Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1991, Qupperneq 283
27
30
33
36
39
42
27
30
33
36
39
42
267
hefur ajlldrei yfergiefid f>a sem hans hafa leijtad. huorki j myrkrum, nie b
j f[iåtrum] | nie j nockrumm neydum eda naudsynivmm, fmiad gud iwv
feijlar sier ecki so sem mennerner, hann hefur ecki otta semm
mannanna syner, hann werdur og ecki [af hr]ædslu skielfdur, so sem
jardnesker menn; hann er j ollum åttum nål[ægur] og j allra hyngstu
raunum huggar hann syna, wmm lijtenn tijma wijk[ur hjann frå, wppa
had hann reine frøirra trii, hann hefur funded mig bijwar[a]dann og
stadfastann, j dju åsoknum, og j ollum frøim hefe eg fralennmbdu[r]
wered, fmiad frølennmædenn er ein stor lækning, og stodugt wmm-
burdarlynd[e] aflar mikils gods; æ! huad offt hotade su egyptska kuinna
mier daudanvmm, huad opt ofurgaf hun mig kuolurunumm, og
kallade mig aptur, hvad opt heijtadest hun wid mig, ha eg willde ecke
samblandast henne, enn hun sagde til mijn, E>u skailt drotma yfer
mier, og ollum hlutumm, ef hu giefu[r] hig mier, og samlagast mig, ja,
hu skailt wera ockar herra; enn eg hugsa[di] epter ordnum mijns fodurs
Jacobs; og eg gieck j mitt suefnherberge, og tilbad drottinn, ja, eg
fastade j sio år, og fra syndest eg frøim egyptskumm i soddann
ottast / i mirkrenu / nie helldur hann sem i fångelsis fiytrum edur i c
nockrum ødrum eimdarlegum na/dsynium staddur verdur / frai Gud
er ecki ost^dugur sem madur / nie ottasleiginn sem nockur mannanna
sona åjordu. J ollum stgdumm er hann nålægur, og ha ofallid er mest,
huggar hann hugskoted. Umm stundar saker vykur hann fra suo hann
profe og reine huomenn mannenum bregdur / og huorra urræda
hann vill leita og upptaka. J tyu reinslum hefur hann fundid mig
st<?dugan og vardveittan / har jnne hefe eg verid langlundargodur / hui
langlundargied er mikil lækning og gott urræde giefur mikid gott. Æje!
huad opt hotade mier dauda su egyptiska kuinna! Hvorsu opt
heitadest hun vid ad laata kuelia mig og pyna. Huad opt na/dgade hun
mier til | ad eiga s am ræd e vid sig: og hun sagde til myn / Ef hu giefur sov
sialfann hig mier i valid, og giorer minn vilia / ha skalltu eiga valid å
mier og a/llu saman: Jå hu skailt vera vor herra og husbonde, enn eg
hugsade epter ordum myns fædurs / og gieck i mitt suofnhws, og bad
til drottins. Jeg fastade hæg 7 aar i giegnum / frø syndest heim egyptsku
jeg være eins ålits, sem hefde eg lifad i sællyfe og kræsingum / f>vi frøir