Lindin - 01.03.1964, Blaðsíða 9

5
5
steig ofan á bor'ðiö við bað sat einhver fræíSimaður og
virtast ekki taka eftir neinu sem fram fór, sennilega
prófessor. Gulli teygði sig nú eins og hann gat. ÞaS
vantaði aðeins herzlumuninn. Ju, nú náSi hann taki á
bókinni, þaS var um aS gera aS ná sem beztu taki svo aS
hann missti hana ekki, því aS hausinn á karlinum var
svo til beint undir. Því miSur höfSu gleraugun hans GÚlla
brotnaS og sa því ekki, aS endinn á hillunni var ekki
of traustur, einkum ef miklum þunga er bætt á hana. Hann
gætti sín ekki fyrr en hann fann aS hillan lók á reiSi-
skjálfi og fyrst eins og skip í vaxandi öldugangi og
svo eins og undanfari eldgosa. Hann sá eSa róttara sagt
heyrSi, hvaS verSa vildi og greip í næsta hlut, sem í
bessu tilfelli var ljósakróna. Hann greip í hana, en
fyrr en varSi var hann fastur í henni og stóS eins og
spýta út í loftiS. NÚ kom bókavörSurinn inn og sá þá
blasa viS sór bókahrúgur yfir borSinu og stráklingur
hringsnúast í loftinu fyrir ofan. En nú sá hann aS
eitthvaS var aS reyna aS brjótast upp úr hrúgunni og
loks birtist gráhærSur haus og penni viS hliSina.
Honum datt nú í hug aS slökkva ljósiS því aS hann
skildi ekkert í hvers vegna þessi strákormur var aS
sprikla þarna í loftinu, en viS þaS datt GÚlli niSur
á hrúguna svo aS gráhaarSi hausinn hvarf í djúpiS. ÞaS
er ekki aS orSlengja þaS, aS eftir klukkutíma var GÚlli
búinn aS raSa bókunum upp, prílaSi niSur af borSinu
aftur meS bókina 1 hendinni og fannst þaS nú heillaráS
aS biSja grúskarann afsökunar á trufluninni enda þótt
hann hefSi nú ekki getaS seS aS kallinn hefSi yfirleitt
tekiS eftir honum. Hann tok því í hendina a honum og