Heilsuvernd - 01.12.1946, Síða 25

HEILSUVERND
17
um“ eða „vísindalegum“ aðferðiun og tækjum, svo sem
uppskurði, lyf o. s. frv., sem útheimta mikla tækni og
mikinn „lærdóm“ og gefa því almenningi þá hugmynd,
að þar sé hámark alíra læknavísinda, en að hinar ein-
földu og „náttúrlegu“ aðferðir náttúrulæknanna séu
kukl eitt. En við þessu er það að segja, að það eru lield-
ur ekki allt visindi, sem gefið er það nafn, og margt
kuklið er framið i nafni og undir yfirskyni vísindanna,
eins og' sýnt verður með dæmunum hér á eftir, sem eiga
fyrst og fremst að sýna muninn á aðferðum náttúru-
lækna og almennra lækna.
1. Tregar hægðir eru sjúkdómur, sem jafnan er lítill
gaumur gefinn af læknum sem leikmönnum. Þessi
sjúkdómur er samt einn hinn allra algengasti meðal
menningarþjóðanna, og sumir læknar liafa nefnt hann
„sjúkdóm sjúkdómanna“ vegna hinna margvíslegu
afleiðinga og sjúkdóma, sem af honum hljótast.
Meginorsakir sjúkdómsins eru í flestum tilfellum
skortur lifandi og náttúrlegrar fæðu, skortur grófefna,
fjörefna og málmsalta í viðurværinu. Yöðvar og vegg-
ir þarma og ristils verða slappir af næringarskorti og
aðgerðarleysi i senn, samdráttarhæfileikar þeirra dvína,
svo að þeir megna ekki að tæma ristilinn á eðlilegan
hátt.
Hin venjulega lækningaaðferð er fólgin i því, að gefa
sjúklingnum meðul, sem hafa það hlutverk að fylla út
í þarmana eða erta þá, til þess þeir taki til starfa. Lyf
þessi flytja líkamanum enga næringu, en i flestum
þeirra eru skaðleg efni, sem vinna líkamanum tjón,
þótt menn geri sér það ekki ljóst. Hvert hægðalyf verð-
ur venjulega áhrifalaust eftir nokkurn tíma, og þá er
gefið annað sterkara og svo koll af kolli. Þessi aðferð
tekur ekkert tillit til frumorsakanna. Læknirinn sér að-
eins slappa og aðgerðarlausa þarma. Hann spyr sig ekki,
hversvegna þeir séu svona komnir, heldur pínir hann