Morgunblaðið - 23.10.2021, Blaðsíða 12

12 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 2021
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
O
kkur finnst þessi furðutími,
covid-tíðin, mjög áhuga-
vert viðfangsefni og
reynsla okkar af fyrri
smiðjum er sú að unga fólkið hefur
fundið verulega mikið fyrir afleið-
ingum heimsfaraldursins. Þegar
heimurinn átti að vera opnast þeim
þá var skellt í lás. Við höldum að fólk
hafi mjög ríka þörf til að melta þenn-
an tíma og tjá sig,“ segja skáldin
Ragnheiður Harpa Leifsdóttir og
Sunna Dís Másdóttir, en þær ætla að
bjóða ungu fólki á aldrinum 16-25
ára að koma í ritsmiðju til þeirra í
nóvember, þar sem „textarnir sem
skrifaðir verða í smiðjunni verða
nokkurs konar sendibréf út úr kóf-
inu, þessu undarlega móki sem grúft
hefur yfir heiminum síðustu miss-
erin“, eins og segir um viðburðinn.
„Við nýtum okkur upplifun okk-
ar af síðustu misserum sem stökk-
pall til að skilja og skynja breytta
veröld, en við fundum það þegar við
vorum með ritsmiðju með Svika-
skáldum í sumar að þetta heimsfar-
aldursástand lá svolítið á þeim sem
komu þangað. Þetta var fólk sem var
að klára menntaskóla og hafði hlakk-
að lengi til að heimurinn myndi opn-
ast fyrir þeim. Þau höfðu ætlað út í
heim á flakk eða í nám, eða gera eitt-
hvað annað spennandi sem fylgir
þessum aldri og tímamótum. Það
hafði mikil áhrif á mörg þeirra að all-
ar þessar dyr sem áttu að opnast,
þær skullu í lás,“ segja þær og bæta
við að skrefið að fara úr grunnskóla í
framhaldsskóla eða úr framhalds-
skóla í háskóla sé fyrst og fremst
stórt félagslegt skref í lífinu þar sem
allir kynnist nýju fólki, skemmti sér
mikið, fólk verði ástfangið og svo
framvegis.
„Unga fólkið var svipt þeim
möguleikum og þroska sem fylgir
þessu öllu. Þar fyrir utan er ungt
fólk ekkert sérstaklega hrifið af því
að vera lokað inni,“ segir Ragnheið-
ur Harpa og Sunna Dís bætir við að
þegar frelsisþráin sé farin að ólga í
æðum ungs fólks, þá sé ekki gaman
að allt sé lokað og læst.
„Við erum í raun enn stödd í
þessum skrýtna stormi, þótt losnað
hafi aðeins um hömlur undanfarið,
enginn veit hvert framhaldið verður
næstu misserin og fyrir vikið er erf-
itt að skipuleggja framtíðina.“
Búum til traust á milli þeirra
Þær segja þann texta sem til
verður í smiðjunni líka vera ákveðna
skrásetningu á samtímanum.
„Það verður gaman að heyra frá
þessari kynslóð, þess vegna köllum
við þetta sendibréf úr einhverri
þoku, í leit að viðtakanda. Við erum
að skoða samtímann en um leið að
varpa þessu fram í tímann. Okkur
langar að hjálpa ungu fólki með því
að bjóða þeim að senda sjálfum sér
bréf.“
Þegar þær eru spurðar að því
hvernig smiðjan fari fram, segjast
þær ætla að kynna ýmis tól ritlistar
fyrir þátttakendum, sem hafa verið
þeim sjálfum hjálpleg.
„Við gerum æfingar, förum í
leiki og vinnum með texta, ljóð og
alls konar aðrar kveikjur til að ýta
þeim af stað. Við kynnum þau líka
hvert fyrir öðru, með því að skapa
saman hráan texta. Við búum til
traust svo fólki finnist það vera í
öruggu umhverfi til að deila með
öðrum. Eitt aðalhjálpartæki okkar
er skeiðklukkan góða, en þá eiga all-
ir að skrifa eitthvað í til dæmis tíu
mínútur. Fólk verður að skrifa og
það kemur alltaf eitthvað, þó þau
hafi ekki hugmynd um hvað þau ætli
að skrifa eða segja. Þetta er ákveðin
pressa sem virkar vel,“ segir Ragn-
heiður Harpa og Sunna Dís bætir við
að þessi aðferð sé mikil kennslu-
stund í sköpun.
„Þetta er aðferð til að standa
ekki í vegi fyrir sjálfum sér. Það
Sendibréf úr kófinu til framtíðar
„Markmið Orðskjálfta er
að nýta bókmenntir og
ritlist til tjáningar og
hvetja ungt fólk til að
taka virkan þátt í bók-
menntalífi,“ segja þær
Ragnheiður Harpa Leifs-
dóttir og Sunna Dís Más-
dóttir sem bjóða ungu
fólki sér að kostnaðar-
lausu til ritsmiðju til að
vinna úr afleiðingum
heimsfaraldurs.
Morgunblaðið/Arnþór Birkisson
Orðskjálfti Sunna Dís og Ragnheiður Harpa eru spenntar að fá ungt fólk í smiðjuna til sín.