Dagrenning - 01.01.1941, Qupperneq 21

^paugðprbt.
“Nútíðar g-iftingar eru eins og matsöluhús.”
“Hvernig reiknarðu það út?’’
“Þannig, að þú kýst þér það, sem þér lýst best á,
og verður svo að borga fyrir það á eftir hvernig sem það
kann að vera/'
*æ===œ*
“Þig skortir alla sjálfsstjórn,” sagði sérfræðingur-
inn við sjúkling, sem hann var að skoða.
“Já vitanlega, ég er giftur maður,” sagði hinn.
Einn náungi, nokkuð ölvaður, kom út úr nætur-
klúbb og við hlið hans var ein af þessum nætur-kæru
blómarósum, sem einnig virtist hálf völt á fótunum. Þau
mæta manni á leið sinni, og ýtir þá sá ölvaði stúlkunni
yfir til mannsins og segir; nHérna laxmaður, þú getur
litið eftir henni á meðan ég fæ mér annan drykk.n
nHvað á þessi ósvífni að þýða. Þú veist kannske
ekki, að ég er bæjarráðsmaðurPn
nÞað erþað sama, ég trúi þér fyrir henni litla stund.n
sagði hinn ölvaði og gekk burt sína leið.
o-a=—-'=g;o
Einn náungi var svo hræddur um, aðhannfengi sól-
slag, að hann réði í þjónustu sína stórann og feitann
mann til þess, að gana altaf sólarmegin við sig.
O-ggr.' =:§*<■
“Einn farseðil til Plymouth,” sagði hefgarfrú ein við
stöðvastjórann.
“Hálft eða heilt far, frú,” spurði stöðvarstjórinn.
“Heldurðu að mig vanti ekki að komast alla leið,
flónið þitt? Auðvitað vantar mig heilt far.”
o^-- .=(=go