Morgunblaðið - 05.06.2021, Blaðsíða 44

44 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. JÚNÍ 2021
Heillaóskir, sjómenn !
Snæfellsbær óskar sjómönnum
og fjölskyldum þeirra
til hamingju með sjómannadaginn
Mynd: Ólafur Bjarnason SH-137 landar við Ólafsvíkurhöfn
í kvöldsólinni 2. september 2019 með átta tonna afla.
Nú í vikunni kom út Sjómannadags-
blað Snæfellsbæjar. Hugvekjuna
skrifar sr. Friðrik J. Hjartar, áður
prestur í Ólafsvík, og Kristján Þór
Júlíusson sjávarútvegsráðherra er
með pistil. Fyrsta greinin í blaðinu
er frá fjölskyldu Kristins Jóns Frið-
þjófssonar í Rifi og systur hans
Svanheiði. Hún er um hörmulegt
slys sem varð í Rifi fyrir 50 árum. Þá
fórust tveir drengir úr fjölskyldunni
í Rifsósnum sem var mikið áfall.
Í desember nk. eru tuttugu ár lið-
in frá því að Svanborg SH 404 fórst
og með henni þrír menn. Einn komst
af, Eyþór Garðarsson frá Grundar-
firði. Í blaðinu rifjar hann upp
hvernig hann bjargaðist. Í lok októ-
ber 1983 fórst Haförn SH 221 frá
Stykkishólmi er báturinn var á land-
leið af skelfiskveiðum. Á bátnum
voru sex í áhöfn og þrír þeirra kom-
ust lífs úr slysinu. Ragnar Berg
Gíslason segir frá þessu slysi en
hann var stýrimaður á bátnum.
Þá ritar grein Vagn Ingólfsson
sjómaður í Ólafsvík. Vagn hefur frá
mörgu áhugaverðu að segja frá sinni
æsku. Hann hætti sjómennsku nú í
vor eftir fjörutíu og þrjú ár. Hann
var á Sæborg SH sem fórst í mars
1989 en þar fórst einn maður, skip-
stjórinn Magnús Guðmundsson. Þá
er viðtal við duglegan skipstjóra,
Emanúel Þórð Magnússon frá Ólafs-
vík, en hann tók við nýjum og öfl-
ugum bát núna í maí, Huldu GK 17.
Jacek og Hafsteinn í Flatey
Viðtal er við pólskan sjómann, Jacek
Borkowski, sem er á línuskipinu
Örvari SH 777 og búinn að vera þar í
sautján ár. Eydís Bergmann Ey-
þórsdóttir sendir lesendum grein frá
Stykkishólmi og Helga Bogey Birg-
isdóttir Ólafsvíkingur sendir frásögn
og myndir frá Svalbarða. Viðtal er
við Hafstein Guðmundsson úr Flat-
ey en hann segir okkur frá sjó-
mennsku sinni úr bæjunum á Snæ-
fellsnesi. Birgir Þórbjarnarson frá
Skagaströnd segir frá því er tog-
arinn Arnar HU 1 var sóttur til Jap-
ans 1973. Eftir sjómennskuna starf-
aði hann hjá Fiskistofu og tók
margar myndir á ferðum sínum
Fjöldi mynda frá sjónum og
bryggjunni prýðir blaðið, sem er 88
blaðsíður. Ritstjóri er Pétur Steinar
Jóhannsson. Blaðið verður til sölu í
versluninni Gleraugna-Pétri á
Garðatorgi 4 í Garðabæ og einnig í
Norðurkaffi, Lækjargötu 34d í
Hafnarfirði. sbs@mbl.is
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Pétur Steinar Jóhannsson hér með spánnýtt Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar.
Sögur af sjónum
Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar komið út.
Gunnlaugur Snær Ólafsson
gso@mbl.is
E
lísabet starfar nú hjá
Hampiðjunni í Reykjavík
en var áður hjá Hampiðj-
unni á Ísafirði. Hún er auð-
vitað í vinnunni er blaða-
maður slær á þráðinn, en það var
aldrei sjálfsagt að hún færi að vinna
í þessari grein sjávarútvegsins.
„Netagerðin gerðist alveg óvart. Það
var þannig að ég fór með vinkonu
minni upp í netagerð á Ísafirði þar
sem pabbi hennar er yfirmaður og
þegar ég labba út er ég komin með
vinnu. Stuttu seinna er ég farin að
læra þetta. Ég ætlaði ekki að byrja í
þessu,“ segir hún.
Hún stundar nú nám í netagerð
við Fisktækniskóla Íslands og segir
bæði námið og vinnuna skemmtilega
og fjölbreytta. Starfstímann í neta-
gerðinni fær hún metinn og á vinnu-
staðnum er hægt að læra hvernig sé
að vinna með veiðarfæri. Í náminu
er meðal annrs veitt innsýn í ólíkar
gerðir veiðarfæra, kenndir útreikn-
ingar á veiðarfærum og módel af
veiðarfærum gerð.
Þorði ekki í stýrimanninn
Hefði ekki verið fyrir þessa tilvilj-
anakenndu atburðarás sem hófst í
húsakynnum Hampiðjunnar á Ísa-
firði hefði Elísabet, að eigin sögn,
líklega aldrei lent á þeirri braut sem
hún er á nú og stefnir hún á að láta
langþráðan draum rætast um að öðl-
ast stýrimannsréttindi.
„Ég ætlaði í gullsmíði,“ segir hún.
„En það var aðallega út af því að ég
þorði ekki í stýrimanninn. Það var
bara þannig. Að læra stýrimanninn
er eitthvað sem mig dreymdi alltaf
um en þorði einhvern veginn aldrei
að láta verða af því,“ útskýrir El-
ísabet umbúðalaust. Einn dag hafi
hún hins vegar ákveðið að láta efa-
semdirnar frá sér og slá til og nú
hefur hún lokið einum vetri í stýri-
mannsnáminu í Skipstjórnarskól-
anum og líkar vel. Spurð hvað hafi
veitt henni kjarkinn til að taka þessa
ákvörðun, svarar hún: „Ég hætti
bara að spá í því af hverju ég ætti
ekki að gera það.“
Hafið kallar
Hún segir engan hafa verið hissa
þegar hún hafi tekið þessa stefnu-
markandi ákvörðun. „Ég er alltaf að
gera eitthvað sem ætti að koma á
óvart,“ útskýrir hún enda er henni
sjósókn ekki ókunn og er fjöldi stýri-
manna í ættinni. „Það er slatti af
þeim. Báðir bræður mínir og pabbi.
Síðan afar mínir.“ Elísabet segir í
raun einfaldara að nefna þá í ættinni
sem hafa ekki verið stýrimenn held-
ur en hitt og kveðst hiklaust stefna á
sjó.
„Ég hef ekki ákveðið nákvæmlega
hvar. Ég á eftir að finna það út.
Draumurinn er að komast á togara
eða eitthvað svoleiðis. Ég er ekki
mjög heilluð af farþegaskipunum.
Ég heillast meira af hinu, öllu ves-
eninu.“
Elísabet viðurkennir að það sé
nokkuð krefjandi að vera í vinnu auk
þess að vera bæði í námi í netagerð
og stýrimannsnámi. „En maður læt-
ur þetta ganga,“ bætir hún við. Ljóst
er að það kann að koma sér vel að
vera með bæði þekkingu á veiðar-
færum og skipstjórn í starfi á sjó og
ekki síst hvað atvinnutækifæri varð-
ar. Hún mælir með því að þeir sem
kunna að hafa áhuga á námi tengdu
sjávarútvegi láti á það reyna. „Mér
finnst þetta alla vega skemmtilegt
allt saman.“
Þá kveðst Elísabet ekki vita hvað
það er sem dregur hana stöðugt í átt
að hafsókn en hafið og allt sem því
tengist hefur ávallt heillað hana, ein-
hver innri þrá sé til staðar. „Ég veit
ekki nákvæmlega hvað það er. Ætli
það sé ekki bara ævintýragirni?“
„Draumurinn er að komast á togara“
Elísabet Finnbjörnsdóttir er alin upp í Hnífsdal og hefur alltaf tengst hafsókn á einn eða annan hátt. Eins og flest
ungt fólk í sjávarplássum landsins vann Elísabet á sínum tíma í fiskiðnaði, nánar tiltekið Hraðfrystihúsinu Gunnvöru,
og ætlaði að verða gullsmiður en endaði í netagerðar- og stýrimannsnámi og það á sama tíma.
Morgunblaðið/Arnþór Birkisson
„Ég er alltaf að gera eitt-
hvað sem ætti að koma
á óvart,“ segir Elísabet.
Ljósmynd/Aðsend