Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.12.1997, Blaðsíða 6

6
þú getir sjálf sagt ekkert gætirðu kannski haft
gaman af að skoða!“ Eg gafst upp!
Nú átti að fara snemma að sofa, vinurinn
var nefninleg orðinn all slappur og alveg eft-
ir að kaupa af innkaupalistanum sem hann
var með frá konunni, mest fatnaður á þau
hjónin og svo auðvitað jólagafir handa börn-
unum, hann var búinn að afgreiða bama-
bömin. Einar gætti þess vel að ég næði í
símann og sagði: „Heyrðu, þú átt nú svo gott
með að vakna á morgnanna, ertu bara ekki til
í að vekja mig í fyrramálið, ha?“ Auðvitað,
en er ekki alveg eins gott að biðja stúlkuna í
afgreiðslunni? „Æ, nei gerð þú það bara, eða
ertu í einhverri fýlu?“
Daginn eftir komumst við í morgunverð-
arhlaðborðið og Einar stjanaði við mig eins
og ég veit ekki hvað, munaði minnstu að
hann æti matinn fyrir mig lfka.
Svo í búðimar — reyndar gekk þetta
mjög svipað og fyrri daginn, nema hvað mér
tókst að kaupa á mig eina sokka, tvennar
nærbuxur og skyrtu til að nota um jólin!
Engar jólagjafir, engin tölva og „maður
fer ekki í bókabúð í útlöndum“
Um kvöldið fórum við á mjög góðan veit-
ingastað. Eg þurfti að þýða fyrir hann mat-
seðilinn og panta forréttinn. „Sko, ég er bara
ekki alveg kominn í stuð!“
I staðinn fyrir að fara í leikhúsið eins og
ég hefði óskað var mér þeytt inn á einhvern
næturklúbb, með berum stelpum og live-
show, frekar ómerkilegt.
Einar aftur á mórti virtist í banastuði og
blaðraði ýmist á ensku eða dönsku við stelp-
umar og bauð þeim upp á kampavín — stór
karl !
Eg var nú búinn að drekka dálítið og varð
að komast á klósett, en hvar var Einar?
Eg náði í þjón og tjáði honum vandræði
mín: Hér færi allt á flot ef ég kæmist ekki á
klósett. „No problem“ og hann fór með mig
um nær alla bygginguna (1-2 km), en hér
fannst þetta fína salemi fyrir fatlaða. Þjónn-
inn beið fyrir utan og spíttaði með mig til
baka. Þama sat Einar með tvær dökkar gleði-
konur í fanginu og söng við raust „Björt mey
og hrein, mér unni ein á ísaköldu landi“. Eg
fór nú að ræða við stúlkuna sem sat næst
mér, en Einar sagðist þurfa að bregða sér að-
eins frá og þar með var hann horfinn.
Ætli það sé ekki best að fara koma sér
heim á hótel? En hvar er Kappinn? Hann
hafði ekki sést við borðið í lengri tíma og
þegar farið var að grennslast fyrir um mann-
inn, sagði dyravörðurinn að hann hafi séð
hann skondrast í burtu með einni ljóshærðri í
stuttu pilsi. Nú voru góð ráð dýr! Hér var
enginn af Islendingunum sem voru með í
hópnum á hótelinu og ég vissi ekkert hvem-
ig ég átti að komast heim á hótelið.
Þá sá ég þjóninn sem hafði vísað mér á
salemið og kom hann um leið og ég gaf hon-
um merki. Eg sagði honum nú mínar farir
ekki sléttar og spurði hann hvort hann gæti
haft samband við íslenska fararstjórann á
hótelinu til að bjarga mér. „Ekkert mál“.
Hann hvarf aðeins frá og kom svo að vörmu
spori og sagði mér að hann mundi koma mér
í leigubíl og svo mundi næturvörðurinn á
hótelinu taka á móti mér og hjálpa mér upp á
herbergi. Allt gekk þetta eftir og skildi næt-
urvörðurin ekki við mig fyrr en ég var kom-
inn undir sæng með símann við hliðina á
mér.
Morguninn eftir var Einar mættur klukk-
_________________Klifur
an hálf tíu eldhress — eða skrall hálfur enn-
þá. „Svona á að skemmta sér! Fannst þér
þetta ekki gott í nótt!“ Og svo hálf hvíslandi:
„Náðirðu ekki í mellu í gær? Hvemig
komstu heim á hótel? Nei! Ég ætla ekki að
skipta mér að því! Það er þitt mál!“ Svo var
það ekki rætt meir.
I flugvélinni á leiðinni heim var Einar
frekar þungur. Smám saman komst hann á
trúnaðarstigið: „Heyrðu, þú þarft ekkert að
vera að blaðra um þetta ævintýri okkar á
næturklúbbnum. Konan er nefninlega í fýlu
út í mig um þessar mundir."
Rétt áður en vélin lenti stamaði ég því
upp: „Hvers vegna ertu að gefa þig út í þetta?
Þér finnst ég greinileg bara vera til trafala!“
Hann horfði á mig rauðum, tárvotum
glymum: „Þú segir nokkuð! EN, sjáðu til,
annars kæmist ég aldrei í frí til útlanda! Við
ætlum að fara bæði hjónin með sambýlið til
Danmerkur næsta ár. Sjáðu til konan á svo
margt skyldfólk í Danmörku og þetta yrði
örugglega til að laga í henni skapið!"
Höfundur greinarinnar
Guðmundur Magnússon
Fréttakorn frá Sjálfsbjörg
í fírncssysla.
Félagar eru nú 42 og ættu allir að
vera úr Ámessyslu, samkvæmt
nafnsins hljóðan, en tveir fé-
lagar okkar em utan sýslu, annar í
Rangárvallasýslu en hinn á Klaustri.
Við ættum e.t.v. að breyta nafninu í
Sjálfsbjörg á Suðurlandi.
Ferða og styrktarsjóðurinn Sprett-
ur hefur komið þremur félögum okk-
ar til góða á þessu ári. Það er ánægju-
legt að sjá hversu margvíslegar um-
sóknir eru og ánægjulegt að félagið
getur létt félögunum lífsróðurinn.
Nýlega fóru þrír félagar á aðlögun-
arnámskeið, sem landssambandið
stóð fyrir. Þeir komu til baka ánægðir
og þakklátir fyrir vel skipulagt,
fræðandi en jafnframt skemmtilegt
námskeið.
Þar sem félagar búa vítt og breitt
um Suðurland og ekki hafa allir tæki-
færi til að koma á aðalfund, hefur sú
venja skapast að senda öllum félög-
um fundargerð aðalfundar, reikninga
liðins árs, félagatal og fleira. Á þann
hátt helst gott samband við félagana.
Að lokum sendum við Sjálfs-
bjargarfélögum og öðrum lands-
mönnum bestu jólakveðjur með far-
sæld á nýju ári.
B.P.-fréttaritarar í Árnessyslu.