Heilsuvernd - 01.10.1974, Síða 19

Eftir óvenju hagstætt sumar eru góðar horfur á meiri uppskeru
grænmetis og garðávaxta en svo, að því verði öllu komið í lóg
áður en vetur gengur í garð með frosti og snjó. Enda ætti það að
vera keppikefli allra að rækta það mikið af grænmeti sem hægt
er að geyma, að það endist sem lengst fram eftir vetri. En þá er
vandinn sá að koma uppskerunni þannig fyrir að hún spillist sem
minnst. Er þar um ýmsar leiðir að velja, og oft sýnist þar sitt
hverjum. Þar sem til eru jarðhús eða kaldar geymslur með kæli-
vélum er málið auðleyst. Að öðrum kosti verður að leita frum-
stæðari ráða.
Geymslu á kartöflum og rófum tel ég ekki ástæðu til að lýsa
hér, flestir munu þekkja til þeirra aðgerða. Um grænkál, hvítkál
og gulrætur vil ég hinsvegar fara nokkrum orðum.
Grænkál þolir vel talsvert frost sem er hreint ekki versti óvinur
þess. Hinsvegar stafar því mikil hætta af þurrvindum sem
algengir eru á haustin og rífa kálið blátt áfram í sundur. Gotí
ráð við því er að stinga kálplönturnar upp og grafa þær aftur
niður þétt saman, helst þar sem skýlt er, og breiða jafnvel striga
yfir, þá verður kálinu síður meint af umskiptum milli frosts og
þíðu.
Um hvítkálið er öðru máli að gegna, það þolir að vísu að frjósa
einu sinni, en ekki oftar. Sumarkál er viðkvæmt og þolir illa
geymslu. En haustkál hefir grófari blöð og geymist betur. Til
geymslu eru þá valin þétt, blettalaus og sprungulaus kálhöfuð,
þau eru tekin upp með rót, ystu blöðin látin halda sér og stilkur-
HEILSUVERND
139