Heilsuvernd - 01.10.1974, Blaðsíða 10

en ella með fallandi loftvog. En um þessa sjúkdóma kemur þó
fyrst og fremst annað til greina en loftslagið, þ.e. mataræði og
ýmsar aðrar lífsvenjur. Einna greinilegast er þetta um tann-
skemmdir
Niðurstaðan af framanriðuðum hugleiðingum verður þá þessi:
Lífið í löndum hitabeltisins er háð mörgum augljósum hættum,
ekki síður en í tempruðu beltunum. Auk þess verka miklir hitar
sljóvgandi á líkamleg og andleg lífsstörf og veikla mótstöðuafl
gegn sýklum. Hitabreytingar tempruðu beltanna virðast hinsvegar
örva líkamlegan og andlegan þroska og skapa einstaklingum og
þjóðarheildum hin ákjósanlegustu lífsskilyrði. Sennilega eru skil-
yrðin í kuldabeltinu og köldustu hnattsvæðum miður hagstæð. Að
öllu samanlögðu mega íbúar tempruðu beltanna prísa sig sæla og
una glaðir við sitt. Á þetta ekki hvað síst við um okkur íslendinga.
Að vísu búum við á norðurmörkum þessa hnattsvæðis, en erum
það vel settir að við höfum aldrei af miklum hitum og sjaldan af
miklum kuldum að segja, en þó yfrið næga tilbreytingu í veður-
lagi. Enda mun það ekkert þjóðargrobb að halda því fram, að
íslendingar þoli samanburð við aðrar þjóðir heims hvað snertir
líkamlegt og andlegt atgervi.
Liffnaöapfiaettip og langlífi
Ritstjóri sænska tímaritsins „Hálsa“, Eskil Svensson, gerði
sér nýlega ferð á hendur til Kákasus til að kynna sér lifnaðar-
hætti í þeim héruðum, þar sem mest er um háaldrað fólk. Hann
ræddi við rússneska lækna og vísindamenn og ameríska konu,
sem er prófessor í mannfræði, auk þess sem hann hafði tal af
íbúunum sjálfum. Hann lýsir því í greinum í „Hálsa“, hvers hann
varð vísari í þessum leiðangri, og fer hér á eftir útdráttur úr
þeim.
130
HEILSUVERND