Heilsuvernd - 01.12.1946, Blaðsíða 20

12
HEILSUVERND
sem höfundur lífsins hefir bent á. Hún er uppbyggingar-
og þroskaleiðin. Hún stefnir upp á lífsins braut.
Hin stefnan er niðurrifsstefnan, stefna sjúkdóma og
hrörnunar. Það er leið undanhalds og eftirlátssemi við
sjálfselsku og síngirni. En það er einnig leið vesaldóms
og vansælu.
Út úr þessu vanþekkingarforaði liafa menningarþjóð-
irnar reynt að hjarga sér með byg'gingu nýrra og stærri
sjúkrahúsa, þar sem fram fer lækning hinna sjúku og
aðeins er ráðist að sjúkdómseinkennum, en ekki að
sj úkdómsorsökum.
Hin eðlilega afleiðing slíkra aðgerða er vaxandi mergð
sjúkdóma, vaxandi kvillasemi og hnignun, þegar lil
lengdar lætur.
En hvílík sæla og hamingjuauki er það að vera vak-
andi og gunnreif sál og' finna eld gleðinnar og starfs-
þrárinnar streyma um æðar sér, að finna til gleði og
tilhlökkunar yfir starfi komandi dags, yfir hinum verm-
andi sólaryl, útsýn til blárra fjalla, útsýn yfir hafið,
ýft af öldum eða spegilslétt, yfir fegurð blómanna, söng
fug'lanna og suðu flugnanna, fjöri og leik alls heilbrigðs
ungviðis og þrótti hins gróandi lífs, yfir velliðan sinni
og andlegu samræmi.
Ekkert annað en fullkomin heilbrigði fær slíku til
vegar komið, það að vera frjáls vera, sem tekur þátt í
liinu mikla framþróunarstarfi höfundar lífsins, vitandi
vits um tilgang þess.
Forðizt sjálfselsku og síngirni. Þessar hvatir snúast
gegn þeim, er þær elur í brjósti. Lögmál náttúrunnar er
sú guðs rödd og hugsun, sem oss er skylt að hlýða.
Öll heilhrigði og sæla mannlífsins er því skilyrði
bundin, að vér skipum oss undir merki vaxandi þróun-
ar mannlífsins, vinnum að göfgun þess og fullkomnun
sælla lífs á jörðu vorri.
Ef vér gefum líkamslireysti vorri réttan gaum, auðg-
um vér sálarlíf vort um leið.