Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.08.2021, Blaðsíða 15

síðustu tuttugu og fimm ár en það þurfti
heimsfaraldur til að Hrafnhildur staldraði
lengur við í heimalandinu.
Ertu þá flutt heim?
„Nei, í rauninni ekki. Ég kom hingað í Covid
með Úrsúlu, dóttur mína, sem er fjórtán ára og
hún fór í IB international-deildina í Landa-
kotsskóla. En nú fékk hún inngöngu í lista- og
hönnunarskóla í New York og byrjar þar í
haust. Ég er ekkert búin með New York, ég
elska þessa borg og á fullt eftir! Þar verð ég í
vetur og svo þarf maður að æfa sig áfram í
æðruleysinu í þessu ástandi sem er í heim-
inum, ástandi sem maður hefur ekki stjórn á.
Við þurfum bara að haga seglum eftir vindi.
Sýningar sem frestuðust vegna Covid voru
nokkrar settar á september; ég er að sýna í
Danmörku, Þýskalandi og Kanada, en ég næ
ekki að fara sjálf nema til Danmerkur og þar
verður sýningin opnuð í lok ágúst,“ segir hún.
Alltaf Íslendingur
„Það er spælandi að komast ekki, en ég
þyrfti til dæmis að vera í sóttkví í Kanada
þannig að allt er breytingum háð.“
Höfuðstöðin verður í höndum Lilju sem
verður eitthvað áfram á landinu en hún býr
líka í New York.
„Vinnunni fylgja talsverð ferðalög og ég er
alltaf með annan fótinn á Íslandi og verð það
áfram. Hér er fjölskyldan mín og ég er ekkert
hætt að vera Íslendingur. Þegar við opnum hér
í Höfuðstöðinni ráðum við fólk til að reka stað-
inn. Svo er ég í raun bara fimm tíma í burtu,“
segir hún.
Við setjumst upp á efri hæð þar sem Lilja
situr við tölvuna við vinnu sína. Blaðamanni
verður að orði að það líti út fyrir að Hrafnhild-
ur hafi nóg að gera í listinni, og nú hafi hún
bætt við sig þeirri vinnu að opna Höfuðstöðina.
Ertu í 200% vinnu?
„Mér myndi aldrei detta í hug að gera þetta
ef ég hefði ekki Lilju mér til trausts og halds!“
segir hún og þær hlæja báðar.
„Ég ýti undir aðgerðir eins og að opna lista-
setur. Ég er listrænn framleiðandi og vinn með
skapandi fólki að viðskiptahliðinni í þeirra
rekstri. Ég rek fyrirtækið Artik Creatives og
hef unnið með Hrafnhildi í fimm ár sem fram-
leiðandi og eins konar framkvæmdastjóri
Shoplifter, og nú bætist við Höfuðstöðin,“ seg-
ir Lilja.
„Við erum að fjárfesta í þessu saman úr eig-
in vasa og erum að vona að Kickstarter-
verkefnið gangi upp,“ segir Lilja og sýnir
blaðamanni Kickstarter-síðuna en þar má
finna til sölu derhúfur, boli, prentverk og líka
listaverk, eins og það sem Hrafnhildur kallar
Broskalla. Einnig er fyrirhugaður fjáröfl-
unarviðburður þar sem Björk mun þeyta skíf-
um, en vegna stöðunnar á veirunni er dagsetn-
ingin enn óákveðin.
„Allt sem við söfnum rennur beint í fram-
kvæmdir en kostnaðurinn er mikill. Við viljum
opna hægt og rólega. Við byrjum á að opna
með léttum veitingum og bíðum bara eftir leyf-
unum,“ segir Lilja.
Kom Hrútey á kortið
Í Hrútey við Blönduós má finna sýninguna
Boðflennu; sýningu á útilistaverkum Shop-
lifter sem opnuð var í júníbyrjun og mun
standa út ágúst. Sýningin er unnin í samstarfi
við listahjónin Áslaugu Thorlacius, myndlist-
armann og skólastjóra Myndlistaskóla
Reykjavíkur, og Finn Arnar Arnarsson mynd-
listarmann, og eru þau sýningarstjórar Boð-
flennu.
„Fjölskylda Áslaugar á sveitabæ á Blöndu-
ósi og þau hafa sett þar upp sýningar árlega.
Þau langaði að setja upp sýningu í Hrútey og
buðu mér að gera útilistaverk. Ég hef verið að
bíða eftir tækifæri til að gera verk utandyra og
er þetta í fyrsta sinn sem ég geri það. Ég vildi
sýna fólki að ég get líka unnið í smáu; það þarf
ekki allt að vera risastórt. Ég hef oft lýst verk-
um mínum sem yfirgengilegri náttúru, ýktri
útgáfu af náttúru. Því kallaði ég sýninguna
Boðflenna, því ég planta verkunum út í alvöru
náttúru þar sem þau geta átt í samtali við
hana,“ segir Hrafnhildur.
„Ég gerði stóra súlu og bætti svo inn í, víða
um eyjuna, hári sem ég hef unnið á ólíkan hátt.
Þetta var leikur með efniviðinn og náttúruna.
Það sem gerist þegar þú sérð aðskotahlut, þá
ferðu að skoða náttúruna öðruvísi. Það var
meiriháttar gaman að vinna að þessari sýningu
og aðsóknin hefur verið mjög góð. Ég held ég
hafi sett Hrútey á kortið,“ segir Hrafnhildur
og skellihlær.
Alltaf í eyjum!
Ferill Hrafnhildar tók stökk þegar hún sýndi á
Feneyjatvíæringnum fyrir Íslands hönd.
„Það gerði rosalega mikið fyrir mig á al-
þjóðavísu. Verkið vakti mikla athygli sýning-
argesta og alþjóðapressu. Almenningur lagði
virkilega lykkju á leið sína til að sjá verkið,
sem var úti í Giudecca-eyju. Alltaf í eyjum!
Hrútey, Ísland og svo er Manhattan jú líka
eyja; ég verð að vera nálægt vatni,“ segir hún
og hlær.
„Það er alltaf skemmtilegt að vera aðeins út
úr, því það að skoða verk mín má vera vegferð.
Verkin mín eru lituð af því að ég elst hér upp
og bý hér til 25 ára aldurs, og síðan að ég hafi
búið 25 ár í New York. Verkin eru með rætur
héðan en bera einnig merki ofgnóttar stór-
borgarinnar þar sem öllu ægir saman; heimi
litríkra neonljósa,“ segir Hrafnhildur.
„Mér fannst nauðsynlegt fyrir mig sem
skapandi einstaklingur að fara til New York á
sínum tíma í poppkúltúrinn og ég finn mig vel í
þeim tíðaranda. Ég vinn með sama efni og not-
að er í hárlengingar, sem er beint úr dægur-
menningunni, en bý svo til textílverk úr þeim.
Þannig tengi ég verkin alltaf við manneskjuna,
sem ég held að sé alltaf til staðar í myndlist
minni. Nafnið á verkinu Chromo Sapiens vísar
í raun til áhorfandans en það er hann sem læt-
ur verkið lifna við með því að vera inni í verk-
inu. Það er húmor í verkunum en ég tek vinn-
una grafalvarlega þó ég taki henni ekkert
hátíðlega, því lífið væri bara ekki eins
skemmtilegt.“
Lilja skýtur inn í að það sé vægt til orða tek-
ið að ferill Shoplifter hafi farið á flug eftir Fen-
eyjatvíæringinn.
„Við vorum í stanslausri vinnu frá maí 2019
og þar til Covid kom, með sýningar úti um all-
an heim.“
Hrafnhildur samsinnir því.
„Við erum ekki búnar að stoppa og það má
kannski ekki segja að Covid hafi fært manni
nauðsynlega hvíld á ferðalögin. Mig var farið
að langa svolítið að vera kjur. Líka svo ég gæti
unnið að minni verkum, sem fólk vildi eignast,
og njóta sín á heimilum frekar en flennistórar
innsetningar. Ég hef ekki haft mikinn tíma
fyrir þá vinnu sem ég nýt virkilega, því það
hefur verið stöðug eftirspurn eftir stórum inn-
setningum í sýningarsali víðs vegar um heim.
Sem er að sjálfsögðu dásamlegt, en hitt situr
þá á hakanum,“ segir Hrafnhildur en hún vinn-
ur einmitt um þessar mundir að stóru verki
sem verður í eigu Listasafns Reykjavíkur.
„Það er eins og meðalsnjóhús í laginu og fólk
gengur þar inn í litadýrð. Þetta verður eins og
hugleiðsluhof, en það er eitthvað við alla þessa
liti sem lætur fólki líða vel og lætur það finna
fyrir aukinni hamingju. Vandamálin fá að
hverfa og fólk gleymir sér um stund, því þetta
er í raun svo æpandi og skært, en á svo mjúkan
hátt, því áferðin er þannig. Þetta er svolítið
eins og að vera faðmaður af ljúfum loðfíl.“
Stress er Satan
Náðir þú að hvíla þig á þessum veirutímum?
„Sko, ég náði að vera kjur. Ég var svo búin á
því að ég fór á Heilsustofnunina í Hveragerði í
hálfan mánuð. Ég er ekki með „off-takka“.
Þegar maður er myndlistarmaður þá er maður
eitt með vinnunni, og mér finnst sérstaklega
gaman í vinnunni. Ég veit ekkert hvenær ég
fer í frí,“ segir Hrafnhildur og segir heimsfar-
aldurinn ekki hafa haft áhrif á sköpunina
sjálfa.
„Það hægði á hlutum. Við Lilja vinnum samt
aldrei níu til fimm; við erum alltaf í vinnunni,“
segir Hrafnhildur, en hún hefur nú dvalið á Ís-
landi í eitt og hálft ár.
„Í tuttugu og fimm ár hef ég aldrei verið hér
svona lengi í einu; upplifað fjórar árstíðir í röð.
Ég er ekkert búin að fara heim til New York
og er farin að sakna borgarinnar,“ segir hún.
„Svo komu braggarnir upp í hendurnar á
okkur og það var bara að hrökkva eða
stökkva,“ segir hún og segir þessa hugmynd
aldrei hafa komið til ef ekki hefði skollið á
heimsfaraldur.
„Að því leyti hafði Covid áhrif á verk mín og
ég gat gert útilistasýningu í Hrútey á vegum Á
Kleifum, klárað ýmis verk og gert alls kyns til-
raunir. Þannig að þetta hefur verið blessun í
dulargervi. Eða blessun í læknasloppi?“ segir
hún hugsi.
„Svo hef ég getað verið miklu meira með
fjölskyldunni, foreldrum mínum sem standa
við bakið á mér í gegnum allt sem á gengur,
þannig að þetta hefur verið kærkomið tímabil
þrátt fyrir allt.“
Um leið og hún sleppur orðinu grípur hún
um snjallúrið sitt sem var farið að titra.
„Æ, það er bara að segja mér að anda! Ég
hlýði því, enda er nýja mottóið mitt: Stress er
Satan!“
Hrafnhildur Arndóttir og Lilja Baldursdóttir vinna náið saman og hafa gert í fimm ár.
Ljósmynd/Frosti Gnarr
Hrafnhildur, Shoplifter, sýnir útilistaverk í Hrútey og stendur sýningin út ágúst.
Morgunblaðið/Einar Falur
Höfuðstöðin er í bröggunum í Ártúnsbrekku, en Hrafnhildur og Lilja vildu hafa nafnið íslenskt.
Ljósmynd/Hjalti Karlsson
’
Þetta eru ekki höfuðstöðvar,
heldur Höfuðstöðin. Hárið
vex á höfðinu, við erum á Höfð-
anum, á Rafstöðvarvegi. Svo er
höfuðstöðin sjöunda orkustöðin
samkvæmt jógafræðum. Þar býr
víst sælan.
1.8. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15