Morgunblaðið - 10.09.2021, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. SEPTEMBER 2021
✝
Sigrún Gísla-
dóttir fæddist
26. september
1944. Hún lést á
líknardeild Land-
spítala 1. sept-
ember 2021.
Hún var dóttir
hjónanna Bjarn-
heiðar Gissurar-
dóttur klæðskera,
f. 1913, d. 2000, og
Gísla Ólafssonar
fulltrúa, f. 1917, d. 2002. Systir
hennar er Hjördís Gísladóttir, f.
1948.
Hinn 2. júlí 1966 giftist Sig-
rún dr. Guðjóni Magnússyni,
sérfræðingi í lýðheilsu- og emb-
ættislækningum, f. 4. ágúst
1944, d. 4. október 2009. For-
eldrar hans voru Alma Ein-
arsdóttir og Magnús Jónsson, en
stjúpfaðir hans Hjörtur Guð-
mundsson.
Synir Sigrúnar og Guðjóns
eru: 1) Arnar Þór læknir, f.
1970, maki Áslaug Árnadóttir
lögmaður, börn þeirra eru Stef-
án Árni, f. 2003, og Sigrún
Edda, f. 2005. 2) Halldór Fannar
eðlisfræðingur, f. 1972, maki
Lára G. Sigurðardóttir læknir,
synir þeirra eru Flóki Fannar, f.
2003, Nökkvi Fannar, f. 2005, og
Fróði Fannar, f. 2007. 3) Heiðar
hagfræðingur, f. 1972, maki Sig-
ríður Sól Björnsdóttir viðskipta-
fræðingur, börn þeirra eru Orri,
rún starfaði með Kvenréttinda-
félagi Íslands og skrifaði marg-
ar greinar um mennta- og upp-
eldismál.
Sigrún var skólastjóri Flata-
skóla í Garðabæ á árunum 1984-
2004. Hún var formaður stjórn-
ar Námsgagnastofnunar í fjög-
ur ár og sat í fjölmörgum
nefndum á vegum mennta-
málaráðuneytisins. Sigrún var
sæmd riddarakrossi hinnar ís-
lensku fálkaorðu fyrir störf að
málefnum grunnskóla á árinu
1999.
Sigrún var varabæjarfulltrúi
og síðan í bæjarstjórn Garða-
bæjar í átta ár. Sigrún sat í bæj-
arráði, var forseti bæjarstjórnar
og formaður skipulagsnefndar.
Þá átti hún sæti í ýmsum nefnd-
um á vegum Samtaka sveitar-
félaga á höfuðborgarsvæðinu.
Á árinu 2004 fluttist hún til
Kaupmannahafnar þar sem þau
hjónin bjuggu í fimm ár. Hún sat
í stjórn Húss Jóns Sigurðssonar
í 10 ár, söng með Íslenska
kvennakórnum og tók að sér
leiðsögn fyrir íslenska ferða-
menn um borgina. Hún gaf út
bókina „Kaupmannahöfn í máli
og myndum“. Hún sat í skóla-
nefnd Fjölbrautaskóla Garða-
bæjar 2013-2017. Sigrún var fé-
lagi í Rótarýklúbbi Garðabæjar
og var forseti klúbbsins um
tíma.
Útför hennar fer fram frá
Hallgrímskirkju 10. september
2021 klukkan 13.
Hlekk á streymi má finna á:
www.mbl.is/andlat
f. 2000, Bjarki f.
2002, og Rut f.
2006.
Síðustu árin átti
hún kæran vin og
ferðafélaga, Júlíus
Sæberg Ólafsson,
fyrrverandi for-
stjóra Ríkiskaupa.
Sigrún ólst upp í
Hafnarfirði og
gekk þar í Lækjar-
og Flensborgar-
skóla. Hún stundaði ballettnám
m.a. við Listdansskóla Þjóðleik-
hússins og var dansari í sýning-
arflokki leikhússins. Hún lauk
stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1964 og
kennaraprófi frá Kennaraskóla
Íslands 1965.
Sigrún var flugfreyja hjá
Loftleiðum 1964-1969 meðfram
kennslustörfum við Öldutúns-
skóla. Vegna náms og starfa
Guðjóns bjó fjölskyldan á Sauð-
árkróki, í Edinborg og Stokk-
hólmi, þar sem þau bjuggu í
fimm ár. Í Svíþjóð tók Sigrún að
sér kennslu íslenskra barna,
kenndi ensku, lauk BA-prófi í
ensku frá Stokkhólmsháskóla
og var fréttaritari Morgunblaðs-
ins.
Eftir flutninga til Íslands á
árinu 1980 lauk hún BA-námi í
sænsku frá Háskóla Íslands og
var námsstjóri á Fræðsluskrif-
stofu Reykjanesumdæmis. Sig-
Ég hitti Sigrúnu tengdamóður
mína fyrst þegar við Arnar, elsti
sonur þeirra hjóna, fórum að vera
saman fyrir rúmum 27 árum. Mér
varð strax ljóst að þarna fór mikil
kjarnakona, en á þeim tíma var
Sigrún skólastjóri í Flataskóla,
sat í bæjarstjórn Garðabæjar og
var formaður skipulagsnefndar
bæjarins. Auk þess fylgdi hún
Guðjóni oft á ferðalögum tengd-
um störfum og félagsstörfum
hans, stundaði sjálf félagsstörf af
krafti, hélt fimm manna heimili og
sinnti öldruðum foreldrum sínum
sem bjuggu í næsta húsi af natni.
Það var ekki lognmolla í kringum
tengdamóður mína. Henni féll
aldrei verk úr hendi, hún hafði
mikla unun af því að umgangast
fólk og vildi alltaf vera á ferð og
flugi og hafa eitthvað fyrir stafni.
Sigrún var mikill Garðbæingur og
þegar maður fór með henni um
bæinn fannst mér hún þekkja
flesta sem við hittum. Í vor fór
hún í þyrluflug yfir gosstöðvarnar
á Reykjanesi og fannst flugið yfir
Garðabæ ekki minna merkilegt
en að fljúga yfir gosið. Þá var Sig-
rún kennari frá náttúrunnar
hendi og hafði alla tíð brennandi
áhuga á menntamálum.
Árið 2004 sagði Sigrún upp
draumastarfinu í Flataskóla og
fluttu þau Guðjón til Kaupmanna-
hafnar þar sem Guðjón tók við
starfi hjá Alþjóðaheilbrigðismála-
stofnuninni. Þau nutu sín vel í
Kaupmannahöfn og Sigrún sat
þar í stjórn Jónshúss, söng í ís-
lenskum kór og fór með íslenska
ferðamenn um borgina.
Samband Sigrúnar og Guðjóns
var einstakt og þau höfðu verið
par í næstum 50 ár og gift í rúm
43 ár þegar Guðjón lést aðeins 65
ára gamall. Skyndilegt fráfall
hans var Sigrúnu mikið áfall, en
hún sýndi mikla þrautseigju og
byggði sig smám saman upp og
lærði að njóta lífsins á ný.
Sigrún var alla tíð mjög stolt af
sonum sínum þremur og beitti
ýmsum brögðum til að ná þeim
árlega saman á mynd sem hún
sendi vinum og ættingjum með
jólakveðju, við mismikla ánægju
sonanna. Sigrún og Guðjón eign-
uðust átta barnabörn á sjö árum
og voru barnabörnin Sigrúnu sér-
staklega kær. Hún sýndi þeim
mikinn áhuga og gaf sér góðan
tíma til að spjalla við hvert og eitt
þeirra. Þegar synirnir bjuggu er-
lendis taldi hún það ekki eftir sér
að fljúga út og gæta barnanna til
að létta undir með ungum fjöl-
skyldum. Hún hafði sérstakan
áhuga á skólagöngu barna-
barnanna og fór í heimsókn í
skólana þeirra á hverju ári og
fylgdist vel með því hvað þau voru
að læra á hverjum tíma. Hún var
dugleg að fara með barnabörnin í
leikhús og á tónleika að ógleymd-
um ótal sundferðum, að sjálf-
sögðu alltaf í Garðabæjarlaugina.
Sigrún var mikil fjölskyldu-
kona og lagði mikið upp úr því að
fjölskyldan kæmi saman. Var hún
dugleg að bjóða í mat og miklaði
það ekki fyrir sér þó að hópurinn
væri orðinn stór. Þá hafði hún
mjög gaman af ferðalögum og eig-
um við ótal góðar minningar úr
ferðum sem hún skipulagði fyrir
stórfjölskylduna víða um heim.
Við fráfall Sigrúnar hefur stórt
skarð verið höggvið í fjölskylduna
og við eigum öll eftir að sakna
orkunnar, gleðinnar, hlýjunnar og
hreinskiptninnar. Minning um
glæsilega konu sem gaf okkur svo
mikið mun lifa.
Áslaug.
Sigrúnu kynntist ég fyrir þrjá-
tíu árum, þegar ég var að gera
hosur mínar grænar fyrir syni
hennar og síðar eiginmanni mín-
um, Halldóri Fannari. Ég man að
ég var svolítið smeyk við hana í
fyrstu. Ef ég ílengdist í heimsókn
læddist ég á tánum framhjá
svefnherbergisglugganum henn-
ar; það voru skýrar reglur um
heimsóknartíma á þessum bæ. Á
þessum tíma var hún skólastjóri í
Flataskóla og ég átti það til að
þegja við matarborðið frekar en
að leggja á borð óvandað mál. Sig-
rún var einstaklega hreinskilin og
lá ekki á skoðunum sínum. Í
seinni tíð varð mér ljóst að hún
kunni að meta þegar fólk var
hreinskilið við hana.
Það var alltaf líf og fjör á Stór-
ásnum. Foreldrar hennar, Gísli og
Bjarnheiður, og hundurinn Tína
bjuggu í næsta húsi og komu
reglulega í heimsókn. Húmorinn
var aldrei langt undan og mikið
hlegið. Mér er líka minnisstætt að
hafa dáðst að kærleikanum á milli
Sigrúnar og Guðjóns og hugsaði
með mér að svona myndi ég vilja
hafa mitt hjónaband. Þó að þau
ættu það til að kýta líkt og önnur
hjón var alltaf stutt í hlýju, faðm-
lag og koss.
Árum síðar bjuggum við Hall-
dór saman í Kaliforníu en snerum
heim eftir að synirnir voru orðnir
tveir, svo þeir fengju að kynnast
betur ömmum sínum og öfum.
Sigrún sparaði ekki orðin yfir hve
glöð hún væri að hafa fengið þá
feðga heim, enda var það hárrétt
ákvörðun. Við tók menningarlegt
uppeldi af hennar hálfu, þar sem
leikhús, sundlaugar og áramóta-
brennur voru gjarnan áfanga-
staðurinn. Hún þreyttist seint á
að flakka með stóran barnabarna-
hópinn. Oft hittist stórfjölskyldan
í sundferðunum, alls 16 manna
hópur þegar best lét. Þá var end-
að í „brunch“, eins og hún kallaði
það, á Stórásnum. Kaupmanna-
höfn átti síðan eftir að fá sérstak-
an sess eftir að þau Guðjón eign-
uðust samastað þar og okkur
hlýnar við tilhugsunina um tím-
ann sem við áttum saman þar.
Fyrir 12 árum féll Guðjón
skyndilega frá og það er einungis
nýlega sem ég áttaði mig á hve
djúpt missirinn risti, því Sigrún
bar sig ávallt vel. Það var mikil
lukka þegar hún kynntist Júlíusi
sem hefur verið vinur hennar og
ferðafélagi í gegnum lífið síðustu
tíu árin. Á þessum tíma hefur
stórfjölskyldan upplifað ógleym-
anlegar ferðir, á slóðir þeirra
Guðjóns í Edinborg, siglingu um
Karíbahafið og sveitasetur á Ítal-
íu – allt saman skipulagt vandlega
af Sigrúnu. Sama hvað Sigrún tók
sér fyrir hendur, það var alltaf vel
gert.
Ég trúi því að fólkið í lífi okkar
sé hérna af ástæðu, að það miðli
lærdómi sem göfgar okkur, séum
við móttækileg fyrir honum. Það
er því með söknuði sem ég kveð
kæra tengdamóður í hinsta sinn
en veit að ég mun varðveita minn-
ingu um sterka, káta og úrræða-
góða sál, sem gott var að leita til.
Að bera höfuðið hátt í gegnum
lífsins þrautir og njóta þess sem
lífið býður upp á eru mannkostir
sem ég vona að börnin mín hafi
fengið þó ekki væri nema snefil af
í arf frá elsku Sigrúnu. Nú sé ég
þau Sigrún og Guðjón fyrir mér
saman aftur, skínandi sínu skær-
asta af himnum ofan og lýsandi
veginn fyrir sitt fólk.
Lára Guðrún Sigurðardóttir.
Þegar hún kom í Byggðarhorn,
fínleg, grönn og ljóshærð, kölluð-
um við hana fallegu frænku.
Henni fylgdi mikil orka, var
stjórnsöm og ákveðin, en gaf mik-
ið af sér, alltaf brosandi kát.
Heimurinn breyttist við þessa sýn
og hún átti eftir að verða okkur
gleðiefni æ síðan. Í Flóanum var
lífsbaráttan eins og hún hafði ver-
ið í mörg hundruð ár, þar hafði
Bjarnheiður móðir hannar alist
upp. Ingibjörg amma sagði við
Gissur afa: „Við skulum hafa
kúabú, þá verður enginn svang-
ur,“ og svo varð þótt þau ættu 16
börn. Bjadda, eins og hún var
kölluð, kynntist Gísla og saman
áttu þau Sigrúnu og Hjördísi. Þau
lifðu í Hraunsholti í Garðabæ í
fallegu stóru húsi.
Einhverju sinni var Gísli að
keyra flugrútuna og í Garðabæ
beið glæsileg kona eftir rútunni.
Þar fór Sigrún frænka og skellti
sér í leiðsögumannssætið og
ræddi við bílstjórann um heima
og geima, um sveitina og lífshlaup
þeirra. Þar áttu þau frændsystkin
yndislega stund saman.
Þegar þær systur komu austur
voru þær fulltrúar þriðju kyn-
slóðar Byggðarhornsmanna.
Þeim hefur örugglega þótt stór-
brotið að kynnast æskustöðvum
móður sinnar, aldar upp í borg-
armenningu. Kýr og tuddar,
mjólkurframleiðsla og Flóaáveit-
an voru þeim nýlunda. En með
Sigrúnu þóttumst við sjá inn í
hina fögru framtíð sem okkar
biði.
Svo var það, að sum okkar voru
send til „geymslu“ í Hraunsholtið
til Bjöddu frænku og þar voru
þær systur og lífið breyttist í
endalaust legókubbalíf, fyrir utan
hið dásamlega umhverfi sem þar
var fyrstu árin. Það var alltaf til-
hlökkun að fara í Hraunsholtið.
Með tímanum uxum við úr grasi
og þær urðu báðar hámenntaðar,
en Sigrún lagði fyrir sig kennslu
og lærði til hennar í Kennaraskól-
anum. Enda varð hún svo skóla-
stjóri í Garðabæ, dugleg, greind
og vel látin. Sigrún missti mann
sinn Guðjón Magnússon lækni
fyrir 12 árum, en þau átt þrjá
ágæta drengi. Guðjón var okkur
frændum hjálpsamur þegar mik-
ið lá við.
Það er með söknuði sem við
frændur kveðjum Sigrúnu
frænku okkar. Samúðarkveðjur
sendum við sonum, venslafólki,
öllum vinum og samferðamönn-
um. Undanfarið ár hefur verið
erfiður tími, margir frændur vor-
ir hafa kvatt þennan heim. Sorgin
mun hjá oss dvelja, en lífið heldur
áfram inn í framtíðina sem Sig-
rún boðaði okkur frændunum.
Gísli Geirsson Selfossi,
Guðmundur Ólafsson
Hveragerði.
Það var skarð í hópnum okkar
þegar við stelpurnar í líkams-
ræktinni hittumst í fyrsta tíma á
haustnámskeiðinu. Elsku Sigrún
okkar er ekki lengur með okkur.
Það var árið 1984 sem ég kynntist
Sigrúnu fyrst þegar hún tók við
skólastjórastöðunni í Flataskóla
þar sem ég starfaði sem íþrótta-
kennari. Sigrún var skipulagður,
sterkur og skarpur stjórnandi og
vissi nákvæmlega hvernig hún
vildi hafa skólastarfið. Þegar ég
fór að starfa við Líkamsrækt
Stjörnunnar var hún mjög liðleg
við mig í stundatöflugerð og
hliðraði til fyrir mig, því sjálf
hafði hún mikinn áhuga á hreyf-
ingu og hvatti mig til þess að
bjóða kennurum skólans upp á
tíma sem ég og gerði og þar var
hún mætt fremst í flokki. Það var
svo seinna sem hún kom inn í Lík-
amsrækt B&Ó í morgunhópinn.
Hún var ánægð með að vera kom-
in í þennan hóp enda hópurinn
með eindæmum samstilltur og
margar góðar vinkonur. Að venju
vorum við með golfmótið okkar
„Birna Open“ 29. júní í sumar,
Sigrún vildi alls ekki missa alveg
af þessu og kom og átti með okk-
ur skemmtilega hádegisstund.
Við vorum glaðar að fá að eiga
þessa stund með henni. Minning
um yndislega konu mun lifa með
okkur.
Við sendum Arnari, Halldóri,
Heiðari og fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Fyrir hönd morgunhópsins.
Birna Guðmundsdóttir.
Sigrún Gísladóttir
✝
Oddur Gúst-
afsson fæddist í
Reykjavík 27. mars
1941. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 25. ágúst
2021.
Foreldrar hans
voru Gústaf Adolf
Ágústsson endur-
skoðandi, f. 31.5.
1908, d. 29.9. 1986,
og Karítas Joch-
umsdóttir húsfreyja, f. 21.9.
1911, d. 18.1. 1962. Systkini
Odds eru Guðmundur, f. 15.9.
1935, d. 19.12. 2011, Sigurður, f.
4.1. 1939, d. 31.8. 2008, Sigrún,
f. 28.1. 1945, og Diljá Margrét, f.
26.1. 1947.
Oddur kvæntist Ernu Gísla-
dóttur 1. október 1966. Dætur
þeirra eru: 1) Diljá Kristín, f.
10.11. 1971, d. 27.10. 2018. Eig-
inmaður hennar var Paul Ter-
rill, sonur þeirra er Einar Ray-
mond Terrill. 2)
Hildur Hrönn, f.
27.6. 1973. Eig-
inmaður hennar er
Sigurður Þórir
Þorsteinsson, börn
þeirra eru Erna
Þórey og Eiður
Þorsteinn.
Oddur lauk prófi
frá Loftskeytaskóla
Íslands árið 1966.
Árið 1967 hóf hann
störf hjá Sjónvarpinu og starf-
aði þar sem hljóðupptökumaður
og tæknimaður þangað til hann
fór á eftirlaun. Hann var virkur
í félagsmálum, var meðal ann-
ars formaður starfsmannafélags
Sjónvarpsins um tíma og sat í
hreppsnefnd og síðar bæjar-
stjórn Mosfellsbæjar fyrir hönd
Alþýðuflokksins 1986-1994.
Útförin fer fram frá Árbæjar-
kirkju 10. september 2021
klukkan 13.
„Enginn stöðvar tímans þunga
nið …“ segir í ljóðinu Sjá dagar
koma. Þeim, sem störfuðu ungir
við nýstofnað íslenskt sjónvarp,
þykir örskammt síðan þeir nutu
þeirra dýrðardaga, sem starfið
og kynni við góða vinnufélaga
gáfu. Ekki spillti fyrir ef kynnin
mátti rekja allt aftur á barna-
skólaárin og ævinlega var bjart
yfir eins og var hjá okkur Oddi
Gústafssyni. En nú er hann allur
og um hugann líður þakklæti fyr-
ir allt gamalt og gott, sem túlka
má með þessum orðum sálmsins
Sorg og líkn:
Valt er lán og vegir hálir;
víst þó huggun er
það sem góðar, gegnar sálir
gáfu okkur hér.
Ómar Ragnarsson.
Oddur Gústafsson
Elskulegu foreldrar okkar, tengdaforeldrar,
afi, amma, langafi og langamma,
FRIÐRIK R. GÍSLASON
og
SESSELJA ADA KJÆRNESTED
dvalar-og hjúkrunarheimilinu
Lundi, Hellu
eru látin. Minningarathöfn verður streymt miðvikudaginn
15. september klukkan 14 á slóðinni:
https://1drv.ms/w/s!AvHhs72vFxoXi7N0CiDT0Mjx2udzLA
númer : 84431970420 aðgangskóði 3030
Myndasyrpa verður sýnd frá klukkan 13.30.
Bryndís Irene Friðriksdóttir Torben Christensen
Auður Friðriksdóttir Jakob Bachmann
Erna Friðriksdóttir Jón Þór Viðarsson
Linda Björk Friðriksdóttir Kristján Sigmundsson
Friðrik Friðriksson Lilja Guðjónsdóttir
Benjamín Friðriksson Kolbrún S. Halldórsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
DÓMHILDUR EIRÍKSDÓTTIR
frá Patreksfirði,
verður jarðsungin frá Patreksfjarðarkirkju
laugardaginn 11. september klukkan 13.
Streymt verður frá athöfninni.
Reynir Örn Finnbogason
Kristín Finnbogadóttir Snæbjörn Gíslason
Sigurey Finnbogadóttir
Hafdís Finnbogadóttir Steinar Sigurðsson
Hafrún R. Finnbogadóttir Jónas Rafnar Ingimarsson
Steinunn Finnbogadóttir Freyr Héðinsson
Þorvaldur Finnbogason Þórdís Ögn Þórðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURRÓS UNNUR
SIGURBERGSDÓTTIR,
Rósa,
Lindagötu 57,
áður Laugarásvegi 60,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi 6. september.
Alúðarþakkir færum við starfsfólki Vitatorgs, Múlabæjar og
Bráðaöldrunarlækningadeildar B4 á Landspítalanum Fossvogi.
Guðmundur Gunnarsson Margrét María Þórðardóttir
Oddný Sigurborg Gunnarsd.
Gunnar Steinn Gunnarsson Berit Solvang
Einar Örn Gunnarsson Margrét Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn