Lindin - 01.03.1964, Blaðsíða 8

4
4
m,
niSur í gólf. Og Gulli sá ekki betur en maSurinn væri
steinsofandi, á hliSarvegg sá hann pínu .litla lúu og í
gegn um hana horfSi ógurlega feitur maSur. GÚlla varS á
aö hugsa: Hvernig skyldi hann hafa komizt inn um þetta
títuprjónsgat?
Honum varS svo mikiö um bessa nýstárlegu sjon, að
hann hrasaði á þröskuldinum og féll fram fj^rir sig, hér
um bil á skeggið á kallinum, sem hrökk upp meS andfælum,
reis upp, en til allrar óhamingju steig hann ofan á
gleraugun hans GÚlla og mölbraut þau. NÚ vandaSist fyrst
maliS fyrir GÚlla, þar sem hann var fram úr hófi nasrsýnn,
einkum ef hann þyrfti aS leita lengi aS bókinni. Her voru
bókaskápar upp um alla veggi, en þaS allra versta var þó
aS GÚlli hafði gleymt hvaSa bók hann átti aö ná í. En
hann let engan bilbug á sér finna og gekk aS manninum x
lúunni - hann haföi nefnilega tekiS eftir því, aS á
bokinni stóS Snorri St. d. 1241 - sýndi honum bókina og
spurSi hvort þetta væri símanumeriS hans. sá holdugi
hvessti á hann augum og sagSi honum hvers konar heimskingi
hann væri. Þetta væri auSvitaS dánarár hans.
GÚlli strunsaSi nú rakleiSis yfir gólfiS og byrjaSi
aS leita aS einhverri bók. ReiSileg augnatillit mættu
honum úr öllum áttum, hvaS var þessi strákgemlingur aS
raska þeirra (heilögu) ró? Hann var auk bess allikr moldugur,
og hafSi skiliS eftir moldarhrúgur viS dyrnar.
En GÚlli vinur okkar óx viS hverja raun.
NÚ var um aS gera aS þykjast vera búinn aS finna
bokina og na í hana. Þarna sá hann þykka skræSu í efstu
hillu. Ef til vill var þaS líka þessi. Hann þyrfti helzt
aS stíga upp á borSiS. Þá næSi hann áreiSanlega. Hann