Lindin - 01.03.1964, Blaðsíða 15

11
11
hana, en hún áttl aö fara í dýragarS, lifandi. Eftir
marga erfiðleika - en ég hélt áfram aS spila til aS
draga athygli slöngunnar aö mér og músikkinni - tókst
ahöfn skipsins aS koma búri yfir slönguna og ná henni
aftur.
Nu skiljiS biS drengir mínir, hvers vegna ég spila
aldrei jazz eSa dögurlög. En ef ’oiö viljiö heyra söngvana
sem ég spilaöi fyrir kobraslönguna þá skal ég gjarnan
spila þá.”
”Já, gerSu þa6.n
ÞaS var Yngvi, sem baS um þessi lög, því aS hann
skildi nú aS það var folginn kraftur í þeim sem tekur
öllu fram sem hann hafSi valiS áSur. Þegar hann korn
seinna heim til sín í stérborginni, fér hann eitt sinn á
drengjafund, og fljétlega ték hann fiöluna sína í
þjénustu GuSs.
( Úr nKom og se”)
00OOO00