Morgunblaðið - 30.07.2021, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 2021
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Aflagrandi Samfélagshús Opin vinnustofa kl. 9-12.30, botsía kl. 10-
11, dansfimi með Auði Hörpu, ókeypis, kl. 13.30-14.30m leir ogTie dye
- opin smiðja fyrir alla kl. 13.30-15.45, kaffi kl. 14.30-15.20.
Árskógar 4 Smíðastofa með leiðbeinanda kl. 9-16. Opin vinnustofa
kl. 9-12. Hádegismatur kl. 11.40-12.50. Heitt á könnunni. Allir velkomn-
ir. Sími 411-2600.
Boðaþing Bíósýning fimmtudaginn 5. ágúst kl. 13.15, sýndur verður
þáttur úr Stiklum Ómars Ragnarssonar.
Bólstaðarhlíð 43 Morgunkaffi í kaffihorninu kl. 10. Gönguferð um
hverfið kl. 10.40, höldum áfram að plokka. Stólaleikfimi með Hönnu
Bedbur, allir velkomnir. Opið kaffihús kl. 14.30.
Félagsmiðstöðin Hæðargarði 31 Kaffisopi og spjall kl. 8.10-11.
Opin Listasmiðja kl. 9-12. Hádegismatur kl. 11.30-12.30. Opin Lista-
smiðja kl. 13-16. Síðdegiskaffi kl. 14.30-15.30.
Gjábakki Félagsvist í GJÁBAKKA á föstudagskvöldum kl. 20. Bíó-
sýning miðvikudaginn 4. ágúst kl. 13.15, sýndur verður þáttur úr Stikl-
um Ómars Ragnarssonar.
Gullsmári Bíósýning þriðjudaginn 3. ágúst kl. 13:15, sýndur verður
þáttur úr Stiklum Ómars Ragnarssonar.
Hvassaleiti 56-58 Morgunkaffi og spjall frá kl. 8.30-10.30. Handa-
vinna, opin vinnustofa kl. 10.30. Leikfimi m. Hönnu kl. 11. Spilað kl. 13.
Korpúlfar Pílukast kl. 9.30 í Borgum. Gönguhópur kl. 10, gengið frá
Borgum. Kundalini jóga kl. 11.15 í Borgum.
Seltjarnarnes Kaffipsjall í króknum frá kl. 9, pútt á flötinni við
Skólabraut kl. 11.
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
.Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
.Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
.Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
.Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
.Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bílar
Kia Niro Plug In Hybrid – Luxury
10/2017. Ekinn aðeins 69 þús. km.
Sjálfskiptur. Gler topplúga. Leður-
áklæði ásamt allskyns lúxus. Bensín
vél og uppgefin drægni um 60 km á
rafmagni.
Verð: 3.690.000,-
www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
Að leiðarlokum,
þegar litið er yfir
sviðið, þá lýsir gleði
barnæskunnar í
Bolungarvík upp
minningarnar. Hamingjudagar
æskunnar voru þegar við krakk-
arnir dorguðum eftir þaraþyrsk-
lingi, kola og marhnút á vorin og
skautuðum á Drimlu og renndum
okkur í Prestbrekkunni þegar
vetur ríkti. Þegar við hófum
skólagöngu okkar í Bolungarvík í
lok sjötta áratugarins var Dösti
einn af litla samheldna hópnum
okkar. Hann var með okkur í tvo
vetur en fluttist þá suður með fjöl-
skyldu sinni. Það breytti því þó
ekki að þegar bekkjarsystkinin á
fullorðinsárum fóru að hittast
reglulega lét hann sig sjaldnast
vanta. Væri hann t.d. í leikstjórn-
arverkefnum á landsbyggðinni
reyndi hann ævinlega að koma því
þannig fyrir að hann gæti mætt á
okkar árlega þorrablót og mán-
aðarlegar samverustundir á
Kaffivagninum. Dösti hafði ein-
staklega góða nærveru og lagði
ávallt gott til málanna. Þá leik-
stýrði hann okkur bekkjarsystr-
um sínum á þorrablóti Bolvík-
ingafélagsins, samdi atriði, texta
og dansspor enda fagmaður því
sviði. Á sextugsafmælisárinu okk-
ar dvöldum við nokkur á Horni og
nutum vel. Stemningin á bað-
stofuloftinu með Dösta og Guð-
rúnu frá Lundi mun seint gleym-
ast. Við kveðjum kæran vin með
söknuði og vottum fjölskyldu
hans og vinum okkar dýpstu sam-
úð.
Fyrir hönd bekkjarsystkin-
anna úr Barnaskóla Bolungarvík-
ur,
Árný (Adda), Ása
og Þorvaldur.
Vinur minn til 45 ára er geng-
inn á vit feðra sinna, hann Dösti,
því nafni gegndi hann á uppvaxt-
arárum sínum í Bolungarvík. Við
félagarnir brölluðum ýmislegt
saman á sínum tíma. Minnisstæð
er ferð okkar á Hornstrandir
sumarið 1982 ásamt honum Sö-
ren. Við endurtókum ferðina þrjá-
tíu árum síðar í vímu endurminn-
inganna og nutum gestrisni
systur hans og mágs á Hesteyri í
báðum ferðum, Birnu og Sölva.
Einnig naut ég gestrisni vina
hans, eins og Sörens og Þórðar
Þröstur
Guðbjartsson
✝
Þröstur Guð-
bjartsson fædd-
ist 23. október
1952. Hann lést 17.
júlí 2021.
Útförin fór fram
26. júlí 2021.
Magna (Dodda), í
ferðum mínum um
Noreg og Þýska-
land. Þröstur kynnt-
ist þeim félögum á
samyrkjubúi í Ísrael
snemma á 8. ára-
tugnum, en mörgum
þótti samyrkjumód-
elið heillandi. En
ljóminn dvínaði þeg-
ar Þröstur upplifði
innlimun palest-
ínskrar fjölskyldu í samyrkjubúið
í seinni ferðinni, síðar á 8. ára-
tugnum. Bænda sem unnu sér
einskis til saka annars en að afla
sér viðurværis á gæðum jarðar.
Þröstur kom úr stórum systk-
inahópi, hann fór í sveit að Más-
keldu í Dölunum sumurin 1962 til
1966. Jón Helgi, eldra barn þeirra
hjóna, Kristínar og Óskars, fædd-
ist í febrúar fyrir fyrsta sumarið
og var Þröstur stór hluti uppvaxt-
ar drengsins og héldu þeir alla tíð
góðu og nánu sambandi. Más-
kelda var ætíð eins og annað
heimili hans. Þröstur var einn af
fjölskyldunni, mætti í allar réttir
meðan þau héldu búi, ef hann
hafði nokkur tök á og fleiri við-
burði, eins og leitir og heimasmöl-
un. Eftir að Kristín og Óskar
brugðu búi 1993 hafði hann jafnan
aðgang að Máskeldu og þau og
var duglegur að sinna viðhaldi.
Þröstur lærði til bakara en
leiklistin heillaði hann og ef mig
misminnir ekki var það Mávurinn
eftir Anton Tjekhov sem kveikti
þann neista. Hann vann í bakaríi
læriföður síns með náminu í Leik-
listarskólanum og þurfti yfirleitt
að vakna fyrir allar aldir svo Þing-
holtsbúar og aðrir gætu notið ný-
bakaðs brauðs og annars bakkels-
is.
Þröstur tók þátt í nokkrum
leikuppfærslum í Borgarleikhús-
inu og í Þjóðleikhúsinu. Hinir svo-
kölluðu frjálsu leikhópar eins og
Alþýðuleikhúsið og Frú Emelía
nutu krafta hans enn frekar. Hjá
Frú Emelíu fór hann einu sinni
eða oftar með hlutverk í leikritum
Tjekhovs, eins og Kirsuberja-
garðinum.
Trúlega var eitt þekktasta
hlutverk Þrastar hinn brynj-
uklæddi Elli, dyravörður og bíl-
stjóri í Sódómu Reykjavík. En
seinni árin þegar hlutverkunum
fækkaði sneri hann sér æ meir að
leikstjórn áhugaleikfélaga, vítt og
breitt um landið. Ég dáðist ætíð
að þeirri hæfni að koma skipulagi
á það sem mér fannst vera glund-
roðaverkefni eins og að setja upp
leikverk. Þá þurfti að skipa í hlut-
verk, koma upp leikmynd og tón-
list og það oft með fólki sem var í
fullri vinnu eða í skóla og bjó oft
drjúgan spotta frá æfingastaðn-
um. Enda var Þröstur vinsæll og
virtur leikstjóri sem hafði næmt
auga fyrir öllu varðandi uppsetn-
ingu leikverks hvort sem það var
hjá áhugaleikfélögum eða þá leik-
félögum innan framhaldsskól-
anna. Málningarvinnan var hon-
um drjúg þess á milli meðan
heilsan leyfði.
Minn kæri vinur, ég dáist að
æðruleysi þínu á seinustu metr-
unum, á fordæmalausum tímum.
Ari Tryggvason.
Spor í sandi, tímaglas.
Tími í árum, vinátta.
Tár í dropatali, sorg.
Bros í minningum, gleði.
Dagstund með nótt, líf.
Næturhúm af birtu, dauði.
Skref með skrefum, reynsla.
Hlátur með tárum, þroski.
Leit að vitund, minning.
Gönguleið vörðuð, lífshlaup.
Endamark með borða, sigur.
Sól með tungli, himinn.
Baugur af litum, regnbogi.
Andardráttur með hvíld, frelsi.
Með þessum orðum vil ég
minnast vinar míns Þrastar
„Dösta“ Guðbjartssonar leikara
og leikstjóra.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Boy, sem og fjölskyldu
hans og vina.
Það er land handan regnbog-
ans.
Guðjón Sigvaldason.
Þá ertu farinn og flýgur frjáls á
ný Þrösturinn, vinur minn Dösti.
Okkar kynni hófust í Reykjavík
fyrir röskum fjórum áratugum.
Þrátt fyrir aldursmun okkar þá
skildum við hvor annan um leið og
vináttuböndin hnýttust og héldu
allt til enda. Við vorum báðir fullir
af þrótti og orku að takast á við
lífið og listin var okkur báðum
hugleikin. Dösti hélt sínu striki
alla tíð, trúr sínu og sínum. Á
meðan ég þurfti að fara í gegnum
öldurótið og finna fjölina mína var
Dösti á sinni staðföstu rólegu sigl-
ingu. Hann var sannur, ljúfur,
heiðarlegur og átti svo hreint, ein-
lægt hjarta. Trúfastur og vinnu-
samur. Fyrirgefningin var honum
eðlislæg og auðveld þegar hennar
var þörf.
Dösti var svo ríkur í sínum
anda. Hann eltist ekki við gull-
kálfana og græðgissamfélagið var
honum ekki að skapi. Hann kunni
svo sannarlega að gleðjast með
sigrum annarra. Ég var svo lán-
samur að vinna við hlið hans við
uppsetningu á söngleiknum Oli-
ver í Keflavík; þvílíkur kraftur og
vinnusemi. Og það sem hann lað-
aði fram hjá ungum sem öldnum
var töfrum líkast. Á meðan ég hef
velkst um öldurót og lygnur lífs-
ins, hefur Dösti verið einn af
stólpunum sem alltaf var hægt að
ganga að. Líkt og viti sem lýsir út
á hafið og veitir öryggi og festu.
Hann krafðist þess aldrei að eiga
allt sviðið. Hann kunni svo sann-
arlega að deila því með öðrum og
njóta þess þegar aðrir áttu leik-
inn. Sjálfhverfan var honum
fjarri.
Mér þótti vænt um að geta
heimsótt Dösta á líknardeildina,
en vegna ástandsins urðum við að
notast við símann eftir það. Við
töluðum saman nánast hvern dag
og síðast aðeins rúmum tveimur
dögum fyrir kveðjustundina. Ég
náði að segja honum hversu ég
dáðist að æðruleysi hans og hann
fór fullviss um að Sumarlandið
biði hans með vini í varpa. Ég er
staddur við strendur Grænlands
þegar ég rita þessi orð. Það er
óvíst að ég nái kveðjustundinni.
Ég tek mér hann til fyrirmyndar
og sýni því æðruleysi. En held í
vonina. Við náðum að segja það
sem við þurftum að segja hvor
öðrum. Við Pong sendum Boi,
sem var ástin hans stóra, syst-
kinum, fjölskyldu og vinum, okk-
ar innilegustu kveðjur. Dösti
minn. Þrösturinn minn ljúfi.
Taktu til vængja þinna vinur.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(J. Hallgrímsson)
Einar Örn og Pong.
Það er komið að kveðjustund.
Enn á ný er höggvið skarð í
litla hópinn sem útskrifaðist sam-
an úr Leiklistarskóla Íslands árið
1978. Við sjáum nú á bak fjórða
bekkjarfélaga okkar.
Þegar við kynntumst og hófum
saman nám í leiklistarskóla SÁL
fyrir 47 árum óraði okkur ekki
fyrir því hvað þessi hópur átti eft-
ir að verða stór hluti lífsgöngu
okkar. Þarna var spunninn þráð-
ur sem aldrei hefur slitnað. Við
höfum borið gæfu til að halda allt-
af góðu sambandi, hist reglulega
og ræktað vináttuna, gengið sam-
an í gegnum sigra og sorgir. Í
þessum hópi var Dösti, ljúfling-
urinn með stóra hjartað. Dösti fór
ekki endilega alltaf troðnar slóðir
í lífinu. Hann hafði aflað sér tölu-
verðrar lífsreynslu þegar hann
hóf leiklistarnámið, hafði starfað
á samyrkjubúi í Ísrael, ferðast
víða og skoðað og upplifað ævin-
týri lífsins með opnum huga.
Hann hafði líka lokið sveinsprófi í
bakaraiðn og við bekkjarfélag-
arnir nutum góðs af því að með-
fram náminu vann hann í bakaríi
og gladdi okkur stundum með
snúðum og kruðeríi. Sum kvöld
var hann í skólanum fram undir
miðnætti og var svo mættur í
bakaríið klukkan fjögur eða fimm
að morgni.
Hann Dösti var nefnilega alltaf
hörkuduglegur til vinnu og vílaði
ekki fyrir sér að taka að sér hvers
kyns verkefni. Eftir að leiklistar-
náminu lauk starfaði hann jöfn-
um höndum sem leikari og leik-
stjóri. Hann lék hjá
atvinnuleikhúsum landsins, með
leikhópum og bæði í kvikmynd-
um og sjónvarpi og skilaði mörg-
um hlutverka sinna eftirminni-
lega – varð líklega þekktastur
fyrir hlutverk Ella í kvikmynd-
inni Sódóma Reykjavík. Hann
var afar vinsæll leikstjóri hjá
áhugaleikfélögum landsins og átti
gott með að virkja sköpunargleði
og krafta misreyndra leikara og
annarra meðlima leikfélaganna.
Þegar á þurfti að halda skrifaði
hann sjálfur leikritin, eða aðlag-
aði eldri verk hópnum. Stundum
hannaði hann líka leikmyndina og
tók þátt í smíði og málun.
Milli leiklistarverkefnanna tók
hann að sér að mála hús og híbýli.
Í málningarvinnunni sem og ann-
ars staðar var hann eftirsóttur og
vann sín verk af einstakri vand-
virkni, samviskusemi, ósérhlífni,
en líka af þeirri gleði sem ein-
kenndi hann. Það var alltaf gam-
an að spjalla við Dösta og fylgjast
með honum lakka glugga. Enginn
þótti okkur honum fremri við þá
vandasömu iðju. Dösti var glað-
lyndur, jákvæður og skemmtileg-
ur og átti svo sannarlega sinn
þátt í því hve oft var hlegið dátt
þegar hópurinn kom saman. Að
leiðarlokum er þó það sem upp úr
stendur hvað hann Dösti okkar
var ljúfur, heilsteyptur, fölskva-
laus og hjartahlýr maður, heiðar-
legur, hjálpsamur og með ein-
stakt jafnaðargeð. Þrátt fyrir að
síðustu mánuðirnir hafi oft verið
Dösta erfiðir komu mannkostir
hans þá vel í ljós: æðruleysi, já-
kvæðni, ljúfmennska og hversu
mjög hann bar hag fólksins síns,
vina og vandamanna fyrir brjósti.
Það hefur verið ómetanlegt að
eiga vináttu Dösta í öll þessi ár.
Nú fer hann yfir í sumarlandið
þar sem hann hittir fyrir og ber
kveðju til vina okkar, Gunnars
Rafns, Margrétar og Bjössa. Við
kveðjum elsku Dösta með mikl-
um söknuði og þakklæti fyrir all-
ar gæðastundirnar og vottum
ástvinum hans okkar dýpstu sam-
úð.
S-bekkurinn:
Andrés, Emil, Gerður,
Hanna María, Kristín,
Ragnheiður Elfa,
Sigfús, Tinna.
✝
Georgía Magn-
ea Kristmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 7. apríl
1951. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 18. júlí
2021.
Hún var dóttir
hjónanna Láru
Magnúsdóttir, f.
26. júní 1922, og
Kristmundar F. Sigurjóns-
sonar, f. 5. apríl 1923. Þau eru
bæði látin.
Bróðir samfeðra er Helgi
Kristmundsson, f. 16. ágúst
1946. Georgía gift-
ist Einari Sigur-
þórssyni, f. 16.
ágúst 1947, þann
15. október 1983.
Foreldrar hans
voru Sveingerður
Benediktsdóttir, f.
22. apríl 1922, og
Sigurþór Ein-
arsson, f. 30. sept-
ember 1909.
Georgía starfaði
sem sálfræðingur stærsta hluta
ævi sinnar eða þangað til
heilsu hennar fór að hraka.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Elskuleg mágkona mín, hún
Dodda, er farin í Sumarlandið.
Hún vissi alltaf að hún yrði
ekki langlíf og minntist á það
við fólkið sitt að hún ætti ekki
von á því að verða 70 ára en
því náði hún í apríl sl.
Dodda hafði alltaf létta lund
og góðan húmor og átti alltaf
auðvelt með að sjá spaugilegar
hliðar á ýmsum málum.
Áhugamálin voru ýmisleg,
ferðalög bæði innanlands og
utan og fóru þau hjónin í mörg
ferðalög á meðan heilsa henn-
ar leyfði. Fóru þau til Þýska-
lands, Austurríkis og var
borgin Vín í sérstöku uppá-
haldi hjá henni. Hún hafði
mikið yndi af klassískri tón-
list og lestri góðra bóka. Fyr-
ir mörgum árum eignuðumst
við systkinin sælureit í sveit-
inni okkar góðu og þar áttu
hún og Einar margar góðar
stundir saman og ekki var nú
leiðinlegt ef það hitti svo á að
við værum þar öll samankom-
in .
Elsku Einar minn, missir
þinn er mikill þar sem þú
varst bæði að missa yndislega
eiginkonu og einnig þinn
besta vin og lífsförunaut.
Megi minningar ylja þér
um ókomin ár.
Við Óli vottum þér samúð
okkar og minnumst Doddu
með virðingu og þökk fyrir
allt.
Þórdís Sigurþórs-
dóttir og Óli.
Georgía Magnea
Kristmundsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa okkar
ÞÓRÐAR BERNHARÐS
GUÐMUNDSSONAR,
Túngötu 15, Ólafsfirði.
Hólmfríður Vídalín Arngrímsdóttir
Arna Björk Þórðardóttir
Guðmundur F. Þórðarson Lilja Rós Aradóttir
Elís Hólm Þórðarson Hulda Teitsdóttir
og barnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr minningargreinum til birtingar í
öðrum miðlum nema að fengnu samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar