Heilsuvernd - 01.10.1974, Síða 17

arbúa til þess að halda til fjalla þegar tækifæri gefst og njóta
allra þeirra dásemda, sem þar er að finna og hver skynjar á sinn
hátt.
Heim í Hveragerði komum við svo kl. 7 á mánudagskvöld, að
vísu þreytt, en glöð og ánægð eftir vel heppnaða ferð. Við höfðum
notið þriggja unaðslegra sólskinsdaga í hreinu fjallalofti og orðið
aðnjótandi þess djúpa friðar sem örævakyrðin ein getur veitt.
Þessar árlegu ferðir okkar til öflunar fjallagrasa hafa, að mínu
áliti, tvennskonar þýðingu. Þær færa góðan forða lífgrasa í matar-
búr hælisins, og þær halda við fornum þjóðlegum sið feðra okkar.
Á svipuðum tíma sumars er hér í nágrenni hælisins, bæði tii
fjalls og fjöru, unnið að öflun annara lífgrasa, en það eru ýmsar
tegundir tejurta sem eru þurkaðar og hreinsaðar og síðan blandað
saman. Á þann hátt verður til okkar mjög svo rómaða ,,sjö-grasa-
te“, sem hér er á borðum sem nóndrykkur dag hvern.
í þriðja lagi er árlega aflað sölva um höfuðdagsleytið af þeim
sem aðstöðu hafa til slíks, en söl viljum við hafa hér á borðum
alla daga ársins. Ef öll þessi lífgrös sem hér hafa verið nefnd
eru rétt meðhöndluð, geyma þau í sér sólarorkuna og lífsmagn
jarðar til blessunar á dimmum vetrardægrum, þegar sólarinnar
nýtur ekki hér á norðurhveli jarðar.
Sú er ósk mín og von að við íslendingar megum á komandi árum
og öldum, í vaxandi mæli, læra að notfæra okkur þann lífsmátt,
sem í þeim er fólginn, heilsu okkar til verndunar.
Einn ferðafélaganna, Marínó L. Stefánsson kennari, afhenti mér
að ferðalokum tvær vísur á miða:
Með Árna sigldu í sama bílnum
sextán manns á fjöll
Gaman var í góðu veðri,
við grösuðum mikið öll.
Engin slys og allir glaðir,
ekkert hugarvíl.
Fjörutíu fulla poka
fluttum við heim á bíl.
HEILSUVERND
137