Morgunblaðið - 24.11.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. NÓVEMBER 2021
Félagið Fókusing
á Íslandi þakkar
Valgerði Ólafsdóttur
fyrir brautryðjenda-
starf hennar við að kynna fókus-
ing hér á landi. Valgerður hafði
kynnst fræðum og aðferðum fók-
using við Háskólann í Chicago þar
sem hún lærði m.a. hjá upphafs-
manni fræðanna, heimspekingn-
um og sálfræðingnum Eugene
Gendlin er hún var í mastersnámi
í sálfræði. Eftir að hún flutti heim
frá Bandaríkjunum hóf hún að
halda námskeið um aðferðir fók-
using sem felst í að læra að hlusta
inn á við eða eins og hún lýsti
þessu sjálf á heimasíðu sinni
www.fokusing.is: „Með fókusingu
beinum við athyglinni að líkaman-
um, að líkamsvitundinni (felt
sense) og vinnum að því að hlusta
á, skilja, eiga samtal við hana. Með
því að hvíla í líkamsvitundinni
(sem að mörgu leyti minnir á
„mindfulness“) og verða meðvituð
um hvað hún geymir förum við oft
að skynja eitthvað nýtt um okkur
sjálf og líf okkar. Við lærum að
vera með okkur sjálfum í upplif-
unum okkar og að heyra það sem
er innra með okkur á nýjan hátt.“
Hennar eigið framlag til fræð-
anna var fókusing með börnum en
Valgerður kynnti það sem hún
kallaði tilfinningaleikni í nám-
skeiðum og starfi með leikskóla-
kennurum. Hún gaf út bækur um
efnið, „Tilfinningaleikni“, sem lýs-
ir þróunarverkefni á leikskólanum
Garðaborg frá árinu 2000-2004, og
Valgerður
Ólafsdóttir
✝
Valgerður
Ólafsdóttir
fæddist 4. október
1951. Hún lést 11.
nóvember 2021.
Valgerður var
jarðsungin 18. nóv-
ember 2021.
svo „Sögu um tilfinn-
ingar“ sem er barna-
saga með leiðbein-
ingum um hvernig
við getum rætt við
börn um líðan
þeirra. Hún var ein-
staklega framsýn að
kynna fókusing á Ís-
land þar sem það var
óþekkt og náði að sá
fræjum sem hafa
blómstrað síðan.
Fókusing er ekki einungis stund-
að í þerapískum tilgangi heldur
nýtist sem leið til að tengja við
dýpri lög hugsunar í líkamanum
og styrkir fólk í að hugsa sjálf-
stætt og skapandi, tjá sig, hlusta
og skilja hvert annað. Valgerðar
er saknað af félögum í fókusing
sem minnast fallegrar, skemmti-
legrar og djúpviturrar konu í
þakklæti fyrir hvatningu hennar,
innblástur, framsýni og stuðning.
Fyrir hönd Fókusing á Íslandi,
Halldóra Pétursdóttir,
Sigríður Þorgeirsdóttir.
Mig setti hljóðan við andláts-
fregn Valgerðar. Ég hafði nýverið
talað við hana í síma í tilefni af 70
ára afmæli hennar. Það var bjart
yfir henni, hress að vanda og hún
sagði mér í óspurðum fréttum að
hún væri búin að yngja upp í vina-
hópnum til að halda sér ungri í
anda. Einnig barst í tal að þau
hjónin hygðust heimsækja heima-
borg mína Boston. Það var til-
hlökkun að eiga í vændum að hitta
þau bæði. Andlát Valgerðar er svo
sannarlega sorgarfrétt og sárt að
sjá á eftir þessari glæsilegu konu
og góðu vinkonu. Minningarnar
eru margar og kærar. Ég kynntist
Valgerði fyrir um aldarfjórðungi
þegar ég var ungur maður og
hafði nýverið hafið störf með Kára
Stefánssyni hjá Íslenskri erfða-
greiningu (ÍE). Ég man það svo
vel hvað hún var hlý, umhyggju-
söm og mátti aldrei neitt aumt sjá.
Á þeim tíma héldu þau hjón tvö
heimili í Boston og í Reykjavík.
Valgerður tók ekki annað í mál en
að ég gisti heima hjá þeim þegar
við ferðuðumst til Boston. Það var
ómetanlegt að fá að dvelja á þeirra
heimili í Brookline. Valgerði þótti
vænt um þann griðastað við hlið
Longwood Medical Area þar sem
er miðstöð læknavísinda í Boston á
vegum Harvard- háskóla. Heimili
þeirra Kára var fallegt og það var
notalegt að geta átt þar afdrep í
þessum óteljandi ferðum á upp-
hafsárum ÍE. Samvera við Val-
gerði á hennar heimili skapaði
traust og bjartar vonir. Hún var í
senn greind, umhyggjusöm og
með áberandi sterka samkennd
gagnvart öðru fólki. Árum seinna,
eftir að umsvif ÍE höfðu vaxið um-
talsvert, var hún lykilmanneskja í
að stofna Velferðarsjóð barna sem
hún veitti forstöðu um árabil. Það
lýsir manngæsku hennar og metn-
aði að standa fyrir svona mikil-
vægu verkefni af myndarskap.
Sjóðurinn hefur komið að fjöl-
mörgum mikilvægum málefnum
barna þar sem vel hefur tekist til.
Það kemur þeim ekki á óvart sem
þekktu Valgerði. Hún var vitur og
ráðagóð. Það var ósjaldan að við
áttum samtöl þar sem hún gat
bent á skynsamar leiðir að tiltekn-
um markmiðum og alltaf voru
mannúðarsjónarmiðin í fyrirrúmi.
Ég er óendanlega þakklátur fyrir
þennan dýrmæta vinskap og gaml-
ar og nýjar samverustundir sem
við Brynja, eiginkona mín, áttum
með þeim hjónum, Valgerði og
Kára, undanfarin ár. Á þessum
tímapunkti er hugur minn hjá
mínum kæra vini og samferða-
manni, Kára Stefánssyni, og börn-
um þeirra hjóna, Ara, Svanhildi,
Sólveigu og fjölskyldunni allri.
Missirinn er mikill en Valgerðar
verður minnst af virðingu og hlýju.
Við hjónin sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hannes Smárason.
✝
Ingvar G.
Guðmundsson
aðstoðarskóla-
stjóri fæddist á
Kirkjuvegi 28 í
Keflavík 16. maí
1928. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 13.
nóvember 2021.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Júlíus Magnússon
vélstjóri, f. 5. júlí 1897, d. 11.
mars 1975, og Sigurðína Ingi-
björg Jóramsdóttir, f. 25. nóv-
ember 1903, d. 24. júlí 1975.
Systkin Ingvars eru Sigurð
Breiðfjörð, f. 24.7. 1922, d.
27.1. 1996, Ingveldur Hafdís, f.
23.12. 1923, Svanhildur, f.
17.12. 1933, Jórunn Alda, f.
9.12. 1941, og Guðrún, f. 17.9.
1945.
Ingvar giftist árið 1950
Mörtu Kolbrúnu Þorvalds-
dóttur, f. 16.6 1930, d. 30.11.
2010. Þau skildu. Sonur þeirra
er Hafsteinn Svanberg, f. 27.6.
1950. Maki: Catarina Ingvars-
son, f. 4.6. 1950. Þau eiga son-
miklum uppgöngutímum.
Hann lauk gagnfræðaprófi frá
Héraðsskólanum á Laug-
arvatni og síðan kennaraprófi
frá Kennaraskóla Íslands
1951. Hann sótti sumarnám-
skeið á Englandi 1964 og 1965
og stundaði framhaldsnám við
Háskólann í Minnesota BNA
1971.
Ingvar kenndi við Barna-
skóla Keflavíkur 1951 til 1962
og síðan Gagnfræðaskólann í
Keflavík 1962 til 1996. Hann
var aðstoðarskólastjóri Holta-
skóla 1978 til 1996. Lét þá af
störfum vegna aldurs en ann-
aðist stundakennslu til ársins
1998. Hann var virkur í ýms-
um félagsmálum, var einn
stofnenda Karlakórs Keflavík-
ur 1951. Stofnfélagi Lions-
klúbbs Keflavíkur 1956 og
Melvin Jones-félagi 1989.
Stofnfélagi Golfklúbbs Suð-
urnesja 1964. Hann var rit-
stjóri Reykjaness 1955, útgef-
andi og ritstjóri Keflavíkur-
tíðinda 1957-1960.
Þau Hera hófu búskap sinn
á Vatnsnesvegi 31 í Keflavík
og bjuggu þar í rúm 60 ár er
þau fluttu á Stekkjargötu 1 í
Reykjanesbæ árið 2016. Áttu
þau því hamingjuríkt og far-
sælt hjónaband í 66 ár.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
inn Rodhí, f. 6.11.
1987. Sambýlis-
kona hans er El-
isabeth Beckstr-
öm, f. 10.4. 1982.
Ingvar kvæntist
árið 1955 eftirlif-
andi eiginkonu
sinni, Heru A.
Ólafsson, f. á Pat-
reksfirði 5.1. 1933.
Börn þeirra eru:
1) Pétur Að-
alsteinn, f. 3.11. 1957. Maki:
Kristín Kristmundsdóttir, f.
10.3. 1955. 2) Heba, f. 1.8.
1959. Maki: John Haynes, f.
26.9. 1963. Þau skildu. Dóttir
þeirra er Sara, f. 23.8. 1987.
Maki: Gylfi Már Sigurðsson, f.
19.5. 1987. Synir þeirra eru
Ingvar Orri, f. 6.5. 2016, og
Brynjar Atli, f. 21.7. 2019. 3)
Ruth, f. 16.9. 1961. Maki: Gra-
ziano Bagni, f. 23.4. 1958. Syn-
ir þeirra eru Stefán, f. 13.9.
1986, sambýliskona hans er
Carlotta Guastapaglia, f. 29.8.
1992, og Daníel, f. 16.7. 1991.
Ingvar ólst upp í Keflavík á
millistríðsárum síðustu aldar á
Nú kveð ég þig elsku pabbi
minn og þín er strax sárt saknað.
Mér finnst erfitt að missa þig úr
lífi mínu og skrítið að hafa þig
ekki lengur hjá okkur og ég veit
að ég þarf lengri tíma til að átta
mig á því að þú sért farinn yfir
móðuna miklu. En ég hugga mig
við það að vita að þú ert á góðum
stað núna, umvafinn fólkinu þínu.
Ég veit að amma og afi og bróðir
þinn tóku vel á móti þér. Þú lifir
ávallt áfram í hjarta mínu og ég
er svo lánsöm að eiga endalaust
margar minningar sem gott er
að ylja sér við þegar söknuður
mun gera vart við sig. Þú varst
mér alltaf svo góður pabbi og
varst alltaf tilbúinn að aðstoða
mig ef þess þurfti. Ég gat alltaf
stólað á þig og þú gerðir allt
betra að því virtist, án nokkurrar
fyrirhafnar og ávallt af mikilli
kostgæfni og yfirvegun. Ég var
líka sérlega heppin þegar ég
eignaðist hana Söru mína og hún
var og mun alltaf vera prinsess-
an þín og ég veit að hún saknar
þín mjög. Þú kenndir henni svo
margt eins og að lesa og hún gat
ekki fengið betri og ljúfari afa.
Þegar Sara svo eignaðist dreng-
ina sína tvo var unun að sjá þig
leika við litlu langafastrákana
þína.
Ég er svo afar þakklát fyrir að
hafa setið við hlið þér þína síð-
ustu nótt á spítalanum, haldið í
hönd þína, talað við þig og þakk-
að þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og dóttur mína. Ég veit
að þú heyrðir rödd mína þegar
ég horfði í augu þín í síðasta
skipti. Að sjálfsögðu mun ég
halda áfram að hugsa vel um
mömmu sem var þér kærari en
allt. Þegar liðið var að hádegi
næsta dag kvaddir þú þennan
heim.
Ég kveð þig elsku pabbi með
miklum söknuði, góður maður er
genginn.
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi
pabbi minn
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum
okkar hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og
góðleg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og lítur
okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara
það ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku
pabbi minn.
Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú
á braut
gleði og gæfa okkur fylgdi með þig
sem förunaut.
Og ferðirnar sem fórum við um landið
út og inn
er fjársjóðurinn okkar pabbi minn.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Hvíl í friði.
Þín
Heba.
Elsku afi minn.
Nú er komið að kveðjustund
og er hún mun erfiðari en ég átti
von á. Ég þekki ekkert annað en
að eiga þig að og mér finnst
skrýtið að hugsa um lífið án þín.
Þú varst og verður alltaf stór og
mikilvæg persóna í lífi okkar
allra í fjölskyldunni.
Þakklæti er mér efst í huga
þegar ég hugsa til baka til allra
tímanna sem við áttum saman.
Minningarnar eru svo ótalmarg-
ar og allar svo ljúfar og góðar.
Heimili ykkar ömmu á Vatnsnes-
veginum var mitt annað heimili
og þar var alltaf gott að vera, þar
ríkti mikil ró. Mér þótti svo gam-
an að hjálpa ykkur ömmu að
vinna í garðinum, rölta út á pútt-
völlinn með þér eða fara á rúnt-
inn á græna Citroën-bílnum.
Okkur þótti alltaf jafn fyndið
þegar ég, þú eða amma stakk
upp á að rúnta til Montecatini,
staðinn sem við heimsóttum einu
sinni saman á Ítalíu. Mér þykir
einna vænst um allar lestrar-
stundirnar sem við áttum saman.
Það kom sér vel að eiga kennara
fyrir afa, sem kenndi mér að lesa
fimm ára gamalli. Næstu árin
sátum við saman á sófanum og
ég las fyrir þig ótal margar bæk-
ur, skemmtilegastar þóttu okkur
bækurnar eftir Guðrúnu Helga-
dóttur. Stundum hringdirðu
bjöllu eins og kennsla væri hafin,
það þótti okkur skondið. Við vor-
um svo miklir vinir.
Ég man hvað ég sagði fólki
alltaf stolt frá því að afi minn
væri Ingvar kennari, enda fékk
ég alltaf svo góð viðbrögð. Allir
töluðu svo fallega um þennan
kennara sem þótti svo vænt um
nemendur sína. Afi var vitur
maður og átti alltaf sögur að
segja, sama hvert viðfangsefnið
var. Hann las bækur öllum
stundum, leysti krossgátur og
púslaði. Það var alltaf gott að
vera í kringum afa, sama hvað
hann var að gera, nærvera hans
var svo notaleg. Fyrir mér var
hann svo miklu meira en bara afi,
en hann var mikil föðurímynd
fyrir mig þar sem pabbi minn bjó
erlendis. Þegar ég svo eignaðist
mitt fyrsta barn, strák, kom ekki
annað til greina en að skíra hann
í höfuðið á afa. Ég er þakklát fyr-
ir þann tíma sem drengirnir mín-
ir tveir fengu með langafa sínum
og munu sögurnar um afa Ingvar
fá góðan hljómgrunn. Minningin
um þennan einstaka mann lifir
áfram í hjörtum okkar. Það var
ómetanlegt að fá tækifæri til að
kveðja afa á síðustu dögum ævi
hans, fyrir það er ég afar þakk-
lát.
Hvíldu í friði, elsku afi. Takk
fyrir allt.
Þín
Sara.
Elsku Ingvar. Ég kynntist þér
fljótlega eftir að við Sara urðum
kærustupar. Ég fékk strax að
vita hvaða þýðingu þú hafðir fyr-
ir Söru og sá ég um leið af
hverju. Ég hafði ekki áður
kynnst öðru eins sambandi við
barnabarn eins og þú og Hera
eigið með Söru. Þið Hera tókuð
mér opnum örmum og frá fyrstu
heimsókn minni á Stekkjargöt-
una var ég velkominn. Vikulegar
heimsóknir urðu að rútínu og
þótti mér skrítið ef leið of langt á
milli heimsókna til ykkar. Það
má með sanni segja að ég hafi
eignast nýja afa og ömmu í þér
og Heru.
Þú hafðir einstaklega þægi-
lega nærveru og mikil ró sem þér
fylgdi. Eitt af þínum einkennum
var að sýna áhuga á því sem aðr-
ir voru að gera. Þegar ég byrjaði
í sagnfræðinni bentir þú mér á
hinar og þessar bækur og varst
mjög áhugasamur um það sem
ég var að gera. Ef ég var að fara
erlendis áttir þú oftast einhverja
skemmtilega staðreynd um land-
ið sem ég var að fara til. Ég á
góðar minningar af því að horfa á
snóker með þér, hlusta á þig tala
um þær bækur sem varst að lesa
og spjalla um daginn og veginn.
Það var einfaldasta ákvörðun
lífs míns að skíra frumburð minn
í höfuðið þér, það var ákveðið um
leið og við Sara vissum að við
ættum von á strák. Það er mér
svo ótrúlega kært að Ingvar Orri
og Brynjar Atli fengu að kynnast
þér og þú þeim. Þeir munu alltaf
vita af afa Ingvari.
Kveðjustundin var erfið en
góð. Við kveðjum þig með sökn-
uð í hjarta en yljum okkur við
hlýjar minningar um merkan
mann.
Gylfi Már.
Ingvar G.
Guðmundsson✝
Jón Björn
fæddist á Ísa-
firði 16. jan 1948.
Hann lést 13. sept.
2021 á Landspít-
alanum eftir stutt
og snörp veikindi.
Foreldrar Jóns
Björns voru Finn-
borg S. Jónsdóttir,
Sissa, f. 1924, d.
1983, og Friðrik T.
Bjarnason mál-
arameistari, f. 1922, d. 1997.
Hann var alltaf kallaður Diddi á
Horninu eða Diddi málari. Systk-
ini hans eru Helga Mæja, f. 1951,
d. 1961, Bjarndís, f 1954, Guð-
mundur Atli, f. 1956, d. 1986,
Steinþór (Dúi), f. 1961, og Helgi
Mar, f. 1966.
Dóttir Jóns Björns er Nína
Margrét, f. 1980, móðir hennar
er Margrét Molitor. Nína er gift
Ágústi Riveria og á synina Elmar
Rökkva og Fannar
José.
Jón Björn bjó í
Ástralíu í nokkur
ár, stundaði sjó-
mennsku með föð-
urbræðrum sínum,
Pétri og Jóa á Horn-
inu. Jón Björn var
málarameistari og
lærði hann fagið hjá
föður sínum og tóku
hann og Bjarndís
sveinsprófið jafnt. Jón Björn
vann með föður sínum og fjöl-
skyldunni á Ísafirði og um alla
Vestfirði, Reykjavík og víðar og
er hann flutti til Reykjavíkur
vann hann sjálfstætt alla tíð. Jón
Björn vann mikið fyrir Ísfirðinga
og Vestfirðinga fyrir sunnan og
sá um að mála stúdentagarðana í
fjölda ára. Hann var jarðsettur
frá Ísafjarðarkirkju í kyrrþey að
eigin ósk 23. sept. 2021.
Við fráfall elskulegs bróður
okkar rifjast upp margar minn-
ingar en Jón Björn lést 13. sept sl.
og var kvaddur í kyrrþey að eigin
ósk. Hann var elsta barn foreldra
okkar Sissu og Didda málara í sex
systkina hópi. Það var líf og fjör
og létt yfir heimilinu og hjá okkur
bjó líka Jói afi, föðurbróðir
mömmu, en svo hljóðnaði um
stund eftir andlát Helgu Mæju.
Foreldrar okkar voru sérlega
frænd- og vinarækin og það voru
heilu fótboltaliðin í mat og gist-
ingu. Pabbi með dyggum stuðn-
ingi mömmu í forsvari fyrir fót-
boltann og málararnir sem unnu
hjá pabba heimilisgestir alla tíð.
Jón Björn átti hefðbundna skóla-
göngu og æsku. Hann var góður
skíðamaður og höfðu vinir hans á
orði að hann hefði verið eins og
fimur dansari. Hann var á yngri
árum í fótbolta en áhuginn
kannski ekki mikill en hann kom
heim einn daginn eftir keppni og
mamma spurði hvernig hefði
gengið. Hann svaraði: Það gekk
vel, leikurinn fór 16-2 og bætti við
hróðugur „við töpuðum, það er
sjálfsagt enn vallarmet“. Jón
Björn vann með pabba í málning-
arvinnu unglingsárin sín. Hann
fór í Lýðskóla til Svíþjóðar og til
Englands í enskuskóla og þá lá
leið hans og Geirs Guðmundar
æskuvinar hans til Ástralíu og
unnu þeir þar í þrjú ár. Er hann
kom heim fór hann ásamt undir-
ritaðri á málarasamning hjá
pabba og tókum við systkinin
sveinsprófið jafnt. Jón Björn vann
við fagið með fjölskyldunni á Ísa-
firði en flutti síðan til Reykjavíkur
og vann við það alla tíð og lengst-
an hluta sjálfstæður. Hann sá um
stúdentaíbúðirnar í mörg ár og
tókum við systkinin tarnir með
honum og eins kom hann vestur
og vann með okkur. Jón Björn var
sérlega vandaður fagmaður og
eftirsóttur. Hann vann mikið fyrir
Ísfirðinga og Vestfirðinga. Í mörg
ár vann hann við að mála gömul
hús og sérstaklega þar sem
gluggar voru stíflakkaðir og
glansandi. Þar var fagið hans að-
alsmerki. Jón Björn var bók-
hneigður og víðlesinn, hann kall-
aði sig og bræður mína í gamni
Karamasov-bræðurna eftir bók-
inni. Hann eignaðist dótturina
Nínu Margréti með Margréti
Molitor og er hún okkur fjölskyld-
unni hjartans kær. Í mörg ár hitt-
ust málararnir í kaffi í Skeifunni
og þar átti hann góða vini og einn-
ig á bensínstöðinni á Austur-
strönd. Jón Björn veiktist fyrir
tveimur árum og náði ekki heilsu
eftir það. Hann kom reglulega
heim á Ísafjörð og naut sín með
okkur. Hann átti góða vini og ná-
granna sem reyndust honum sér-
lega fallega og er þeim þakkað
það kærlega. Hann var stóri bróð-
ir okkar og gaf okkur kærleik og
miðlaði til okkar visku og mörgu
sem við varðveitum. Við vorum
ekki alltaf sammála en alltaf vinir
og samheldin og dýrmætt að eiga
hann. Nú fækkar í systkinahópn-
um og það fylgir sorg. Fráfalli
hans og systkina okkar, Helgu
Mæju sem lést af slysförum og
Gumma Atla sem lést úr krabba-
meini, sem verður alltaf saknað.
En við erum hjartans þakklát fyr-
ir að hafa átt þau. Ég vil trúa því
að foreldrar okkar og þau öll séu
saman í sumarlandinu. Við systk-
inin og fjölskyldur þökkum sam-
fylgdina og hafðu þökk fyrir allt
og allt elsku bróðir.
Bjarndís.
Jón Björn Friðriksson