Morgunblaðið - 05.06.2021, Side 52

52 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. JÚNÍ 2021
MOUSTIDOSE
DEET
Útsölustaðir: Apótek, heilsuverslanir og heilsuhillur stórmarkaðanna
ALVÖRU
FLUGNAFÆLA
GEGN LÚSMÝI
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
„Það er ekki tilviljun að ég gaf disk-
inn út hinn 20. febrúar síðastliðinn,
því á þeim degi fyrir þrjátíu árum
fórst Steindór GK undir Krísuvíkur-
bjargi. Ég var þar um borð og það
markaði sannarlega líf mitt að standa
í brúnni ásamt félögum mínum með-
an skipið barðist um í briminu undir
bjarginu. Við vorum átta sem vorum
um borð og komumst öll lífs af, en
núna þessum þremur áratugum síðar
ákvað ég að gefa út disk til að heiðra
allt þetta fólk sem stóð með mér í
briminu,“ segir Marteinn Ólafsson,
eða Matti Óla eins og hann er oftast
kallaður, en hann sendi umræddan
dag í febrúar frá sér sinn þriðja
hljómdisk sem ber heitið Borgar-
garðurinn.
„Í minni fjölskyldu er mikil tónlist
en ég fór ekki að fást við hana fyrr en
ég var kominn á miðjan fertugsaldur.
Mín tónlistariðkun kom þannig til að
ég slasaðist í fyrrnefndu sjóslysi árið
1991 og ég var lengi að jafna mig og
lengi frá vinnu. Konan mín heitin,
Sigríður Ágústa, var þreytt á mér
hangandi heima og ég var eitthvað að
röfla í henni og sagði við hana að mig
hefði alltaf langað að læra á gítar. Ég
hafði aldrei komið mér til þess, með
fullt hús af börnum og vinnandi allan
sólarhringinn. Þá gerði hún sér ferð
til Reykjavíkur með Ólafi Þór bróður
mínum og þau keyptu gítar og komu
með hann suður eftir til Sandgerðis
þar sem við bjuggum. Hún rétti mér
gripinn og sagði: „Farðu bara og
lærðu á hann kallinn minn. Ekkert
helvítis röfl lengur.“ Ég hafði því
enga afsökun til að læra ekki á gítar,
og boltinn byrjaði að rúlla í framhaldi
af því.“
Heilmikið ævintýr og gaman
Matti segist hafa byrjað á að læra á
gítarinn af eigin rammleik, en síðan
fór hann í klassískt gítarnám. „Ég tók
fjögur stig í námi á klassískan gítar
en ég og klassíkin áttum ekki alveg
samleið. Mér fannst þetta svolítið nið-
urnjörvað og hafði ekki það frelsi sem
ég var að sækjast eftir. Klassíska
námið var gríðarlega góður grunnur
og í framhaldinu fór ég að semja sjálf-
ur bæði tónlist og texta. Ég er í ein-
staklega góðum og hvetjandi félags-
skap, það er margt tónlistarfólk í
kringum mig og þeim fannst þetta
eitthvað sérstakt og skemmtilegt sem
ég var að gera. Þessir vinir mínir í
tónlist voru alltaf boðnir og búnir að
aðstoða mig í öllu sem ég gerði og ég
gaf út minn fyrsta disk árið 2005,
Nakinn heitir hann. Þessi fyrsti disk-
ur var í raun prufuverkefni og varð að
einhverju hljómsveitardæmi þótt ég
hefði aldrei á ævi minni spilað í slíkri
grúppu. Þetta var heilmikið ævintýri
og rosalega gaman og við fengum
töluverða athygli á sínum tíma. Í
seinni tíð er maður ekkert að sækjast
eftir athygli, ég hef bara gaman af
þessu og félagsskapurinn alveg æðis-
legur í tónlistinni. Þetta er allt mjög
gefandi og alveg geggjað gaman að
vera í þessu tónlistarstússi.“
Lífið er eilífðarorrustur
Matti sendi frá sér sinn annan disk
í fyrra, en hann heitir … og svo leið
tíminn.
„Þessi titill kemur til af því að við
tókum tónlistina á diskinum upp í
Hvalsneskirkju úti á Stafnesi utan við
Sandgerði á sínum tíma og upptöku-
maðurinn Ingi Þór var með þessar
upptökur inni á tölvunni hjá sér. Svo
gerist það að harði diskurinn hrundi
hjá honum og þá var allt horfið. Á
þeim tíma var vonlaust dæmi að
sækja þetta, en í fyrra hafði hann
samband og var þá búinn að finna
upptökurnar, fjórtán árum síðar,“
segir Matti og hlær. „Mér fannst það
alveg yndislegt og í framhaldinu tók
ég upp sjö lög í viðbót, því ég vildi
nýta andrúmsloftið og tækifærið. Þau
lög eru á nýja diskinum, Borgargarð-
inum,“ segir Matti sem syngur um líf-
ið og tilveruna, ástina og dauðann,
gleðina, hamingjuna, lítilmagnann,
háklassaliðið, drauminn um betri
heim og það sem fyrir augu ber dags
daglega. Og hafið, hvað annað, því
hann stundaði sjóinn til tuttugu ára,
eða frá því hann var fimmtán ára, ný-
fluttur suður frá Tálknafirði. Hann
hefur marga fjöruna sopið, í bókstaf-
legri merkingu, því hann hefur tví-
vegis lent í sjávarháska og féll út-
byrðis í annað skiptið. Einnig tók
hann ungur þátt í að bjarga tveimur
mönnum frá drukknun sem voru á
trillu úti á hafi í aftakaveðri. Eftir að
hann hætti á sjónum fór hann að
keyra olíuflutningabíl og velti bílnum
í Ísafjarðardjúpi, lenti undir honum
og taldi það sitt síðasta.
„Lífið er eilífðarorrustur og sem
betur fer vinnum við sumar þeirra,
en okkur er ekki ætlað að vinna þær
allar. Maður reynir ýmislegt á lífs-
leiðinni þegar maður er að göslast í
gegnum lífið. Þá er gott að geta grip-
ið í gítarinn, mér finnst það alveg
yndislegt. Ég ætla að halda áfram að
semja, ég nýt þess að vera til og tek
einn dag í einu. Tíminn leiðir svo í
ljós hvað ég geri við þetta,“ segir
Matti, sem á lítið hús austur í sveit
þar sem hann vill helst vera öllum
stundum í ró og næði. „Þannig vil ég
hafa lífið. Mér finnst æðislegt að
stússa í húsinu og mér er sama þótt
ég hitti ekki nokkurn mann vikum
saman. Núna er ég að skipta um und-
irstöður á húsinu og ég hlakka til að
komast upp úr moldinni og fara að
smíða.“ Tónlist Matta er á Spotify.
Ljósmynd/Alda Lóa
Við hafið Matti Óla var á sjó í 20 ár, frá því hann var 15 ára, en hætti þegar hann slasaðist í sjávarháska.
Matti nýtur þess að vera til
- „Ég hef gaman af þessu og félagsskapurinn æðislegur í tónlistinni,“ segir
Matti Óla sem sendi nýlega frá sér hljómdisk - Hann hefur marga fjöruna sopið
Á mörkum sviðsmynda og náttúru
nefnist sýning á ljósmyndum Svíans
Peters Stridsbergs sem opnuð var í
Skoti Ljósmyndasafns Reykjavíkur
á fimmtudaginn, 3. júní. „Í list-
sköpun minni kanna ég mörk ljós-
myndunar með því að útiloka brota-
kenndar hugmyndir um skynjun
mannsins á tímanum í samhengi við
tilvist hans. Sögusviðið er eins kon-
ar fjarvíddarteikning sem ég skap-
aði utan um raunsannar sviðs-
myndir sem birtast í tilbúnu
umhverfi; úr verður skynvilla,“
segir Stridsberg um verk sín.
Á sýningu Ein mynda Stridsbergs.
Engar brotakennd-
ar hugmyndir
Stanslaus titringur nefnist sýning
Siggu Bjargar Sigurðardóttur sem
opnuð verður í dag, laugardag, í
Borgarbókasafninu í Gerðubergi
kl. 13 til 17. Segir um hana í til-
kynningu að myndheimur Siggu
Bjargar hafi gengið í gegnum ýms-
ar breytingar síðastliðið ár og
þróast í nýjar áttir bæði hvað varð-
ar efnisval og innihald. Sigga Björg
teikni hömlulaust og leyfi öllu að
flæða í óritskoðuðu vinnuferli og
útkoman oftar en ekki sería af
teikningum þar sem mannleg hegð-
un, frumstæðar kenndir og tilfinn-
ingar birtast í sínu hráasta formi.
Flæði Sigga Björg teiknar hömlulaust.
Stanslaus titringur
í Gerðubergi
Hjörtur Matthías Skúlason opnaði sýninguna Dans
á kaffihúsinu Mokka í gær, föstudag. „Dans er eitt
af tungumálum listarinnar þar sem orðaforðinn er
óendanlegur. Er hægt að binda augnablik eða til-
finningu dansins í fast form? Að hlutgera horfnar
stundir?“ skrifar hann um sýninguna en á henni
má sjá skúlptúra og prentuð myndverk.
Hjörtur útskrifaðist frá Listaháskóla Íslands
með BA-gráðu í vöruhönnun árið 2013 og hluta
námsins tók hann við Goldsmith-myndlistar- og
hönnunarháskólann í London. Sýningin stendur til
28. júlí.
Hjörtur sýnir Dans á Mokka
Hjörtur Matthías
Skúlason
Dansverk skapað í rauntíma, The
Practice Performed, verður flutt á
sameiginlegri hátíð Tjarnarbíós og
Reykjavík Dance Festival, Vorblóti,
í kvöld kl. 20 í Tjarnarbíói.
„Í verkinu eru allir þættir verks-
ins – hreyfingar, hljóð og ljós –
skapaðir í augnablikinu og til verð-
ur einstök sýning í hvert einasta
skipti sem verkið er flutt. Hug-
myndin er að skapa marglaga heim
þar sem áhorfandanum gefst tæki-
færi til þess að upplifa hið brot-
hætta augnablik þegar ákvarðanir
eru teknar í sköpun,“ segir m.a. á
vef hátíðarinnar. Verkið er ein birt-
ingarmynda rannsóknarverkefn-
isins EXPRESSIONS: the power
and politics of expectations in
dance sem danshöfundurinn Stein-
unn Ketilsdóttir leiðir.
Í dag kl. 13 mun Reykjavík Dance
Festival bjóða öllum börnum að
koma að dansa við taktfasta tónlist
DJ Ívars Péturs á Dansverkstæðinu
og á morgun lýkur hátíðinni svo
með sýningu á verki Ragnheiðar
Sigurðardóttur Bjarnason, Hvítt, í
Tjarnarbíói kl. 20.
Danshöfundur Steinunn Ketilsdóttir.
Verk skapað í rauntíma á Vorblóti
Morgunblaðið/Hari