Fréttablaðið - 23.12.2021, Blaðsíða 14

Fyrir svefninn fara líklega flestir með
bænir, enda getur verið stutt á milli
feigs og ófeigs á þessari ókrýndu
náttúrulegu dómkirkju Íslands.
FÓKUS Á HJARTA LANDSINS 23. desember 2021 FIMMTUDAGUR
Ólafur Már
Björnsson
augnlæknir og
ljósmyndari
Tómas
Guðbjartsson
hjartaskurð­
læknir og náttúru­
unnandi
Tindaborgir Kirkjunnar séðar úr austri. Hrútfjallstindarnir fjórir sjást vel vinstra megin á myndinni og Efri- og Neðri-Dyrhamar nær. Fjær sést lengst inn á Vatnajökul. MYND/TÓMAS GUÐBJARTSSON
Umhverfi
Kirkjunnar, eða
Tindaborgar,
er gjörsamlega
magnað og
sæmir dóm-
kirkju. Hvanna-
dalshnjúkur í
bakgrunni og
Efri-Dyrhamar
lengra til hægri.
MYND/ÓMB
Efst minnir
Kirkjan á hnífs-
egg og því er
pláss á toppn-
um af skornum
skammti. Hér er
horft í áttina að
vesturhlíðum
Hvannadals-
hnjúks.
MYND/GUÐ-
MUNDUR FREYR
JÓNSSON
Á Íslandi er ógrynni örnefna þar sem orðið kirkja
kemur fyrir í nafnlið, og á það sérstaklega við um fjöll
sem eiga sameiginlegt að svipa til tilkomumikilla
kirkjubygginga. Má þar nefna Kirkjufell við Grundar-
fjörð, nokkrar Tröllakirkjur og óteljandi Álfakirkjur.
Í hlíðum Öræfajökuls, norðan ísfalls Svínafellsjökuls
og mitt á milli Hvannadalshnjúks og Hrútsfjallstinda,
er 1.695 metra hár tindur sem kallast Tindaborg en er
einnig nefndur Fjallkirkja, Tröllakirkja og einfaldlega
Kirkjan. Kirkjunafnið kemur ekki á óvart því tindur-
inn minnir helst á kaþólska dómkirkju sem prýdd er
óteljandi kirkjuturnum. Á sumrin sjást svartir hamra-
veggir Kirkjunnar vel úr Skaftafelli en á veturna er hún
ekki síður tilkomumikil, klædd þykkri ísbrynju sem
gaman er að sjá í návígi.
Dómkirkja
íslenskra tinda
Það er snúið að klífa Kirkjuna og aðeins á færi mjög
vanra fjallamanna. Bergið er afar laust í sér og því
ekki ráðlegt að klífa hana nema á snjó og ís frá mars
og fram í maí og þá með ísklifurbúnað. Nokkrar leiðir
eru í boði að Kirkjunni og ekki nauðsynlegt að klífa
sjálfan Kirkjuturninn, heldur má einfaldlega ganga í
kringum hana. Algeng leið liggur upp austanverðan
Svínafellsjökul og síðan stefnt á vestari hlið Kirkjunn-
ar og norður fyrir hana. Önnur leið liggur norður fyrir
Hvannadalshnjúk og þannig komist að norðurhlíðum
hennar. Loks má sveigja til vesturs af leiðinni upp á
Hvannadalshnjúk og halda norðan Efri-Dyrhamars að
austurhlíðum Kirkjunnar, en þar líkist hún helst hana-
kambi. Síðustu 100 metrarnir upp á tindinn eru snúnir
en norðausturhlíðarnar eru víða í kringum 60-70° og
er þessi ísklifurleið með þeim erfiðustu á Íslandi. Efst
á Kirkjunni er lítið pláss og því hvorki stund né staður
fyrir mannfögnuði. Útsýnið er hins vegar frábært, ekki
síst yfir að Hrútsfjallstindum, Hvannadalshnjúk og
Efri-Dyrhamri. Á leiðinni heim geta sprækir spreytt
sig á bröttum Efri-Dyrhamri en eftir það má halda
niður á láglendi eftir sprungnum Virkisjökli eða enn
fáfarnari Hvannadalshrygg. Þar sem ganga á hæsta
tind Kirkjunnar getur tekið allt að sólarhring eru
margir sem kjósa að slá upp tjaldi á leiðinni eða gista í
snjóhúsi. Fyrir svefninn fara líklega f lestir með bænir,
enda getur verið stutt á milli feigs og ófeigs á þessari
ókrýndu náttúrulegu dómkirkju Íslands. n