað.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama,
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Svala.
- Fleiri minningargreinar
um Hörð Agnar Krist-
jánsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Gísli Magn-
ússon fæddist í
Reykjavík 23. jan-
úar 1929. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 8. maí
2021. Foreldrar
hans voru Magnús
Gíslason, f. 18.8.
1872, d. 11.9. 1943,
og Guðrún Ragn-
heiður Brynjólfs-
dóttir, f. 20.8. 1886,
d. 11.6. 1976. Systkini Gísla eru:
Ásdís, f. 1915, d. 1996, Sig-
urður, f. 1916, d. 1995, Þórhild-
ur, f. 1917, Áslaug, f. 1919, d.
2014, Brynjólfur, f. 1920, d.
1994, og Hulda Dagmar, f. 1926.
Gísli var kvæntur Helgu
Huldu Guðmundsdóttur, f. 1.1.
1930, d. 4.6. 2003. Börn þeirra
og börn þeirra eru: a) Helga
Clara sálfræðingur, f. 1985.
Eiginmaður hennar er Gísli
Jónsson viðskiptafræðingur, f.
1985. Börn þeirra eru: a) Jón
Birnir, f. 2016, og b) Clara
Björt, f. 2019, b) Sandra Karen
félagsráðgjafi, f. 1990. Maður
hennar er Oddur Ás Garð-
arsson endurskoðandi, f. 1991.
Barn þeirra er: a) Rakel Sara, f.
2020, og c) Alexander Róbert
háskólanemi, f. 1996. Eig-
inkona Magnúsar er Randi
Gíslason óperusöngkona, f.
1968. Barn þeirra er: a) Eva
María, f. 2006.
Gísli var Reykvíkingur. Hann
vann á Reykjavíkurflugvelli
1945-1948 en var frá 1948 vöru-
bílstjóri á vörubílastöðinni
Þrótti (R-4660), frá árinu 1986
var hann vörubílstjóri hjá
Kassagerð Reykjavíkur.
Útförin fer fram frá Háteigs-
kirkju 18. maí 2021 klukkan 13.
eru: 1) Ásdís, f. 1.1.
1950, grunnskóla-
kennari. Var gift
Róbert Crosby og
börn þeirra eru: a)
Gísli Baldur,
skjalavörður við
Þjóðskjalasafn Ís-
lands, f. 1973, og b)
Ragnar Már leik-
skólakennari, f.
1979. Kona hans er
Anna Geirlaug
Árnadóttir gullsmiður, f. 1981.
Börn þeirra eru: a) Úlfur Árni,
f. 2009, og b) Úrsúla Bergdís, f.
2015. Maður Ásdísar er Finn-
bogi Steinarsson bryti, f. 1956.
2) Magnús, f. 25.3. 1957, óperu-
söngvari við Konunglegu óp-
eruna í Kaupmannahöfn. Var
kvæntur Birnu Róbertsdóttur
Nú þegar sólin er að hækka á
lofti kveðjum við góðan mann,
Gísla Magnússon. Sumarið teng-
ir vel við hans fallega líf, talaði
gjarnan um björtu hliðarnar og
uppáhaldslitur hans var gulur
eins og sólin. Sólskinsstundirnar
margar að þakka fyrir í mínum
huga því sannarlega vann ég
stóra vinninginn í tengdapabba-
lottóinu fyrir 40 árum, þegar
Gísli varð sólargeisli í mínu lífi.
Frábær fyrirmynd, kærleiksrík-
ur og lífsglaður.
Strax við fyrstu kynni upplifði
ég góða nærveru hans, hlýju eins
og sólin, umhyggju og um leið
varð til dýrmæt vinátta sem aldr-
ei bar skugga á, þrátt fyrir að
leið mín og sonar hans skildi fyrir
25 árum. Gísli var ávallt tilbúinn
að leggja fram hjálparhönd og
mætti þá gjarnan óumbeðinn.
Við rifjuðum oft upp verkefnin
okkar saman í lífinu eins og þeg-
ar við fjölskyldan fluttum til
Danmerkur fyrir 30 árum og
Gísli fylgdi okkur alla leið, með
þeirri yndislegu gjöf aðstoðaði
hann fjölskylduna fyrstu dagana
að setjast að í nýju landi. Fyrsti
skóladagur dóttur okkar í
ókunnugu landi tveim dögum síð-
ar var minning sem Gísli rifjaði
oft upp á gleðilegan hátt. Við eig-
um síðan góðar minningar frá ár-
legum heimsóknum þeirra Helgu
til Köben. Þegar ég flutti aftur til
Íslands með börnin þrjú sex ár-
um síðar voru sundferðir með
afa, ísbíltúrar eða ljúfar sam-
verustundir með ömmu og afa
fastur liður í tilverunni. Um-
hyggja gagnvart barnabörnun-
um var mikil og þegar börnin elt-
ust var Gísli duglegur að fylgja
þeim eftir á sinn einstaka hátt.
Alltaf fagnaðarfundir þegar hann
kom við hjá okkur í Stóragerðinu
hans gamla góða hverfi. Gleðin
náði svo vel til barnanna og kær-
leiksrík afaspeki mun ætíð verða
okkur leiðarljós, að hafa gaman
af lífinu og hugsa fallega sagði
hann gjarnan. Einnig á sorgar-
stundu var stuðningur Gísla til
staðar og hann var mættur fyrst-
ur allra að fagna á gleðistundum
hjá fjölskyldunni. Upplifði að
samvera með fjölskyldunni var
honum það allra dýrmætasta,
enda duglegur að bjóða í veislur
þrátt fyrir að aldurinn færðist yf-
ir og heilsunni hrakaði. Ömmur
barnanna minna féllu frá með
stuttu millibili 2003, eftir það
urðu til ógleymanleg afakvöld
þar sem afarnir tveir áttu með
okkur dásamlegar gæðastundir.
Minningar afabarnanna eru
margar dýrmætar og fallegar,
Gísli fylgdist vel með þeim öllum
af áhuga í þeirra lífsins göngu og
nú síðar langafabörnunum. Ynd-
islegt að upplifa glampann í aug-
um hans innan um börn enda góð
fyrirmynd í því að halda í barnið í
sjálfum sér með því að hætta
aldrei að leika sér. Hann var af-
inn sem renndi sér niður renni-
brautina þegar hann kom að
sækja barnabarnið í leikskólann,
afinn sem klifraði í klifurgrindina
og hoppaði niður svo börnin urðu
agndofa, afinn sem spilaði fót-
bolta við 7 ára strákana á skóla-
vellinum var síðan spurður í
hvaða landsliði hann hefði verið.
Nú hefur dregið fyrir sólu
elsku Gísli og þakkir eru mér efst
í huga og veit að vel verður tekið
á móti þér á sólskinsstaðnum
sem þú valdir svo vel. Hjartans
þakkir fyrir ferðina okkar sam-
an, minningarnar munu lifa í
hjörtum okkar um ókomna fram-
tíð. Með þakklæti fyrir allt og
allt.
Birna Róbertsdóttir.
Þegar ég hugsa um elskulegan
afa minn koma upp margar dýr-
mætar minningar í hugann sem
munu lifa að eilífu. Allar sögurn-
ar sem þú sagðir mér, öll hlát-
ursköstin sem við áttum saman,
allir ísbíltúrarnir, allir söngvarn-
ir sem við sungum saman og allar
hárgreiðslurnar sem ég greiddi
þér. Það var alltaf gaman með
þér, þú gerðir allt svo skemmti-
legt og það var alltaf stutt í grín-
ið.
Þau orð sem koma upp í hug-
ann þegar ég hugsa um afa eru
fyrst og fremst lífsgleði, dugn-
aður, jákvæðni og hjálpsemi. Afi
sýndi okkur barnabörnunum
mikla væntumþykju og áhuga.
Hann var alltaf tilbúinn að hlusta
og rétta hjálparhönd þegar á
þurfti að halda.
Í síðustu heimsókn minni heim
til afa sagði hann svo eftirminni-
lega þegar hann sá dóttur mína
leika sér á gólfinu: „Mikið væri
nú gaman að verða eins árs aft-
ur.“ Afi var einstaklega barngóð-
ur, naut sín vel innan um börn og
hélt alltaf í barnið í sjálfum sér.
Þín gullnu spor yfir ævina alla
hafa markað langa leið.
Skilið eftir ótal brosin,
bjartar minningar sem lýsa munu
um ókomna tíð.
(Hulda Ólafsdóttir)
Elsku afi minn, þú varst ein-
stakur og mikil fyrirmynd í mínu
lífi.
Takk fyrir allt elsku afi minn.
Þú munt ávallt lifa í hjarta mínu.
Þín
Sandra Karen.
Mig langar að minnast elsku
Gísla afa míns með nokkrum orð-
um. Þú varst mér frábær fyrir-
mynd í einu og öllu. Minnist þess
alltaf hvað aðrir krakkar horfðu
öfundaraugum á mig þegar ég
fór með afa mínum í vatnsrenni-
brautina í Laugardalslauginni
þegar ég var lítil stelpa. Afi fór
alla leið, einnig þegar við fórum
saman í Tívolí lést þú þig hafa
það að koma með mér í öll tækin,
þrátt fyrir mikinn snúning. Ís-
bíltúrar með þér voru fastur lið-
ur í tilverunni í barnæsku og
allra skemmtilegast var þegar þú
lést bílinn „dansa“ og við krakk-
arnir hlógum hátt. Gísli afi var
einstaklega barngóður, alltaf
tilbúinn að leika og taka þátt í
gleði barna enda heilluðust öll
börn af honum. Það upplifði ég
afar vel þegar mín börn voru í
návist Gísla langafa, þá varst þú
kominn niður á gólf og lékst við
þau af mikilli innlifun. Minningar
á ég margar frá skemmtilegri
leikgleði okkar saman og alltaf
var gaman. Hárgreiðsluleikur
var vinsæll og oftast endaðir þú
þá með rennandi blautt hár og
rúllur í því.
Ég upplifði afa alltaf jákvæðan
og hann kvartaði aldrei eða talaði
illa um annað fólk. Hjálpsemi
hans var ótrúleg enda vildi afi
helst alltaf vera með verkefni og
þegar heilsunni fór að hraka
þurftum við oft að stoppa hann af
þar sem við vildum ekki að afi of-
gerði sér. Mikið þótti mér vænt
um þegar þú birtist þegar ég var
að flytja með gardínuprufur frá
ýmsum búðum, þannig var hug-
ulsemi þín. Ég á eftir að sakna
þess að hlæja að bröndurunum
þínum þar sem þú sagðir mjög
reglulega brandara og varst svo
hláturmildur. Enn fremur fann
ég svo vel hvað þú sýndir mér
mikinn áhuga og varst alltaf til í
að spjalla um allt milli himins og
jarðar sem ég á eftir að sakna.
Takk fyrir öll samtölin, ástina,
gleðina og umhyggjuna sem þú
gafst mér út í lífið, hún er mér
ómetanleg.
Þín
Helga Clara.
Það er með mikilli virðingu og
auðmýkt sem við systkinin minn-
umst Gísla Magnússonar.
Það eru rúmlega 15 ár síðan
hann og mamma urðu vinir og
ferðafélagar. Bæði búin að missa
maka sína og bjuggu í sama húsi
hvort á sinni hæðinni á Dalbraut
14. Hann heillaði okkur öll með
framkomu sinni og ávallt mjög
snyrtilegur og flottur í tauinu.
Það leið ekki langur tími þar
til hann var búinn að læra öll
nöfnin á ömmu-, langömmu- og
langalangömmubörnum mömmu,
sem nú eru orðin á fjórða tug.
Endalaust fylgdist hann svo með
skólagöngu og/eða vinnu allra og
vildi fá að vita hvernig gengi í
náminu eða vinnunni. Sú hefð
bættist við hjá okkur að þegar
við heimsóttum mömmu um
miðjan aðfangadag var litið inn
hjá Gísla og smakk tekið á hangi-
kjötinu sem hann var að sjóða
fyrir fjölskyldu sína. Honum var
mjög umhugað um að það væri í
góðu lagi.
Gísli var kvikur í hreyfingum
og mjög duglegur að hreyfa sig
og fór flestalla morgna gangandi
inn í Laugardal og hitti oft fé-
lagana þar í kaffi. Hann og
mamma ferðuðust talsvert bæði
innanlands og utan. Sérstaklega
minnumst við tveggja ferðalaga
þar sem við fórum öll saman,
annars vegar til New York í mars
2006 og hins vegar til Spánar í
september 2016. Margt var gert
og skoðað í þessum ferðum og
voru þau skötuhjú verulega
ánægð.
Mamma okkar veiktist fyrir
rúmu ári og er flutt á hjúkrunar-
heimili. Gísli var mjög duglegur
að heimsækja hana þó svo Covid-
reglur hafi mikið hamlað heim-
sóknum. Alltaf hringdi hann til
að fá leyfi til að fara svo það
stangaðist ekki á við reglur eða
annað hjá okkur og í leiðinni
spurði hann yfirleitt um stöðuna
á börnum og barnabörnum.
Gísli var yfirvegaður, þolin-
móður, kurteis og skynsamt ljúf-
menni. Það leyndi sér ekki að
þarna fór glæsilegur og flottur
maður með mikinn áhuga á
mönnum og málefnum.
Kæra Ásdís, Magnús, tengda-
börn og allir afkomendur, megi
minning hans ylja ykkur um
hjartarætur um alla tíð.
Í miklu þakklæti fyrir frábæra
viðkynningu biðjum við Guð að
blessa minningu Gísla Magnús-
sonar.
Guðrún Júlía Haraldsdóttir,
Rafn Haraldsson, Haraldur
Haraldsson og fjölskyldur.
Gísli Magnússon
Okkar ástkæri
GUÐMUNDUR ALFREÐ
AÐALSTEINSSON,
Kjarnagötu 35, Akureyri,
lést 9. maí.
Útför hans fer fram frá Höfðakapellu
föstudaginnn 21. maí klukkan 13. Einungis nánustu
aðstandendur verða viðstaddir.
Sigríður Jónsdóttir
Aðalsteinn Guðmundsson Katrín Jóhannesdóttir
Hilmar Þór Guðmundsson Ólöf Kristjana Daðadóttir
Viktor Dagur, Axel Orri, Dagný Rós, Viktor Freyr,
Guðmundur Alfreð, Hilma Dís, Daðey Sigga,
Emilía Ýr og Jóhannes Björn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁGÚST ÍSFJÖRÐ,
Skógarbraut 1112, Ásbrú,
lést í faðmi fjölskyldunnar á
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
fimmtudaginn 13. maí. Útförin fer fram frá Lindakirkju
miðvikudaginn 26. maí klukkan 13. Í ljósi aðstæðna munu
einungis nánustu aðstandendur vera viðstaddir athöfnina.
Athöfninni verður streymt á: lindakirkja/utfarir.is.
Ragnhildur Ágústsdóttir Ólafur Baldursson
Kristrún Ágústsdóttir Steingrímur Ellertsson
Einar Rúnar Ísfjörð Guðný María Bragadóttir
Jens Karl Ísfjörð Maríanna S. Bjarnleifsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn