Dagrenning - 01.01.1941, Qupperneq 7

DAGRENNING 697
ar, Eins og til dœmis hinn dá-
samlega vals úr Eugen Onegin.
ESa Carmen, einu óperuna er
ég hefi heyrt, þar sem þokka-
gySjurnar hafa aldrei yfirgefiS
skáldiS, frá fyrsta tón til hins
síSasta. En einn skáldjöfurinn
gríski, Evripides gaf í skyn, þá
er nálægS skáldgySjunnar ekki
nóg, ef best á aS takast, þokka-
gySjurnar (Kharites) verSa
einnig aS vera viSstaddar.
Engar piparmeyjar.
o
í Síam þarf kvenþjóSin ekki
aS bera áhyggjur af því, aS
verSa meykerlingar. Hversu
ljót og leiSinleg sem kvenmaS-
urin er, þá getur hún þó lifaS
í þeirri von, aS hún eignist ein-
hverntíma eiginmann. Lögin
skipa svo fyrir. Sú kvenper-
sóna, sem náS hefir vissu ald
urstakmarki án þess aS giftast,
getur látiS ‘'skrásetja’’ sig sem
eina af ‘ Krúnunnar ungu
dætrum” — þaS er, aS fela sig
undir vernd og umsorgun kon-
ungsins, — og eftir þaS verSur
konungurinn aS sjá um aS út-
vega henni eiginmann.
Margur kann aS ímynda sér
aS þetta sé ekki auSvelt fyrir
konunginn, aS uppfylla slíka
skyldu, en þaS er öSru nær en
þaS sé nokkrum örSugleikum
bundiS fyrir hann. Þegar ein-
hver af þegnum konungs brýt-
ur lögin. þá er honum ekki
hegnt meS fangavist í vanaleg-
um skilningi, né heldur fjárút-
látum, heldur er hann dæmdur
til þess, aS ganga aS eiga eina
af þessum áSur nefndu ‘‘krún-
unnar dætrum,” sem komnar
eru undir verndarvæng kon-
ungsins. Ef brot sakamannsins
hefir veriS lítilfjörlegt, þá er
honum veitt sú t\lslökun, aS
mega sjálfur velja sér til eigin-
konu einhverja af dætrunum,
en sé brot hans mikiS, verSur
hann aS gera sig ánægSan meS
þá, sem dómarinn velur hon-
um — og þá er þaS vanalega
sú ljótasta og leiSinlegasta úr
hópnum.
Til Síam ættu allar mey-
kerlingar aS flytja. Hér í landi
eru engin lög, sem geta orSiS
þeim til björgunar.