Dagrenning - 01.01.1941, Side 11

DAGRENNING 701
kalla þessar tvær gömlu mann-
eskjur fyrir sig.
“Verðleikar þínir, þjónn,
eru miklír,” sagði Hugo við
konuna, ”og sama er að segja
um þenna aldraða mann. Þið
skuluð því bæði fá laun þau,
er þið verðskuldið. Enginn
hlutur er konu betri, en eiga
mann og heimili. Þess vegna
skal jarðeign þessi vera þín
eign frá þessari stundu. Ef
nú þessi margra árasamverka
maður þinn vill ganga að eiga
þig þá höfum við líka fundið
eiginmanninn,*’
“Ennáðugi herra,” mælti
maðurinn, “Hvernig ættum
við, með silfurhærur okkar,
að iáta okkur koma brúðkaup
í hug?”
“Já, við höldum þá bara
silfurbrúðkaup ” svaraði Hugo
konungur og brosti hlýlega.
“Taktu hér við trúlofunar
hringnum,” sagði konungur
og dróg dýran silfur-hring af
fingri sér, og lét hann á baug
fingur brúðurinnar um leið
og hann lagði saman hendur
hinna gráhærðu hjónaefna,
er grétu af gleði og þakklæti.
Þetta mun vera upphaf
silfur-brúðkaupsins.
Uppgerð í íramkomu
OG AFLEIÐING ARNAR.
★
Ég þekki konu, sem vinn-
ur við afgreiðsiu í verzlunar-
búð. Hún gengur allann dag-
inn með bros á vörunum og
auðsýnir aðdáunarverða still-
ingu og þolinmæði öllu við-
skiftafólki verzlunarinnar, og
mótmælir aldrei. Ef einhver
segði að hvítt væri svart, þá
ditti henni ekki í hug að hafa
neitt á móti því. Vafalaust
hefir þessari konu verið kent
það, af verzlunarstjóranum,
að koma þannig fram, sem
hún væri þess vitandi, að við-
skifta-menn og konurhafi alla
jafna á réttu að standa,
Þessi kona á 16 ára gamla
dóttir, sem gengur á háskóla
og annast um íbúðina þeirra
mæðgnanna.
Þegar dagsverki þessarar
konu er lokið og hún er á leið
heim til sín, þá finnur hún
fyrst alvarlega til þess, hve
uppgefin hún er og fætur
hennnar sárir, því hún hafði
ekki getað sest niður allann
daginn, til að kvíla fætur sín-
ar. Nú leikur ekkert bros um