Lindin - 02.05.1956, Page 6

Einu sinni, spurði Halli prófessórinn hvað hann væri eiginlega
að rannsaka í Brandi.
Prófessórinn tók pá Halla með sér inn í rannsókicarstofuna.
i>ar lá Brandur á fimam hedda, sem hafði auðsjáanlega verið búinn
til handa honum.
"Þær tilraimir, sem ég er að gera við Brand," sagði prófessór-
inn, "eru algjört leyndarmál, en þar sem þú ert eigandi hans þá
skal ég segja þér frá því, en þú verður að lofa að þegja yfir því."
Halli lofaði því.
. "Þessi köttur," hélt prófessórinn áfram," er alveg einsdæmi,
eins og ég hef áður sagt. Hann er allt að fjórum sinnum gáfaðri
en meðal köttur. Nú sem stendur er ég að kenna honura að tala."
"Ha, tala."
"Já, ég er að kenna honum að tala ensku. Og nú vil ég biðja
þig að kenna honum íslenzku." Og orðum sínum til áherzlu kallaði
prófessórinn: "Brandur."
Halli ætlaði ekki að trúa sínum eigin eyrum. Hann sá Brand
opna munninn og heyrði hann segja: "Yes, sir." Síðan töluðu J>eir
heilmikið saman allir þrír, og verður ekki greint nánar frá því
hér, en hálfu ári síðar varHalli orðinn alfarinn enskumaður og
Brandur talaði bæði ensku og íslenzku eins og innfæddur.
En þá skeði ógæfan. Þetta var einmitt árið 1940. Þá áttu
Englendingar og Þjóðverjar í stríði. Þá var það eina nótt að eng-
lendingar hernámu ísland. Og eitt þeirra fyrsta verk var að taka
Kattarprófessórinn fastan. Síðan sendu ]?eir hann í fangabúðir
úti x Englandi. .
Brandur og Halli sóru þess dýran eið, að peir skildu hefna
fyrir prófessórinn við fyrsta tækifæri.
Nokkru siðar settu englendingarnir upp herbúðir ekki fjarri