Morgunblaðið - 29.12.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. DESEMBER 2021
✝
Sölvi Sölvason
fæddist á Siglu-
firði 28. október
1998. Hann lést á
blóðlækningadeild
Landspítalans 19.
desember 2021.
Foreldrar Sölva
eru Sölvi Sölvason
og Sigríður Karls-
dóttir. Systkini
hans eru Finnur
Ingi, f. 2.7. 1994, og
Þórhildur, f. 12.9. 1995.
Sölvi ólst upp á Siglufirði og
gekk þar í grunnskóla. Eftir það
fór hann í Menntaskólann á
Tröllaskaga og út-
skrifaðist þaðan
sem stúdent. Sölvi
fór til Danmerkur í
lýðháskóla. Þaðan
lá leiðin í hesta-
fræði við Háskól-
ann á Hólum.
Útförin fer fram
frá Siglufjarðar-
kirkju í dag, 29.
desember 2021,
klukkan 13.
Streymt verður frá útförinni
á streyma.is/solvi
Hlekkur á streymi:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku besti Sölvi, það er erfitt
að trúa því að þú sért farinn frá
okkur. En eftir sitjum við full af
harmi og sorg að skrifa minn-
ingarorð um elsku drenginn
okkar sem var búinn að berjast
svo hetjulega í þrjú ár. Við vor-
um alltaf svo viss um að hann
myndi vinna þessa baráttu því
hann sýndi svo mikið hugrekki
og jákvæðni og fór í gegnum
þennan tíma af svo miklu æðru-
leysi, sem sýndi kannski best
hans persónuleika.
Sölvi var mjög sjálfstæður og
fór ávallt sínar eigin leiðir og
var aldrei að tvínóna við hlutina
eða velta þeim of lengi fyrir sér.
Hann var vinmargur og vel lið-
inn bæði af jafnöldrum sínum og
þeim sem eldri voru, hann hafði
einstakt lag á að gefa sér tíma
fyrir þá sem minna máttu sín.
Það var alltaf stutt í glaðværð
og hlátur.
Hann átti einstakt samband
við ömmu sína og afa á Sigló og
þá sérstaklega ömmu sína, hann
var henni mjög traustur og voru
þær margar kvöldstundirnar
sem þau áttu saman heima á
Laugaveginum. Það var oftast
svarið þegar hann var eitthvað
að fara út á kvöldin og hann var
spurður hvert hann væri að
fara: „Ég er að fara til ömmu.“
Þegar hann var yngri átti fót-
boltinn allan hans hug og stund-
aði hann fótboltaæfingar af
krafti. Snemma varð hann mikill
Liverpool-aðdáandi og smátt og
smátt var hann búinn að smita
alla fjölskylduna til að verða
grjótharðir stuðningsmenn Liv-
erpool. Eftir því sem Sölvi varð
eldri beindist áhugi hans æ meir
að hestamennsku. Hann var það
heppinn að fá tækifæri til að
stunda reiðmennsku og tamn-
ingar og vissi hann fátt betra en
að ríða út í sveitinni á góðum
hesti.
Sölvi var einstakur bróðir og
vinur systkina sinna og leituðu
þau oft til hans ef eitthvað var
sem þau höfðu ekki lausn á eða
bara til að hlæja og hafa gaman
því það var aldrei neitt vanda-
mál hjá honum, hann leit alltaf á
björtu hliðarnar á öllum málum.
Elsku Sölvi, við trúum því að
amma þín og afi hafi tekið vel á
móti þér og umvefji þig allri
sinni ást og hlýju, það kæmi
okkur ekki á óvart að þið gædd-
uð ykkur á heitum pönnukökum.
Söknuðurinn er mikill og
tilhugsunin svo óbærilega erfið
um að hafa þig ekki hjá okkur
með fallega brosið þitt og smit-
andi hláturinn sem var svo ein-
kennandi fyrir þig.
Hvíl í friði elsku drengurinn
okkar.
Mamma og pabbi.
Elsku Sölvi minn, bróðir og
besti vinur. Það eru forréttindi
að hafa fengið að fylgja þér í
gegnum lífið í 23 ár og ég er
þakklát fyrir hvað við áttum ein-
stakt samband. Alltaf varstu til
staðar, alveg sama hvað og alltaf
var best að leita til þín því þú
hafðir svör og lausnir við öllu.
Oftar en ekki sagðir þú við mig
„Þórhildur, af hverju ertu að spá
svona mikið í þessu, þetta redd-
ast“ en það lýsir þér frekar vel,
tókst lífið alls ekki of alvarlega.
Þú fetaðir ótroðnar slóðir í líf-
inu; hvað aðrir höfðu um það að
segja eða voru að gera skipti þig
engu máli. Þú varst alltaf svo
ekta, algjörlega þú sjálfur, svo
fallegur og með hjarta úr gulli.
Gæðastundirnar sem við höfum
átt eru svo margar, þú peppaðir
alltaf það að vera að gera eitt-
hvað, hafa gaman og upplifa ein-
hver ævintýri. Eitt af því sem
stendur upp úr er þegar þú
komst í heimsókn til mín til
Danmerkur, það voru svo
skemmtilegir dagar sem við átt-
um.
Það er svo erfitt og vont að
hugsa til þess að þú sért farinn
elsku bróðir, en minning þín er
það dýrmætasta sem ég á. Ég á
mér þá ósk að þú fáir alla þína
drauma uppfyllta, algjörlega
áhyggjulaus eftir mikla og harða
baráttu síðustu þrjú ár.
Takk fyrir allt elsku Sölvi
minn, ég elska þig. Þín systir,
Þórhildur Sölvadóttir.
Sölvi Sölvason bróðir minn
verður borinn til grafar í dag,
29. desember, og sit ég hér við
tölvu að skrifa minningargrein
um mikilvægasta hlekkinn í
keðju okkar fjölskyldunnar. Það
er nokkuð sem enginn á að þurfa
að ganga í gegnum nema gamall
sé, en raunin er sú að Sölvi hef-
ur kvatt okkur einungis 23 ára
gamall. Það eru engin orð sem
lýsa þeirri nístandi sorg og spyr
ég mig hvernig almættið ætlast
til þess að ég eigi að geta haldið
áfram lífinu, lífinu sem í mínum
kolli var skipulagt að einu leyti
og það var að við bræður færum
í gegnum það hönd í hönd.
Ég varð þess heiðurs aðnjót-
andi að við bræður vorum alltaf
nánir, höfðum hestamennskuna
að sama áhugamáli, í hesthúsinu
þótti okkur gott að vera, ým-
islegt prófað og pælt við að ná
því sameiginlega markmiði að
gera það besta úr hverju hrossi.
Við bræðurnir bjuggum saman á
Akureyri í tvo vetur og starfaði
Sölvi við tamningar. Bjössi
frændi bjó með okkur fyrri vet-
urinn og áttum við yndislegar
stundir í Brekkugötu 33.
Nærvera Sölva var einstök og
það var aldrei neitt vesen, svo
auðvelt að þykja vænt um hann
og elska af öllu hjarta. Það átt-
um við Bjössi sameiginlegt; þeg-
ar Sölvi var farinn inn að sofa á
kvöldin fórum við inn hvor á eft-
ir öðrum og kysstum hann á
ennið góða nótt. Sölvi var eðl-
isslakur ungur maður og máttu
sambýlingarnir ekki klikka á því
að ýta í hann á morgnana til að
mæta í vinnu. Viðbrögðin voru
alltaf þau sömu; opnaði augun
með bros á vör og gaf eitt blikk,
„jájá veriði rólegir“, stóð upp og
klæddi sig í hestagallann,
greiddi í gegnum hárið sem
hann hafði niður á axlir með
hendinni áður en hann startaði
bimmanum og hélt sína leið.
Sölvi varð fljótt vinsæll á Ak-
ureyri, eignaðist vini á öllum
aldri og fangaði athygli kven-
þjóðarinnar svo vel að þeir sem
eldri voru í sambúðinni voru
þekktir sem bróðir Sölva og
frændi Sölva. Hann þurfti ekki
að hafa neitt fyrir því að kynn-
ast fólki og fá það til að líka við
sig, hann bara var hann sjálfur,
hafði hlýja nærveru og bros sem
alla bræddi, sanngjarn en hafði
sínar skoðanir og stóð fastur á
þeim en aðrir máttu hafa sínar
skoðanir í friði.
Sölvi var alltaf tilbúinn að að-
stoða mig við hvað sem ég tók
mér fyrir hendur og var hann af-
ar óeigngjarn á tímann þegar ég
hafði tekið of mikið að mér,
sama hversu lítil eða stór verk-
efnin voru.
Sölvi var greiðvikinn og mátti
ekkert aumt sjá; var fyrsti mað-
ur til að taka upp hanskann fyrir
þá sem minna máttu sín. Þau
voru ófá símtölin sem hann
hringdi: Sæll, heyrðu, verðum
við ekki að hjálpa þessum eða
græja þetta fyrir þennan, hann
er í hálfgerðu klandri?
Sölvi var maður gleðinnar og
vissi fátt skemmtilegra en að
vera umvafinn góðum vinum og
var alltaf til í hvað sem til stóð,
svo lengi sem það yrði létt
stemning og fumlaus uppátæki í
fyrirrúmi. Það var gaman að
fara með Sölva út á lífið, hann
þekkti svo marga og settist yf-
irleitt þar sem þétt sætaskipan
var af fallegum stelpum.
Sölvi minn takk fyrir allt. Það
verður vont að þurfa að ganga
restina af lífsins vegi án þín.
Elska þig mest af öllu,
Finnur.
Nú kveðjum við Sölva „litla“
frænda okkar í hinsta sinn.
Sorgin er ofsalega mikil. Þetta
er svo ósanngjarnt, sárt og erfitt
að skilja tilganginn. Hann var
yngstur af okkur frændsystkin-
unum. Við höfum alla tíð verið
samrýmdur hópur og alltaf gam-
an þegar við hittumst. Það verð-
ur erfitt að hittast næst. Sölvi
var yndislegur drengur, bros-
mildur og gaman að vera í
kringum hann. Hann var mikill
hestamaður enda ekki langt að
sækja það. Hann barðist hetju-
lega í veikindum sínum og aðdá-
unarvert að sjá fjölskylduna
standa þétt saman á erfiðum
tímum.
Elsku Sölvi, Sigga, Finnur
Ingi og Þórhildur, við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Með saknaðarkveðju frá
frændsystkinum,
Sigurlaug Ragna
Guðnadóttir.
Það er þyngra en tárum taki
að kveðja elsku Sölva frænda
svo langt fyrir aldur fram. Elsku
hjartans drengurinn, Sölvi litli
eins og hann var kallaður, er nú
horfinn af lífsins sviði allt of
snemma eftir erfiða baráttu við
illvígan fjanda.
Ósanngjarnt er það orð sem
sífellt fer í gegnum huga minn
þessa síðustu daga, hjartasárið
er djúpt og tárin mörg. Sölva
verður sárt saknað af mörgum,
fjölskyldu, vinum og samferða-
mönnum. Vel gerður ungur
maður, alltaf stutt í hláturinn
sem var svo smitandi og alltaf
brosti hann skærasta brosinu.
Það var einstakt að fylgjast með
þeim frændum öllum sem áttu
svo dýrmætan vinskap, aldur
skipti litlu og alltaf var stutt í
glens og grín, og við hin gátum
svo hlegið að vitleysunni.
Þau eru þung sporin sem við
fjölskyldan göngum í dag, það
veitir mér huggun að hugsa til
þess að amma Sigga, afi Sölvi og
Kolur taki á móti þér hlýjum
faðmi og að þú þeytist um á fáki
fögrum í eilífðinni. Elsku Sölvi,
Sigga, Finnur og Þórhildur, orð
eru fátækleg á stundu sem þess-
ari. Ég votta ykkur mína dýpstu
samúð á þessum erfiða tíma,
minningin um ljúfan brosmildan
dreng mun alltaf lifa með okkur.
Hvernig stóð á því
Að loginn slokknaði svo fljótt
Og kólguský dró fyrir sól?
Stórt er spurt, en svarafátt
Stundum virðist allt svo kalt og grátt.
Þá er gott að ylja sér við minninganna
glóð,
Lofa allt sem ljúfast var meðan á því
stóð
En það er ótrúlegt
hve vindur getur snúist alveg
ofurskjótt.
Og svo er hljótt.
Allt sem var og allt sem er.
Eftirleiðis annar heimur hér.
Það er sagt að tíminn muni græða
hjartasár
en sársaukinn þó hverfur tæpast
alveg næstu ár.
(Stefán Hilmarsson)
Hanna Sigríður frænka.
Ástkær frændi minn og vinur,
missirinn er mikill og margbrot-
inn því við áttum eitthvað alveg
sérstakt, æðri tengingu, skilning
sem engin orð ná utan um.
Ég man það líkt og það hafi
gerst í gær, er við riðum út
fjörðinn í átt að Selvíkurvita, yf-
ir blómengi og mýrarfláka á
sumarsólstöðum júnímánaðar.
Þar var ætlunin að halda kyrru
fyrir með hálmstrá í munni og
njóta glæsilegs sjónarspils út-
hafs og sólar sem við flestöll
könnumst við. Mér leið eins og
við værum í sömu erindum, í leit
að svörum sem lágu handan við
sjóndeildarhringinn. Við hefðum
getað riðið í algleymingi fram til
dögunar ef landfræðilegar að-
stæður fjarðarins hefðu leyft.
Ég man brosið þitt blíða,
blandið ævintýraþrá sem og
ástríðu á lífinu. Lífinu sem við
ætluðum svo sannarlega að
njóta og lifa í þeim sama al-
gleymingi og umvafði okkur í
reiðtúrnum góða.
Sömu leið fórum við gangandi
á veikindadögum þínum og rifj-
uðum upp túrinn forðum, þar
sem sama bros, sama ákefð ríkti
yfir þinni fallegu nærveru þrátt
fyrir að þú værir hernuminn af
meinvætti þeim sem því miður
var búinn að festa sig í sessi
stóðst þú teinréttur og óðst
sömu lækjarsprænur og sömu
mýrarfláka og við höfðum riðið
nokkrum árum fyrr þegar allt
lék í lyndi.
Einu ári síðar héldum við
frændur af stað í austurátt að
kanna nýjar slóðir, nánar tiltek-
ið um Rangárvallasýslu og
áfram austur eftir sandauðnum
Suðurlands að Höfn í Horna-
firði. Hugfangnir af náttúruauði
landsins, með stolt í hjarta. Á
ferðalaginu áttu sér stað stór-
skemmtileg atvik sem jafnframt
endurspegluðu manngerð þína á
einstakan hátt. Stundir eins og
þegar þið bræður genguð undir
Skógafoss þar sem fossúðinn og
geislar haustsólar mynduðu fal-
legan regnboga. Þú brostir þínu
breiðasta á því augnabliki og
gekkst hæglátum skrefum gegn-
votur til baka í átt að sólu, hlæj-
andi meðan stöðugur vatnsúðinn
dundi yfir og hrakti fólk þvers
og kruss. Það var mikið líf þenn-
an daginn því einni klukkustund
síðar vorum við frændur komnir
á fjórhjól um sanda Sólheima-
jökuls. Þá var ekki að sjá að um
veikan mann væri að ræða, þar
sem ekið var hér um bil á ólög-
legum hraða meira eða minna
alla ferðina.
Við hoppuðum hæð okkar af
gleði á milli þess sem skipst var
á sögum. En þegar síga tók á
seinni hluta hvers dags og til
náttstaðar var komið, sá ég svo
miklu betur hve hrjáður þú
varst í raun. Það var aðdáun-
arvert að fylgjast með þér og
barráttu þinni. Einfaldlega
vegna þess að þú hélst í sömu
gildi og þú barst með þér frá
blautu barnsbeini. Göfug gildi
sem einkenndust af einstöku
æðruleysi og virðingarverðri
auðmýkt gagnvart náunganum.
Þinn hetjuskapur og andleg
hreysti er mér og öðrum til fyr-
irmyndar.
Enn og aftur heyri ég álengd-
ar hófadyninn, þar sem fax hest-
anna sveiflast í takt við grósku-
mikið hár þitt, upplýst af
sólargeislum júnímánaðar.
Taktfastar hreyfingar, maður-
inn og hestur, glaðvært bros þitt
sem veitir mér fullkominn innri
frið. Þetta er sú mynd öðrum
fremur sem ég mun geyma í
hjarta mínu.
Elsku Sölvi, minning þín lifir.
Þinn vinur,
Guðni Brynjólfur
Ásgeirsson.
Sölvi kom til Akureyrar eftir
stúdentspróf 2017 og fór að
vinna hjá okkur. Hann starfaði
bæði á Dýraspítalanum og þjálf-
aði hestana í hesthúsinu. Falleg-
ur, hress og skemmtilegur
strákur frá Siglufirði sem
tengdist okkur strax sterkum
böndum. Frábær starfsmaður,
vinnusamur, bóngóður og ljúfur
í allri umgengni. Hann var mikill
dýravinur og flinkur á hesti,
hafði keppt frá barnsaldri og
keppti hér hjá Létti með góðum
árangri. Hann reið út með okkur
og fórum við saman í margar
hestaferðir.
Hann varð góður félagi okkar
allra og var einstaklega gaman
að vera með Sölva, hann var
brosmildur, yfirvegaður og mjög
fyndinn.
Hann eignaðist góðan vina-
hóp hér á Akureyri og áttu Þóra
og Pálína margar góðar stundir
í skemmtanalífinu með Sölva.
Framtíðin var björt og lífið að
hefjast þegar hann veikist
skyndilega og greinist með hvít-
blæði fyrir þremur árum. Bar-
átta hans við krabbameinið var
hörð, hann fór í gegnum merg-
skipti tvisvar og mikil sorg fyrir
ungan dreng að vera kippt út úr
félagslífi, skóla og vinnu í blóma
lífsins. Við fylgdumst með á hlið-
arlínunni og glöddumst er vel
gekk og var því höggið þungt í
haust er sjúkdómurinn tók
skyndilega öll völd. Þá var hann
á leiðinni í HA og hlakkaði mikið
til að hefja skólagöngu að nýju.
Harmafregnin um andlát
Sölva barst okkur rétt fyrir jólin
og síðan hefur hugur okkar ver-
ið með hans góðu fjölskyldu.
Þau fylgdu honum gegnum allt
ferlið, nánd þeirra, ást og um-
hyggja var einstaklega falleg.
Við samhryggjumst ykkur
innilega í þessari miklu sorg og
harmi.
Minning þín lifir með okkur
alla tíð, elsku Sölvi.
Elfa, Höskuldur,
Þóra og Pálína.
Sölvi Sölvason
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
INGÞÓR BJÖRNSSON
pípulagningameistari,
lést á Hrafnistu, Sléttuvegi 3,
miðvikudaginn 8. desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju í dag, miðvikudaginn
29. desember, klukkan 13.
Streymt verður frá athöfn á www.streyma.is.
Krafist er hraðprófs við athöfn.
Ólöf Ingþórsdóttir Guðbjörn Sævar
Garðar Ingþórsson Ingibjörg Óladóttir
Sigríður Ingþórsdóttir
Benedikt Ingþórsson Mirjam van Schijndel
Hjörtur Ingþórsson Þórunn Einarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
JÓN HELGI HJÖRLEIFSSON
frá Gilsbakka,
Raftahlíð 41, Sauðárkróki,
lést á sjúkrahúsinu á Akureyri miðvikudag-
inn 22. desember, í faðmi fjölskyldunnar.
Útför fer fram frá Sauðárkrókskirkju miðvikudaginn 12. janúar
klukkan 14. Vegna fjöldatakmarkana verða aðeins hans nánustu
viðstaddir athöfnina. Streymt verður frá athöfninni á
facebook-síðu Sauðárkrókskirkju.
Kristín Ingadóttir
Rósa Björk Jónsdóttir Kevin Martin
Ingi Guðmundsson Oddný Ragna Pálmadóttir
Þórir Guðmundsson Ingibjörg Sólrún Indriðadóttir
og barnabörn
Elsku mamma, amma og langamma,
SOFFÍA EMELÍA RAGNARSDÓTTIR,
Smiðsbúð 1, Garðabæ,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 17. desember.
Í ljósi aðstæðna hefur útförin farið fram í
kyrrþey.
Hlýjar þakkarkveðjur til starfsfólks Báruhrauns.
Linda Dögg Reynisdóttir
Íris Lóa Eyjólfsdóttir
Viktoría Karlsdóttir
Soffía Kristín og Laura
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga. Óheimilt er
að taka efni úr minningar-
greinum til birtingar í öðrum
miðlum nema að fengnu sam-
þykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá inn
slóðina www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar