Morgunblaðið - 16.07.2021, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 2021
✝
María Jóns-
dóttir, eins og
hún var ávallt köll-
uð, fæddist á Mikl-
hóli í Skagafirði
27. september
1923. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Siglufjarðar 6. júlí
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibjörg
Þorgrímsdóttir, f.
27. maí 1893, d. 9. september
1975, og Jón Árnason, f. 15.
júní 1878, d. 13. janúar 1939.
Fósturfaðir hennar var Sig-
urjón Gíslason, f. 27. september
1891, d. 30. júní 1977.
Systkini hennar sammæðra:
Fjóla, Rafn, Sigríður, Dúi og
Benedikt. Öll látin nema Dúi.
María átti tvo fósturbræður, þá
Braga og Þorgrím, og eru þeir
báðir látnir.
Bræður, samfeðra, Hjörtur,
Runólfur, Páll og Ingólfur og
eru þeir allir látnir.
María giftist 29. júlí 1943
Jóni Frímanni Sigurbjörnssyni
frá Ökrum, f. 27. júlí 1914, d.
30. október 1987. Foreldrar
hans voru Friðrikka Magnea
Þór og Unu Dagnýju með
Hreiðari Jóhannssyni. Ömmu-
börnin eru 16, langömmubörn-
in eru 35 og eitt langalang-
ömmubarn.
María og Jón byrjuðu sinn
búskap 1943 í Skútu og fóru
þaðan að Hólsbúinu á Hóli. Ár-
ið 1957 fluttu þau að Suð-
urgötu 30 og þaðan að Hóla-
vegi 18 árið 1960 og 1968 fluttu
þau á Lindargötuna. Síðustu
árin dvaldi hún á Skálarhlíð og
svo á Heilbrigðisstofnun Siglu-
fjarðar.
María fór snemma að heiman
eða að verða 16 ára, hún fór þá
til Siglufjarðar sem vinnukona
hjá Kristjansen og Sissu. Hún
fór sem ráðskona að Sólgörð-
um í Fljótum þá með son sinn
ungan. María vann við alls kon-
ar störf en lengst af við skúr-
ingar í Barnaskóla Siglu-
fjarðar. Hún var mikið í
Neskoti í Fljótum hjá móður
sinni og Rafni bróður sínum að
hjálpa til, en þar var stórt
heimili. Á síldarárunum var
hún með margt fólk á heimili
sínu að hjálpa til við pössun á
börnum, kostgangara o.fl.
Fjölskyldan var henni allt og
var hún mjög stolt af þeim öll-
um.
Útför Maríu fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 16.
júlí 2021 klukkan 14. Hún verð-
ur jarðsett í gamla kirkjugarð-
inum.
Símonardóttir og
Sigurbjörn Jós-
efsson.
Börn Maríu og
Jóns eru fimm, þau
eru: 1) Sigurbjörn
Friðrik, f. 12. des-
ember 1945,
kvæntur Ingi-
björgu Jónatans-
dóttur, börn þeirra
eru Óðinn og Hlín.
2) Ingibjörg Ása, f.
16. mars 1951, gift Sigurbirni
Jóhannssyni og börn þeirra eru
María Elín, Jón Heimir og Jó-
hann Már. 3) Sverrir, f. 8. febr-
úar 1953, kvæntur Guðnýju
Sölvadóttur, f. 14. september
1954, börn þeirra eru Sigurður,
Ása Guðrún og Dóra María. 4)
Lovísa Hermína, f. 5. sept-
ember 1957, gift Arne Buhl
Petersen, f. 11. mars 1948, d.
11. nóvember 2015, dætur
þeirra eru Cecilie og María og
fyrir átti Lovísa, Pálínu Ingu,
með Arnari Ingólfssyni. 5) Mar-
grét, f. 5. ágúst 1959, gift Óm-
ari Frey Sigurðssyni, synir
þeirra eru Sigurður Þór og
Kristinn Freyr og fyrir átti
Margrét Sigþór Inga, Hilmar
Elsku mamma mín.
Það er víst komið að kveðju-
stund. Nú ertu komin í sum-
arlandið og bíður tilhlökkunar
endurfunda við pabba og þína
nánustu vini. Að fara í bíltúr og
koma við í bakaríinu það fannst
þér gaman. Einnig fannst þér
mjög gaman að fara í sveitina
til okkar Sigurbjörns. Að labba
á pallinum með göngugrindina
og fara í heimsóknir til ná-
granna, þú varst alltaf endur-
nærð við að koma til okkar. Að
fá nýveiddan silung, það var
það besta. Þú svafst svo vel og
lengi í sveitinni og varst svo kát
og glöð. Eitt verð ég að skrifa
um, sem þú varst búin að biðja
mig um, væntumþykju þína í
garð Ellu þinnar Gests, hún
kom til ykkar pabba þegar hún
var tveggja ára. Mamma henn-
ar, Friðfinna Símonar, var veik
og fór á Kristnes, þá kom Ella
til ykkar og var hjá ykkur í 1½
til 2 ár. Heimilið ykkar var allt-
af opið fyrir henni, hún mátti
koma og fara eins og hún vildi,
eins og ein af fjölskyldunni.
Ella átti alltaf stað í þínu hjarta
sem verður ekki tekið frá þér.
Nú ertu horfin í himnanna geim,
nú þjáningum leyst ertu frá.
Ein sit ég eftir í veraldarheim,
en Guði þú situr nú hjá.
En minningin um þig í hjarta ég
geymi,
er kúrðum við saman um nætur.
Stundunum okkar þeim aldrei ég
gleymi,
Því sálin þín festi í mér rætur.
(Guðrún Hrefna Bragadóttir)
Blessuð sé minning þín, elsku
mamma mín. Far þú í friði,
þín dóttir,
Ása Jónsdóttir.
Það verður skrítið að koma í
fjörðinn fagra og engin amma
til að heimsækja, en það var al-
veg nauðsynlegt hjá Dísu Maríu
og Eyju Rós að koma að lág-
marki einu sinni til ömmu í
hverri ferð. Hlý og góð, hrein
og bein finnst mér lýsa ömmu
best.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Góða ferð, elsku amma, og
kysstu afa frá okkur.
Sigþór Ingi og
fjölskylda.
Ég hlakkaði alltaf til skóla-
loka á vorin. Það var ekki vegna
þess að mér leiddist í skólanum.
Ég hlakkaði til því á sumrin fór
ég og dvaldi hjá ömmu á Sigló.
Amma Mæja var frábær amma.
Henni tókst einhvern veginn að
láta öllum líða eins og þeir
væru hennar uppáhald.
Árið 1986 var fyrsta sumarið
mitt sem ég fór og var ein hjá
ömmu og afa. Ég var 6 ára.
Fyrstu nóttina mína á Sigló
skreið ég uppí til ömmu og afa.
Afi Jón lét eitthvað aðeins
heyra í sér og fannst algerlega
ótækt að fullorðið barnið væri
að koma uppí. Þegar kom svo
að því að þurfa að pissa þá
þorði ég ekki að vekja þau til að
segja þeim að mér væri mál
þannig að ég lét bara vaða og
pissaði undir. Það var skárra en
að raska svefninum aftur hjá
ömmu og afa. Eftir þessa nótt
flutti afi upp á loft og ég svaf
uppí hjá ömmu restina af dvöl
minni þetta sumarið. Þetta setti
tóninn fyrir næstu 20 árin. Ann-
aðhvort svaf ég uppí hjá ömmu
eða á dýnu inni hjá henni, meira
að segja eftir að hún flutti á
Skálahlíð.
Það eru ótal margar minn-
ingar sem ég á af ömmu og dvöl
minni hjá henni á Lindargöt-
unni. Ég man samt ekki eftir að
hafa nokkurn tímann verið
svöng á Siglufirði. Í minning-
unni var alltaf matur á eldhús-
borðinu. Morgunmatur, morg-
unkaffi, hádegismatur, kaffi,
kvöldmatur og svo kvöldkaffi;
þetta tengdist allt. Það var allt-
af eitthvað á borðinu og alltaf
einhver sem sat við borðið að fá
sér kaffisopa og með því, það
var gestagangur langt fram á
kvöld enda var amma gestrisin
með eindæmum.
Amma Mæja var vinkona
mín. Það er ein minning sem
mér finnst einstaklega
skemmtileg af einni heimsókn-
inni í seinni tíð. Við sátum í her-
berginu hennar á Skálahlíð og
vorum að spjalla og fá okkur
kaffi og með því. Það var kveikt
á sjónvarpinu og verið var að
sýna frá frjálsum íþróttum á
Ólympíuleikunum. 110 m
grindahlaup karla. Allt einu
hættum við að tala og horfum
dáleiddar á þessa kroppa í
hægri endursýningu stökkva
yfir grindurnar. Amma segir
svo loks á innsoginu: mikið
ofsalega eru þessir menn vel af
guði gerðir. Þar vorum við
amma sammála.
Ég er þakklát fyrir allar
góðu samverustundirnar og
góðu minningarnar sem ég á af
ömmu Mæju, en ég er þakklát-
ust fyrir nýjustu minninguna
sem reyndist einnig vera
kveðjustundin okkar. Nú geng-
ur hún í sínu fínasta pússi á
fund afa Jóns í sumarlandinu
eftir langan aðskilnað.
Takk fyrir samfylgdina, góða
ferð og ég bið að heilsa
Þín
Hlín.
Það var fallegur sumardagur
á Sigló þegar elsku amma mín
kvaddi og fór í sumarlandið
góða. Eftir sitja svo margar
minningar frá því ég var lítil
stelpa og til dagsins í dag. Með
okkur var einstakt samband,
alltaf gat ég leitað til þín hvað
sem var að eða ekki að, þú varst
alltaf tilbúin að taka á móti mér
og hlusta á allt sem maður hafði
að segja. Svo var líka alveg frá-
bært að hlusta á þig tala um
gamla tíma allt frá því að þú
varst lítil stelpa í sveit og svo
þegar þú kynntist honum afa og
ykkar sögu. Minningarnar frá
Lindargötu 6b eru ofarlega í
huga, það skipti ekki máli hvort
nánast öll fjölskyldan var sam-
ankomin í afmæli eða jólaboði,
alltaf var nóg pláss fyrir alla
því Lindargata 6b var eins og
höll í augum okkar krakkanna,
það var farið í feluleiki, eltinga-
leiki, pílukast, plata sett á fón-
inn og dansað í stofunni.
Þú varst einstaklega hlý og
góð kona sem öllum líkaði við
og ekki skrítið að sumar af vin-
konum mínum kölluðu þig
ömmu Mæju. Ég er svo þakklát
fyrir allan okkar tíma saman og
þakklát er ég að börnin mín
fengu að þekkja ömmu Mæju.
Þú varst alltaf svo innilega stolt
af öllum þínum stóra barnahópi.
Í dag kveð ég þig, elsku
amma mín, og þakka fyrir alla
tryggðina, traustið, hlýjuna,
umhyggjuna og allt það sem þú
kenndir mér. Allar góðar minn-
ingar geymi ég í hjartanu og
varðveiti um ókomna tíð.
Hún amma mín sagði mér sögur
er skráðust í huga minn inn,
sumar um erfiðu árin
aðrar um afa minn.
Og þá var sem sól hefði snöggvast
svipt af sér skýjahjúp
því andlitið varð svo unglegt
og augun svo mild og djúp.
(Rafnar Þorbergsson)
Þín ömmustelpa,
Ása Guðrún Sverrisdóttir.
Það er komið að kveðjustund,
elsku Maja systir. Fyrsta minn-
ing mín um þig er enn ljóslif-
andi í huga mínum, þótt ég hafi
ekki verið mikið eldri en
þriggja til fjögurra ára og þú
tíu árum eldri. Þá hafði ég fallið
ofan í pytt í bæjarlæknum við
Steinavelli og var víst hætt
kominn. Þú bjargaðir þá lífi
mínu, Maja mín, því þér tókst
að draga mig upp úr pyttinum.
Þú barst mig í fanginu heim í
bæ, þurrkaðir mér og huggaðir.
Fyrir foreldra okkar og systk-
ini varstu stoð og stytta. Alltaf
var hægt að leita til þín með hin
ýmsu málefni og ekkert verk-
efni var of stórt fyrir þig að
leysa. Það var þér í blóð borið
að bera hag og velferð annarra
fyrir brjósti. Þú varst alla tíð
reiðubúin að rétta fram hjálp-
arhönd hvort sem um var að
ræða ástvini þína eða aðra. Allt
frá unga aldri tókstu fullan þátt
í öllum verkum sem þurfti að
vinna á Steinavöllum, jafnt úti
sem inni. Lífsbaráttan var hörð
og nútímaþægindi, svo sem raf-
magn og rennandi vatn, höfðum
við ekki á Steinavöllum. Mér er
minnisstætt hversu dugleg þú
varst að hjálpa móður okkar,
bæði við heimilisstörfin og einn-
ig að sinna okkur, yngri systk-
inum þínum. Kraftur, dugnaður
og góðmennska einkenndu þig
og þú varst höfðingi heim að
sækja. Alltaf tókstu á móti mér
og mínum með opinn faðminn.
Takk fyrir samfylgdina elsku
Maja. Guð geymi þig. Fjöl-
skyldu þinni votta ég samúð
mína.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma,
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Þinn bróðir,
Kristján Dúi.
Elsku Mæja mín. Nú ertu
farin á annað tilverustig eftir
langa og viðburðaríka ævi. Á
þessari stundu er þakklæti til
þín mér efst í huga. Hugurinn
reikar aftur til ársins 1948. Það
ár veiktist mamma mín alvar-
lega og þurfti að dvelja á Krist-
neshæli næstu misserin. Tókst
þú mig undir þinn verndarvæng
aðeins 2ja ára gamla. Kann ég
þér hjartans þakkir fyrir
hlýjuna og elskuna. Upp frá því
var ég heimagangur hjá þér og
þínum og hafðir þú ætíð á orði
að ég væri þér eins og dóttir,
sem var mér mikils virði og gaf
mér hlýju í hjarta. Alltaf var
gaman að heimsækja ykkur
fjölskylduna. Seinna meir vildu
Jóna, Magga og Stína, dætur
mínar, koma við hjá þér og
þiggja kaffisopa og sykurmola
og jafnvel aðstoða þig við að
vefja sígarettur sem þær höfðu
mest gaman af.
Ég á þér mikið að þakka,
elsku Mæja, fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig og mína
fjölskyldu. Hjartans þakkir fyr-
ir elskuna og tryggðina.
Nú leitar minning ljúf á huga minn
með kærri þökk er endar lífsins
ganga.
Og ennþá finn ég heitan lófa þinn
er strauk mér blítt sem barni um hár
og vanga.
Elsku aðstandendur. Mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi og varðveiti góða
konu.
Elín A. Gestsdóttir
(Ella).
Salbjörg Kristín
María Jónsdóttir
Elsku besta vin-
kona. Orð fá ekki lýst hversu
mikið ég sakna þín og hversu
vænt mér þótti um þig. Þrátt
fyrir yfir 20 ár hvor í sínu land-
inu þá hafa vináttubönd okkar
aldrei trosnað og þó að við hitt-
umst ekki oft sökum fjarlægðar
þá áttum við yndislegar stundir
saman og löng og góð samtöl þar
sem við gátum talað um allt sem
okkur lá á hjarta.
Ég gleymi því aldrei hvernig
við kynntumst fyrir tæpum 30
árum, ég nýbyrjuð í Hlíðardals-
skóla, hlédræg og feimin og
komin á heimavist í fyrsta sinn.
Fyrstu dagarnir voru einmana-
legir og þú virtist hafa áttað þig
á vandræðum mínum og bauðst
mér eftir stutt spjall að flytja inn
til þín. Frá þeim degi urðum við
perluvinkonur og varð það vin-
átta sem entist allt til loka, ekki
var hægt að hugsa sér betri her-
bergisfélaga.
Árin okkar saman í Hlíðar-
dalsskóla voru einn besti tími
ævi minnar og þrátt fyrir að hafa
búið saman í litlu herbergi í 2 ár
þá sinnaðist okkur aldrei enda
ekki hægt að finna hjartahlýrri,
opnari og vingjarnlegri mann-
eskju en þig. Þú varst og verður
líklega alltaf eina manneskja
sem ég hef kynnst sem aldrei
dæmdir eða talaðir illa um aðra.
Í þínum huga voru allir yndisleg-
ir og þú trúðir alltaf á það það
góða í öllum.
Í gegnum árin höfum við upp-
lifað margt eins og árin okkar
saman í Hlíðardalsskóla, Þýska-
landssiglinguna, kanínurnar, all-
ar heimsóknirnar, sveitaböllin,
þjóðhátíð og svo margt fleira og
að ég tali nú ekki um í seinni tíð
heimsóknir okkar til þín í Dan-
Freyja Egilsdóttir
Mogensen
✝
Freyja Egils-
dóttir Mogen-
sen fæddist 9. nóv-
ember 1977. Hún
lést 2. febrúar
2021.
Hún verður
jarðsungin frá
Selfosskirkju í
dag, 16. júlí 2021,
klukkan 14.
mörku þar sem
börnin okkar léku
sér saman á strönd-
inni, með dádýrun-
um og fleira. Öll
plönin sem við gerð-
um þar sem við ætl-
uðum að eyða góð-
um tíma saman bara
við tvær í Danmörku
í smá mæðrafríi sem
nú mun aldrei verða
að veruleika.
Hvernig þú varst hrifsuð á
brott frá okkur öllum, börnunum
þínum, fjölskyldu og vinum, er
eitthvað sem verður erfitt að
komast yfir og fyrirgefa. En ég
hugga mig við það að þú trúðir
því ætíð að þegar að þinn tími
kæmi myndir þú fara og vera hjá
Stellu þinni. Og oft ræddum við
að Stella þín og Tristan minn
væru saman að passa upp á
hvort annað þar til við kæmum
til þeirra. Ég vona innilega að þú
sért nú að njóta samveru við
Stellu og lítir kannski til með
litla englinum mínum líka.
Þú varst yndisleg sál, ævin-
týragjörn, hugulsöm, fyndin,
hjartahlý, opin, heiðarleg, besti
vinur sem hugsast getur og ekki
síst ástrík og góð mamma. Þú
lifðir lífinu meira lifandi en flest-
ir sem ég hef þekkt. Kannski
varstu að reyna að upplifa sem
mest þar sem tíminn þinn varð
jafn stuttur og raun bar vitni.
En síðustu skiptin sem við töl-
uðum saman varstu svo ham-
ingjusöm og spennt fyrir lífinu
og framtíðinni sem virtist blasa
við þér.
Ég á enn erfitt með að átta
mig á að ég muni aldrei sjá þig
eða tala við þig aftur. Í hvert
sinn sem ég man að þú ert farin
fæ ég sting í hjartað. Ég mun
alltaf hugsa til þín og minnast
þess hversu yndisleg vinkona þú
varst og hversu dýrmæt vinátta
okkar var.
Ég votta allri fjölskyldunni
innilega samúð mína og vona að
minningarnar um þig, einstaka
konu, lifi með okkur þar til við
hittumst á ný.
Þín vinkona
Jónína.
Vinur minn,
Baldur Sigurðsson,
er allur, besti vinur
sem ég hef átt.
Við Baldur hittumst fyrst
sumarið 1950 er við vorum á
reknetabátum, hann 15 ára með
pabba sínum, Sigga Gunna, á
Morgunstjörnunni frá Ísafirði
og ég 14 ára með stjúpa mínum,
Ragnari, á Teddý.
Við urðum strax miklir vinir
og hittumst þegar við mögulega
gátum. Þarna tókum við ákvörð-
un sem reyndist okkur gæfurík,
að verða bindindismenn bæði á
tóbak og vín.
Veturinn 1952 vorum við svo
saman á vetrarvertíð á Farsæl
GK með Ragnari, ef annar sást
einhvers staðar var öruggt að
hinn var nálægur og fengum við
gælunöfnin „spyrðurnar“.
Það var svo sumarið 1953 að
ég sótti um að komast á mót-
ornámskeið í Reykjavík, en fékk
neitun á þeim forsendum að ég
Baldur
Sigurðsson
✝
Baldur Sig-
urðsson fædd-
ist 1. nóvember
1935. Hann lést 2.
júlí 2021.
Útför Baldurs
fór fram 15. júlí
2021.
væri of ungur.
Baldur, þá orðinn
18 ára, var að fara á
mótornámskeið á
Ísafirði og talaði
við skólastjórann
þar sem bauð mig
velkominn í námið
og prófskírteinið
yrði sent á hrepps-
jórann í Grindavík
til árs varðveislu.
Vera mín á Ísa-
firði með Baldri var með
skemmtilegri tímabilum í lífi
mínu. Nokkrum árum seinna
flutti svo Baldur með foreldrum
sínum til Hafnarfjarðar þar sem
hann lærði vélvirkjun í Vél-
smiðju Hafnarfjarðar. Seinna
gerðist svo Baldur útgerðamað-
ur og reri frá Ísafirði ásamt
Nóa, bróður sínum, sem var
skipstjóri. Þeir störfuðu svo all-
mörg ár við Álverið í Straums-
vík og enduðu sína starfsævi
þar.
Kæri vinur nú koma upp í
huga minn hin mörgu skemmti-
legu ár sem við áttum saman og
ég hlakka svo sannarlega til að
hitta þig í Sumarlandinu.
Sigríði og fjölskyldu sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Þinn vinur
Hafsteinn Sæmundsson.