Morgunblaðið - 15.06.2021, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 2021
Útför í kirkju
Hvernig á að
standa að undir-
búningi útfarar?
utforikirkju.is
✝
Guðmundur
Ringsted fædd-
ist 3. júní 1949 á
Akureyri. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 4.
júní 2021.
Foreldrar: Anna
Elín Ringsted, f. 20.
júní 1924 og Magn-
ús Daníelsson, f. 3.
nóvember 1923, d.
4. júní 2011. Systk-
ini: Guðríður Kristín Magn-
úsdóttir, f. 3. des. 1953, Daníel
Þorkell Magnússon, f. 28. júní
1958, Hrönn Magnúsdóttir, f. 10.
maí 1963, Geirlaug Magn-
úsdóttir, f. 30. október 1965 og
Dóttir þeirra er Guðbjörg Vig-
dís, f. 11. mars 1979. Eiginmaður
hennar er Theódór Skúli Sig-
urðsson, f. 2. nóvember 1976.
Dætur þeirra eru María Sara og
Auður Margrét.
Seinni eiginkona Guðmundar
er Erna Jóhannsdóttir, f. 8. mars
1958, þau slitu samvistir. Börn
þeirra eru Magnús, f. 21. júní
1986, unnusta hans er Julia
Bakke, dóttir þeirra er Ella.
Anna Elín, f. 6. maí 1993, unn-
usti hennar er Ole Marselius Lil-
lebø.
Guðmundur lærði ketil- og
plötusmíði og vann lengst af í
Landssmiðjunni. Hann fluttist til
Svíþjóðar og síðar Noregs og
vann þar ýmis störf við járn-
smíðar. Eftir að Guðmundur
flutti heim til Íslands vann hann
lengst af hjá Marel.
Útför Guðmundar fer fram í
dag, 15. júní 2021, kl. 15 í Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði.
Magnús Már Magn-
ússon, f. 18. júní
1967.
Guðmundur
kvæntist Hólmfríði
Davíðsdóttur, f. 5.
júlí 1952, d. 18.
mars 2008, þau slitu
samvistum. Sonur
þeirra er Davíð, f.
12. maí 1973. Eig-
inkona hans er
Hulddís Halldóra
Guðbrandsdóttir, f. 10. október
1974. Börn þeirra eru Kolbrún
Marín Wolfram, Róbert Dagur,
Emil Trausti og Fríða Emilía.
Barnsmóðir Guðmundar er
Margrét Beck, f. 7. febrúar 1953.
Elsku pabbi, það er virkilega
erfitt að sætta sig við að þú sért
farinn frá okkur. Þú varst búinn
að taka svo virkan þátt í lífi okk-
ar Hulddísar og barnanna síð-
ustu árin og halda svo vel utan
um hana ömmu. Þú varst alltaf
mættur þegar börnin okkar voru
að keppa, hvort sem það var í
handbolta eða fótbolta. Þegar ég
var að tala um börnin mín við þig
þá endaði samtalið oftar en ekki
á því að þú sagðir að hann eða
hún væru alveg einstök, það
leyndi sér ekki hvað þú varst
stoltur af þeim. Ósjaldan komstu
gangandi frá Álfaskeiðinu þegar
börnin mín voru að leika sér á
sparkvellinum í Engidal til að
fylgjast með þeim leika sér í fót-
bolta.
Þú horfðir svo björtum aug-
um á framtíðina og varst fullur
tilhlökkunar að komast sem
fyrst í golfferð erlendis enda
orðinn fullbólusettur og sjónin
orðin góð eftir augnaðgerð. Svo
ætlaðir þú að vera svo duglegur
að keyra hana ömmu allra sinna
ferða á nýja bílnum þínum.
Elsku pabbi, ég mun hugsa vel
um hana ömmu og börnin. Ég
mun sakna þín mikið, elsku
pabbi minn og góði vinur minn.
Ég þakka þér fyrir allt. Ég veit
að þú munt fylgjast áfram með
okkur. Við sjáumst síðar, pabbi
minn.
Þinn sonur
Davíð.
Það er erfitt að kveðja og sárt
að eiga ekki von á þér í heimsókn
á næstunni, fá þér kaffibolla og
horfa á fótboltaleik eða spjalla
um lífið og tilveruna. Það gat
verið ansi spaugilegt stundum
að fylgjast með ykkur feðgunum
horfa á leik saman, þið skilduð
ekki gagnrýni hvor annars eða
heyrðuð ekkert hvað hinn sagði,
ég endaði oft í hláturskasti yfir
spaugilegum samræðum ykkar á
milli.
Það var ekki annað hægt en
kunna vel við þig og náðum við
einstaklega vel saman mjög
fljótt og þegar þú komst i klipp-
ingu til mín áttum við oft gott
spjall þar sem barnabörnin þín
voru oft umræðuefnið og hvort
FH eða Breiðablik væri nú betra
í fótbolta, þar vorum við kannski
ekki alveg sammála en innst inni
held ég að lítið FH-hjarta hafi
slegið hjá þér, og fannst þér fátt
skemmtilegra en að fara með
okkur á leiki, hvort sem það voru
strákar eða stelpur að spila, og
varstu ósjaldan mættur að fylgj-
ast með barnabörnunum spila
bæði í hand- og fótbolta og hrós-
aðir þeim óspart þannig að þeim
fannst þau geta sigrað heiminn.
Alltaf þegar þú talaðir um
barnabörnin endaðirðu á að
segja „Það er ekkert að marka
þau, þau eru alveg einstök og
þetta taka þau með sér út í lífið.“
Það er einstök minning þegar
Emil settist alltaf við hliðina á
þér og laumaði litlu hendinni
sinni í þína, þar fann hann
greinilega traust og hlýju og
þannig varstu líka. Mér er minn-
isstætt þegar mestu Covid-tak-
markanirnar voru og þú ekki
mikið að hitta fólk, þá komstu
samt labbandi og sast eða stóðst
heillengi bara til að fylgjast með
krökkunum leika sér í fótbolta
og spjalla við okkur á svölunum.
Þetta allt eru dýrmætar minn-
ingar, eins og öll jólin sem þú
varst hjá okkur, þú varst alltaf
svo þakklátur og fannst gaman
að fylgjast með fjörinu en síðan
vildirðu líka fara heim í ró og
lesa góða bók. Við erum einstak-
lega þakklát fyrir allar þessar
stundir sem ég vildi óska að
gætu verið fleiri.
Húmorinn sem fylgdi þér al-
veg fram á síðasta dag var
dásamlegur, ég trúi því að það
hafi hjálpað þér mikið síðustu
vikurnar því það að sjá spaugi-
legu hliðina á flestu, sama hvað
gengur á, er einstakt. Þín verður
sárt saknað, mamma þín sem þú
varst svo duglegur að heim-
sækja og hringdir nánast dag-
lega í hefur misst ekki bara son
heldur góðan vin og við öll höf-
um misst mikið því þú gafst okk-
ur mikið og við yljum okkur við
minningarnar og allar góðu
stundirnar en finnum jafnfram
til tómleika og saknaðar þegar
við sjáum auða sætið í stúkunni.
Elsku tengdapabbi, missir
okkar er mikill því þú ætlaðir að
koma af krafti aftur eftir erfiða
aðgerð, plönin voru stór þar sem
þú ætlaðir í golfferðir og hefði
verið gaman ef þið feðgar hefðuð
komist að sjá Tottenham spila.
Þú ætlaðir að njóta lífsins og ég
veit þú gerir það á öðrum stað,
segir brandara og tekur langa
göngutúra.
Elsku Ella amma, Davíð og
allir hinir sem þótti svo vænt um
þig, missir okkar allra er mikill,
ég veit að góður guð mun vaka
yfir okkur öllum og passa upp á
okkur og það munt þú líka gera.
Elsku tengdapabbi, hvíldu í
friði.
Þín tengdadóttir,
Hulddís Guðbrandsdóttir.
Elsku afi, við trúum því varla
að þú sér farinn, við höfðum svo
mikla von um að allt myndi ganga
upp og við værum farin að grínast
í þér sem fyrst. Þú skilur eftir þig
sár hjörtu og það er mikil sorg.
Að okkar mati lifðir þú fyrir okk-
ur barnabörnin og varst ávallt
okkar stuðningsmaður númer 1.
Afi, okkur Róbert langaði að
skrifa smá til þín:
Afi, ég er svo ótrúlega heppin
að hafa kynnst þér, þú tókst mér
með opnum örmum þrátt fyrir að
ég væri ekki blóðskyld þér. Ég
gæti ekki verið þakklátari fyrir
þig og hefur þú kennt mér margt.
Ég fékk að eiga einn extra afa og
hefði ég aldrei viljað hafa það
öðruvísi. Síðustu ár finnst mér við
hafa náð betur saman og kynnst
betur og mun ég taka það með
mér út í lífið. Þú hafðir áhuga á
öllu sem ég gerði og varst alltaf
svo spenntur fyrir mína hönd. Ég
er umvafinn englum og nú ert þú
orðinn í þeirra hópi.
Ég elska þig.
Þín,
Kolbrún Marín.
Elsku afi, það er erfitt að
hugsa um það að þú sért ekki
lengur hjá okkur, þú varst svo
góður vinur minn og mikilvægur í
lífinu mínu. þú varst svo áhuga-
samur um hvað ég væri að gera
og studdir alltaf við bakið á mér
sama hvað ég var að gera. Það
var ekki leiðinlegt að horfa á fót-
boltaleiki með þér, við höfðum oft
ólíkar skoðanir en þér tókst alltaf
að láta mig brosa eða hlæja því þú
sást alltaf fyndnu hliðarnar á öllu.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Ég mun aldrei gleyma þér.
Ég elska þig afi.
Þinn,
Róbert Dagur.
Elskulegur bróðir okkar, Guð-
mundur, er fallinn frá. Mummi
eins og við kölluðum hann var
elstur okkar sex systkina. Stórt
skarð er nú höggvið í þann sam-
heldna systkinahóp, eftirsjáin er
mikil. Mummi bjó erlendis í rúm-
lega tuttugu ár en kom alltaf
reglulega heim og var alltaf mikil
tilhlökkun hjá okkur þegar von
var á honum. Hann bar hag okkar
systkina fyrir brjósti og ekki síst
barna okkar og sýndi það í verki,
glaður spaugari sem börn okkar
hændust að. Hann átti alltaf auð-
velt með að sjá spaugilegar hliðar
á hversdagslegum hlutum og
málefnum. Hnyttni hans og til-
svör eru þekkt meðal vina og
vandamanna og gott er nú að
minnast og ylja sér á þessum
döpru tímum við skemmtilegar
sögur sem hann sagði okkur af
sér og öðrum.
Bróðir okkar var vel lesinn,
fylgdist vel með allri umræðu
sem fram fór í þjóðfélaginu og
hafði sterkar skoðanir á pólitík og
ýmsum málefnum. Hann var mik-
ill keppnismaður og það var ekki
til sú íþróttagrein sem hann sýndi
ekki áhuga og hafði sett sig inn í,
þessi áhugi hans á íþróttum var
meiri en okkar allra hinna systk-
ina samanlagt. Enski boltinn var
heilagri en sunnudagaskólinn og
golfið átti huga hans allan og
stundaði hann það af mikilli
ástríðu. Það var einmitt golfið
sem var efst í hans huga, að geta
leikið aftur með endurheimtri
heilsu og krafti, að njóta nýrra
daga. Við áttum von á að eiga
meiri tíma með honum og öll
höfðum við reiknað með því að
hann kæmi heill heilsu til baka og
við gætum átt fleiri ánægju-
stundir með honum. Hans verður
sárt saknað og er hugur okkar
hjá móður okkar, börnum hans,
tengdabörnum og barnabörnum.
Hvíl í friði, elsku bróðir.
Guðríður (Systa),
Daníel, Hrönn, Geirlaug
og Magnús.
Okkur félagana langar að
minnast vinar okkar Guðmundar
Ringsted eða „Gumma Ring“ eins
og við kölluðum hann oftast.
Það er með söknuði sem við
kveðjum Gumma en vinskapur
okkar strákanna hófst á ung-
lingsárum í Kópavogi upp úr
miðri síðustu öld og hefur haldist
síðan þótt samverustundum hafi
farið fækkandi með árunum. Allt-
af er þó reynt að hittast við og við
yfir kaffibolla, en slíkur hittingur
var einmitt í bígerð er við fengum
fréttir af veikindum hans.
Á unglingsárunum var stund-
aður handbolti, fótbolti og svo
frjálsar íþróttir eins og gengur,
en Gummi, sem var annálaður
keppnismaður, var sennilega
duglegastur okkar í íþróttaiðkun.
Hann fór snemma að stunda golf,
spila billjard og bridge sem sumir
okkar gerðu einnig síðar en mis-
mikið.
Glaumbæjarárin tóku við, en
kannski bara ágætt að láta þau
liggja í minningunni eða þannig.
Það má þó segja að það voru eft-
irminnilegustu árin okkar og oft
verið minnst á ýmis atvik frá
þeim tíma á hittingum okkar á
seinni tímum þar sem baunað var
á hver annan og mikið hlegið.
Gummi fluttist til Noregs og
bjó þar í rúm tuttugu ár svo að-
eins varð sambandið stopult á
þeim tíma en við náðum allir sam-
an aftur er hann flutti heim.
Alltaf var Gummi hlýr og glað-
ur, stutt í húmorinn og brosið og
með smitandi hlátur, brandar-
arnir voru ekki alltaf hvítir, enda
ekki ætlaðir öllum, en það var eitt
af hans einkennum að vera fljótur
til svara og mörg gullkornin hafa
fallið í gegnum tíðina, sum skilj-
anleg en önnur einskorðuð við
vinahópinn.
Við sendum börnum, barna-
börnum og ekki síst Ellu,
mömmu Gumma, ásamt öðrum
aðstandendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Gummi, megir þú hvíla í friði í
„sumarlandinu“ margrómaða og
við sjáumst síðar. Kannski þar
leynist „einn laus“ svona til að
stytta stundir.
Ari, Gunnar, Hallur,
Tryggvi og Veigar.
Guðmundur
Ringsted
HINSTA KVEÐJA
Elsku besti afi, við sökn-
um þín svo mikið, þú varst
alltaf svo góður við okkur
og duglegur að koma og
horfa á okkur keppa og
hrósa okkur.
Það er erfitt að fá ekki að
sjá þig aftur en þú verður
alltaf í hjörtum okkar.
Elskum þig mjög mikið.
Þín barnabörn,
Emil Trausti Davíðsson og
Fríða Emilía Davíðsdóttir.
Mínir vinir fara fjöld,
feigðin þessa heimtar
köld.
Ég kem eftir, kannski í kvöld,
með klofinn hjálm og rofinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og
syndagjöld.
Þessar ljóðlínur Bólu-Hjálm-
ars koma manni í hug þegar
kvarnast úr jafnaldrahópnum.
Nú síðast hefur yfirgefið okkur
Guðmundur S. Guðmundsson
frá Fljótsdal. Við vorum mjög
jafnaldra og nágrannar frá ung-
um aldri. Áttum við margt sam-
an að sælda í leik og störfum.
Við fermdumst saman en vorum
þó ekki saman í skóla. Við urð-
um samferða í bílpróf og stóð-
umst það þótt ökukennslan væri
frekar lítil. Reyndar bara mjög
lítil, því við fórum í einn öku-
tíma og svo beint í prófið. Það
var víst ekkert einsdæmi á þeim
árum. Þá má segja að bílstjór-
aferill Guðmundar hafi hafist,
en hann varð bæði farsæll og
langur. Þótt hann gripi í ým-
islegt annað um ævina voru
flest hans störf tengd bílum á
einn eða annan hátt. Hann var
alltaf liðtækur viðgerðamaður
og hann náði góðum tökum á
bílamálun, þótt ekki nyti hann
mikillar tilsagnar á því sviði.
Vann við það um árabil á verk-
stæði KR á Hvolsvelli og ótaldir
eru þeir bílar sem hann málaði í
bílskúrnum heima hjá sér eftir
að hann kom sér upp aðstöðu
þar. En lengst af var hann bíl-
stjóri og má segja að hann hafi
ekið alls konar bílum, svo sem
leigubílum, vörubílum af öllum
stærðum og gerðum og rútubíl-
um ók hann vítt um land, bæði á
hálendi og láglendi. Um tíma
gerði hann út rútubíla, en sagði
sig frá þeim rekstri þegar leit
út fyrir minnkandi umsvif. Þá
er rétt að nefna einkabílana
hans. Tvítugur eignaðist hann
sinn fyrsta bíl og hann átti eftir
Guðmundur
Sigurpáll
Guðmundsson
✝
Guðmundur
Sigurpáll Guð-
mundsson fæddist
11. júlí 1939. Hann
lést 25. maí 2021.
Útför Guð-
mundar fór fram 4.
júní 2021.
að eignast marga,
jeppa að meiri-
hluta. Ég er viss
um að enginn hefur
oftar ekið yfir
Markarfljót á
óbreyttum jeppa.
Hann var áræðinn,
en hlekktist samt
aldrei á. Bílar hans
voru svo vel hirtir
að þeir virkuðu
svolítið eins og ný-
ir. Því gekk honum alltaf vel að
selja.
Þótt hér hafi einkum verið
rætt um bíla er fjarri því að
Guðmundur hafi ekki snert á
ýmsu öðru. Hann naut ekki
langrar skólagöngu, aðeins
barnaskóla. Strax eftir fermingu
tók við skóli lífsins þar sem
hann vann að hinu og þessu.
Einn vetur hirti hann bústofn-
inn heima hjá sér þegar faðir
hans gerðist sjómaður í Vest-
mannaeyjum. Hann reyndi sig
sem gegningamaður, fór á ver-
tíð til Eyja, stundaði bílavið-
gerðir á Hvolsvelli, vann að
smíðum á Selfossi og tvö sumur
stjórnaði hann jarðýtu á heima-
slóðum. Tvítugur hvarf hann til
Reykjavíkur. Þar tók hann
meirapróf og hóf að stunda
akstur bæði á vörubílum og
leigubílum.
Fám árum síðar, þá kominn
með fjölskyldu, kom hann aftur
á heimaslóðir og hvarf þaðan
ekki aftur. Þar tók hann þátt í
samfélaginu eftir þörfum. Var
oft leitað til hans ef leysa þurfti
alls konar verkefni því hann var
bóngóður, velvirkur og ekki lat-
ur. Hann starfaði með björg-
unarsveitinni Dagrenningu frá
byrjun og fór á hennar vegum
ófáar ferðir í alls konar erinda-
gerðum. Oft var hann fenginn
til að ná kindum úr klettum því
hann var fjarskalega laus við
lofthræðslu. Samt fór hann allt-
af varlega. Eitt sumar gerðist
hann sjómaður á síldarbát. Það
gekk vel og ekki bagaði hann
sjóveiki. Margt fleira mætti
nefna því hann var þúsundþjala-
smiður, en ég læt hér við lenda.
Hans góðu konu, ágætu börn-
um og afkomendum öllum óska
ég velfarnaðar í bráð og lengd.
Daði Sigurðsson.
Í dag kveðjum
við elsku Huldu
ömmu okkar. Hún
var góðhjörtuð og
hjálpsöm kona sem
passaði alltaf upp á það að allir
væru vinir. Þegar við systur
komum í heimsókn til hennar
gat maður alltaf búist við því að
hún tæki á móti okkur með fullt
af kræsingum. Amma var mikill
sælkeri og elskaði kók. Uppá-
haldskakan okkar systra er
kókoskakan sem amma bakaði
reglulega og munum við svo
sannarlega vera duglegar að
baka hana henni til heiðurs. Við
eigum ótal skemmtilegar minn-
ingar um ömmu og afa og er
okkur mjög minnisstætt þegar
afi var alltaf að lauma pening að
okkur án þess að amma vissi.
Ingibjörg Hulda
Ellertsdóttir
✝
Ingibjörg
Hulda Ellerts-
dóttir fæddist 9.
júní 1941. Hún lést
3. júní 2021.
Útför Huldu fór
fram 11. júní 2021.
Amma var nefni-
lega þannig amma
að hún vildi ekki
gera upp á milli
barnabarnanna
sinna. Við gleymum
því heldur aldrei
þegar við komum í
heimsókn og Andr-
ea fór alltaf að
gera leyndó með
Jóa afa sem við
amma hlógum allt-
af að. Alveg fram á síðasta dag í
lífi ömmu gátum við komið með
leyndóbrandarann og alltaf
skellihlógum við öll. Nú er
amma komin til elsku Jóa afa
sem mun passa vel upp á hana
og við vitum að amma er í góð-
um höndum með honum. Í
hvert sinn sem við minnumst
ömmu sjáum við glæsilega konu
sem alltaf var vel tilhöfð, með
silkifallegt hár og með allt
hreint og fínt í kringum sig.
Blessuð sé minning þín, elsku
amma okkar.
Amanda Mist og
Andrea Mist Pálsdætur.